آنا مانیایی ، والتر کیاری و تینا آپیچلا در «زیباترین»
#لوکینو_ویسکونتی ، ۱۹۵۱
@artbeesty
مانیانی نقش مادری از طبقه فرودست جامعه را بازی می‌کند که به شکل دیوانه‌واری اصرار دارد دختر کوچکش را وارد دنیای سینما کند ، ولی در نهایت پشیمان می‌شود.
#لوکینو_ویسکونتی ، ۱۹۵۱
@artbeesty
مانیانی نقش مادری از طبقه فرودست جامعه را بازی می‌کند که به شکل دیوانه‌واری اصرار دارد دختر کوچکش را وارد دنیای سینما کند ، ولی در نهایت پشیمان می‌شود.
#پیرپائولو_پازولینی
آن‌که فراموش می‌کند
شادتر است
از آن‌که به یاد می‌آورد.
@artbeesty
تصویری از پیر پائولو پازولینی در اصفهان، سال ۱۳۵۲ که برای فیلمبرداری فیلمِ «داستان های هزار و یک شب» به ایران سفر کرده بود.
آن‌که فراموش می‌کند
شادتر است
از آن‌که به یاد می‌آورد.
@artbeesty
تصویری از پیر پائولو پازولینی در اصفهان، سال ۱۳۵۲ که برای فیلمبرداری فیلمِ «داستان های هزار و یک شب» به ایران سفر کرده بود.
تصاویری از کاتالوگ نمایشگاه «حقیقت نه یک رویا که رویاهاست»
@artbeesty
هزار و یک شب #پازولینی
به روایت عکس‌های #روبرتو_ویلا
کارخانه آرگو
@artbeesty
هزار و یک شب #پازولینی
به روایت عکس‌های #روبرتو_ویلا
کارخانه آرگو
#پیرپائولو_پازولینی
پازولینی در جستجوی هزار و یک شب
مصاحبه با #فرانچسکو_پرگو
۱۱ مارس ۱۹۷۳
@artbeesty
این شهر (اصفهان) را همچون شهری خارق‌العاده به یاد داشتم و امیدوار بودم بتوانم برای همۀ فیلمم از آن استفاده کنم. درحالی‌که وقتی همین آخرین بار برای مکان‌یابی به آنجا رفتم ، لودرها را دیدم که داشتند آخرین خانه‌ها را خراب می‌کردند و جرثقیل‌ها که داشتند روی نخاله‌های ساختمانی ، یک شهر مدرن حقیر را بنا می‌کردند. خوشبختانه برخی از این بلوک ها و ساختمان‌ها و معابد بسیار زیبا باقی مانده‌اند. این اتفاق دارد در همۀ کشورهای در حال توسعه می‌افتد. شاید به این دلیل که عشق به ساختمان‌ها پیامد رفاه اقتصادی است. احتمالاً این اتفاق دارد در کشورهایی می‌افتد که نمی‌توانند برنامه‌ریزی درستی داشته باشند. از جمله در ایتالیا و اضافه می‌کنم که این عملی احمقانه از سوی دولتمردان است. چون میراث هنری ، ارزش اقتصادی معینی دارد. بر فرض همین یمن. کشوری فقیر و بدون معادن، نفت و منابع ثروت است. تنها ثروتش معماری‌اش است. ولی معماری‌ای اصیل ، یعنی به همراهِ چشم‌اندازش ، آنگونه که هست. اگر با حداقل دوراندیشی اداره شود نه تنها بکر و دست‌نخورده می‌ماند بلکه ارزش گذاری نیز خواهد شد. با این اطمینان که در طول چند سال آینده احتمالاً روزی چهار پرواز ، لبریز از جهانگردانی با دلارهایی در جیب به آنجا خواهد بود.
پازولینی در جستجوی هزار و یک شب
مصاحبه با #فرانچسکو_پرگو
۱۱ مارس ۱۹۷۳
@artbeesty
این شهر (اصفهان) را همچون شهری خارق‌العاده به یاد داشتم و امیدوار بودم بتوانم برای همۀ فیلمم از آن استفاده کنم. درحالی‌که وقتی همین آخرین بار برای مکان‌یابی به آنجا رفتم ، لودرها را دیدم که داشتند آخرین خانه‌ها را خراب می‌کردند و جرثقیل‌ها که داشتند روی نخاله‌های ساختمانی ، یک شهر مدرن حقیر را بنا می‌کردند. خوشبختانه برخی از این بلوک ها و ساختمان‌ها و معابد بسیار زیبا باقی مانده‌اند. این اتفاق دارد در همۀ کشورهای در حال توسعه می‌افتد. شاید به این دلیل که عشق به ساختمان‌ها پیامد رفاه اقتصادی است. احتمالاً این اتفاق دارد در کشورهایی می‌افتد که نمی‌توانند برنامه‌ریزی درستی داشته باشند. از جمله در ایتالیا و اضافه می‌کنم که این عملی احمقانه از سوی دولتمردان است. چون میراث هنری ، ارزش اقتصادی معینی دارد. بر فرض همین یمن. کشوری فقیر و بدون معادن، نفت و منابع ثروت است. تنها ثروتش معماری‌اش است. ولی معماری‌ای اصیل ، یعنی به همراهِ چشم‌اندازش ، آنگونه که هست. اگر با حداقل دوراندیشی اداره شود نه تنها بکر و دست‌نخورده می‌ماند بلکه ارزش گذاری نیز خواهد شد. با این اطمینان که در طول چند سال آینده احتمالاً روزی چهار پرواز ، لبریز از جهانگردانی با دلارهایی در جیب به آنجا خواهد بود.
#پیرپائولو_پازولینی
مقولۀ موبلندها در خدمت فرهنگ کاذب قدرت
ژانویه ۱۹۷۳
ترجمه : #پیروز_ملکی
منتشر شده در مجله نگین
شماره ۱۵۷ ــ ٣١ خرداد ۱۳۵۷
@artbeesty
سپتامبر گذشته در ایران بودم. در قلب ایران. کشوری که با اصطلاحی سخت کریه ، عقب‌مانده خوانده می‌شود و یا با اصطلاح دیگری به همان کراهت و زشتی : در حال جهش تکاملی.
بر روی آن اصفهان ده سال پیش ، یکی از زیباترین شهرهای دنیا و شاید زیباترین ، اصفهان جدید ، مدرن و بسیار زشتی ، زاده شده است. ولی هنوز هم در خیابان‌هایش ، در کارگاه‌ها ، در گردشگاه‌ها طرف عصر ، جوان‌هایی دیده می‌شوند که ده سالی پیش در ایتالیا هم می‌دیدیم. بچه‌های موقر و بی‌نام و نشان. با پس کله‌های زیبا و تمیز. با چهره‌های زیبا و پاک و روشن و آراسته به حلقه زلفی باوقار و بی‌گناه. دفعتاً شبی که در خیابان اصلی شهر گردش می‌کردم دو موجود دهشت‌آور دیدم ، نه این که دو مو بلند حسابی باشند ، ولی به هر حال موهایشان را اروپایی زده بودند ، پس کله بلند و روی پیشانی کوتاه ، روغن زده و کشیده شده ، با دو حلقۀ مصنوعی و کثیف روی شقیقه و روی گوش. این موها چه می‌گفتند؟
می‌گفتند : ما جزء این گداگشنه‌ها نیستیم. ما جزء این فلک‌زده‌های عقب‌مانده نیستیم که هنوز در عهد بربریت به سرمی‌برند. ما کارمند بانک هستیم. ما دانشجو هستیم. بچۀ پدرانی که با کار در شرکت‌های نفتی پولدار شده‌اند. ما اروپا را می‌شناسیم. ما کتاب خوانده‌ایم. ما بورژوا هستیم.
و این هم موهای بلند ما به عنوان شاهدی که مدرن بودن بین‌المللی و امتیازات ما را ثابت می‌کند و بدین ترتیب این موهای بلند گویای چیزهای دست راستی بودند.
مقولۀ موبلندها در خدمت فرهنگ کاذب قدرت
ژانویه ۱۹۷۳
ترجمه : #پیروز_ملکی
منتشر شده در مجله نگین
شماره ۱۵۷ ــ ٣١ خرداد ۱۳۵۷
@artbeesty
سپتامبر گذشته در ایران بودم. در قلب ایران. کشوری که با اصطلاحی سخت کریه ، عقب‌مانده خوانده می‌شود و یا با اصطلاح دیگری به همان کراهت و زشتی : در حال جهش تکاملی.
بر روی آن اصفهان ده سال پیش ، یکی از زیباترین شهرهای دنیا و شاید زیباترین ، اصفهان جدید ، مدرن و بسیار زشتی ، زاده شده است. ولی هنوز هم در خیابان‌هایش ، در کارگاه‌ها ، در گردشگاه‌ها طرف عصر ، جوان‌هایی دیده می‌شوند که ده سالی پیش در ایتالیا هم می‌دیدیم. بچه‌های موقر و بی‌نام و نشان. با پس کله‌های زیبا و تمیز. با چهره‌های زیبا و پاک و روشن و آراسته به حلقه زلفی باوقار و بی‌گناه. دفعتاً شبی که در خیابان اصلی شهر گردش می‌کردم دو موجود دهشت‌آور دیدم ، نه این که دو مو بلند حسابی باشند ، ولی به هر حال موهایشان را اروپایی زده بودند ، پس کله بلند و روی پیشانی کوتاه ، روغن زده و کشیده شده ، با دو حلقۀ مصنوعی و کثیف روی شقیقه و روی گوش. این موها چه می‌گفتند؟
می‌گفتند : ما جزء این گداگشنه‌ها نیستیم. ما جزء این فلک‌زده‌های عقب‌مانده نیستیم که هنوز در عهد بربریت به سرمی‌برند. ما کارمند بانک هستیم. ما دانشجو هستیم. بچۀ پدرانی که با کار در شرکت‌های نفتی پولدار شده‌اند. ما اروپا را می‌شناسیم. ما کتاب خوانده‌ایم. ما بورژوا هستیم.
و این هم موهای بلند ما به عنوان شاهدی که مدرن بودن بین‌المللی و امتیازات ما را ثابت می‌کند و بدین ترتیب این موهای بلند گویای چیزهای دست راستی بودند.
یک لیوان چای
هوشنگ ابتهاج/خسرو شکیبایی/همایون شجریان
در خیالات مبهمم بودم
یک نفر داشت چای دم میکرد
عاشق چای بود
مثل خودم
چای ما را شبیه هم میکرد
کاش می شد حرف هایم را
رو به رویت بزنم ...
@artbeesty 🎧💙
#پیشنهاد_ادمین
یک نفر داشت چای دم میکرد
عاشق چای بود
مثل خودم
چای ما را شبیه هم میکرد
کاش می شد حرف هایم را
رو به رویت بزنم ...
@artbeesty 🎧💙
#پیشنهاد_ادمین
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
#استنلی_کوبریک
یک چیزی در مورد شخصیت انسان مشکل دارد. او یک نیمه شیطانی دارد. یکی از کارهایی که داستان‌های ترسناک می‌توانند انجام دهند نشان‌دهنده همین قسمت از ضمیر ناخوداگاه انسان است.
@artbeesty
علاقه‌مندی به داستان‌های ارواح به علت همان میل به جاودانگی است. اگر از یک روح می‌ترسی ، پس باورش می‌کنی و اگر باورش می‌کنی پس مرگ پایان کار نیست.
من فکر می‌کنم اشکال اصلی مدرسه‌ها در این است که سعی می‌کنند هر چیزی را به بچه‌ها آموزش بدهند و برای این کار از ترس به عنوان محرک اصلی استفاده می‌کنند. ایجاد جذابیت در مقابل ترس همان قدر موثر است که انفجار هسته‌ای در مقابل جرقه آتش.
یک چیزی در مورد شخصیت انسان مشکل دارد. او یک نیمه شیطانی دارد. یکی از کارهایی که داستان‌های ترسناک می‌توانند انجام دهند نشان‌دهنده همین قسمت از ضمیر ناخوداگاه انسان است.
@artbeesty
علاقه‌مندی به داستان‌های ارواح به علت همان میل به جاودانگی است. اگر از یک روح می‌ترسی ، پس باورش می‌کنی و اگر باورش می‌کنی پس مرگ پایان کار نیست.
من فکر می‌کنم اشکال اصلی مدرسه‌ها در این است که سعی می‌کنند هر چیزی را به بچه‌ها آموزش بدهند و برای این کار از ترس به عنوان محرک اصلی استفاده می‌کنند. ایجاد جذابیت در مقابل ترس همان قدر موثر است که انفجار هسته‌ای در مقابل جرقه آتش.
#جیمز_گری آماده ساخت فیلم جدید خود با حضور آدام درایور و ان هاتاوی در نقش‌های اصلی می‌شود.
@artbeesty
گری در این فیلم قرار است بار دیگر (همچون فیلم ما صاحب شب هستیم) به داستان دو برابر کاملا متضاد بپردازد که برای رسیدن به رویای آمریکایی تلاش می‌کنند. این فیلم در مورد درگیری دو برابر با مافیای روسی نیز خواهد بود. جرمی آرم‌استرانگ از دیگر بازیگران فیلم خواهد بود.
Paper Tiger (James Gray)
@artbeesty
گری در این فیلم قرار است بار دیگر (همچون فیلم ما صاحب شب هستیم) به داستان دو برابر کاملا متضاد بپردازد که برای رسیدن به رویای آمریکایی تلاش می‌کنند. این فیلم در مورد درگیری دو برابر با مافیای روسی نیز خواهد بود. جرمی آرم‌استرانگ از دیگر بازیگران فیلم خواهد بود.
Paper Tiger (James Gray)