«Առաջադեմ» ՔՊ-ն դարձել է Իլհամի սեքս տրինաժորը

Աննայի միջադիրի կարգավիճակ ունեցող Հայրապետյան Մխոյի տեղակալ Պողոսյան Ավոն է մտքեր արտաթորել՝ կապված «Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժման հետ՝ միանալով այն ՔՊ-ականներին, որոնք այս օրերին լծվել են Շարժումը սևացնելու գործին: «Հարյուրամյակներով Հայաստանի և հայ ժողովրդի փեշերից կախված հետադիմական ուժերը, այդ մտածողության կրող մարդկանց մի ստվար խումբ, համեմված Հայաստանից դուրս գտնվող ուժային կենտրոնների բոլոր հնարավոր ռեսուրսների փշրանքներով (լրատվամիջոցներ, նարկոբարոնների փողերով սնվող ազդեցության գործակալներ և փոքր շերտ ազնիվ աղյուսներ) ընդհանուր առմամբ մի 2-3 հարյուր հոգի, ջախջախվում են ռացիոնալ քաղաքական մտքի շարած պինդ պատին և դառնում են պատմության փոշի»,-մսնավորապես՝ արտաթորել է իրենից ոչինչ չներկայացնող գոյանքը:

Մի բան հստակ է՝ աշխարհում երկու սուբյեկտ կա՝ շարժման դեմ հակաքարոզչություն տանող՝ թուքրերն ու ՔՊ-ն. ՔՊ-ն էլ, թուրքերն էլ հայ ժողովրդի գոյաբանական թշնամիներն են:

Ավետիկի բառապաշարը մաքուր տրոցկիստական պրոպագանդային բնորոշ խոսույթին հարիր բառակույտ է: Ավետիկի համար հայրենիքի համար պայքարը, հայրենիքին տեր կանգնելը համարվում է հետադիմական, Իլհամին համարձակ ու դիպուկ պատասխան տալը համարվում է հետադիմական: Առաջադեմը Ավետիկի համար ՔՊ-ական տղամարդիկ են, որ այնքան են տվել Իլհամին, որ անուսները հոր է դարձել: ՔՊ-ական էգերի մասին խոսելն իսկ ավելորդ է. նրանց բնական ուղիներն այնքան է Իլհամը բռնաբարել, որ աշխարհում ոչ մի պոռնոաստղի այդքան չեն նվաստացրել: ՔՊ-ն թուքերրի կողմից անդադար բռնաբարվող քաղաքակ ուժ է, որն այդ պրոցեսից հաճույք է ստանում:

Եթե հաճույք չստանային, լեզուները մի օր կֆռար ու Իլհամին պատասխան կտային՝ «Fuck me, please» ասելու փոխարեն:

Իլհամը Նիկոլին հերթական անգամ «գռուզիտ» ա արել

Արցախում աշխարհի աչքի առաջ ցեղասպանություն արած Իլհամն օրերս հերթական անգամ «կայֆավատ» ա արել Նիկոլի վրա՝ Հայաստանից պահանջելով անհապաղ ճանաչել Խոջալուի «ցեղասպանությունը»:

Խոջալուում տեղի ունեցածը Ադրբեջանի հատուկ ծառայություններրի ու ՊՆ-ի համատեղ ջանքերով կազմակերպված արյունոտ թատրոն էր՝ պայմանավորված այդ երկրի ներքաղաքական պրոցեսներով: Խոջալուի զեղծարարության մասին խոսել են հենց իրենք՝ ազերիները. Ադրբեջանի նախկին նախագահ Այազ Մութալիբովի հարցազրույցը կա՝ տպագրված ռուսական «Նեզավիսիմայա գազետա» թերթում, 1992թ.-ի ապրիլի 2-ին, որտեղ նա Խուջալուի հետ կապված իրադարձությունների պատասխանատվությունը դրել էր Ադրբեջանի ընդդիմության վրա՝ պնդելով, որ դա ձեռնտու էր հենց վերջիններիս։ Հատկանշական է, որ օգտագործելով այդ ողբերգությունը՝ Ադրբեջանի ընդդիմությունը Մութալիբովին ստիպեց մի քանի օր անց հրաժարական տալ:

Իլհամը այս մասին շատ լավ գիտի, բայց քանի որ խնդիր ունի՝ մարսելու Արցախում կատարվածը, նախահարձակ է լինում: Իսկ այդպես է վարվում, քանզի դիմացը կանգնած է հայության թշնամի Նիկոլը, որ հակառակ նույն Միրզոյան Արոյի ջանքերի, շտապել էր աշխարհի առաջ արդարացնել Իլհամին՝ հերքելով իր իսկ արտգործնախարարի՝ ՄԱԿ-ում ունեցած ելույթի իսկությունը: Աշխարհում չի եղել նման դեպք, և այս առումով Նիկոլը բացարձակ ռեկորդակիր է դարձել՝ արժանաալով Իլհամի մեդալին:

Կա՞ Կասկած, որ Նիկոլը շուտով կարող է ճանաչել Խոջալուի «ցեղապանությունը»՝ զուգահեռաբար ուրանալով Հայոց ցեղասպանության փաստը: Հայոց ցեղասպանությունը նա արդեն ուրացել է՝ արժանանալով Լեմկինի ինստիտուտի կշտամբանքին, ուստի հիմա եկել է հաջորդ քայլի ժամանակը՝ Իլհամի սրտին յուղ քսելու ու օգնելու նրան՝ դահճից վրածվելու զոհի:

Այնպես որ՝ եթե շուտով ՔՊ-ականների խոսույթում կամ նիկոլական ագիտպրոմի հաչան շների կողմից տեսնեք թեման բզբզալու փորձեր, չզարմանաք:

Նիկոլը Խոջալուի արյունոտ թատրոնը կճանաչի՞ որպես ցեղասպանություն

Իլհամի՝ Խոջալուում կատարած հայտարարություններն այն մասին, որ Հայաստանը պետք է ճանաչի ցեղասպանությունն ու ներողություն խնդրի, ուշագրավ են հատկապես երկու երկրների միջև հարաբերությունների հնարավոր կրգավորման կամ կնքվելիք խաղաղության համաձայնագրի վերաբերյալ խոսակցությունների ֆոնին: Բայց առավել կարևոր է Իլհամի պահանջները դիտարկել դեմարկացիա կոչված թատրոնի խորապատկերին, որը ոչ այլ ինչ է, քան դեմարկացիայի անվան տակ հող հանձնելու նիկոլական օպերացիա, որի գինը իբր պետք է դառնա երկու կողմերի միջև խաղաղությունը:

Ակնհայտ է, որ Իլհամի՝ Խոջալուի մասին արած հայտարարությունն ունի հեռուն գնացող նպատակներ: Նա վաղը հայտարարելու է, որ եթե Նիկոլն իսկապես ուզում է խաղաղություն, ապա պետք է ճանաչի Խոջալուի դեպքերը որպես ցեղապսանություն: Ավելին՝ Հայաստանից ստանալով այն ամենը, ինչ ուզում է՝ Իլհամը կարող է հաջորդ պահանջը դնել Հայաստանի առաջ՝ հայտարարելով, որ եթե հայերը չխոստովանեն, որ ցեղասպանւթյուն են արել, ոչ մի խաղաղության պայմանագիր էլ չի կնքվելու:

Հետաքրքիր կլինի այդ պահին տեսնել Նիկոլի դեմքի արտահայտութունը՝ հաշվի առնելով, որ հողերի հանձնման ներկայիս օպերացիան Նիկոլն իրականացնում է խաղաղության մասին քարոզի ներքո: Ճիշտ է՝ նա նաև անկեղծ խոստովանում է, որ փաստացի խաբում է՝ խաղաղություն խոստանալով, բայց ՔՊ-ական պրոպագանդան հենց այդ ուղղությամբ է աշխատում՝ Նիկոլի ինքնախոստովանությունները չտեսնելու տալով:

Նիկոլը Խոջալուի դեպքերը կճանաչի՞ ցեղցասպանություն: Կասկած չունենաք: Դրա համար Իլհամը պետք է մի բան անի՝ Բաքվի բանտում պահվող արցախյան ռազմաքաղաքական ղեկավարներից մեկի հետ հարցազրույց անի ու դրանով շանտաժ անի, թե կհրապարակի այն,եթե Նիկոլը չճանաչի. Տավուշի հանձման գործը Իլհամը հենց այդպես գլուխ բերեց: Վստահ եղեք՝ Նիկոլը ոչ միայն Խոջալուի թատրոնը կճանաչի որպես ցեղասպանություն, այլև Երևանում մի շքեղ հուշահամալիր կկառուցի՝ պարտադրելով բոլորին այցելել այնտեղ ու ներողություն աղերսել Իլհամից, որ Մեհրիբանը հանկարծ չնեղվի:

Այդ օրն էլ է գալու, եթե չհաջողվի Նիկոլին ուղարկել պատմության աղբանոց անել:

«Տռուսիկ Գագոն» ի ցույց է դրել իր մտավոր հետամնացությունը

«Տռուսիկ Գագոն», պնդելով, որ 2018-ի շարժումը չի կարելի համեմատել մյուս շարժումների հետ և որ այն ժամանակ ժողովուդրը մղում էր ազգային-ազատագարկան պայքար, հայտարարել է, թե ներկայիս շարժումը չի կարելի համարել ազգային-ազատագրական, քանզի հիմա իրենք պետությունն ու դրա հիմքերն են ամրապնդում: «…ու մենք, վերջապես պիտի գա մի օր, որ սիրենք մեր պետությունը, ամեն ինչ անենք հանուն մեր պետության, ոչ թե հանուն ուրիշի պետության»,-ասել է զինվորների ներքնաշորերից տարիներ շարունակ միլիոնավոր դոլարներ քամած ու դրանք Նիկոլի օրոք բազմապատկած թյուրիմացությունը:

Փաստորեն՝ Ադրբեջանի համար վիզ դրած Գագոն բացարձակ տխմար է. լուրջ դեմքով անել նման հայտարորթյուն կարող է միայն խլապակասը:

Հարց՝ է 6 տարվա ընթացքում ՔՊ-ն ի՞նչ է արել՝ ամրապնդելու պետությունը: Սկզբում Արցախն էին Հայաստան հռչակում՝ կոծկելու համար Ստեփանակերտը Խանքենդիի վերածելու վերաբերյալ իրենց ծրագրերը, հետո Նիկոլը երդվում էր, որ հետամուտ են լինելու արցախցիների իրավունքների պաշտպանությանը, իչից կարճ ժամանակ անց էթնիկ զտում տեղի ունեցավ Արցախում, Նիկոլն էլ Իլհամին արդարացրեց ՄԱԿ-ում: Այնուհետև խոստնում էր կտրել ձեռքերը, բայց Տավուշից բնակավայրեր չհաննձել, հիմա անում է այն, ինչ որ անում է ու չի էլ մտածում անդամահատվելու մասին:

2018-ին Հայաստանում ազգային-ազատագրական պայաքար էին մղում ոչ թե հայերը, այլ՝ ադրբեջանցիները, և դա փաստեց պատմությունը. չլիներ 2018-ի շարժումը, Իլհամը Շուշին ու Ստեփանակերտը միայն իր երկնագույն երազներում էր տեսնելու ադրբեջանական, չլիներ 2018-ը, այսօր Հայաստանը լինելու էր Կովկասի հեգեմոնը՝ ստիպելով Իլհամին կրծել Մեհրիբանի ոտքերի եղունգները:

Եկեղեցուն հարկելու մասին խոսողները պատրա՞ստ են եկեղեցուն վերադարձնել ԽՍՀՄ տարիներին պետության կողմից եկեղեցուց բռնագրավվածը

ՔՊ-ական Ծովիկն է ԱԺ-ում խոսել եկեղեցու ունեցվածքը գույքագրելու վերաբերյալ ունեցած պլանների մասին՝ հայտարարելով, թե դրանից հետո հերթը կարող է հասնել համապատասխան օրենսդրական նախաձենությանը. Ծովիկը ցանկանում է ինանալ, թե որքան գույք ունի եկեղեցին՝ հարկման ենթակա:

Սա, իհարկե, շանտաժ է՝ եկեցեղուն՝ պայմանավորված Սրբազան շարժման գրանցած հաջողությամբ ու մասսայականությամբ: Կարծում են, թե կարող են ստիպել Սրբազանին հետ կանգնել պայաքրից, ստիպել եկեղեցուն հաշտվել այն մութ իրականւթյան հետ, որ ստեղծել է Նիկոլն Իլհամի հետ միասին:

Բայց հարց է առաջամում՝ նույն ՔՊ-ական Ծովիկը տեղյա՞կ է եկեղեցի-պետություն հարաբերություների ամբողջ պատմությանը՝ սկսած առնվազը 20-րդ դարասկբից: Եթե ծովիկները տեղյակ չեն, հուշենք, որ ԽՍՀՄ տարիներին բոլշևիկները բռնաագրավել էին եկեղեցու ամբողջ ունեցվածքը: Ասել կուզի՝ եկեղեցին սեփական ոչինչ չի ունեցել,մի կատու էլ չի ունեցել մի դեպքում, երբ նախքան բոլշևիկյան կարգերի հաստատումը եկեղեցին քիչ ունեցվածքի տեր չի եղել, ունցել է նույնիսկ մի քանի բնակավայրեր, ասենք Եղվարդը: Սոցճամբարի փլուզումից հետո եթե նույն Արևելյան Եվրոպայում եկեղեցիները պետության հետ մինչև վերջ պարզեցին իրենց հաշիվները, պետությունը նրանց վերադարձրեց խորհրդային տարիներին բռնագրաված ողջ գույքը, ապա հայ եկեղեցին, լինելով իր բնույթվ ազգային, նախընտրեց պահանջ չներկայացնել պետությանը,փոխարենը պետությունը երկեղեցու նկատմամբ սկսեց վարել մեղմ հարկային քաղաքականություն: Ոչ թե առհասարակ չհարկել այլ հարկել, բայց որոշակի արտոնություններով:

Ծովիկը ցանկանո՞ւմ է սրբագրել եկեղեցի-պետութոն հարաբերությունները: Խնդիր չէ: Թող նախ վերադարձնեն եկեղեցուց ԽՍՀՄ տարիներին բռնագրավածն ու բռագանձվածը, հետո սկսեն նոր հարկային ղաքականություն վարել: Հարկեն, որ ՔՊ-ականները բյուջեի հաշվին ավելի լավ ապրեն, Ծովիկը բարձր պարգևավճար ստանա, կարմիրբերետավորների աշխատավարձերն էլ միլիոն դառնան:

Ա՛յ էս են սրանք…

«Ջոսի Մհերը» նիկոլական է

Ջուր լցնելով Նիկոլի ջրաղացին՝ «Ջոսի Մհերը» հայտարարել է, թե իրականում ընդդիմության նպատակը ոչ թե Հայաստանի անվտանգությունն է կամ Հայաստանի անվտանգային ճարտարապետությունն է, այլ՝ միայն իշխանափոխությունը՝ անկախ նրանից,թե ով ինչ է խոսում:

Գաղտնիք չէ, որ ՔՊ-ի քարոզչական հիմնական նարատիվներից մեկը իշխանափոխության ինքնանպատակ լինելու մասին հորինածին թեզն է: ՔՊ-ականներն ու նրանց սազանդարները օրնիբուն լցնում են ժողովրդի ուղեղն այն միտքը, թե իբր ընդդիմութան պայքարն ընդամենն աթոռակռիվ է, որ ոչինչ չի փոխվելու, եթե իշխանափոխություն լինի, իսկ ընդդիմությունն ընդամենը դեմագոգ է, որ ցանկանում է ճանկել Նիկոլի աթոռն ու հարստանալ՝ առանց որևիցե բան փոխելու:

Հետաքրքիր է՝ ռուսաստանյան ո՞ր կլանի ներկայացուցիչ է «Ջոսի Մհերը»: Դատելով նրա փողատեր լինելուց ու հայտնած մտքերից՝ պետք է հետևություն անել՝ այն կլանի, որի նպատակը բացառապես խոշոր կապիտալիստների, ներռուսաստանյան ու համաշխարհային օլիգարխիատի փողային շահերի սպասարկումն է: Իսկ սա այն կլանն է, որն անտեսանելի կերպով հովանավորում է Նիկոլին՝ 2018-ից սկսած:

«Ջոսի Մհերը», իհարկե, այն մարդը չէ, որի հայտնած մտքերը կամ տհաճ առոգանությամբ արտասանած նախադասությունները կարողանան ազդել հանրային կարծիքի կամ նույնիսկ մի քանի հոգու տեսակետների վրա, բայց նրա արածը, մեղմ ասած, շանտղություն է. այս իրավիճակում ու ասյքանից հետո թելել Նիկոլի թելը կարող է միայն հայրենատյաց անասունը:

Ջոսիմհերները քանդեցին այս երկիրը 2018-ին՝ օգնելով մի քանի փողոցայինի տապալել օրինական իշխանությունը,իսկ հիմա էլ անում են ամեն ինչ՝ երկարաձգելու նրա քաղաքական ու ֆիզիկական գոյությունը:

Նիկոլը հայհոյել է Միրզոյան Արոյին

ԱԳՆ շենքի մոտ տեղի ունեցածը ևս մեկ անգամ փաստեց, թե որքան է սարսափած Նիկոլը Շարժումից: հենց այդ սարսափն է, որ ստիպել էր զանգահարել Միզոյան Արոյին ու հայոհախառն տոնով նրան հրահանգել ոչ մի դեպքում չիջնել ներքև ու չհանդիպել շարժման մասնակիցներին:

Ինչի՞ մասին կարող է վկայել այս միջդեպը, մի՞թե Արոն հոգու խորքում անհամաձայնություն ունի Նիկոլի հետ: Մի բան հստակ է՝ եթե Նիկոլը զանգել է ու հայհոհելով պահանջել չբավարարել ցուցարաների պահանջը, նշանակում է՝ վտանգ է զգացել, մտածել է, որ Արոն կարող է կոտրվել: Կոտրվե՞լ, թե՞ շեղվել այն գծից, որ պարտադրել է Նիկոլը բոլոր ՔՊ-ականներին՝ ամեն մեկի դեմ ունենալով հսկայական կոմպրոմատներ:

Արոյի բախտը Նիկոլի հարցում չի բերել. քանի կար ծեծվեց, հասավ մահվան դուռը (ասում են՝ Նիկոլի պատվերն է դա եղել), հետո խայտառակվեց ՄԱԿ-ում՝ ստիպված լինելով հիմար իրավիճում հայտնվել Նիկոլի իլհամասիրության պատճառով, հիմա էլ թուքումուր է ուտում սեփականն ղեկավարի կողմից՝ կասկածվելով, փաստորեն, ընդդիմության հանդեպ որոշակի համակրանք տածելու մեջ:

Գլխավոր հարցն այն է, թե արդյոք Միզրոյան Արոն միա՞կն է ՔՊ-իշարքերում, որ հասկանում է Հայաստանի ներկայիս վատթար վիճակն ու չի վախենում գոնե ինքն իրեն խոստովանել, թե ով է այս ամենի համար մեղավորն իրականում: Նիկոլի համար իրավիճակը բավական զգայուն է. եթե ՔՊ-ակաները կենտրոնախույս վարք դրսևորեն, Նիկոլը կարող է հայտնվել ԱԱԾ «պադվալում»: Ահա սա է պատճառը, որ նա այլևս ոչ մեկին չի վստահում՝ ստիպված լինելով բոլորին անձամբ վերահսկել՝ Աննային բավարարելու:

Ինչի՞ց է տառապում Նիկոլը

Նիկոլը Վեդի քաղաքում ներկա է գտնվել ամֆիթատրոնի բացման միջոցառմանն ու դիմելով երեխաներին՝ ասել. «Կյանքն այնքան բարդ բան է՝ տառապանքն ինքն իրեն կգա, ոչ ոք թող հանկարծ չանհանգստանա, թե որևէ մեկը կմնա առանց տառապանքի: Բայց մենք պետք է երեխաներին կարողանանք պատրաստել լիարժեք կյանքի՝ լիաթոք ապրելու այդ կյանքը, վայելելու այդ կյանքը և փոխանցելու այդ կյանքի տրամաբանությունն ու լիցքն ուրիշներին»:

Նիկոլի ուղերձը բավական անսովոր ու մի տեսակ մռայլ է ստացվել: Թե ինչու է նա որոշել երեխաների հետ խոսել կյանքի անխուսափելի տառապանքի մասին, կարելի է միայն ենթադրել: հոգեբանության մեջ մի կանոն կա՝ ասում է՝ ամեն մարդ խոսում է նրանից կամ այն մասին, ինչն իրեն անհանգստացնում է կամ համապատասխանում է ունեցած կենսափորձին:

Նիկոլը տառապո՞ւմ է, ինչի՞ց: Բայց չէ՞ որ նրա բոլոր ծրագրերը նույն Հայաստանի կործանման մասով կատարելապես կյանքի են կոչվում. չկա Արցախը, փոշիանում է Հայաստանը, և սա՝ըստ Նիկոլի ու Իլհամի գծագրած պլանի: Հա, երևի Նիկոլին տառապանք է պատճառել Սրբազան շարժումը, որի ընթցքում հաջողությամբ պատռվում է Նիկոլի դիմակը՝ տառապանք պատճառելով Աննային: Բայց Աննան միայնակ չի տառապում այդ փաստից. նրա հետ է նաև Մեհրիբանը, որին տառապանք է պատճառում այն միտքը, որ շուտով կարող է մայր մտնել Նիկոլի արևը՝ Իլհամի համար դրանից բխող բոլոր հետևանքներով:

Չե՞ս ուզում տառապել, Նիկո՛լ, գրի՛, գնա՛…

Երանի՜ Նիկոլը բեղմնավորված չլիներ

Հունիսի 1-ը հայոց պատմության ամենամռայլ օրերից է. այս օրն է Նիկոլը լույս աշխարհ եկել:

Սովորաբար ընդունված է հոբելյարին բարեմաղթանքներ հղել, սիրուն-սիրուն բաներ մաղթել, պուպուշ բաներ ասել և այլն: Այդպես են վարվում նույնիսկ նրանք, ովքեր տվյալ հոբելյարի նկատմամբ առանձնապես չունեն դրական զգացմունքներ, բայց ձևացնում են,թե սիրում են:

Բայց Նիկոլի պարագան ուրիշ է. նա տեղ չի թողել, ուստի այսօր Նիկոլին ողջ հայ ժողոորդը կարող է միայն մի բան մաղթել՝ գործազրկություն. որքան արագ Նիկոլը սկսի իր համար նոր աշխատանք փնտրել, այնքան մեծ կլինի հնարավարությունը, որ կարող ենք փրկվել: Հիմա մի վիճակ է, երբ Նիկոլի՝ սեփական աթոռին մնալը կարող է իսկապես ողբերգական հետանքների հանգեցնել, և արցախցիներին պատուհասած ճակատագիրը շատերի համար կարող է նույնիսկ երանություն թվալ.նրանք գոնե տեղ ունեին գնալու,մենք ո՞ւր ենք գնալու:

Երանի՜ Նիկոլը բեղմնավորված չլիներ, կամ եթե լիներ, վիժված լիներ, հակառակ դեպքում գոնե Ենոքավանում չլիներ: Այդ դեպքում շանս կունենայինք՝ մոտալուտ ապագայում չհայրենազրկվելու, կունենայինք հնարավորոթյուն՝ ապրելու, մրցունակ ազգ դառնալու:

Նիկոլի ծնունդով կարող են ուրախանալ միայն թուրքերը. առանց նրա հիմա ո՞ւր էր լինելու Իլհամը:

Նիկոլի միակ փրկօղակը մնացել է հեծանիվը

Մասնակցելով հեծանիվի միջազգային օրվա կապակցությամբ Երևանում անցկացված հեծանվաշքերթին և հեծանվասպորտի սիրողական մրցաշարին՝ Նիկոլը հեծանիվ է վարել՝ հընթացս թվարկելով այն առավելությունները, որ տալիս է նման եղանակով տեղաշարժը: Այդ առվելությունների շարքում Նիկոլը շեշտադրել է նաև դրա անվտանգ լինելը:

Ակնհայտ է, որ Նիկոլին իր քաղտեխնոլոգները հերթական ախմախ խորհորդն են տվել՝ իբր ինչ-որ կերպ կասեցնելու հանրային վարկանիշի անկումը: Նման եղանակով Նիկոլը փորձել է իբր ժողովրդին մոտ գտնվող քաղաքական գործչի իմիջ ստեծել: Նկատենք, որ նման բաները բնորոշ են հատկապես արևմտյան քաղաքական գոծիչներին, որոնք, սակայն, ի տարբերություն Նիկոլի, ոչ թե ձևացնում են, այլ իսկապես ապրում են պարզ կենցաղով:

Եթե Նիկոլը միշտ հեծանիվ վարեր, դրանով գնար գործի ու վերադառնար Աննայի ննջասենյակ, Սոնան այսօր կենդանի կլիներ, երկիրն ականատես չէր դառնա նրան, թե ինչպես են Նիկոլի ու «ախռանայի» մեքեաները վրաեթրի եթնարկում հղի կնոջն ու թողնում նրան փողոցում՝մեռնելու: Ի դեպ՝ այդ գործով այդպես էլ ոչ ոք պատասխան չտվեց կարծես՝ վայելելով Նիկոլի հովանավորությունը:

Հեծանիվ քշի, թե՝ սամակատ, տիեզերանավ վարի, թե՝ 3500 ձիաուժանոց «Nissan GTR», Նիկոլի գնացքն այլև գնացել է, ազգը նրան ատում է՝ երազելով նրանից մի օր առաջ ազատվելու ու Հայաստանը ներքին թշնամուց ձերբազատելու մասին:

Հայտնի է, թե ինչ անակնկալ է մատուցել Էրդողանը Նիկոլի ծննդյան օրվա առթիվ

Շատերի համար անակնկալ կերպով Թուրքիան որոշել է Նիկոլին ծննդյան օրն աննվեր չողնել՝ Նյու Յորքի Թայմ Սքուերի ամենամեծ էկրանին շնորհավորելով նրա ծննդյան օրը։ «Doğum gününüz kutlu olsun» գրված է եղել Նիկոլին պատկերող էկրանին:

Եվ ահա հասկանալով իրավիճակի նրբությունը՝ Նիկոլական ագիտպրոմի որոշ ծախուներ Նիկոլի դեմքը փրկելու գործին են լծվել՝ մեղադրելով կատարավածի համար Դաշնակցությանը: Նրանցից մեկն էլ, օրինակ, կոչ է արել Հայաստանի արտաքին հետախուզությանը պարզել, թե որ «անբարոյականներն» են արել այս «սրբապղծությունը»:

Հետաքրքիր է՝ Նիկոլի ագիտպրոմի ծախուները մոռացե՞լ են թուրքերի վաշինգտոնյան ցույցը, որտեղ ցուցարարները վանկարկում էին Նիկոլի ազգանունը: Դա է՞լ էր ՀՅԴ-ն արել:

Թուքրերը շա՜տ են սիրում Նիկոլին ժամանակ առ ժամանակ ծաղրել՝ նրան հիշեցնելով իր իրական առաքելության մասին, և այն, որ հենց նման կերպն է ընտրվել՝ Նիկոլին շնորհավորելու, նշանակում է՝ թուրքերը մտավախութուն ունեն, որ իրենց շպիոնը կարող է կիսատ թողնել իր առաքելությունը: Իսկ մտավախության առիթը Սրբազան շարժման հաղթարշավն է, որի վերաբերյալ նյութերից ուղղակի տրաքում է թուրք-ադրբեջանական մամուլը:

Նիոլին հասկացնում են, որ եթե կիսատ թողնի իր գործը, Իլհամը ղազագիրը կհրապարակի,որից հետո երևակայել կարելիէ միայն, թե ինչ կկատարվի:

ՔՊ-ական Ծովոն ալիբի է նախապատրաստում

ԱԳՆ-ի շենքի մոտ կարմիբերետավորների ու մյուսների լկտի պահվածքի արդարացման գործին է լծվել, մասնավոարպես, ՔՊ-ական Ծովիկը՝ փորձելով ներկա ու ապագա բռնությունների ողջ պատասանատվությունը բարդել Սրբազան շարժման վրա: Աննայի կանտորային տված հարցազրույցում Ծովիկը պնդել է, թե քանի որ Շարժումը բովանդակազուրկ է, ուստի գործողությունների «էքշն» է հարկավոր, հետևաբար՝ կուզենան ստանալ բախումներ:

Նախ Շարժումը բովադակազուրկ կարող է համարել կա՛մ ուղեղից հիվանդը, որ մեղսաունակության հետ կապված ահաղթահարելի խնդիրներ ունի, կա՛մ էլ կամայական ՔՊ-ականը, որի համար Շարժման հաղթանակը հավասար է մահվան դատավճռի. գիտեն՝ ինչ կարգի հանցագործություններ են արել հայ ժողովրդի դեմ, ուստի հասկանում են, որ ազատ կյանքի ձև չունեն, եթե Շարժումը հաղթի:

Բայց ինչո՞ւ է Ծովիկը նման բան ասում: Ասում է, քանի որ իրականում բախումների հրահրիչը հենց իշխանություններն են: Ավելին՝ վերջում, եթե Նիկոլը տեսնի, որ չի կարողանում դիմագրավել ժողովրդին, կհրամայի արյուն թափել կամ նույնիսկ քաղաքացիական պատերարզմ հրահրել՝ Թուրքիային շանս տալու՝ Հայաստան զորք մտցնելու:կանի ու մեղքը կբարդի եկեղեցու վրա: Ոչ ոք չի մոռացել Նիկոլի՝ 2018-ի խոսքերն այն մասին, որ կա՛մ ինքը կլինի վարչապետ, կա՛մ Հայատանը վարչապետ չի ունենա:

Ցավոք, թուրքական այս նարատիվը դեռ ուժի մեջ է:

Սրա մասին ՔՊ-ում նախընտրում են լռել

Օրերս «Forbes Georgia»-ն բավական հետաքրքիր տեղեկություն էր հայտնել այն մասին, թե որ երկիրը որքան պետական պարտք ունի: Այսպես՝ պարզվում է, օրինակ, որ եթե 2023-ի վերջին Վրաստանի պետական պարտքը կազմել է ՀՆԱ-ի 39,2%-ը, իսկ Ադրբեջանինը՝ 18,4%, ապա Նիկոլի Հայաստանում այդ ցուցանիշը կազմել է մի ամբողջ 50,5%, որը, փաստորեն, Ադրբեջաի արձանագրած ցուցանիշից մոտ 3 անգամ ավել է:

Անկասկած, Հայաստանի պետական պարտքի մակարդակը շատ ավելին կլիներ, եթե չլիներ ուկրաինական պատերազմը. շնորհիվ դրա է հնարվոր դարձել Հայստանում ապահովել բյուջետային հավելյալ մուտքեր, քանի որ Հայաստանն օգնում է ՌԴ-ին շրջանցել պատժամիջոցները: Բայց այստեղ հարցն այլ է՝ Նիկոլի լոպազությունը՝ համեմված պոպուլիզմով:

Ինչպես հայտնի է, առաջին փաստարկը, որ բերում են ՔՊ-ականները՝ համոզելու համար, թե իբր իրենք չեն տապալել երկիրը, տնտեսական ցուցանիշներն են: Պրոպագանդում են, թե երկիրը ծաղկում է, իսկ գործազրկությունն էլ համարյա վերացել է, իսկ ով էլ գործ չունի կամ վատ է ապրում, սեփական խելքից է:

Հարց՝ Հայաստանը ի՞նչ փողերով է «ծաղկում»: 2017-ի համեմատ պետական պարտքը պրակտիկորեն կրկնապատկվել է՝ 5-6 մլդ-ից հասնելով մոտ 12 մլրդ-ի: Սա նշանակում է, որ Նիկոլի տնտեսական «շռնդալից հաջողությունները» գրանցվել են ուրիշի փողերով՝ պարտքով, որը վճարելու են սերունդները՝ մարդա մի քանի հազար դոլար՝ տարեկան կտրվածքով՝ «կակ մինիմում»:

Այնպես որ՝ Հայաստանում ոչ մի ռեալ տնտեսական առաջընթաց չկա՝ հակառակ, ի դեպ Ադրբեջանի, որը պատերազմից հետո վերածվել է ներդրումային Մեքքայի. Եվրոպայից՝Ռուսստան, Չինաստանից՝ Ամերիկա բոլորը ցանկանում են ներդրոմներ անել այդ երկրում, հատկապես զավթված հայկական հողերում՝ Բաքվին քսմսկվելու, այդ երկրի վրա ազդեցություն ձեռք բերելու կամ խորացնելու: Հայաստանում այս տարիներին քանի՞ դոլարի ներդրում է եկել դրսից, դրա ծավալը որքանո՞վ է համեմատելի Իլհամի գրանցած արդյունքների հետ…

Ճիշտ է՝ պարտք-ՀՆԱ հարաբերակցությունը դեռ մահացու վտանգավոր կետին չի հասել Հայաստանում, բայց շատ շուտով դրան էլ կհասնենք, եթե Նիկոլը շարունակի մնալ իր կաբինետում:

Նիկոլին ի՞նչ, Աշոտի՞կն է փակվելու:

Snoop Dogg-ի ոդիսականը շարունակվում է

Ի պատասխան հարցմանը՝ ի վերջո Snoop Dogg-ի համերգը կայանալո՞ւ է, թե՞ ոչ, և պետբյուջեից համերգի համար վճարած գումարը վերադարձվելո՞ւ է, թե՞ ոչ, Հ1-ի Պետիկի կնիկ Անդրեասյան Ժաննայի նախարարությունից հայտնել են, որ համերգը կարող է կայանալ այս տարի. «Դոպինգ Սփեյս» ՍՊԸ-ն բանակցում է երգչի հետ համերգի ժամկետները հստակեցնելու ուղղությամբ:

Ինչ վերաբերում է պետբյուջեից համերգի համար վճարված 2,3 մլրդ դրամին, ԿԳՄՍՆ-ից ասել են, որ քանի որ ներկայումս փորձ է արվում հստակեցնել համերիգի ժամկետռները, հարցին վերջնական պատասխան կարող է տրվել միայն համերգի կայանալուց հետո։

Ակնհայտ է, որ 2,3 մլրդ դրամի ճակատագիրն այդպես էլ մնալու է անհայտ նույնիսկ այն դեպքում, եթե համերգը, այնուամենայնիվ, տեղի չունենա: Ավելին՝ շատ հնարավոր է, որ ոչ մի բանակցություններ էլ չեն տարվում ռեփերի հետ, այլ ուղղակի այդ մասին ասվում է, որպեսզի հստակ պատասխան չտրվի այն հարցին, թե ո՞վ է ներկայումս այդ մոտ 6 մլն դոլարը տնօրինում:

Նիկոլի համար համերգի թեման իրականում բավական նուրբ հարց է՝ հաշվի առնելով հատկապես նրա հանրային վարկանիշի անկումային վիճակը: Եթե գտնեն, որ համերգը կարող է քաղաքական գլխացավանք դառնալ ու տեղի տալ քննադատությունների, սպանես էլ՝ համերգ չեն անի, եթե հակառակը, ապա համերգը կկայանա: Ավելին՝ շատ հնարավոր է, որ բյուջեից հավելյալ միջոցներ էլ հատկացվեն՝ համերգի անվան տակ փող լվանալու, Աննայի ընտանեկան բյուջեն լցնելու:

Սյամոն ադրբեջանում աստղ է դարձել

Սյամոն էլի սկսել է «ջուր պղտորել» ու օգտվելով առիթից՝ առաջ տանել ադրբեջանական շահերը Հայաստանում, ինչը ոչ միայն աննկատ չի մնացել Ադրբեջանում, այլև այդ երկրի ԶԼՄ-ները որոշել են մի լավ ռեկլամել Սյամոյին՝ նրա մանիպուլյատիվ, հակաազգային հայտարարությունները որպես լավ քարոզչական մատերիալ օգտագործելով:

Սյամոն, կորցնելով նամուսը, հայտարարել էր, թե Արցախի 5-րդ շարասյան գլխավոր դերակատարները Բաքվի բանտում գտնվող Արցախի ռազմաքաղաքական գործիչներն են: «5-րդ շարասյունը՝ Բակո Սահակյան, Արկադի Ղուկասյան, Ռուբեն Վարդանյան, Դավիթ Իշխանյան, Դավիթ Բաբայան, Արայիկ Հարությունյան․ սրանք գլխավոր դերակատարներն են»,-մասնավորապես՝ հայտարարել էր «Իժոն»։ Եվ ահա նրա հայտաարոթյունները լավ նյութ են դարձել, մասնավորապես, ադրբեջանական ARB24-ի համար, որը մի ամբողջ հաղորդում է ներկայացրել՝ փորձելով վերլուծել Սյամոյի խոսքերը:

Այսպիսով՝ արձանագրենք, որ Նիկոլից հետո Ադրբեջանում աստղ է դառնում Սյամոն, ինչը թերևս բնական է. երկուսն էլ նույն կնոջն են սիրում, իսկ այդ կինը Մեհրիբանի ընկերուհին է:

Սյամոն ադրբեջանական քարոզչության համար պետքական մատերիալ ապահովող դեմքերից է այսօր, ինչը լրջագույն հիմք է տալիս՝ ողջամտորեն եզրահանգելու, որ նա ադրբեջանական հատուկ ծառայությունների ձեռքի խաղալիքն է, որին շնորհվել էր Արցախից ճողոպրելու թույլտվություն՝ պայմանով,որ Հայաստանի ներսում առաջ կտանի ադրբեջանական նարատիվները, ինչն էլ հենց հիմա անում է Սյամոն՝ վարկաբեկելով Արցախը:

Սյամոն Նիկոլից փող է վերցրել

Սյամոն որոշել է ակտիվանալ ու իր լուման ներդնել նիկոլական քարոզչության ծավալման գործում: Առաջին հարցը, որ առաջանում է, այն է, թե ինչո՞ւ հենց հիմա, ինչո՞ւ է հենց հիմա ակտիվանում:

Այս հարցի պատասխանը միանշանակ է՝ Սրբազան շարժման պատճառով: Սյամոն առաքելություն ունի և այն հետևյալն է՝ ցանկացած գնով, սուտ ու կեղծիք արտաթորելով, Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը «ագենտ» հռչակելով ներազդել հատկապես Հայաստան բռնագաղթած ացախցիների վրա, որպեսզի վերջիններս չմիանան Սրբազան շարժմանը՝ ամեն ինչից հիասթափվելով: Նիկոլը լավ է հասկանում, որ տասնյակ հազարավոր ցուցարարների, միտինգներին բյուր մասնակիցների շարքերում քիչ չեն արցախցիները, ուստի խնդիր է առաջացել՝ նրանց «համոզելու», որ լավագույն տարբերակը սեփական վիճակի հետ հաշտվելն է ու սեփական ռազմաքաղաքական ղեկավարությանն ատելը, քանի որ իբր հենց նրանց պատճառով է, որ հայտնվել են Հայաստանում անորոշ կարգավիճակով, որ կորցրել են Արցախն ու ենթարկվել էթնիկ զտման: Սյամոյի առաքելությունը սլաքները Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության կողմն ուղղելն է, որ մարդկանց զայրույթը թափվի ոչ թե Նիկոլի, որ ստեղծված իրավիճակի միակ մեղավորն է, այլ Արցախ կերտած մարդանց վրա՝ այսպիսով պակաս մարդաշատ դարձնելով Սրբազան շարժման շարքերը:

Սյամոն համաձայնվել է իրագործել այս սև առաքելությունը, և, ըստ օդում կապխված լուրերի, նա Նիկոլից նույնիսկ փող է վերցրել՝ առավել ջանասիրաբար կատարելու նրա հանձնարարությունները: Ու հիմա կատարում է՝ ևս մեկ անգամ ի ցույց դնելով իր ով լինելը:

Սյամոն ինչ-ինչ հաշվարկներ ունի

Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը հայտարարելով՝ ռուսական ագենտուրա՝ Սյամոն միաժամանակ իր տեսակետն է հայտնել այն հարցի վերաբերյալ, թե ինչ ճակատագրի կարող են արժանանալ Բաքվի բանտերում պահվող այդ մարդիկ: «Հաագայի դատարանի նման մի պրոցես են անցկացնելու, այդ ամբողջ մեղքը բարդեն այդ մարդկանց վրա, որ իրենք են այդ ժողովուրդներին իրար դեմ հանել 30 տարի և այլն։ Այն հոդվածները, որ դրված են, կա, որ համաներման ենթակա չէ»,-մասնավորապես՝ իր տարբերակն է ներկայացրել Հայաստանում Ադրբեջանի ազդեցության գործակալը (առնվազը):

Այդ սցենարը Սյամոյին հարմար սցենա՞ր է: Ակնհայտո է՝ այո: Սյամոն երբեք չի թաքցրել արցախցիերի գլխին այսպես ասած սյուզերեն կարգվելու իր երկնագույն երզանքը: Նրա՝ անցյալի անհամար փորձերը՝ իր թևի տակ համախմբելու Հայաստան բռնագաղթած արցախցիներին, ստեղծելու այդ հարցերով զբաղվող մարմին, պսկավեցին անհաջողությամբ, ինչը, սակայն, ըստ երևույթին, չի փշրել նրա երազանքները, և ստեղծված ներկայիս իրավիճակում Սյամոն իր համար շանս է տեսել: Սյամոն շատ կուրախանա, եթե Իլհամը վերոհիշյալ սցենարով ուտի Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարութան գլուխը, քանի որ կարծում է, որ իր շանսերը կմեծանան այստեղ՝ հանգիստ վայելելու միլիոններն ու Նիկոլի կամքով արցախպցիների գլխին մի գեղեցիկ օր «վոժդ» կարգվելու:

Բայց մի՞թե Սյամոն անքան միամիտ է, որ իրապես կարծում է, թե Նիկոլը կարող է իրեն այդքան «պռախոդ» տալ՝ հարց որոշելու:

Սյամոն էլի զբաղված է թուրքական շահերի լոբբինգով

Սրբազան շարժման սկզբում Սյամոն ԶԼՄ-ներից մեկին հենց փողոցում տված հարցազրույցում շտապել էր իր համակրանքը հայտնել շարժման վերաբերյալ, իսկ նրա «Միասնական հայրենիքը» աջակցություն էր հայտնել շարժմանը: Նման կերպ Սյամոն փորձում էր այսպես ասած ինտեգրվել նոր միջավայրին՝ հասկանալով, որ ժողովրդի համակրանքը Շարժման նկատմամբ բավկան մեծ է: Այս դեպքում «ժողովուրդ»-ի տակ պետք է հասկանլ Հայաստանում ապրող արցախցիներին:

Իր հետագա հարցազրույցներում, սակայն, Սյամոն սկսեց մի տեսակ «սառել» Շարժման հանդեպ՝ նրբանկատորեն այն նույնիսկ փորձելով վարկաբեկել:Մամուլը գրում է, որ հենց հիմա Սյամոն զբաղված է Շարժման վարկաբեկմամբ՝չնյած նրան, որ առերևութաբար «Միասնական հայրենիքը» իր աջակցությունն է հայտնել Շարժմանը: Մևնույն ժամանակ, սակայն, ինչպես նախկինում, այնպես էլ հիմա Սյամոն փորձում է առաջ տանել արտահերթ ընտրությունների գաղափարը՝ հայտարարելով, որ դա կարևոր է լինելու Հայաստանի կողմից արվելիք աշխարհաքաղաքական վերջնական ընտրության առումով: ըստ Սյամոյի՝ Հայաստանն ունի երկընտրանք՝ կա՛մ ինտեգրվել թյուրքական աշխարհին՝ տալով թուրքերին Մեղրիով ճանապարհ-միջանցք, կա՛մ մաս կազմել հյուսիս-հարավ առացքին, որը հղի է նոր պատերազմի վտանգով:

Սյամոն իրականում զբաղված է թուրքական շահերի լոբբինգով. հյուսիս-հարավ առանցքի վարկաբեկմանն է ուղղված անխուսափելի պատերազմի մասին նրա հայտարարությունները՝ հաշվի առնելով այն, որ ոչ մի նորմալ մարդ չի ցանկանում այսօր պատերազմ: Ի դեպ՝ թյուրքական աշխարհին ինտեգրվելուն է միտված նաև ՔՊ-ի ամբողջ քաղաքականութունը, որը ծածուկ կերով ողջունվում է Սյամոյի կողմից՝ հաշվի առնելով այն, թե որտեղից են Սյամոն ու Նիկոլը համաժամանակյա ռեժիմով կառավարվում:

Սյամոն երբեք չի ասի մի բան, որը կարող է արմատապես հակասել Նիկոլի շահերին

Ինչպես հայտնի է, Սյամոն հայտարարում է, թե երկրում ստեղծված իրավիճակից ելքը կարող է լինել նոր՝ արտահերթ ընտրությունների անցակցումը՝ խորհրդարանական ընդդիմության կողմից մանդատները վայր դնելու ու ԱԺ-ում սահմանադրական ճգնաժամ առաջացնելու միջոցով:

Այս միտքը, իհարկե, Սյամոյի նոու-հաուն չէ. քաղաքագիտական որոշ շրջանակներ նույնպես կարծիք են հայտնում, որ դա ստեղծված իրավիճակում կարող է հարմար գործիքակազմ դառնալ՝ Նիկոլին «գծերից քցելու»՝ հաշվի առնելով նրա ընկած վարկանիշը:

Բայց արդյոք սա թակարդ չէ՞ հատկապես նկատի ունենալով, թե ով է այս միտքը պրոպագանդում. Սյամոն երբեք չի կարող ասել կամ անել մի բան, որը Նիկոլի ծրագրերում չի մտնում:

Այս հարցի պատասխանը լավագույնս տալիս է անցյալը, իսկ ավելի կոնկրետ՝ 2021-ի արտահերթ ընտրությոնների ողբերգական արդյունքը: Այն ժամանակ էլ ընդդիմության շատ կոնկրետ թև այն համոզման էր, որ արտահերթ ընտրությունների պարագայում Նիկոլը վերարտարդվելու շանս չի ունեա, և սա՝ այն դեպքում, երբ մյուս թևը միանգամայն այլ համոզման էր՝ ավելի իրատես գտնվելով: Ընտրություններն անցկացվեցին, ու Նիկոլը համապատասխան տոկոսը խփեց, իսկ ընդդիմությունն էլ, ըստ էության, չվիճարկեց այդ խայտառակ արդյունքները՝ ձևավորելով ԱԺ-ում տիրող ներկայիս պատկերը: Արդյունքում ստացվեց, որ արտահերթ ընտրություները լեգիտիմացրեցին Արցախի հանձնումը՝հանգեցնելով դավաճան իշխանոթյանների վերարտարդմանը:

Սյամոն շատ լավ հասկանում է, որ Նիկոլի օրոք ցանկացած արտահերթ ընտրություն արձնագրելու է 2021-ի արդյունքը. և ո՞վ է ասել, թե Նիկոլը ընտրություն կեղծել չգիտի կամ այնքան բարոյական մեկն է, որ հավատարիմ կմնա խոստմանն ու ձեռքերը կկտրի: Տավուշի բնակվայրերը հանձնելիս կտրե՞ց:

Իշխանությունները, իհարկե, ցանկացած գնով կփորձեն խուսափել արտահերթ ընտրություններից, սակայն որպես վերջին տարբերակ կարող են գնալ և այդ քայլին՝ Նիկոլի ժամանակավոր վարչապետության պայմաններում փորձելով հերթական անգամ վերատրադրվել,եթե,իհարկե, արտաքին աշխարհից ճնշումներ չլինեն՝ ինքնալիկվիդացվելու: Հետևաբար՝ միայն մեկ ելք է մնում՝ փողոցի ճնշումն այքնան մեծացնելը,որ ՔՊ-ն ուղակի ստիպված լինի փախչել: Բայց թե որքանով է այդ տարբերակն իրատեսական, նույնպես մնում է հարցական:

Սյամոն ու ՔՊ-ականները նույն մանիպուլյացիան են անում

Ամեն անգամ Սյամոյի կեղծ թեզերը լսելիս հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ է այս սուբյեկտը ակնհայտ սուտ ու ստոր բաներ ասում, ինչո՞ւ է հատկապես թիրախավորում Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը՝ նրանց հռչակելով երրորդ երկրի գործակալներ:

Խնդիրը ոչ միայն Սյամոյին իջեցված պատվերն է, այլև՝ նրա հոգեբանությունը. այլոց «ագենտ» հռչակելով՝ Սյամոն ցանկանում է թաքցնել, «սվաղել» իր իրական դեմքը, և քանի որ հենց ինքն է «ագենտը», ուստի այդ փաստը սքողելու համար էլ օրնիբուն այլոց «ագենտ» է հռչակում, որ հանկարծ իրեն չկասկածեն թուրքի համար ագենտություն անելու մեջ: Այս իմաստով Սյամոն կրկնում է ճիշտ և ճիշտ շարքային ՔՊ-ականների վարքը, երբ լինելով առնվազը Թուրքիայի ազդեցության գործակալներ՝ մարիակարպետյաններն ու ասենք արփիդավոյաններն առաջինն են ընդդիմությանը հայտարարում՝ 5-րդ շարասյուն ու իրենց պրոպագանդիստական գործիքակզմերով անում են ամեն ինչ՝ սեփական ով լինելը քողարկելու:

Սյամոն նույն բանն է անում, ուղղակի՝ Արցախի մասշտաբով, ինչը, իհարկե, նողկալի է ու ոչ միայն որևիցե վստահություն չի ներշնչում, այլև է՛լ ավելի ակնհայտ է դարձնում նրա իրական ծագումը, որի հետ ոչ մի կապ չունեն ո՛չ Արցախը, ո՛չ էլ Հայաստանը: