Երանի՜ Նիկոլը բեղմնավորված չլիներ

Հունիսի 1-ը հայոց պատմության ամենամռայլ օրերից է. այս օրն է Նիկոլը լույս աշխարհ եկել:

Սովորաբար ընդունված է հոբելյարին բարեմաղթանքներ հղել, սիրուն-սիրուն բաներ մաղթել, պուպուշ բաներ ասել և այլն: Այդպես են վարվում նույնիսկ նրանք, ովքեր տվյալ հոբելյարի նկատմամբ առանձնապես չունեն դրական զգացմունքներ, բայց ձևացնում են,թե սիրում են:

Բայց Նիկոլի պարագան ուրիշ է. նա տեղ չի թողել, ուստի այսօր Նիկոլին ողջ հայ ժողոորդը կարող է միայն մի բան մաղթել՝ գործազրկություն. որքան արագ Նիկոլը սկսի իր համար նոր աշխատանք փնտրել, այնքան մեծ կլինի հնարավարությունը, որ կարող ենք փրկվել: Հիմա մի վիճակ է, երբ Նիկոլի՝ սեփական աթոռին մնալը կարող է իսկապես ողբերգական հետանքների հանգեցնել, և արցախցիներին պատուհասած ճակատագիրը շատերի համար կարող է նույնիսկ երանություն թվալ.նրանք գոնե տեղ ունեին գնալու,մենք ո՞ւր ենք գնալու:

Երանի՜ Նիկոլը բեղմնավորված չլիներ, կամ եթե լիներ, վիժված լիներ, հակառակ դեպքում գոնե Ենոքավանում չլիներ: Այդ դեպքում շանս կունենայինք՝ մոտալուտ ապագայում չհայրենազրկվելու, կունենայինք հնարավորոթյուն՝ ապրելու, մրցունակ ազգ դառնալու:

Նիկոլի ծնունդով կարող են ուրախանալ միայն թուրքերը. առանց նրա հիմա ո՞ւր էր լինելու Իլհամը:

Նիկոլի միակ փրկօղակը մնացել է հեծանիվը

Մասնակցելով հեծանիվի միջազգային օրվա կապակցությամբ Երևանում անցկացված հեծանվաշքերթին և հեծանվասպորտի սիրողական մրցաշարին՝ Նիկոլը հեծանիվ է վարել՝ հընթացս թվարկելով այն առավելությունները, որ տալիս է նման եղանակով տեղաշարժը: Այդ առվելությունների շարքում Նիկոլը շեշտադրել է նաև դրա անվտանգ լինելը:

Ակնհայտ է, որ Նիկոլին իր քաղտեխնոլոգները հերթական ախմախ խորհորդն են տվել՝ իբր ինչ-որ կերպ կասեցնելու հանրային վարկանիշի անկումը: Նման եղանակով Նիկոլը փորձել է իբր ժողովրդին մոտ գտնվող քաղաքական գործչի իմիջ ստեծել: Նկատենք, որ նման բաները բնորոշ են հատկապես արևմտյան քաղաքական գոծիչներին, որոնք, սակայն, ի տարբերություն Նիկոլի, ոչ թե ձևացնում են, այլ իսկապես ապրում են պարզ կենցաղով:

Եթե Նիկոլը միշտ հեծանիվ վարեր, դրանով գնար գործի ու վերադառնար Աննայի ննջասենյակ, Սոնան այսօր կենդանի կլիներ, երկիրն ականատես չէր դառնա նրան, թե ինչպես են Նիկոլի ու «ախռանայի» մեքեաները վրաեթրի եթնարկում հղի կնոջն ու թողնում նրան փողոցում՝մեռնելու: Ի դեպ՝ այդ գործով այդպես էլ ոչ ոք պատասխան չտվեց կարծես՝ վայելելով Նիկոլի հովանավորությունը:

Հեծանիվ քշի, թե՝ սամակատ, տիեզերանավ վարի, թե՝ 3500 ձիաուժանոց «Nissan GTR», Նիկոլի գնացքն այլև գնացել է, ազգը նրան ատում է՝ երազելով նրանից մի օր առաջ ազատվելու ու Հայաստանը ներքին թշնամուց ձերբազատելու մասին:

Հայտնի է, թե ինչ անակնկալ է մատուցել Էրդողանը Նիկոլի ծննդյան օրվա առթիվ

Շատերի համար անակնկալ կերպով Թուրքիան որոշել է Նիկոլին ծննդյան օրն աննվեր չողնել՝ Նյու Յորքի Թայմ Սքուերի ամենամեծ էկրանին շնորհավորելով նրա ծննդյան օրը։ «Doğum gününüz kutlu olsun» գրված է եղել Նիկոլին պատկերող էկրանին:

Եվ ահա հասկանալով իրավիճակի նրբությունը՝ Նիկոլական ագիտպրոմի որոշ ծախուներ Նիկոլի դեմքը փրկելու գործին են լծվել՝ մեղադրելով կատարավածի համար Դաշնակցությանը: Նրանցից մեկն էլ, օրինակ, կոչ է արել Հայաստանի արտաքին հետախուզությանը պարզել, թե որ «անբարոյականներն» են արել այս «սրբապղծությունը»:

Հետաքրքիր է՝ Նիկոլի ագիտպրոմի ծախուները մոռացե՞լ են թուրքերի վաշինգտոնյան ցույցը, որտեղ ցուցարարները վանկարկում էին Նիկոլի ազգանունը: Դա է՞լ էր ՀՅԴ-ն արել:

Թուքրերը շա՜տ են սիրում Նիկոլին ժամանակ առ ժամանակ ծաղրել՝ նրան հիշեցնելով իր իրական առաքելության մասին, և այն, որ հենց նման կերպն է ընտրվել՝ Նիկոլին շնորհավորելու, նշանակում է՝ թուրքերը մտավախութուն ունեն, որ իրենց շպիոնը կարող է կիսատ թողնել իր առաքելությունը: Իսկ մտավախության առիթը Սրբազան շարժման հաղթարշավն է, որի վերաբերյալ նյութերից ուղղակի տրաքում է թուրք-ադրբեջանական մամուլը:

Նիոլին հասկացնում են, որ եթե կիսատ թողնի իր գործը, Իլհամը ղազագիրը կհրապարակի,որից հետո երևակայել կարելիէ միայն, թե ինչ կկատարվի:

ՔՊ-ական Ծովոն ալիբի է նախապատրաստում

ԱԳՆ-ի շենքի մոտ կարմիբերետավորների ու մյուսների լկտի պահվածքի արդարացման գործին է լծվել, մասնավոարպես, ՔՊ-ական Ծովիկը՝ փորձելով ներկա ու ապագա բռնությունների ողջ պատասանատվությունը բարդել Սրբազան շարժման վրա: Աննայի կանտորային տված հարցազրույցում Ծովիկը պնդել է, թե քանի որ Շարժումը բովանդակազուրկ է, ուստի գործողությունների «էքշն» է հարկավոր, հետևաբար՝ կուզենան ստանալ բախումներ:

Նախ Շարժումը բովադակազուրկ կարող է համարել կա՛մ ուղեղից հիվանդը, որ մեղսաունակության հետ կապված ահաղթահարելի խնդիրներ ունի, կա՛մ էլ կամայական ՔՊ-ականը, որի համար Շարժման հաղթանակը հավասար է մահվան դատավճռի. գիտեն՝ ինչ կարգի հանցագործություններ են արել հայ ժողովրդի դեմ, ուստի հասկանում են, որ ազատ կյանքի ձև չունեն, եթե Շարժումը հաղթի:

Բայց ինչո՞ւ է Ծովիկը նման բան ասում: Ասում է, քանի որ իրականում բախումների հրահրիչը հենց իշխանություններն են: Ավելին՝ վերջում, եթե Նիկոլը տեսնի, որ չի կարողանում դիմագրավել ժողովրդին, կհրամայի արյուն թափել կամ նույնիսկ քաղաքացիական պատերարզմ հրահրել՝ Թուրքիային շանս տալու՝ Հայաստան զորք մտցնելու:կանի ու մեղքը կբարդի եկեղեցու վրա: Ոչ ոք չի մոռացել Նիկոլի՝ 2018-ի խոսքերն այն մասին, որ կա՛մ ինքը կլինի վարչապետ, կա՛մ Հայատանը վարչապետ չի ունենա:

Ցավոք, թուրքական այս նարատիվը դեռ ուժի մեջ է:

Սրա մասին ՔՊ-ում նախընտրում են լռել

Օրերս «Forbes Georgia»-ն բավական հետաքրքիր տեղեկություն էր հայտնել այն մասին, թե որ երկիրը որքան պետական պարտք ունի: Այսպես՝ պարզվում է, օրինակ, որ եթե 2023-ի վերջին Վրաստանի պետական պարտքը կազմել է ՀՆԱ-ի 39,2%-ը, իսկ Ադրբեջանինը՝ 18,4%, ապա Նիկոլի Հայաստանում այդ ցուցանիշը կազմել է մի ամբողջ 50,5%, որը, փաստորեն, Ադրբեջաի արձանագրած ցուցանիշից մոտ 3 անգամ ավել է:

Անկասկած, Հայաստանի պետական պարտքի մակարդակը շատ ավելին կլիներ, եթե չլիներ ուկրաինական պատերազմը. շնորհիվ դրա է հնարվոր դարձել Հայստանում ապահովել բյուջետային հավելյալ մուտքեր, քանի որ Հայաստանն օգնում է ՌԴ-ին շրջանցել պատժամիջոցները: Բայց այստեղ հարցն այլ է՝ Նիկոլի լոպազությունը՝ համեմված պոպուլիզմով:

Ինչպես հայտնի է, առաջին փաստարկը, որ բերում են ՔՊ-ականները՝ համոզելու համար, թե իբր իրենք չեն տապալել երկիրը, տնտեսական ցուցանիշներն են: Պրոպագանդում են, թե երկիրը ծաղկում է, իսկ գործազրկությունն էլ համարյա վերացել է, իսկ ով էլ գործ չունի կամ վատ է ապրում, սեփական խելքից է:

Հարց՝ Հայաստանը ի՞նչ փողերով է «ծաղկում»: 2017-ի համեմատ պետական պարտքը պրակտիկորեն կրկնապատկվել է՝ 5-6 մլդ-ից հասնելով մոտ 12 մլրդ-ի: Սա նշանակում է, որ Նիկոլի տնտեսական «շռնդալից հաջողությունները» գրանցվել են ուրիշի փողերով՝ պարտքով, որը վճարելու են սերունդները՝ մարդա մի քանի հազար դոլար՝ տարեկան կտրվածքով՝ «կակ մինիմում»:

Այնպես որ՝ Հայաստանում ոչ մի ռեալ տնտեսական առաջընթաց չկա՝ հակառակ, ի դեպ Ադրբեջանի, որը պատերազմից հետո վերածվել է ներդրումային Մեքքայի. Եվրոպայից՝Ռուսստան, Չինաստանից՝ Ամերիկա բոլորը ցանկանում են ներդրոմներ անել այդ երկրում, հատկապես զավթված հայկական հողերում՝ Բաքվին քսմսկվելու, այդ երկրի վրա ազդեցություն ձեռք բերելու կամ խորացնելու: Հայաստանում այս տարիներին քանի՞ դոլարի ներդրում է եկել դրսից, դրա ծավալը որքանո՞վ է համեմատելի Իլհամի գրանցած արդյունքների հետ…

Ճիշտ է՝ պարտք-ՀՆԱ հարաբերակցությունը դեռ մահացու վտանգավոր կետին չի հասել Հայաստանում, բայց շատ շուտով դրան էլ կհասնենք, եթե Նիկոլը շարունակի մնալ իր կաբինետում:

Նիկոլին ի՞նչ, Աշոտի՞կն է փակվելու:

Snoop Dogg-ի ոդիսականը շարունակվում է

Ի պատասխան հարցմանը՝ ի վերջո Snoop Dogg-ի համերգը կայանալո՞ւ է, թե՞ ոչ, և պետբյուջեից համերգի համար վճարած գումարը վերադարձվելո՞ւ է, թե՞ ոչ, Հ1-ի Պետիկի կնիկ Անդրեասյան Ժաննայի նախարարությունից հայտնել են, որ համերգը կարող է կայանալ այս տարի. «Դոպինգ Սփեյս» ՍՊԸ-ն բանակցում է երգչի հետ համերգի ժամկետները հստակեցնելու ուղղությամբ:

Ինչ վերաբերում է պետբյուջեից համերգի համար վճարված 2,3 մլրդ դրամին, ԿԳՄՍՆ-ից ասել են, որ քանի որ ներկայումս փորձ է արվում հստակեցնել համերիգի ժամկետռները, հարցին վերջնական պատասխան կարող է տրվել միայն համերգի կայանալուց հետո։

Ակնհայտ է, որ 2,3 մլրդ դրամի ճակատագիրն այդպես էլ մնալու է անհայտ նույնիսկ այն դեպքում, եթե համերգը, այնուամենայնիվ, տեղի չունենա: Ավելին՝ շատ հնարավոր է, որ ոչ մի բանակցություններ էլ չեն տարվում ռեփերի հետ, այլ ուղղակի այդ մասին ասվում է, որպեսզի հստակ պատասխան չտրվի այն հարցին, թե ո՞վ է ներկայումս այդ մոտ 6 մլն դոլարը տնօրինում:

Նիկոլի համար համերգի թեման իրականում բավական նուրբ հարց է՝ հաշվի առնելով հատկապես նրա հանրային վարկանիշի անկումային վիճակը: Եթե գտնեն, որ համերգը կարող է քաղաքական գլխացավանք դառնալ ու տեղի տալ քննադատությունների, սպանես էլ՝ համերգ չեն անի, եթե հակառակը, ապա համերգը կկայանա: Ավելին՝ շատ հնարավոր է, որ բյուջեից հավելյալ միջոցներ էլ հատկացվեն՝ համերգի անվան տակ փող լվանալու, Աննայի ընտանեկան բյուջեն լցնելու:

Սյամոն ադրբեջանում աստղ է դարձել

Սյամոն էլի սկսել է «ջուր պղտորել» ու օգտվելով առիթից՝ առաջ տանել ադրբեջանական շահերը Հայաստանում, ինչը ոչ միայն աննկատ չի մնացել Ադրբեջանում, այլև այդ երկրի ԶԼՄ-ները որոշել են մի լավ ռեկլամել Սյամոյին՝ նրա մանիպուլյատիվ, հակաազգային հայտարարությունները որպես լավ քարոզչական մատերիալ օգտագործելով:

Սյամոն, կորցնելով նամուսը, հայտարարել էր, թե Արցախի 5-րդ շարասյան գլխավոր դերակատարները Բաքվի բանտում գտնվող Արցախի ռազմաքաղաքական գործիչներն են: «5-րդ շարասյունը՝ Բակո Սահակյան, Արկադի Ղուկասյան, Ռուբեն Վարդանյան, Դավիթ Իշխանյան, Դավիթ Բաբայան, Արայիկ Հարությունյան․ սրանք գլխավոր դերակատարներն են»,-մասնավորապես՝ հայտարարել էր «Իժոն»։ Եվ ահա նրա հայտաարոթյունները լավ նյութ են դարձել, մասնավորապես, ադրբեջանական ARB24-ի համար, որը մի ամբողջ հաղորդում է ներկայացրել՝ փորձելով վերլուծել Սյամոյի խոսքերը:

Այսպիսով՝ արձանագրենք, որ Նիկոլից հետո Ադրբեջանում աստղ է դառնում Սյամոն, ինչը թերևս բնական է. երկուսն էլ նույն կնոջն են սիրում, իսկ այդ կինը Մեհրիբանի ընկերուհին է:

Սյամոն ադրբեջանական քարոզչության համար պետքական մատերիալ ապահովող դեմքերից է այսօր, ինչը լրջագույն հիմք է տալիս՝ ողջամտորեն եզրահանգելու, որ նա ադրբեջանական հատուկ ծառայությունների ձեռքի խաղալիքն է, որին շնորհվել էր Արցախից ճողոպրելու թույլտվություն՝ պայմանով,որ Հայաստանի ներսում առաջ կտանի ադրբեջանական նարատիվները, ինչն էլ հենց հիմա անում է Սյամոն՝ վարկաբեկելով Արցախը:

Սյամոն Նիկոլից փող է վերցրել

Սյամոն որոշել է ակտիվանալ ու իր լուման ներդնել նիկոլական քարոզչության ծավալման գործում: Առաջին հարցը, որ առաջանում է, այն է, թե ինչո՞ւ հենց հիմա, ինչո՞ւ է հենց հիմա ակտիվանում:

Այս հարցի պատասխանը միանշանակ է՝ Սրբազան շարժման պատճառով: Սյամոն առաքելություն ունի և այն հետևյալն է՝ ցանկացած գնով, սուտ ու կեղծիք արտաթորելով, Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը «ագենտ» հռչակելով ներազդել հատկապես Հայաստան բռնագաղթած ացախցիների վրա, որպեսզի վերջիններս չմիանան Սրբազան շարժմանը՝ ամեն ինչից հիասթափվելով: Նիկոլը լավ է հասկանում, որ տասնյակ հազարավոր ցուցարարների, միտինգներին բյուր մասնակիցների շարքերում քիչ չեն արցախցիները, ուստի խնդիր է առաջացել՝ նրանց «համոզելու», որ լավագույն տարբերակը սեփական վիճակի հետ հաշտվելն է ու սեփական ռազմաքաղաքական ղեկավարությանն ատելը, քանի որ իբր հենց նրանց պատճառով է, որ հայտնվել են Հայաստանում անորոշ կարգավիճակով, որ կորցրել են Արցախն ու ենթարկվել էթնիկ զտման: Սյամոյի առաքելությունը սլաքները Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության կողմն ուղղելն է, որ մարդկանց զայրույթը թափվի ոչ թե Նիկոլի, որ ստեղծված իրավիճակի միակ մեղավորն է, այլ Արցախ կերտած մարդանց վրա՝ այսպիսով պակաս մարդաշատ դարձնելով Սրբազան շարժման շարքերը:

Սյամոն համաձայնվել է իրագործել այս սև առաքելությունը, և, ըստ օդում կապխված լուրերի, նա Նիկոլից նույնիսկ փող է վերցրել՝ առավել ջանասիրաբար կատարելու նրա հանձնարարությունները: Ու հիմա կատարում է՝ ևս մեկ անգամ ի ցույց դնելով իր ով լինելը:

Սյամոն ինչ-ինչ հաշվարկներ ունի

Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը հայտարարելով՝ ռուսական ագենտուրա՝ Սյամոն միաժամանակ իր տեսակետն է հայտնել այն հարցի վերաբերյալ, թե ինչ ճակատագրի կարող են արժանանալ Բաքվի բանտերում պահվող այդ մարդիկ: «Հաագայի դատարանի նման մի պրոցես են անցկացնելու, այդ ամբողջ մեղքը բարդեն այդ մարդկանց վրա, որ իրենք են այդ ժողովուրդներին իրար դեմ հանել 30 տարի և այլն։ Այն հոդվածները, որ դրված են, կա, որ համաներման ենթակա չէ»,-մասնավորապես՝ իր տարբերակն է ներկայացրել Հայաստանում Ադրբեջանի ազդեցության գործակալը (առնվազը):

Այդ սցենարը Սյամոյին հարմար սցենա՞ր է: Ակնհայտո է՝ այո: Սյամոն երբեք չի թաքցրել արցախցիերի գլխին այսպես ասած սյուզերեն կարգվելու իր երկնագույն երզանքը: Նրա՝ անցյալի անհամար փորձերը՝ իր թևի տակ համախմբելու Հայաստան բռնագաղթած արցախցիներին, ստեղծելու այդ հարցերով զբաղվող մարմին, պսկավեցին անհաջողությամբ, ինչը, սակայն, ըստ երևույթին, չի փշրել նրա երազանքները, և ստեղծված ներկայիս իրավիճակում Սյամոն իր համար շանս է տեսել: Սյամոն շատ կուրախանա, եթե Իլհամը վերոհիշյալ սցենարով ուտի Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարութան գլուխը, քանի որ կարծում է, որ իր շանսերը կմեծանան այստեղ՝ հանգիստ վայելելու միլիոններն ու Նիկոլի կամքով արցախպցիների գլխին մի գեղեցիկ օր «վոժդ» կարգվելու:

Բայց մի՞թե Սյամոն անքան միամիտ է, որ իրապես կարծում է, թե Նիկոլը կարող է իրեն այդքան «պռախոդ» տալ՝ հարց որոշելու:

Սյամոն էլի զբաղված է թուրքական շահերի լոբբինգով

Սրբազան շարժման սկզբում Սյամոն ԶԼՄ-ներից մեկին հենց փողոցում տված հարցազրույցում շտապել էր իր համակրանքը հայտնել շարժման վերաբերյալ, իսկ նրա «Միասնական հայրենիքը» աջակցություն էր հայտնել շարժմանը: Նման կերպ Սյամոն փորձում էր այսպես ասած ինտեգրվել նոր միջավայրին՝ հասկանալով, որ ժողովրդի համակրանքը Շարժման նկատմամբ բավկան մեծ է: Այս դեպքում «ժողովուրդ»-ի տակ պետք է հասկանլ Հայաստանում ապրող արցախցիներին:

Իր հետագա հարցազրույցներում, սակայն, Սյամոն սկսեց մի տեսակ «սառել» Շարժման հանդեպ՝ նրբանկատորեն այն նույնիսկ փորձելով վարկաբեկել:Մամուլը գրում է, որ հենց հիմա Սյամոն զբաղված է Շարժման վարկաբեկմամբ՝չնյած նրան, որ առերևութաբար «Միասնական հայրենիքը» իր աջակցությունն է հայտնել Շարժմանը: Մևնույն ժամանակ, սակայն, ինչպես նախկինում, այնպես էլ հիմա Սյամոն փորձում է առաջ տանել արտահերթ ընտրությունների գաղափարը՝ հայտարարելով, որ դա կարևոր է լինելու Հայաստանի կողմից արվելիք աշխարհաքաղաքական վերջնական ընտրության առումով: ըստ Սյամոյի՝ Հայաստանն ունի երկընտրանք՝ կա՛մ ինտեգրվել թյուրքական աշխարհին՝ տալով թուրքերին Մեղրիով ճանապարհ-միջանցք, կա՛մ մաս կազմել հյուսիս-հարավ առացքին, որը հղի է նոր պատերազմի վտանգով:

Սյամոն իրականում զբաղված է թուրքական շահերի լոբբինգով. հյուսիս-հարավ առանցքի վարկաբեկմանն է ուղղված անխուսափելի պատերազմի մասին նրա հայտարարությունները՝ հաշվի առնելով այն, որ ոչ մի նորմալ մարդ չի ցանկանում այսօր պատերազմ: Ի դեպ՝ թյուրքական աշխարհին ինտեգրվելուն է միտված նաև ՔՊ-ի ամբողջ քաղաքականութունը, որը ծածուկ կերով ողջունվում է Սյամոյի կողմից՝ հաշվի առնելով այն, թե որտեղից են Սյամոն ու Նիկոլը համաժամանակյա ռեժիմով կառավարվում:

Սյամոն երբեք չի ասի մի բան, որը կարող է արմատապես հակասել Նիկոլի շահերին

Ինչպես հայտնի է, Սյամոն հայտարարում է, թե երկրում ստեղծված իրավիճակից ելքը կարող է լինել նոր՝ արտահերթ ընտրությունների անցակցումը՝ խորհրդարանական ընդդիմության կողմից մանդատները վայր դնելու ու ԱԺ-ում սահմանադրական ճգնաժամ առաջացնելու միջոցով:

Այս միտքը, իհարկե, Սյամոյի նոու-հաուն չէ. քաղաքագիտական որոշ շրջանակներ նույնպես կարծիք են հայտնում, որ դա ստեղծված իրավիճակում կարող է հարմար գործիքակազմ դառնալ՝ Նիկոլին «գծերից քցելու»՝ հաշվի առնելով նրա ընկած վարկանիշը:

Բայց արդյոք սա թակարդ չէ՞ հատկապես նկատի ունենալով, թե ով է այս միտքը պրոպագանդում. Սյամոն երբեք չի կարող ասել կամ անել մի բան, որը Նիկոլի ծրագրերում չի մտնում:

Այս հարցի պատասխանը լավագույնս տալիս է անցյալը, իսկ ավելի կոնկրետ՝ 2021-ի արտահերթ ընտրությոնների ողբերգական արդյունքը: Այն ժամանակ էլ ընդդիմության շատ կոնկրետ թև այն համոզման էր, որ արտահերթ ընտրությունների պարագայում Նիկոլը վերարտարդվելու շանս չի ունեա, և սա՝ այն դեպքում, երբ մյուս թևը միանգամայն այլ համոզման էր՝ ավելի իրատես գտնվելով: Ընտրություններն անցկացվեցին, ու Նիկոլը համապատասխան տոկոսը խփեց, իսկ ընդդիմությունն էլ, ըստ էության, չվիճարկեց այդ խայտառակ արդյունքները՝ ձևավորելով ԱԺ-ում տիրող ներկայիս պատկերը: Արդյունքում ստացվեց, որ արտահերթ ընտրություները լեգիտիմացրեցին Արցախի հանձնումը՝հանգեցնելով դավաճան իշխանոթյանների վերարտարդմանը:

Սյամոն շատ լավ հասկանում է, որ Նիկոլի օրոք ցանկացած արտահերթ ընտրություն արձնագրելու է 2021-ի արդյունքը. և ո՞վ է ասել, թե Նիկոլը ընտրություն կեղծել չգիտի կամ այնքան բարոյական մեկն է, որ հավատարիմ կմնա խոստմանն ու ձեռքերը կկտրի: Տավուշի բնակվայրերը հանձնելիս կտրե՞ց:

Իշխանությունները, իհարկե, ցանկացած գնով կփորձեն խուսափել արտահերթ ընտրություններից, սակայն որպես վերջին տարբերակ կարող են գնալ և այդ քայլին՝ Նիկոլի ժամանակավոր վարչապետության պայմաններում փորձելով հերթական անգամ վերատրադրվել,եթե,իհարկե, արտաքին աշխարհից ճնշումներ չլինեն՝ ինքնալիկվիդացվելու: Հետևաբար՝ միայն մեկ ելք է մնում՝ փողոցի ճնշումն այքնան մեծացնելը,որ ՔՊ-ն ուղակի ստիպված լինի փախչել: Բայց թե որքանով է այդ տարբերակն իրատեսական, նույնպես մնում է հարցական:

Սյամոն ու ՔՊ-ականները նույն մանիպուլյացիան են անում

Ամեն անգամ Սյամոյի կեղծ թեզերը լսելիս հարց է առաջանում՝ ինչո՞ւ է այս սուբյեկտը ակնհայտ սուտ ու ստոր բաներ ասում, ինչո՞ւ է հատկապես թիրախավորում Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարությանը՝ նրանց հռչակելով երրորդ երկրի գործակալներ:

Խնդիրը ոչ միայն Սյամոյին իջեցված պատվերն է, այլև՝ նրա հոգեբանությունը. այլոց «ագենտ» հռչակելով՝ Սյամոն ցանկանում է թաքցնել, «սվաղել» իր իրական դեմքը, և քանի որ հենց ինքն է «ագենտը», ուստի այդ փաստը սքողելու համար էլ օրնիբուն այլոց «ագենտ» է հռչակում, որ հանկարծ իրեն չկասկածեն թուրքի համար ագենտություն անելու մեջ: Այս իմաստով Սյամոն կրկնում է ճիշտ և ճիշտ շարքային ՔՊ-ականների վարքը, երբ լինելով առնվազը Թուրքիայի ազդեցության գործակալներ՝ մարիակարպետյաններն ու ասենք արփիդավոյաններն առաջինն են ընդդիմությանը հայտարարում՝ 5-րդ շարասյուն ու իրենց պրոպագանդիստական գործիքակզմերով անում են ամեն ինչ՝ սեփական ով լինելը քողարկելու:

Սյամոն նույն բանն է անում, ուղղակի՝ Արցախի մասշտաբով, ինչը, իհարկե, նողկալի է ու ոչ միայն որևիցե վստահություն չի ներշնչում, այլև է՛լ ավելի ակնհայտ է դարձնում նրա իրական ծագումը, որի հետ ոչ մի կապ չունեն ո՛չ Արցախը, ո՛չ էլ Հայաստանը:

Սյամոյի կրկնակի ստորությունը

Բաքվի բանտերում պահվող Արցախի ռազմաքաղաքական ղեկավարության դեմ Սյամոյի ձեռնարկած կեղտոտ քարոզարշավը կրկնակի ստորությունէ նաև այն պատճառով, որ նրանք, ովքեր Սյամոյի կողմից մեղադրվում են օտարերկրյա գործակալ լինելու համար, օբյեկտիվորեն չունեն հնարավորություն՝ հակադարձելու իրենց պախարակողին ու զրպարտողին,քանի որ բանտված են՝ անհայտ ճակատագրով: Ընդ որում՝ հատկանշական է, որ ժամանակին՝ ջահել ժամանակներում, Սյամոն ինքն է եղել ադրբեջանական բանտում ու թերևս շատ լավ գիտի, թե ինչ է նշանակում թշնամու տարածքում բանտված լինելը, ինչպիսի հոգեբանական վիճակում են գտնվում նման մարդիկ, ինչ է զգում հայը թուրքական բերդում:

Սյամոն դրսևորում է կրկնակի ստորություն՝ ապացուցելով, որ սրբություն ու կարմիր գծեր չունի: Չունի մարդ արարածին բնորոշ նույնիսկ մինիմալ բարոյականություն: Սյամոյինը փողն է, որից շատ ունենալու կամ ունեցածը պահելու համար նա պատրաստ է ցանկացած ստորության ու դավաճանության: Սյամոյինը կասկածելի բովանդակության վիրտերն են, որոնց կեղտոտ բովանդակության մասին լեգենդներ են հյուսվում:

Սյամոյի ու Նիկոլի միջև այս հարցում մրցակցություն կա

Սովորաբար ընդունված է Նիկոլին համարել Արցախի կործանման ճարտարապետը կամ «ճարտարապետների» ձեռքի գլխավոր գործիքը: Ակնհայտ է, սակայն, որ այս հարցում Նիկոլն իսկապես մրցակից ունի, և դա Սյամոն է. Սյամոն է Արցախի կործանման հարցում կարևորագույն դեր խաղացած սուբյեկտն այնպես, ինչպես Հայաստանի պարագայում՝ Նիկոլը: Սյամոն Արցախի Նիկոլն է և հակառակը:

Այս ճշմարտությունը գուցե կարող են ըմբռնել ոչ բոլորը, բայց ըմբռոնղների շարքերում գերակշիռ մեծամասնությունը հենց արցախցիներն են հանդիսանում. նրանք են բնակվել Արցախում ճիշտ այն ժամանակ, երբ Սյամոն Նիկոլի պատվերով այնտեղ թուրքերի հետ առևտուր էր անում 44-օրյա պատերազմում՝ բարով-խերով պարտություն «կերտելով» և կերտման պրոցեսը հաճելիի հետ համադրելով. Աննան էր Սյամոյին բունկերներում հաճույք պատճառում:

Այնպես որ՝ իշխանափոխությունց հետո, որից Սյամոն սարսափում է նույնքան, որքան Նիկոլը, դեռ պարզելու են՝ սրանցից որ մեկն է առավել մեծ վնաս հասցրել Արցախի պեըտականությանը, ում «նավոդկով» է Իլհամը հայտնվել Շուշիում ու Ստեփանակերտում, ում որքան մանաթով է Մեհրիբանը գնել օտար ափերում:

Սյամոն Ադրբեջանից հեռուն գնացող ակնկալիքներ ունի

Վերջերս փողոցում հարցազրույցի բռնվելով լրատվականներից մեկի հետ՝ Սյամոն ամեն կերպ խուսափել էր դիրքորոշում հայտնել Տավուշյան դեմարկացիայի մասին՝ հայտարարելով, թե դրվագներ չի քննարկում ու սխալ է համարում նման դրվագների քննարկումը, քանի որ առաջարկում է խոսել «ռազմավարական», քննարկել այն հարցը, թե որ բևեռում է Հայաստանը՝թյուրքական աշխարհի մի մա՞ս՝ Ադրբեջանին տրվելիք ճանապարհով, թե՞ մեկ այլ:

Սկնհայտ է, որ Սյամոն չուի դրական վերաբերմունք «Տավուշը հանուն հայրենիքի» շարժման նկատմամբ՝ չնայած ձևականորեն իր կողմից գլխավորվող քաղաքական ուժը հայտնել է աջակցություն: Խուսափելով հստակորեն արտահայտվել հարցի վերաբերյալ՝ Սյամոն փորձում է «կռուտիտի» տեղ թողնել՝ «խոսքը գցելով կտուրը»: Մյուս կողմից՝ ակնհայտ է, որ թյուրքական աշխարհին ինտեգրվելու վերաբեյալ Սյամոյի հայտարարությունները խոսում են շատ կոնկրետ բանի մասին. նրա մուազն է, որպեսզի Մեղրիով ազերիներին տրվի ճանապարհ-միջանցք, որպեսզի Հայաստանն ամբողջությամբ ընկնի թուրք-ադրբեջանական տանդեմի դռբի տակ: Ընդ որում՝ նա, այս թեման հոլովելով՝ հաճախ փորձում է ձևավորել այնպիսի կարծիք, թե միջանցքը դառնալու է Հայաստանի բարեկեցության երաշխիքը, Հայաստանը ստանալու է աներևակայելի եկամուտներ, վերջ է դրվելու թշնամանքին, իսկ Ադրբեջանն էլ նույնիսկ ճանաչելու է Հայաստանի տարածքը 1926-ի քարտեզով՝ մոտ 31000 քկմ:

Սյամոն թաց տեղ պարկող չէ, հետևաբար՝ եթե ինչ-որ բան գովազդում է, ապա դա անում է շատ կոնկրետ հաշվարկով: Ի՞նչ են խոստացել Սյամոյին Մեղրիի միջանցքի բացման դեպքում, որի լոբբինգով նա հենց հիմա զբաղվում է: Ակնհայտ է՝ տնտեսական-նյութական դիվիդետներ. թուրքերը դեմ չեն լինի, որ իրենց ագենտը Հայաստանում լուրջ հնարավորությունների տեր լինի, քանի որ դա նրանց կօգնի առավել կառավարելի պահել Հայաստանը, ղեկավարել ներքին պրոցեսներն այնքան ժամանակ, մինչև չհասնեն իրենց բուն նպատակին՝ Հայատանի արցախացմանը:

Սյամոյի թակարդը

Պարզաբանելով այն հարցը, թե ինչու է ինքը հանդես գալիս որպես նոր ընտրությունների անցկացման ջատագով՝ Սյամոն հարցին հաղորդել է աշխարհաքաղաքական երանգ՝ նախ հստակեցնելով, որ ներկայիս իշխանությունները հանդես են գալիս արևմտաթուրքական պրոյեկտի ջատագովման դիրքերից՝ Հայաստանը տեսնելով՝ թյուրքական աշխարհի մի մաս: Նա ասել է, թե նոր ընտրությունների միջոցով հանրությունը կստանա հնարավորություն՝ կողմ կամ դեմ արտահայտվելու իշխանության ու ընդդիմության կողմից առաջարկվող հեռանկարներին. իշխանոթյունը ջատագովում է «արևելք- արևմուտքը», իսկ ընդդիմությունը՝ «հյուսիս-հարավը»:

Սյամոն, որ հանդես է գալիս «արևելք-արևմուտքի» օգտին, ունի հետևյալ պլանը. որպեսզի Նիկոլի օրակարգը համարվի լեգիտիմ, հարկավոր է ստանալ հանրության քվեն: Այդպիսով՝ Հայաստանի թրքացման օրակարգը կհայտարարվի լեգիտիմ ու ժողովրդի միակ ընտրությունը, ինչը կտա Նիկոլին իրավունք՝ ազատորեն Հայաստանը փռելու թուրքերի ոտքերի տակ: Մյուս կողմից՝ Նիկոլի ժամանակավոր վարչապետության պայմաններում ցանկացած ընտրության անցկացում երաշխավորելու է ՔՊ-ի հաղթանակը: Ահա հենց այս համոզումն է, որ Սյամոյին ստիպում է նոր ընտրությունների լոբբինգով զբաղվել՝ չկասկածելով դրանց արդյունքների վրա: Ասել կուզի՝ ընդդիմության կողմից մանդատների վայր դնելն ու արտահերթ ընտրությունների անցկացումը թակարդ է, որին տրվել չի կարելի: Եթե Նիկոլը հաղթեց նաև արտահերթ ընտություններում, ապա Հայաստանի թրքացումը ստանալու է անշրջելի բնույթ՝ Սյամոյի համար դրանից բխող բոլոր նյութատեխնիկական դիվիդենտներով:

Եթե ընտրություն, ապա՝ առանց Նիկոլի:

Սյամոն միանգամից է ուզում

Սյամոն իր հարցազրույցներում, որոնք վրջերս բավական հաճախ են հրապարակվում, չի վարանում Նիկոլին քննադատել ու պնդել, որ չի կիսում նրա կողմից ներկայոմս վարվող քաղաքականությունը: Օրինակ՝ վերջերս տարօրինակ էր համարել գյուղից կամ ծառից խոսելու իշխանությունների վարքը՝ քննադատությունների տարափ լցնելով Նիկոլի գլխին:

Նիկոլին քննադատող Սյամոյի կերպարը նոր չէ, իհարկե: Միևնույն ժամանակ կարծել, թե Սյամոն ընդամենը խաղում է, ևս սխալ է, քանի որ նա իր որոշակի հաշվարկներն ունի, որոնց ռեալիզացումը, սակայն, կարծես թե ձգձգվում է, իսկ ձգձգվում է Նիկոլի պատճառով, որ ժամանկ ձգելուն միտված քաղաքականություն է վարում թուրքերի հետ՝ կենտորնանալով հողերը պատառ-պատառ հանձնելու գործընթացի վրա:

Ինչո՞ւ է Սյամոն տվայտվում: Տվայտվում է, քանի որ նա ամեն ինչ միանգամից է ուզում: Նա գիտի, որ այն պահից, երբ Հայաստանն ամբողջությամբ կինտեգրվի թյուրքական աշխարհին, կսկսվի իսկ ոսկե դարը: Սյամոն կարող է նույնիսկ վերածվել օլիգարխի, եթե անգամ հրաժարվի Թուրքիայի վիլայեթ դարձած Հայաստանում կարևոր պաշտոն զբաղեցնելու մտքից: Իսկ Սյամոն փող շատ է սիրում, ուստի նյանրդայնանում է, երբ Նիկոլն Իլհամի հետ նեյնիմ-նեյնիմ է անում: Սյամոյի սրտի ցանկությունն է, որ Նիոլը Հայաստանի հարցերը փաթեթով լուծի՝թեման արագ փակելով ու իր համար անսահման հնարավորություններ ստեղծելով:

Սյամոն ուզում է թուրքերի հետ ամենասեղմ ժամկետներում սրճել Երևանում

Սյամոյի ցանկությունը՝ Հայաստանում հնարավորինս արագ թուրք-ադրբեջանական գերիշխանություն հաստատվելու, բխում է մի կարևոր հանգամանքից նաև, որի մասին Սյամոն հիմա չի խոսում: Գաղտնիք չէ, որ նա անվերջ տրտնջում է այն փաստից, որ իրեն իր ողջ կյանքի ընթացքում «բադնոշկա» են տվել՝ չթողնելով աճել իսկ աճելու դեպքում էլ՝ նորմալ վայելել: Այդ տրտունջքը, ի դեպ, միայն անցյալին՝ նախահեղափոխական շրջանին չի վերաբերում. խոշոր հաշվով Նիկոլի ճակատը ևս Սյամոն չի պաչում՝ ստիպված լինելով, սական, ինքն իրեն զսպել ու սպասել իր ժամին:

Թուրքերի գերիշխանության հաստատումը Հայաստանում ամենաշատը ձեռնտու է Սյամոյին. Նման սցենարի դեպքում թուրքերն են դառնալու Հայաստանում միակ ասիչը, իսկ մանր ու մեծ չինովնիկները վերածվելու են ընդամենը նրանց բրելոկի: Ահա այստեղ է, որ Սյամոն իր համար մեծագույն շանս է տեսնում՝ բեկում մտցնելու սեփական կարիերայում: Եթե թուրքերն են դառնում ասիչը, իսկ թուրքերի ու Սյամոյի հարաբերոթոնները կրում են առանձնահատուկ՝միանգամայն փոխվստահելի բնույթ, ուստի Սյամոյի կարիերայի հարցը կախվում է թուրքերի, այլ ոչ տեղական լնգուլավազների կամքից, իսկ սա էլ իր հերթին նշանակում է, որ սուրճի սեղանի շուրջ Սյամոն հնարավորություն է ստանում՝ թուրքերից «քյալամ» պաշտոն պոկելու ու գուցե նրանց ամենաազդեցիկ օպերատորը դառնալու՝ իր համար դրանից բխելիք նյութատեխնիկական ահռելի դիվիդենտներով:

Ներկա պահին Սյամոն միայն մի երազանք ունի՝ Հայաստանի արագ թրքացումը. միայն դա կարող է դառնալ երաշխիք՝ Սյամոյի ամբիցիաները լիարժեք բավարարելու:

Սյամոյի հարցի պատասխանը

Սյամոն մեղադրել էր խորհրդարանական ընդդիմությանը ընդդիմադիր դաշտը մոնոպոլիզացնելու ու այդպիսով Նիկոլի «ջրաղացին ջուր լցնելու» համար՝ միաժամանակ տրտնջալով, թե ով Նիկոլին բարև է տալիս, նրան հռչակում են՝ նիկոլական: «Հիմի ես ուզում եմ՝ հասկանամ, ե՞ս էմ նիկոլական, թե՞ իրանք»,-իրեն տհասի տեղ էր դրել Սյամոն փողոցի մեջտեղում:

Այն, որ Սյամոն քար է նետում խորհրդարանական ընդդիմության բոստանը, տարօրինակ չէ ու նույնիսկ բնական է. նա քաղաքական դաշտի այդ սեգմենտի հետ ունի անհաղթահաելի գաղափարական տարաձայնություններ. եթե ընդդիմությունը ի սկզբանե հանդես է եկել Արցախի անկախության կամ ՀՀ-ին միացման օգտին, ապա Սյամոն միշտ խոսել է առավելագույնն Ադրբեջաբի տարածքային աբողջականության շրջանակներում Արցախի ինքնորոշման մասին: Ավելին՝ խորհդանական ներկայիս ընդդիմության՝ իշխանություն եղած տարիներին Սյամոն փախեփախ էր ման գալիս՝ հնարավորություն չունենալով տարածել իր թունավոր գաղափարներն ու ինքնադրսևորվել լիովին:

Բայց փոխվեցին ժամանակները, ու Սյամոն «ջրի երես դուրս եկավ»:Դա տեղի ունեցավ ճիշտ այն ժամանակ, երբ Նիկոլն իշխանության եկավ: Եկավ ու տեղնուտեղն ազատեց Սյամոյին՝ ունենալով նրա հետ գաղափարական ընդհանրություններ. Նիկոլն էլ,ջահել օրերից սկսած, Արցախը համարել էր Ադրբեջաբի տարածք՝ձեռքի տակ եղած բոլոր գործիքակզմերի միջոցով փորձելով իր կործանարար գաղափարները տեղ հասցնել:

Սյամոն չգիտի՞ իր իսկ կողմից հնչեցված հարցի պատասխանը: Սյամոն նույնիսկ ոչ այնքան նիկոլական, որքան աննայական է՝ հաշվի առնելով արցախյան բունկերներում նրանց միջև կատարվածը: Սյամոն Աննայի ծլիկից թռած սեռավարակ է, որին պետք է արագորեն չեզոքացնել, քանի որ հակառակ դեպքում կարող է վարակվել ամբողջ Հայաստանը, իսկ ՍՊԻԴ-ը, ցավոք, դեռ անբուժելի է:

Թուրքերի ու Սյամոյի կենսական շահերը նույնական են

Սյամոն շարունակում է պնդել, թե իշխանական «խաղաղության խաչմերուկը» ուղիղ ճանապարհ է՝ դեպի պատերազմ:

Նախ արձանագրենք, թե ինչ է իրենից ներկայացնում «խաղաղության խաչմերուկ» ասվածը, որը, իհարկե, բուտաֆորիա է, բայց չնայած դրան՝ ՔՊ-ի կողմից անդադար առաջ է մղվում՝ ընդգծելու Հայաստանի՝ իր հարևանների հետ բաց, փոխադարձ հարգանքի վրա հիմնված քաղաքակնություն վարելու պատրաստակամությունը: Այսպես՝ Նիկոլի խաչմերուկը ենթադրում է միանգամից երկու ուղղություններով՝ հյուսիս-հարավ, արևելք-արևմուտք բաց ճանապարհներ: Ի դեպ՝ հենց սա է պատճառը, որ այն ողջունվում է նույն Իրանի կողմից, որը, ինչպես հայտնի է, բավական զգայուն է «Զանգեզուրի միջանցքի» հարցում՝ համարելով այն իր համար կարմիր գիծ:

Հիմա ինչո՞ւ է Սյամոն հայտարարում, թե «խաղաղության խաչմերուկը» ճանապարհ է՝ դեպի պատերազմ: Հայտարարում է, քանի որ թուրքերի ուզածը լրիվ այլ է՝ «Զանգեզուրի միջանցք»: Սյամոն հենց այս միջանցքի լոբբինգն է անում Հայաստանում, և քանի որ «խաղաղության խաչմերուկը» մի փոքր այլ կոնցեպտ է իրենից ներկայացնում, քան թուրանական Միջին միջանցքն է, ուստի Սյամոն դեմ է հանդես գալիս դրան՝ կողմ արտահայտվելով բացառապես արևելք-արևմուտքին: Ճիշտ է՝ նա ուղիղ տեքստով կարծես թե չի հայտարարում իր իրական վերաբերմունքի մասին,բայց ակնարկներ անում է՝ երկակի մեկնաբանության տեղիք չթողնող:

Իսկ թե ինչու է կողմ հանդես գալիս հենց Մեղրիի միջանցքին, պարզ է. թուրքերի ու Սյամոյի կենսական շահերը նույնական են:

Սյամոյի խայծը

Սյամոն, հարց բարձրարցնելով, թե եթե տարիներ առաջ Ադրբեջանը պատրաստ է եղել Արցախը հանձնել Հայաստանին՝ Մեղրիի միջանցքի դիմաց, ապա ինչո՞ւ հիմա պատրաստակամություն չի հայտնում ճանաչել գոնե Հայաստանի իրական՝ մոտ 31000քկմ-անոց այն տարածքը, որով Հայաստանը խորհրդայնացվել է՝ ակնարկելով 1926-ի քարտեզի մասին, ինքն իրեն էլ պատասխանել է.«Տեսնում եք՝ չի բռնում, ոնց որ մի բան ճիշտ չեք անում, ինչ-որ մի բան ճիշտ չենք գնում…»:

Իսկ թե ինչը ճիշտ չի արվում, Սյամոն փորձել է պարզաբանել իր խոսքի մեկ այլ հատվածում՝ ասելով, թե եթե Հայաստանը տրմադրի Մեղրիով միջանցք-ճանապարհ, ապա Ադրբեջանը պատրաստ կլինի ճանաչել Հայաստանը 30940 քկմ-ի սահմանում:

Սյամոն ի՞ր, թե՞ ադրբեջանցիների մտքերն է բարձրաձայնում, կամ որքանո՞վ է իրատեսական, Հայաստանի ազգային շահերից բխող այն բանաձևը, որը գովազդում է Սյամոն՝ 30940-ը:

Իրականում սա թակարդ է, խայծ. եթե Մեղրիով միջանցք է բացվում, ապա այլևս կարևոր չի լինելու հարցը, թե քանի քառակուսի կիլոմետր է Հայաստանը զբաղեցնում՝ 29743, 30940, թե՞ Վիլսոնի իրավարար վճիռն է կյանքի կոչվում, քանի որ միջանցքը, որը ադրբեջանցիները պատկերացնում են որպես բնավ ոչ հասարակ ճանապարհ, դառնալու է մի այնպիսի «աքիլեսյան գաշապար», որն անխուսափելի է դարձնելու Հայաստանի ողջ տարածքի կլանումը թուրքերի կողմից, վերափոխելու է կովկասյան անվտանգային ճարտարապետությունն այնպես, որ կարճ ժամանակ անց Հայաստանը վերածվելու է տարածաշրջանային կույր աղիքի՝ կտրվելով Իրանից:

Այնպես որ՝ Սյամոյի գաղափար-առաջարկը վտանգավոր խայծ է, որը կուլ տալ Հայաստանը չի կարող, ոչ միայն չի կարող, այլև նույն Իրանը դա թույլ չի տա, որքան էլ Սյամոն հեքիաթներ պատմի՝ տնտեսական օգուտների թեմաներով:

Սյամոն թուրքերի շահերն է սպասարկում, այդ իսկ պատճառով էլ այս թեման է առաջ տանում՝ ոմանց մոտ ստեղված բարդ իրավիճակից ելքի պատրանք ստեղծելով: