خدا چرا ما رو خلق کرده؟
خدا از سر نیاز ما رو خلق نکرده، از سر محبت و دوست داشتن ما، ما رو خلق کرده. ما به او نیاز داریم و او به ما شوق داره.
حالا یه شبهه ای پیش میاد: انسان هرچیزی رو دوست داره چون بهش نیاز داره، خانواده، پول، آبنبات، سریال برره، قرمه سبزی. همه ی اینا یه نیاز ما رو برطرف میکنن و بخاطر همین دوستشون داریم. ولی خدا که بی نیازه. پس برای چی ما رو دوست داره در حالی که به ما نیاز نداره؟
این شبهه یه جواب ساده ی فلسفی داره: ۱.هرکسی اگه از لحاظ عقلی سالم باشه طبیعتا خودش رو دوست داره.
۲.شما اگه چیزی رو دوست داشته باشید چیز های منصوب به اون رو هم دوست دارید. مثلا اگه من رهبر رو دوست دارم، عکس رهبر رو هم دوست دارم، انگشتر رهبر رو هم دوست دارم، چفیه رهبر رو هم دوست دارم، دست خط رهبر رو هم دوست دارم.
از این دو تا نتیجه میگیریم که خدا ما رو دوست داره چون ما مخلوق خدا هستیم و خدا خودش رو دوست داره.

خدا ما رو خلق کرده که چیکار کنیم؟
تو ناشناس هدفای مختلفی رو برای زندگی خودتون گفتید؛ رسیدن به آرامش، رضایت امام زمان، انجام تکالیف، اینکه سعی کنیم خوب باشیم و ... یا بعضیا ممکنه بگن اومدیم که امتحان بشیم، یا بعضیا به استناد ایه قرآن «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلّا لِيَعْبُدُونِ ۶۵۝ من جنّ و انس را نيافريدم جز براى اينكه‌ مرا پرستش‌ كنند [و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند].» بگن که هدفمون عبادت کردنه.
همه ی اینها درسته ولی بخشی از این هدفه. اصل هدف ما رشد و تکامله. ما باید سعی کنیم توی همه ی ابعاد با هم رشد کنیم و به کامل نزدیک بشیم. و کامل ترین موجود هم خداست. پس در یک کلام میشه گفت هدف ما قربة الی الله ست. هدف ما نزدیک شدن به خداست، نزدیک شدن به کماله.
وسیله ی این حرکت به سمت کمال همون امتحان ها و مصائب دنیاست و همون عمل به تکلیف و رضایت امام زمان و همون عبادت و بندگی ایه که تو آیه ۵۶ سوره ذاریات اومده.
همه ی اهدافی که گفتید هم تو این هدف جمع میشه از جمله آرامش مطلق که در حقیقت پیش خداست.
أَلَا إِنَّ أَوْلِيَاءَ اللَّهِ لَا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلَا هُمْ يَحْزَنُونَ ۲۶۝
آگاه باشید (دوستان و) اولیای خدا، نه ترسی دارند و نه غمگین می‌شوند!

حتی توی تفسیر آیت الله مکارم هم برای این آیه تو پرانتز اومده که (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند). نمیدونستم اینو

https://t.me/natamaman/10351
اینایی که میگی از خودت میگی؟ یا منبع داره؟ و اگه از خودت میگی طبق نظرات کی میگی؟

جمع بندی خودم از مجموع شنیده ها و بحث ها و سخنرانی ها و کتاباست. اونایی که یادمه ایناست: کتاب انسان کامل شهید مطهری، صحبت ها با یه فردی که دکترای عرفان داره و ادم صالحیه، یه حاج اقایی که به ما اخلاق درس میداد.

تفسیر سوره حمد امام خمینی قسمت اول
#تفسیر_سوره_حمد_امام_خمینی

تفسیر سوره حمد امام خمینی قسمت دوم

تفسیر سوره حمد امام خمینی قسمت سوم

تفسیر سوره حمد امام خمینی قسمت چهارم

تفسیر سوره حمد امام خمینی قسمت پنجم

سوره ملک
قاری: طارق محمد

سلام. این روایت که حضرت فاطمه سلام الله علیها فرمودن بهترین چیز برای زن اینه که مرد نامحرمی رو نبینه و مرد نامحرمی هم اون رو نبینه، از لحاظ سند چجوریه؟ روایات دیگه ای هم مشابه این هست که سندش هم قوی باشه؟

سلام بر شما.

متن و ترجمه روایت مورد نظر، چنین است:

وَ قَالَ اَلنَّبِیُّ لَهَا أَیُّ شَیْءٍ خَیْرٌ  لِلْمَرْأَهِ قَالَتْ أَنْ لاَ تَرَى رَجُلاً وَ لاَ یَرَاهَا رَجُلٌ فَضَمَّهَا إِلَیْهِ وَ قَالَ ذُرِّیَّهً بَعْضُهٰا مِنْ بَعْضٍ.(۱)

ترجمه:

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) از حضرت فاطمه (سلام الله علیها) پرسیدند: چه چیزى براى زن بهتر است؟ حضرت در پاسخ گفتند: «اینکه زن، مردى را نبیند و نیز مردى وى را نبیند».پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فاطمه را در آغوش کشیدند و فرمودند: «نسلى که همانند هم اند» (بخشى از آیه ۳۴، سوره آل عمران).

توضیح:

این روایت مرسل است و سند کاملی برای آن ارائه نشده، لکن با توجه به متن و محتوای آن که همخوانی کامل با آیات و روایات متعدد دارد، معتبر ارزیابی می شود. زیرا اعتبار حدیث، صرفا وابسته به سند نیست و متن و محتوای آن نیز در اعتبار حدیث، دخیل است، به طوری که گاهی با وجود ضعف سند، حدیث کاملا معتبر ارزیابی می شود.

روایات دیگری نیز مشابه روایت فوق در منابع روایی آمده است؛

وَ رُوِیَ عَنْ عَلِیٍّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ: کُنَّا عِنْدَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَقَالَ أَخْبِرُونِی أَیُّ شَیْءٍ خَیْرٌ لِلنِّسَاءِ فَعَیِینَا بِذَلِکَ کُلُّنَا حَتَّى تَفَرَّقْنَا فَرَجَعْتُ إِلَى فَاطِمَهَ عَلَیْهَا السَّلاَمُ فَأَخْبَرْتُهَا اَلَّذِی قَالَ لَنَا رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ لَیْسَ أَحَدٌ مِنَّا عَلِمَهُ وَ لاَ عَرَفَهُ فَقَالَتْ وَ لَکِنِّی أَعْرِفُهُ خَیْرٌ لِلنِّسَاءِ أَنْ لاَ یَرَیْنَ  اَلرِّجَالَ وَ لاَ یَرَاهُنَّ اَلرِّجَالُ فَرَجَعْتُ إِلَى رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَقُلْتُ یَا رَسُولَ اَللَّهِ سَأَلْتَنَا أَیُّ شَیْءٍ خَیْرٌ لِلنِّسَاءِ وَ خَیْرٌ لَهُنَّ أَنْ لاَ یَرَیْنَ  اَلرِّجَالَ وَ لاَ یَرَاهُنَّ اَلرِّجَالُ قَالَ مَنْ أَخْبَرَکَ فَلَمْ تَعْلَمْهُ وَ أَنْتَ عِنْدِی قُلْتُ فَاطِمَهُ فَأَعْجَبَ ذَلِکَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ قَالَ إِنَّ فَاطِمَهَ بَضْعَهٌ مِنِّی.(۲)

ترجمه:

از امیر المؤمنین (علیه السّلام) نقل است که ما نزد رسول اللّٰه (صلّى اللّه علیه و آله) بودیم آن حضرت فرمود که: خبر کنید مرا که چه چیز بهتر است از براى زنان، کسى ندانست از ما. متفرق شدیم و رجوع به فاطمه کرده او را از این سؤال با خبر کردم که آن حضرت این سؤال را پرسید و کسى از ما ندانست. فاطمه فرمود که: من می دانم بهترین چیز براى زنان آن است که نبینند مردان را و مردان ایشان را نبینند. من بازگشتم به سوی رسول اللّٰه و گفتم سؤال کرده بودى از ما که چه چیز بهتر است زنان را. آن بهتر است ایشان را که نه مردان ایشان را بینند و نه ایشان مردان را. پیامبر فرمود چه کسی تو را خبر داد به این، در حالی که آن زمان که نزذد من بودی نمی دانستی؟ گفتم: فاطمه. پیامبر تعجب کرد از این و گفت: فاطمه پاره ای از تن من است.

و نیز در حدیث دیگری چنین آمده:

جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِیهِ أَنَّ فَاطِمَهَ بِنْتَ رَسُولِ اَللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ دَخَلَ عَلَیْهَا عَلِیٌّ عَلَیْهِ السَّلاَمُ وَ بِهِ کَآبَهٌ شَدِیدَهٌ فَقَالَتْ مَا هَذِهِ اَلْکَآبَهُ فَقَالَ سَأَلَنَا رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ عَنْ مَسْأَلَهٍ وَ لَمْ یَکُنْ عِنْدَنَا جَوَابٌ لَهَا فَقَالَتْ وَ مَا اَلْمَسْأَلَهُ قَالَ سَأَلَنَا عَنِ اَلْمَرْأَهِ مَا هِیَ قُلْنَا عَوْرَهٌ قَالَ فَمَتَى تَکُونُ أَدْنَى مِنْ رَبِّهَا فَلَمْ نَدْرِ فَقَالَتْ اِرْجِعْ عَلَیْهِ فَأَعْلِمْهُ أَنَّ أَدْنَى مَا تَکُونُ مِنْ رَبِّهَا أَنْ تَلْزَمَ قَعْرَ بَیْتِهَا فَانْطَلَقَ فَأَخْبَرَ اَلنَّبِیَّ صَلَّى اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ ذَلِکَ فَقَالَ مَا ذَا مِنْ تِلْقَاءِ نَفْسِکَ یَا عَلِیُّ فَأَخْبَرَهُ أَنَّ فَاطِمَهَ أَخْبَرَتْهُ فَقَالَ صَدَقَتْ إِنَّ فَاطِمَهَ بَضْعَهٌ مِنِّی عَلَیْهَا اَلسَّلاَمُ.(۳)

ترجمه:

امام صادق علیه السّلام از مادر خود روایت کرده:یک روز على علیه السّلام در حالى که سخت غمناک بود،در خانه نزد فاطمه علیها السّلام وارد شد.

فاطمه علیها السّلام پرسید:اى على علیه السّلام!غم و اندوه تو از چیست‌؟ على علیه السّلام فرمود:رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم از ما سؤال کرد:زن چیست‌؟گفتیم:عورت و عنصرى است که نباید در معرض دید دیگران قرار گیرد.رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم سؤال کرد:در چه حالى زن به خدا نزدیکتر است‌؟ على علیه السّلام گفت:براى این سؤال،کسى نتوانست جواب درستى بدهد،اما فاطمه علیها السّلام گفت:اى على علیه السّلام نزد رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم برگرد،و اعلام کن:وقتى زن به خدا نزدیکتر مى‌باشد،که در خانه به سر ببرد. رسول خدا صلّى اللّٰه علیه و آله و سلّم وقتى این پاسخ را شنید فرمود:به راستى فاطمه،علیها السّلام پاره تن من است.

سالم و عاقبت بخیر باشید.

پی نوشت:

۱. رسولی، هاشم، ابن‌شهرآشوب، محمد بن علی، و آشتیانی، محمدحسین. بدون تاریخ. المناقب (ابن شهر آشوب). ۴ ج. قم - ایران: علامه، ج۳، ص۳۴۱.

۲. سبحانی تبریزی، جعفر، رسولی، هاشم، و اربلی، علی بن عیسی. ۱۳۸۱. کشف الغمه فی معرفه الأئمه. ۲ ج. تبریز - ایران: بنی هاشمی، ج۱، ص۴۶۶.

۳. حمیری، عبد الله بن جعفر، ابن‌‌اشعث‌، محمد بن‌ محمد، اسماعیل بن موسی بن جعفر، و موسی بن اسماعیل بن موسی بن جعفر. بدون تاریخ. قرب الإسناد (ط. القدیمه). ۱ ج. تهران - ایران: مکتبه نینوی الحدیثه، ص۹۵.