Адабиёт чист?
Ҳар як адиби тоҷик имрӯз онро ба тарзи худ мефаҳмад.
Ман низ.
Ба фикри ман адабиёти тоҷик бояд пеш аз ҳама дарди мардумро ифода кунад.
Ман ҳама услуб ва ҷараёни адабиётро, ки ба дарди миллат намехӯрад, ба як пули пучак намегирам.
Эҳтимоли қавист ки баъзе навпардозон эътироз кунанд ки замона нав шуд ва адабиёти тоҷик низ бояд ҳамқадами замон навпардозӣ кунад. Агар навпардозӣ ғоя ва консепсияро дар назар дорад, ҳатман эҳтиёҷоти хонандагони адабиёти тоҷикро ба назар мегирад.
Адабиёт, хусусан насри бадеӣ он қадар мураккаб шудааст ки масалан асари постмодернро қодир аст танҳо китобдӯст бифаҳмад. Ба ғайри ин метамодернизм ба вуҷуд омадааст.
Унсурҳое аз ин парадимгаҳо дар эҷодиёти камина ҳастанд.
Аммо хонандагони тоҷик ба тагмаъно эътибор надодаанд, онҳо ба асарҳои содаи замони шӯравӣ одат кардаанд ва тарки одат амри муҳол аст.
Дар як суруди хуб мисрае ҳаст: Шишта будам ними шаб ки тақ-тақи дарвоза шуд.
Дар як ҳикоя хонда будам ки охирзамон шудааст, ҳамаи Замин дар асари ҷанги ҳастаӣ сӯхта хокистар мешавад.Танҳо як кас дар як хона зинда мемонад. Дунё хомӯш.Садое нест. Инсони танҳо монда тамоман ноумед. Ҳамин вақт дари хонаи ӯро тақ-тақ мекунанд.
Боварам комил аст ки ба маҷоз асари асили адабӣ ҳамин гуна тақ-тақи дарвоза аст.

Зане бигир ҳамсанги худ.

👤Клеобуд, андешманди Юнони бостон

Бедил, талаби ҳамнафасе пайдо кун,
Гар ишқ набошад, ҳавасе пайдо кун.
Танҳоӣ об мекунад заҳраи санг,
Эй бекаси ҷовид, касе пайдо кун.


✍️ Бедили Деҳлавӣ

Ночизтарини ифтихорҳо ифтихори миллӣ аст. Ин ифтихор дар шахс набудани сифатҳои олии фардӣ аст, ки боиси фахр буда метавонанд ва ӯро имкон намедиҳанд ки мероси гузаштагонро моли худ ҳисобида фахр кунад.Касе, ки соҳиби сифатҳои олии инсонӣ аст,доим миллати худро назорат карда камбуду нуқсони онро ошкор намуда фошофош мегӯяд,то ки миллати худро аз қафомонӣ бираҳонад. Аммо инсони бефарҳанг нуқсону арзишҳои мусбати миллатро баробар ситоиш мекунад ва боиси ифтихор меҳисобад.
Артур Шопенгауэр.
Ба қавли Лев Толстой нобиғатарин файласуфи ҷаҳон аст.

Ҳамеша бо қавитар аз худат бозӣ кун –мебозӣ, вале роҳи бурданро ёд мегирӣ!

© Аз манбаъи дигар

Нагӯяд кас ба хуршед аз куҷо хезу куҷо биншин,
Хушо бар ҳоли он кас, ки мақоми хеш медонад.

✍Рустам Ваҳоб

Касе ки ҳеч гоҳ ба замин барнахурдааст, бузург нест. Бузург касест, ки баъди афтидан, бармехезад.

✍️ Конфусис, сиёсатмадор ва омӯзгори чинӣ

Қавме, ки агар ба хоби ғафлат биравад,
Сармояи ақли ӯ ба ғорат биравад.
Тарсам, ки китобе раҳнамояш нашавад,
Ин гуна ба ҷаҳл то қиёмат биравад.

✍️ Аброри Аҳрориён

"Ҷабҳа"-и Рӯшангар

Яке аз бунёдҳои Тамаддуни башарӣ бегонаситезӣ будааст. Ҳамин аст, ки ҳар кас дар як ҷабҳае қарор дорад: ҷабҳаи маҳал, қабила, қавм, миллат, нажод, дин, мазҳаб ва ғайра. Як сухани хуберо ба Нютон нисбат медиҳанд, ки мегӯяд:
"Мо девор бисёр, аммо пул хеле кам месозем".

Чунин зеҳнияти қабилавии авом аз гиребони зиёиёну рӯшангарон ҳам мегирад, ки "Ҷабҳаи ту кадом аст?!"

Бар хилофи ин интизории авом, вазифаи рӯшангар шикастани деворҳо ва марзҳо дар байни мардумони ҷаҳон мебошад.

Аммо бештари зиёиён хилофи ин корро мекунанд: Яке аз қазоро дар Арабистон ва ё Эрон аст, шабу рӯз аз бузургии марзҳои мазҳабии он мегӯяд. Дигаре аз Девори бузурги Чин. Сеюмӣ аз марзҳо ва деворҳои Ғарб ва ё Шарқ.

Рисолати як рӯшангар аз ин ҷабҳаҳо фаротар будан аст, то ҳамаро бо як чашм дида тавонад, то ба ҷойи девор дар байни мардум пул бисозад. Рисолати рӯшангар шикастани деворҳо ва марзҳо аст. Ба ҳамин хотир, ӯ нақд мекунад, на ба хотири кадом ҷабҳае, ки аз деворҳо ва марзҳои қадим ҳимоят мекунад.

© Ҳафиз Бобоёр

Барои инсони вораста озодандешӣ худ озодист!

© Вораста

Се навъи худхоҳӣ вуҷуд дорад: худхоҳоне ки худашон зиндагӣ мекунанд ва мегузоранд дигарон ҳам зиндагӣ кунанд; худхоҳоне ки худашон зиндагӣ мекунанд, аммо намегузоранд ки дигарон зиндагӣ кунанд; ва ниҳоят худхоҳоне ки на худашон зиндагӣ мекунанд ва на ба дигарон имкони зиндагӣ карданро медиҳанд...

✍ Иван Тургенев

@fonustj
#иқтибос

Алайҳи фитна ҷони сахт дорам,
Балоро дар муқобил бахт дорам.
Худоро шукр мегӯям, ки чун шер
Ба ҳар ҷое нишинам, тахт дорам.

✍️Давлати Раҳмониён