@amookhtan

🔴 #حافظه_تاريخي

🔴چرا مردمان فلات ایران از دیرباز در پی نجات‌دهنده بوده‌اند و همچنان هستند؟
در رمانی کمیاب و دشوارخوان، با زبانی نزدیک به نثر بیهقی، هوشنگ گلشیری در حدیث مرده بَر‌دار کردن آن سوار که خواهد آمد، مردمانی به ستوه‌آمده از ستم پادشاهی را تصویر می‌کند؛ با نثری که بی‌رجوع به لغت‌نامه برای بسیاری دشوارفهم است. مردمانی که دل به شمایلی بسته‌اند حک‌شده بر دروازه‌ی شرقی، تا آن سوار روزی بیاید و آنان را از بیداد برهاند.

از همان زمانی که اندیشه‌ی ترقی و حکومت قانون در ایرانِ پیشامشروطه تبلیغ می‌شد، میرزا حسین‌خان سپهسالار، صدراعظم ناصرالدین‌شاه، سخت در تلاش بود تا حمایت بیسمارک، سیاستمدار "خون و آهن" (لقبی که گویا مارکس به او داده بود) را جلب کند. پاسخ بیسمارک اما، آن‌گونه که در صفحه‌ی ۱۶۹ کتاب اندیشه‌ی ترقی و حکومت قانون نوشته‌ی فریدون آدمیت آمده، چنین بود: «به عصای چوبین بیگانگان تکیه کردن خطای محض است.»

متن کامل در اینجا👇👇👇


@amookhtan

@amookhtan

🔴 #حافظه_تاريخي

🔴چرا مردمان فلات ایران از دیرباز در پی نجات‌دهنده بوده‌اند و همچنان هستند؟
در رمانی کمیاب و دشوارخوان، با زبانی نزدیک به نثر بیهقی، هوشنگ گلشیری در حدیث مرده بَر‌دار کردن آن سوار که خواهد آمد، مردمانی به ستوه‌آمده از ستم پادشاهی را تصویر می‌کند؛ با نثری که بی‌رجوع به لغت‌نامه برای بسیاری دشوارفهم است. مردمانی که دل به شمایلی بسته‌اند حک‌شده بر دروازه‌ی شرقی، تا آن سوار روزی بیاید و آنان را از بیداد برهاند.

از همان زمانی که اندیشه‌ی ترقی و حکومت قانون در ایرانِ پیشامشروطه تبلیغ می‌شد، میرزا حسین‌خان سپهسالار، صدراعظم ناصرالدین‌شاه، سخت در تلاش بود تا حمایت بیسمارک، سیاستمدار "خون و آهن" (لقبی که گویا مارکس به او داده بود) را جلب کند. پاسخ بیسمارک اما، آن‌گونه که در صفحه‌ی ۱۶۹ کتاب اندیشه‌ی ترقی و حکومت قانون نوشته‌ی فریدون آدمیت آمده، چنین بود: «به عصای چوبین بیگانگان تکیه کردن خطای محض است.»

با این‌همه، در ماه‌های گذشته نیز ایرانیان به نجات‌دهنده‌های تازه‌ای دل بسته‌اند.
چرا ما، با آن‌که به گفته‌ی فروغ:
«نجات‌دهنده در گور خفته‌ست»،
به خود نمی‌پردازیم؟ چرا خویشتن را نقد نمی‌کنیم، تا کاستی‌های‌مان را – و نه شکوه گذشته‌مان را – دریابیم؟

منبع:https://t.me/c/1333583383/162


@amookhtan

🔴#ديالکتيک_طبيعت

🔴آتشفشان هاوایی!

🔹آتشفشان «کیلاویا» یکی از فعال‌ترین آتشفشان‌های جهان، در یک نمایش خیره‌ کننده آسمان هاوایی را روشن کرد.


@amookhtan

@amookhtan

🔴 #حافظه_تاريخي

🔴ما به توطئه‌ها باور نداریم و اقدام‌های انقلابی منفرد برای سرنگونی حکومت را مردود می‌دانیم؛ شعار عملی کار ما از زبان لیبکنشت، کهنه‌سرباز سوسیال‌دموکراسی آلمان، چنین است: «مطالعه، تبلیغ، سازماندهی» - و هسته مرکزی این فعالیت‌ها تنها می‌تواند یک ارگان مطبوعاتی حزبی باشد.

لنین، «وظیفه فوری ما»، ۱۸۹۹✍️


@amookhtan

🔴وقتی تلاش می‌کنید که روی یک پا بایستید مغزسیگنال‌هایی از مایع گوش درونی دریافت می‌کند، نشانه‌های بصری از چشم‌ها دریافت می‌کند و حتی پیام‌هایی از مفاصل و ماهیچه‌ها به آن می‌رسد . سیگنال‌هایی که از چشم‌ها به مغز می‌رسند بیشترین نقش را در حفظ تعادل ما دارند به همین دلیل است که ایستادن بر روی یک پا وقتی چشم‌ها بسته است خیلی سخت‌تر است. اگر بتوانید ۱۰ ثانیه با چشم بسته روی یک پا بایستید، خوب است.


تمرین تعادل برای تقویت توان بدنی و هم‌ترازی اعضای بدن هم مفید است. اگر در خانه تمرین می‌کنید این بهترین راه برای پرهیز از یک‌جا‌نشستن و اصلاح هر وضعیت نامتعادلی است که بر اثر نشستن طولانی دچار آن شده‌اید.

فقط ایستادن ساده تأثیر عمیقی بر سلامت جسمی شما دارد . ایستادن را با چند حرکت ورزشی تعادلی همراه کنید تا فایده‌ٔ بیشتری ببرید.

خود را به چالش بکشید
پروفسور داون اسکلتون که در این زمینه تحقیق کرده، ثابت کرده است که با تمرین می‌توانید به جایی برسید که با چشمان بسته یک دقیقه بر یک پا بایستید. او از تمرین‌های دیگری هم می‌گوید که پس از مهارت در ایستادن روی یک پا می‌توانید انجام دهید. مانند پیاده‌روی. بی بی سی

@amookhtan

🔴 بدون شرح!

@amookhtan

🔴 رابطه بین گربه و کبوتر را در این‌جا چه‌گونه تفسیر می‌کنید؟

@amookhtan

🔴 #حافظه_تاريخي
@amookhtan
«تاريخ جنبش کارگري در تمام کشورها نشان مي‌دهد که انديشه‌هاي سوسياليستي پيش از هر چيز و آسان‌تر از همه، توسط لايه‌هايي از کارگران جذب مي‌شود که از موقعيت بهتري برخوردارند. از دل اين لايه‌هاست که کارگرانِ پيشرويي برمي‌خيزند که هر جنبش کارگري از درون خود پديد مي‌آورد؛ کارگراني که مي‌توانند اعتماد کامل توده‌هاي کارگر را به دست آورند، خود را يکسره وقف آموزش و سازمان‌دهي پرولتاريا مي‌کنند، سوسياليسم را آگاهانه دروني مي‌سازند و حتي به‌طور مستقل به تدوين نظريه‌هاي سوسياليستي مي‌پردازند. هر جنبش کارگري زنده‌اي چنين رهبران کارگري‌اي را از درون خود بيرون داده است، از جمله پرودون، وايان، وايتلينگ و ببل را. ...

در ميان کارگران شور و اشتياقي سوزان به دانايي و سوسياليسم در حال رشد است، و از ميان آن‌ها قهرمانانِ واقعي‌اي سر برمي‌آورند که – علي‌رغم شرايط دهشتناک زندگي و کار تحقيرآميز و فرساينده‌ي کارخانه – به اندازه‌اي از شخصيت و اراده برخوردارند که #پيوسته_مطالعه_کنند، #باز_هم_مطالعه_کنند و #باز_هم_مطالعه_کنند تا از خود سوسيال‌دموکرات‌هايي آگاه و «روشنفکرانِ کارگر» بسازند.»
@amookhtan

✍️لنين، مقاله؛ «گرايشي ارتجاعي در سوسيال‌دموکراسي روسيه»، ۱۸۹۹

@amookhtan

🔴 #حافظه_تاريخي

🔴«ايران باستان»

بسياري از طبقات اجتماعي امروزي ممکن است، موم واقعي را نديده باشند، اما آن‌چه که امروز در بازار به عنوان «موم»، وجود دارد، پارافين جامد است.
اما موم واقعي يک خاصيت ذاتي دارد و آن اين است که در دماي معمولي مي‌توان آن را به هر شکلي در آورد. يعني مي‌شود از طريق هژموني به قول گرامشي، برخي طبقات اجتماعي را مانند موم در دستان خود به هر شکل دل‌خواه در آورد.

سابقه تاريخي مورد بالا، در ايران و جهان فراوان است؛ در کودتاي 28 مرداد 1332 و انقلاب 1357، به علت دست بالانداشتن آگاهي طبقاتي، طبقات استثمارگر با ترفندهايي توانستند، به ساده‌گي جهت مبارزات اجتماعي را به نفع خود تغيير دهند.
بنابراين در تمام جوامع بشري، اگر طبقات اجتماعي هر محله، شهر، استان، و کشوري، حافظه تاريخي و آگاهي طبقاتي لازم را نداشته باشند، يک لقمه چرب و نرم و در عين حال مثل موم، براي طبقات سرکوب‌گر و استثمارگر محسوب مي‌شوند.

بيش از 120 سال است مردمان فلات ايران براي داشتن حقوق شهروندي که يک حقوق بورژوايي است، مبارزه مي‌کنند، ضمن دريافت دست‌آوردهاي ناچيزي، در نقطه عطف‌هاي تاريخي، به قول احمد شاملو؛ «ابتذالي را با ابتذال ديگر عوض کرده‌اند.»، اما به آرزوي ديرينه‌ي حداقلي خود هنوز هم نرسيده‌اند.

بابک اميرخسروي از سران فاسد حزب توده که هم اکنون در قيد حيات است، و در سال 1320، هجده سال داشته است، درباره آگاهي از پايان جنگ و اثرات آن مي‌گويد:

«در ابتداي جنگ و حتي مدت‌ها قبل از آن، ايراني‌ها سخت طرف‌دار آلمان‌ها بودند. آلمان‌ها به دو دشمن تاريخي ايران يعني روس و انگليس اعلان جنگ داده بودند. تبليغات‌شان در آن زمان بسيار قوي بود و به دل مي‌نشست. من به خاطر دارم که مي‌گفتند هيتلر همان حيدر است، ژرمن، همان کرمان. آلمان‌ها هم مثل ما آريايي هستند و براي نجات ايران خواهند آمد. حتي تبليغ مي‌شد که هفده شهر قفقاز را به ايران عودت خواهند داد و از اين قبيل. لذا مردم شناخت درستي از فاشيسم و نازيسم نداشتند.» منبع:https://p.dw.com/p/4tRCu

«چرا مردمان فلات ايران از ديرباز در پي نجات‌دهنده بوده‌اند و همچنان هستند؟ [چون دوست دارند مثل موم باشند!؟]
از همان زماني که انديشه‌ي ترقي و حکومت قانون در ايرانِ پيشامشروطه تبليغ مي‌شد، ميرزا حسين‌خان سپهسالار، صدراعظم ناصرالدين‌شاه، سخت در تلاش بود تا حمايت بيسمارک، سياست‌مدار «خون و آهن» (لقبي که گويا مارکس به او داده بود) را جلب کند. پاسخ بيسمارک اما، آن‌گونه که در صفحه‌ي ۱۶۹ کتاب انديشه‌ي ترقي و حکومت قانون نوشته‌ي فريدون آدميت آمده، چنين بود:
«به عصاي چوبين بيگانه‌گان تکيه‌کردن خطاي محض است.» منبع:https://t.me/c/1333583383/162

اين قوم «باستاني» که به «حقوق بشر» نداشته کوروش دل‌بسته است و هنوز آگاهانه يا ناآگاهانه معني و مفهوم حقوق شهروندي را نادیده می‌گیرد، ندا سر مي‌دهد:
«#ايران‌گرايان ستاره درخشان تاريخ بيش از ۲۵۰۰ ساله‌ايران هستند.» (اميد فراغت کانال روشنفکران)

ادامه در پست بعدی👇👇👇

ادامه از پست قبلی👆👆👆👇👇👇

«توهّمي به نام «ايران باستان»؛ تو گويي تا پيش از يورش اعراب، ايران‌زمين يک بهشت برين بوده است. امروز ديگر بر همه‌‌ي مورخان معلوم شده است که دو سده حاکميت هخامنشيان و چهار سده زمام‌داري ساسانيان تماماً دين‌محور بوده و با اين دين‌محوري هرچه و هرکه را «غير» خوانده‌اند، قتل عام کرده‌اند. آن‌چه عيناً از آن تمدن باستان برجا مانده و هر سال در نوروز ميعادگاه گذشته‌گرايان مي‌شود، همان خرابه‌هاي تخت جمشيد و پاسارگاد است که به‌کل، کاخ‌هاي امپراتوري و نظامي بوده. اين به‌اصطلاح تمدن هخامنشي و ساساني در طول شش قرن نه يک بيمارستان ساخته، نه يک مدرسه، نه يک حمام يا کتاب‌خانه، و نه حتي يک کاروان‌سرا. تنها در دوره‌ي اشکانيان است که مردم بيچاره کمي نفس مي‌کشند، چون دوره‌ي اشکانيان لاييک‌ترين دوران تاريخ ايران است. طرفه اين‌جاست که ايران‌شهري‌ها اشکانيان را «غير» مي‌خوانند و زود از آن‌ها رد مي‌شوند. کسي در بين آنان به خود نمي‌گويد چه‌طور هيچ نامي از کورش در شاهنامه، خمسه و متون باستاني نيست. کسي بين آنان به خود نمي‌گويد چرا در صدر فردوسي و نظامي، و نيز بقيه‌ي شاعران ما اين‌قدر اسکندرنامه نوشته‌اند و از يک «متجاوز» چنين تمجيد کرده‌اند؟ پيش‌تر مگر چه ظلمي بر سرشان ريخته بوده؟
...
امروز تداوم اين نوع ملي‌گرايي ايرانِ باستان‌پرستانه نشان‌گر اين است که هنوز به‌طور جدي ما با گذشته‌مان تصفيه‌حساب نکرده‌ايم، و پس از نزديک به پنجاه سال از انقلاب ۵۷ تاکنون هم‌چنان بخشي از جامعه به رونوشتي کاريکاتورگونه از اقتداري که در زمان خود فاقد پايه‌هاي اجتماعي بود، دخيل بسته است.
...
دسته‌ي پرجمعيت‌تر اين متوهّمان گمان مي‌کنند با اين چم‌و‌خم دادن تحريف‌آميز به تاريخ، مي‌توانند زمينه را براي بازگشت به «دروازه‌هاي تمدن» در رکاب ساواک و سياه‌چال‌هاي شکنجه هم‌وار کنند.» منبع: https://pecritique.com/?p=35500



@amookhtan

🔴پیش از آن‌که روز مادر به قطع گل‌ها، کارت‌های تبریک و رستورانهای پر زرق و برق بدل شود، روزی بود زاده‌ی غم یک دختر و رؤیای یک مادر برای صلح، مراقبت، و عدالت اجتماعی.

آنا جارویس، زنی که این روز را رسمی کرد، دختر «آن جارویس»(تصویر) بود—زنی فعال در دوران جنگ داخلی آمریکا، که از سربازان زخمی هر دو طرف جنگ مراقبت می‌کرد و در سال ۱۸۶۸، ابتکاری به نام روز دوستی مادران را برای آشتی میان جوامع جنگ‌زده راه‌اندازی کرد.

آنا پس از مرگ مادرش در سال ۱۹۰۵، با الهام از همین آرمان‌ها، تلاش گسترده‌ای برای به رسمیت شناختن روز مادر آغاز کرد. در نهایت، در سال ۱۹۱۴، رئیس‌جمهور آمریکا ویلسون، دومین یکشنبه ماه مه را به‌عنوان روز ملی مادر اعلام کرد.

اما طولی نکشید که به روزی برای خرید شکلات، گل، و کارت تبریک بدل شد.
آنا جارویس، خود، از این تجاری‌سازی خشمگین بود. او معتقد بود روز مادر باید فرصتی باشد برای ابراز صادقانه‌ی عشق و احترام، نه برای سود شرکت‌ها.

امروز، یادآوری این تاریخچه فراموش‌شده، به ما می گوید که مادری،در ریشه‌های خود، صدایی برای صلح، عدالت، و مراقبت همگانی بوده است—نه ابزاری برای مصرف‌گرایی.

ناهید امیری✍️
@amookhtan