یادداشتی در دست نگارش دارم به‌حرمت و یاد آقای انیو موریکونه که می‌توانست منهای علاقه به سینما، خاطرات مشترک انبوهی آدم فهیم و دارای شاخک حسی را بسازد و ساخت. اما پیش از یادداشت هم در حد اشاره عرض می‌کنم که میزان شاهکارهای نشناختهٔ استاد ده‌ها و صدها برابر این چندین قطعهٔ مشهور و بزرگی‌ست که همه شنیده‌ایم. این فقط یک نمونه است: فیلم «همه حال‌شان خوب است» ساختهٔ جوزپه تورناتوره که هر دو آن را بعد از «سینما پارادیزو» ساختند. چه طور می‌شود فیلم بعدی یک کارگردان و آهنگساز، بعد از فیلمی که از هر فیلم ایتالیایی دیگر در ایران محبوب‌تر است، این همه کم دیده و حتی شناخته شود؟ آن هم با این همه درک و زیبایی در رویارویی با مفهوم عشق و خاطره و فرزند و گذشته و «یار» ؟
.
ولی این هم شده. اتفاق افتاده. همان‌طور که در کارنامهٔ موریکونه، ناشناخته ماندن بسیاری آثار جان‌بخش و روح‌افزایش مثل همین، رخ داده
.
#انیو_موریکونه #همه_حال_شان_خوب_است #جوزپه_تورناتوره #سینما_پارادیزو #مارچلو_ماسترویانی
#enniomorricone #stannotuttibene


@amiropouria