یادداشت امیر پوریا:
معمولاً و به طور بدیهی، جملهٔ «دارم به زبون خوش بهت می گم» را باید والدها و بالادستی ها خطاب به کوچک ترها و پایین-دستی ها بگویند. چون فرض بر این است که بزرگ تر، نیازهای طبیعی کوچک تر را فهم می کند و لازم نیست بچه ای مثلاً به والدین اش بگوید «به زبون خوش می گم؛ گُشنَمه» یا «بذار تحصیل کنم». اما نهادهای رسمی ما، صغیر و لجباز و کودک-صفت اند و تا کار به فراتر رفتن از زبان خوش نرسد، تا مرگ جانسوز #دخترآبی بازتاب بین المللی ممنوعیت #ورود_زنان_به_ورزشگاه را میلیون ها برابر نکند، تا فیفا گوش شان را به طور اساسی و با چند نوبت اولتیماتوم، نَکِشد، همین حق حداقلی و در گوشه‌ای از بدترین نقاط استادیوم و فعلاً یک بار بعد از چهل سال را هم برای مردم و #زنان_ایرانی قائل نمی شدند
.
این ویدئو که دقایق عبور سخنگوی فعلی دولت #علی_ربیعی از مقابل جایگاه خانم های تماشاگر در روز تاریخی ١٨ مهر نود و هشت را نشان می دهد، خوب ثابت می کند که مردم، بزرگ تر ِ نگرش رسمی اند؛ نه برعکس. می بینید و می شنوید که «قواعد بازی» را نگه می دارند و شعار و شیطنتی در کار نیست (اواخر یادداشت در ادامه)
@amiropouria

برای تداوم اعتراض‌ها و امیدها:


خانم اریکا چِنووِت، استاد علوم سیاسی اهل آمریکا در کتابی که همین روزها عرفان ثابتی بخشی از آن را در قالب یک مقاله، ترجمه و نشر آسو منتشر کرده است، می‌آورد: "هیچ انقلابی که ۳/۵ درصد از جمعیت کشور را به مشارکت فعال در مهم‌ترین رویداد آن - خواه مبارزه، تظاهرات سراسری یا شکل دیگری از عدم همکاری گسترده با حکومت- ترغیب کرده باشد، شکست نخورده است".
او از ۳۲ دگرگونی در کشورهای جهان در فاصله‌ی ۱۹۴۵ تا ۲۰۱۴ مثال می‌آورد که حداقل ۲ درصد جمعیت در آن مشارکت داشته‌اند. ۲۷ مورد یعنی ۸۴ درصد به موفقیت کامل دست یافتند یا دولت را به عقب‌نشینی و واگذاری امتیازات مهم وادار کردند.
(البته خانم چِنووِت می‌نویسد "انقلاب"؛ ولی من می‌دانم همه‌مان بابت میراث انقلاب ۵۷ که لجنزاری بیش نیست، با شنیدن این واژه، عُق یا دست‌کم کهیر می‌زنیم!)
او همچنین از کتابی نوشته‌ی مارک ایروینگ لیچباک نقل قولی می‌آورد که حالا به شدت برای ما کاربرد دارد:
" الف/ هیچ دولتی نمی‌تواند در برابر مخالفت ۵ درصد از جمعیت، مقاومت کند.
ب/ در هیچ طغیان و انقلابی نمی‌توان به بیرون ریختن ِ بیش از ۵ درصد جمعیت امیدوار بود زیرا بسیاری از مردم می‌خواهند از مخاطره‌جویی دیگران سود ببرند بی آن که خودشان را به خطر بیاندازند".
[لینک متن کامل مقاله:

https://www.aasoo.org/fa/articles/4044?tg_rhash=0abe239c827447
[

با آن که این جمله‌ی اخیر را فقط نقل قول کردم، صادقانه معتقدم هر نوع ترغیب به تشدید اعتراض‌ها از جانب ما که بیرون از سرزمین‌مانیم، شبیه همین تماشای خطر کردن دیگران و امید بستن به نتایجش خواهد بود. اما هیچ کار دیگری ازمان برنمی‌آید.

ناخدا خورشید رو به مسافرانش که برای رسیدن به مقصد، بی‌طاقت شده بودند، می‌گفت: "پنج سال، شیش سال تبعید بودی، خسته نشدی. پنج ساعته آزادی، خسته شدی؟".

@amiropouria

#اعتراضات_مردمی
#مهسا_امینی
#زن_زندگی_آزادی
#زنان
#نه_به_محدودیت_اینترنت
#نه_به_حجاب_اجباری
#اصغر_فرهادی
#ناخدا_خورشید
#ناصر_تقوایی