Amir Pouria
چند نکته درباره‌ی اعتراض‌های دانشجویی این روزها @amiropouria یادداشت امیر پوریا در ادامه می‌آید 👇
چند نکته در باب جنبش اعتراضی ِ دانشجویان/ یادداشت امیر پوریا:
روزهایی‌ست که فراموش نمی‌شود. هر چه قدر هم طول بکشد. روزهایی‌ست که ما و شاید میلیون‌ها دانشجوی قدیم، با تلقیقی از حسرت و آرزو به حضور مواج و سیال دانشجویان این روزها در دانشگاه‌ها نگاه می‌کنیم. نمی‌دانیم اگر خودمان حالا دانشجو بودیم، یا اگر در دوران نفرت‌انگیز و آکنده از اختناقی که با دانشگاه رفتن ماها همزمان شد، اتفاق‌های اینچنینی در جامعه رخ می‌داد، چه میزان از این شجاعت و خلاقیت و سماجت نسل دهه‌ی ۱۳۸۰ که حالا دانشجوست و چنین معرکه‌ای به پا کرده و می‌کند، در ما بود؟ عمراً !
از ویژگی‌های جنبش دانشجویی این روزها این است که هیچ گوشه و کناری از میدان مبارزه را خالی نمی‌گذارد. نمی‌گوید مثلاً درشت گفتن به بِیت یا کُلُفت بار ِ بسیج کردن، "چیپ" است و در شأن دانشجو نیست. نمی‌گوید مبارزه‌ی ما باید فراتر از مختلط کردن سلف دانشگاه باشد. به جایش هر جا و هر جور که بشود، چارچوب‌های مضحک مورد تأکید سیستم قیم‌مآب را می‌شکند و اگر درست و دقیق نگاه و گوش کنیم، حجم عمده‌ی شعارهایی که تقدس کاذب مفهوم "ولایت" را در هم شکست و سرسپردگان حاکمیت را بدجوری سوزاند، از دانشگاه‌ها برآمد.
جنبش دانشجویی هم به شدت طناز است و سرعت واکنش بالایی دارد، هم مثل همین سرود که اينجا می‌بینید و می‌شنوید ( و افتخار می‌کنم که در یکی از دانشگاه‌های محل درس خواندن و کمی هم درس دادن بنده، سر داده شده) زیبایی‌شناسی سطح بالایی دارد. چه شعرها و تعابیری، چه صراحت و از آن طرف، تمثیل‌هایی. چه دست‌کوبی‌ها و ریتم‌سازی و فیلم گرفتن سنجیده‌ای در این همه ویدئوی دانشجویی.
از قدرت افشاگری جنبش دانشجویی همین بس که چهره‌ی واقعی رؤسای دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها را به مردم شناساند. دانستیم که با چه قیافه‌ها و چه سطح شعور و چه فقر واژگان و چه ضعف بیانی، رئیس شده‌اند. دیدیم که چه قدر از لمپن‌های حراست و انتظامات، غیرقابل‌تشخیص‌اند.
وقتی دانشگاه‌هایی تمام دانشجویان معترض را ممنوع‌الورود اعلام کردند یا کارنامه‌ی مشروط شدن برایشان صادر کردند، افشاگری عظیم‌تری صورت گرفت: در این نظام سلطه‌‌جو، حتی نهاد آموزش هم به نیت سرسپردگی و کرنش نسبت به نظام بر سر کار است و دانش و دانشجو برایش هیچ ارزشی ندارد.
در برابر این سیستم، هر ناسزایی از نفس گرم این دانشجوها در آید، به جاست. ناز نفس‌شان.
تا الان تعداد شهرهای درگیر مبارزات، ۱۳۷ شهر بوده و تعداد دانشگاه‌ها، ۱۳۸ تا! بنازم به همت جنبش دانشجویی.
@amiropouria
#دانشجو
#جنبش_دانشجویی
#زن_زندگی_آزادی
چند نکته در باب جنبش اعتراضی ِ دانشجویان/ یادداشت امیر پوریا:
روزهایی‌ست که فراموش نمی‌شود. هر چه قدر هم طول بکشد. روزهایی‌ست که ما و شاید میلیون‌ها دانشجوی قدیم، با تلقیقی از حسرت و آرزو به حضور مواج و سیال دانشجویان این روزها در دانشگاه‌ها نگاه می‌کنیم. نمی‌دانیم اگر خودمان حالا دانشجو بودیم، یا اگر در دوران نفرت‌انگیز و آکنده از اختناقی که با دانشگاه رفتن ماها همزمان شد، اتفاق‌های اینچنینی در جامعه رخ می‌داد، چه میزان از این شجاعت و خلاقیت و سماجت نسل دهه‌ی ۱۳۸۰ که حالا دانشجوست و چنین معرکه‌ای به پا کرده و می‌کند، در ما بود؟ عمراً !
از ویژگی‌های جنبش دانشجویی این روزها این است که هیچ گوشه و کناری از میدان مبارزه را خالی نمی‌گذارد. نمی‌گوید مثلاً درشت گفتن به بِیت یا کُلُفت بار ِ بسیج کردن، "چیپ" است و در شأن دانشجو نیست. نمی‌گوید مبارزه‌ی ما باید فراتر از مختلط کردن سلف دانشگاه باشد. به جایش هر جا و هر جور که بشود، چارچوب‌های مضحک مورد تأکید سیستم قیم‌مآب را می‌شکند و اگر درست و دقیق نگاه و گوش کنیم، حجم عمده‌ی شعارهایی که تقدس کاذب مفهوم "ولایت" را در هم شکست و سرسپردگان حاکمیت را بدجوری سوزاند، از دانشگاه‌ها برآمد.
جنبش دانشجویی هم به شدت طناز است و سرعت واکنش بالایی دارد، هم مثل همین سرود که اينجا می‌بینید و می‌شنوید ( و افتخار می‌کنم که در یکی از دانشگاه‌های محل درس خواندن و کمی هم درس دادن بنده، سر داده شده) زیبایی‌شناسی سطح بالایی دارد. چه شعرها و تعابیری، چه صراحت و از آن طرف، تمثیل‌هایی. چه دست‌کوبی‌ها و ریتم‌سازی و فیلم گرفتن سنجیده‌ای در این همه ویدئوی دانشجویی.
از قدرت افشاگری جنبش دانشجویی همین بس که چهره‌ی واقعی رؤسای دانشگاه‌ها و دانشکده‌ها را به مردم شناساند. دانستیم که با چه قیافه‌ها و چه سطح شعور و چه فقر واژگان و چه ضعف بیانی، رئیس شده‌اند. دیدیم که چه قدر از لمپن‌های حراست و انتظامات، غیرقابل‌تشخیص‌اند.
وقتی دانشگاه‌هایی تمام دانشجویان معترض را ممنوع‌الورود اعلام کردند یا کارنامه‌ی مشروط شدن برایشان صادر کردند، افشاگری عظیم‌تری صورت گرفت: در این نظام سلطه‌‌جو، حتی نهاد آموزش هم به نیت سرسپردگی و کرنش نسبت به نظام بر سر کار است و دانش و دانشجو برایش هیچ ارزشی ندارد.
در برابر این سیستم، هر ناسزایی از نفس گرم این دانشجوها در آید، به جاست. ناز نفس‌شان.
تا الان تعداد شهرهای درگیر مبارزات، ۱۳۷ شهر بوده و تعداد دانشگاه‌ها، ۱۳۸ تا! بنازم به همت جنبش دانشجویی.
@amiropouria
#دانشجو
#جنبش_دانشجویی
#زن_زندگی_آزادی
نوع رفتار دانشجویان در طول حضور این دو نفر در دانشگاه‌ها در روزهای ۱۵ و ۱۶ آذر را دیده و حرف‌هایشان را شنیده‌اید؟
@amiropouria
#ابراهیم_رئیسی
#علیرضا_زاکانی
#زن_زندگی_آزادی
#جنبش_دانشجویی
#دانشگاه_تهران
#دانشگاه_شریف
#دانشگاه_بهشتی
#انقلاب۱۴۰۱
اشاره‌ی کوتاه امیر پوریا در این زمینه، در ادامه می‌آید:
نوع رفتار دانشجویان در طول حضور این دو نفر در دانشگاه‌ها در روزهای ۱۵ و ۱۶ آذر را دیده و حرف‌هایشان را شنیده‌اید؟
@amiropouria
#ابراهیم_رئیسی
#علیرضا_زاکانی
#زن_زندگی_آزادی
#جنبش_دانشجویی
#دانشگاه_تهران
#دانشگاه_شریف
#دانشگاه_بهشتی
#انقلاب۱۴۰۱
اشاره‌ی کوتاه امیر پوریا در این زمینه، در ادامه می‌آید: