‌
کمتر از یک ماه به دومین سالمرگ انیو موریکونه باقی مانده و من مدتی‌ست به این فکر می‌کنم که چه آهنگسازان ایتالیایی بزرگ دیگری داشته‌ایم که برای فیلم، موزیک متن درخشان ساختند. گاه مانند بسیاری آثار موریکونه، ماندگارتر از خود فیلم و گاه به منزله‌ی یکی از ویژگی‌های مهم در خلق دنیای بامعنا و هدفمند آن.
یکی از این نمونه‌ها، موسیقی کارلو روستیکِلّی‌ برای فیلم "فریب‌خورده و رهاشده" است. فیلمی که تقریباً تمامی باورهای سنتی آدم‌هایش و ترس و تصمیم‌هایی که بر همین اساس می‌گیرند، نه‌تنها شبیه جامعه‌‌ی ایرانی، بلکه مو به مو منطبق بر آن است. هنوز گاهی متحیر می‌مانم که چطور از روی این فیلم پی‌یترو جِرمی، فیلمی در ایران ساخته نشده (یا شاید به شیوه‌ی همیشگی ِ سرقت بدون اشاره به منبع، ساخته شده ولی چنان ناموفق بوده که گمنام مانده و از آن بی‌خبرم).
در سه ویدئوی جداگانه، دو بخش از موسیقی زیبای روستیکِلّی برای این فیلم و یک بازنوازی زیبا از آن توسط دو نوازنده را اینجا می‌آورم. کاری که در مورد آهنگسازان و فیلم‌های ایتالیایی دیگری هم انجام خواهم داد.

#کارلو_روستیکلی #فریب_خورده_و_رها_شده #پی_یترو_جرمی #انیو_موریکونه
@amiropouria