🔴 #سینما_و_زندگی_با_امیر_پوریا
آدم‌ها حق دارند ۱: حق زندگی

آیا جز این است که هر کسی باید از حداقل امکان لازم برای کار و کسب درآمد، برخوردار باشد؟ آیا وقتی دولت‌ها به لزوم امنیت اشاره می‌کنند، امن و آرامش فضای خصوصی مردم را نیز در نظر دارند؟ از طرف دیگر، وقتی کسی برای زندگی خود هیچ هدفی در نظر ندارد و هیچ کوششی نمی‌کند، تا چه اندازه میتواند به این که حقوق انسانی او رعایت نشده، معترض باشد؟

DL 1080
persianmediaproduction.org/11441

#رسانه_پارسی
👉👉 @PersianMediaProduction

🔴 #سینما_و_زندگی_با_امیر_پوریا
آدم‌ها حق دارند ۲: حق پیشرفت

اگر مفهوم پیشرفت در زندگی را به مدارج تحصیلی و افزایش درآمد محدود ندانیم، می‌توانیم ارزش آن در هر کار را بهتر درک کنیم و میزان انگیزه‌ای که به ما می‌بخشد را بهتر بسنجیم. میل به آگاهی در آدمی طبعاً از دانستن الفبا شروع می‌شود، اما این فقط یک ابزار است که استفاده‌ی به‌جا از آن می‌تواند به پیشرفت ذهن و نگرش ما بیانجامد و لذت زندگی را برای‌مان عمیق‌تر کند.

DL 1080
persianmediaproduction.org/11521

#رسانه_پارسی
👉👉 @PersianMediaProduction

🔴 #سینما_و_زندگی_با_امیر_پوریا
آدم‌ها حق دارند ۳: حق کرامت انسانی

کرامت انسانی، حقی ذاتی و متعلق به تمام آدم‌هاست. در حالی که اغلب اوقات به‌واسطه سر و وضع ظاهری، میزان دارایی یا حتی مقام و تحصیلات، این حق را برای بسیاری قائل نمی‌شویم و در عوض به برخی، بیش از حد اعتنا می‌کنیم. همین که تعبیر «کرامت انسانی» در زبان و فرهنگ ایرانی کمتر از «احترام» رایج است، نشان می‌دهد که ما تصور دوری از مفهوم آن داریم و این کم‌توجهی باید برطرف شود تا کرامت هر فرد را به‌درستی رعایت و از این حق در مورد خودمان به‌خوبی دفاع کنیم.

DL 1080
persianmediaproduction.org/11570

#رسانه_پارسی
👉👉 @PersianMediaProduction

🔴 #سینما_و_زندگی_با_امیر_پوریا
امید و ناامیدی در سینما ۱: امید به زندگی

آیا اساساً‌ می‌شود گفت چیزی تحت عنوان «آدم امیدوار» و «آدم ناامید» به طور جداگانه وجود دارد؟ یا هر آدمی در مقاطع مختلف زندگی‌ خود، یکی از این دوتاست؟ از فقر و بیکاری که برای هر کسی یأس‌آور است تا ممنوع‌الکاری، میل به خودکشی یا بحران میانسالی که برای افراد به‌خصوصی پیش می‌آید، زمینه‌های گوناگونی می‌توانند عامل ناامیدی شوند. خیلی اوقات آنچه کسانی را به یأس وامی‌دارد، به این واکنش عام بقیه منجر می‌شود که می‌گویند «خوشی زده زیر دلش»! شاید ما هم از بسیاری توصیه‌های خوش‌بینانه‌ی برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی دلزده شده باشیم. اما آیا می‌توان برای امید و ناامیدی هم معیار مشخص کرد؟ چه روش‌هایی برای مقابله با یأس‌ها در سینما ترسیم شده است؟

DL 1080
persianmediaproduction.org/11725

#رسانه_پارسی
👉👉 @PersianMediaProduction

🔴 #سینما_و_زندگی_با_امیر_پوریا
امید و ناامیدی در سینما ۲: امید به بهبود

بیماری‌هایی که به‌سختی درمان می‌شوند، از مهم‌ترین زمینه‌های ایجاد ناامیدی بوده و هستند. اما آیا امید بخشیدن به هر فرد درگیر این وضعیت، همواره لازم است؟ آیا همیشه نتیجه‌ی یکسانی خواهد داشت و مفید واقع خواهد شد؟ فیلم‌ها، نمایشنامه‌ها، رمان‌ها و داستان‌های کوتاه بسیاری به افراد مبتلا به چنین شرایطی پرداخته‌اند و جهان‌بینی هر کدام از این افراد را همچون نمونه‌ای از واکنش انسان در زندگی واقعی تصویر کرده‌اند. گستردگی این موضوع باعث می‌شود که در این قسمت به گوشه‌ و کنار ادبیات نمایشی و داستانی سرک بکشیم و ببینیم چگونه نوع برخورد با ناامیدی آدم‌ها در این احوال، به ظرفیت‌های هر فرد و روحیه و رویکرد او بستگی دارد.

DL 1080
persianmediaproduction.org/11803

#رسانه_پارسی
👉👉 @PersianMediaProduction

بعد از قسمت «امید به بهبود» که امروز از سایت و صفحات مجازی رسانهٔ پارسی در پلتفرم‌های مختلف
منتشر شده، تنها دو قسمت دیگر از فصل اول مجموعه برنامه‌ام باقی می‌ماند. نزدیک به ٨ ماه از نخستین سال زندگی مشترک‌مان را به‌اتفاق همسرم در خانه‌نشینی ناگزیر، به کار روی این مجموعهٔ ٢٧ قسمتی گذراندیم و او در کنار چند مسئولیت دیگرش در ساخت برنامه، همیشه لابه‌لای تمرین‌ها و خرابکاری‌های من، از این عکس‌های پشت‌صحنه‌ای گرفت. امید و اشتیاق دارم که با وجود شلوغی و شرایط کار جدید، بتوانیم یک روزی و یک وقتی، فصل دوم این مجموعه را کار کنیم. هنوز انبوهی موضوع انسانی مانده که ببینیم سینما و گاه هم ادبیات، چگونه با آن مواجه شده‌اند
.
#سینما_و_زندگی_با_امیر_پوریا
#امید و #ناامیدی در سینما
#رسانه_پارسی
#امیر_پوریا

@amiropouria

🔴#سینما_و_زندگی_با_امیر_پوریا
امید و ناامیدی در سینما ۳: ناامیدی بر اساس موقعیت

در بسیاری از نمایشنامه‌ها و فیلم‌های غربی، موقعیت‌ بحرانی را با طنز به نمایش می‌گذارند. اما در فرهنگ و روایات ما اگر چنین اتفاقی بیفتد، بیشتر اوقات گوینده را به فهم نکردنِ شرایط سخت متهم می‌کنیم. چرا این تفاوت در نوع نگاه تا این اندازه محسوس است؟ وقتی شرایط خیلی حاد می شود، حفظ یا از دست دادن امید بسیار کلیدی‌تر به چشم می‌آید و گاه آدمی در این وضعیت به نیازهای اولیۀ زنده ماندن قناعت می‌کند. روشن است که هر یک از جلوه‌های این‌چنینی در سرگذشت و سرنوشت آدمی، برای درام و فیلم بستر بسیار جذابی فراهم می‌کند ولی برای این برنامه، نه فقط این جذابیت، بلکه دستاورد انسانی این نوع آثار است که اهمیت دارد.

DL 1080
persianmediaproduction.org/11866

#رسانه_پارسی
👉👉 @PersianMediaProduction

🔴 #سینما_و_زندگی_با_امیر_پوریا
امید و ناامیدی در سینما ۴: ناامیدی به عنوان ادعا

در محیط مجازی و در فضای مدعی روشنفکری جامعه ایرانی، نوعی افتخار به ناامیدی و استقبال از اشعار و آثار یأس‌آلود، سال‌هاست رواج دارد. چه انگیزه‌هایی باعث این می‌شود که گاه احساس کنیم با ژست ناامیدی، از مردم معمولی متمایز می‌شویم و در جایگاه والاتری قرار می‌گیریم؟ سندروم لذت نبردن از زندگی، چقدر به ترس‌های بیهوده‌ای که خودمان می‌سازیم و پرورش می‌دهیم، برمی‌گردد و چه کسانی در سینما و ادبیات به این ضعف ذهن و روحیه‌ی انسان معاصر توجه داشته‌اند؟

DL 1080
persianmediaproduction.org/11937

#رسانه_پارسی
👉👉 @PersianMediaProduction

/
اپیزود شماره‌ی ۳ رادیوپایان

پایانِ "مسافران"


Instagram: https://instagram.com/radio.payan
Telegram: t.me/radiopayanpodcast
SoundCloud: soundcloud.app.goo.gl/Mvni
Castbox: https://castbox.fm/channel/id3509559?country=us
Twitter: https://twitter.com/radiopayan?s=11


#رادیوپایان #پادکست #پادکست_فارسی
#سینما #سینمای_ایران #پایان_فیلم #مسافران #فیلم_مسافران #بهرام_بیضایی #حمید_امجد #فاطمه_معتمدآریا #سیمین_معتمدآریا #محمد_رحمانیان #افشین_هاشمی #امیر_پوریا #سام_گیوراد #مسعود_بربر #حسین_عصاران #هما_روستا #جمیله_شیخی #مژده_شمسایی #بابک_بیات_آهنگساز


@radiopayanpodcast

/
امیر پوریا و انکار مفهوم اسپویل در "مسافران"



#رادیوپایان #پادکست #پادکست_فارسی
#سینما #سینمای_ایران #پایان_فیلم #مسافران #فیلم_مسافران #بهرام_بیضایی #بابک_بیات #امیر_پوریا



@radiopayanpodcast

‌
چند روز دیگر، ۶۶ سال می‌شود که برتولت برشت از دنیا رفته. اما تأثیر ایده‌ی "فاصله‌گذاری" او بر صدها نمایش و فیلم همچنان ادامه دارد. گاه خلاقیت‌های بسیاری درام‌‌پردازان اعم از فیلمنامه‌نویسان و نمایشنامه‌نویسان و البته کارگردان‌ها، مسیر این فکر را به جایی می‌رساند که شاید در آن چه خود برشت به واسطه‌ی فاصله‌گذاری پرداخت کرد، نمی‌گنجید و بی‌تعارف از آن فراتر می‌رفت. اما و همچنان در امتداد همان ایده، این خلاقیت‌ها شکل گرفت.
نمونه‌‌ای که می‌بینید، خلق ِ اِتوره اسکولا کارگردان ایتالیایی‌ست. دو کاراکتر فیلم بسیار همه‌جانبه‌اش "چه قدر همه‌ی ما همدیگرو دوست داشتیم" (که نامش را به انگلیسی و ایتالیایی روی تصویر آورده‌ام) با بازی نینو مانفردی و استفانیا ساندرلی، دارند تئاتری می‌بینند که در آن، افکار یا مونولوگ ذهنی شخصیت‌ها با قطع نور صحنه و تابیدن نور موضعی، بازگو می‌شود. زن در ادامه برای توضیح این تمهید دراماتیک، آن را در واقعیت بین خودش و مرد بازآفرینی می‌کند و در ادامه، اولین ابراز عشق میان آن دو به این ترتیب رخ می‌دهد.
البته اگر به خودتان افتخار بدهید و فیلم را ببینید، کمی بعد با ورود ویتوریو گاسمن این تمهید به لحظه‌ای بس تلخ و بس شیرین در این رابطه منجر می‌شود؛ اما در همین ابعاد هم می‌توان دید که چگونه هم به فاصله‌گذاری برشت ربط دارد و هم ندارد یا بهتر است بگویم راه خود را از آن جدا و عمقش را بیشتر می‌کند: در میان گذاشتن چیزی با تماشاگر که در جریان درام، بقیه از شنیدن و دانستنش عاجزند؛ و اهمیت عاطفی/انسانی فراوان آن چه درداین قرارداد بین اثر و مخاطب، مطرح می‌شود.

نور به قبرهایتان ببارد آقایان برشت (۱۹۵۶-۱۸۹۸) و اسکولا (۲۰۱۶-۱۹۳۱)

@amiropouria
#فاصله‌گذاری #برتولت_برشت #برشت #اتوره_اسکولا #تئاتر #سینما #نینو_مانفردی #استفانیا_ساندرلی #ویتوریو_گاسمن #نقد_فیلم #تحلیل_فیلم #تحلیل_تئاتر #امیر_پوریا #چه_قدر_همه_ما_همدیگر_را_دوست_داشتیم
#bertoltbrecht
#ettorescola
#wealllovedeachothersomuch