یادداشتی دربارهٔ آنها که نمی توانند شادمانی هرچند گذرای مردم را تاب بیاورند
امیر پوریا/ فردای پیروزی تیم ملی فوتبال ایران بر مراکش
اندازهٔ حیرت و نفرت ام از اطواری های افراطی و ضدمردم و ناخوش و ناراحتی که نمی خواهند و نمی توانند چند ساعت رها شدن #مردم را میان این همه تنگنا و بن بست ببینند، قابل سنجش نیست. نمی توانم این حجم از اسنوبیسم را تصور کنم که کسی #ایرانی باشد و ساز نِق و زِر کوک کند که «مراکش تیم برتر میدان بود ... این پیروزی، حق ما نبود ... این نوع بازی، مروج خشونت است ... شماها و مردم ساده اید ... نمی دانید این تیم نباید ببرد تا سیستم نتواند بهره برداری کند» و ترهاتی از این دست.
در دو عکس از دو بیست و پنجم خرداد به فاصلهٔ نُه سال، به یادتان می آورم که عکاس عکس میدان آزادی #حامد_صابر مدت چهارده ماه بابت ثبت تصویرهای اعتراض مردمی زندانی بود و عکاس عکس شادی مردم در خیابان های تهران ، دوست شخصی بنده علی شخصیان یحتمل هنگام ثبت هر عکس، پشت دوربین لبخندی به عرض صورت بر لب داشته و آوای هیجان و شوق، از فضای اطراف به لنز دوربین اش می نشسته است. آن مردم حق این شادمانی ها را بیشتر دارند؛ بهانه اش هر چه می خواهد، باشد؛ باخود یا بی خود. این پایکوبی ها و فاصلهٔ چندین فرسخی بین پوشش و موسیقی و رهایی مردم -خانم ها و آقایان؛ نه فقط جمع نازیبا و نچسب مردانه - با تصویر دروغین نگرش رسمی از مردم، نمی گذارد هیچ مدیریت و نهادی بتواند برد #تیم_ملی_ایران را مال خود و مصادره به مطلوب کند.
حضرات ناسرحال و عبوس اینچنینی را #علی_معلم عزیزمان خوب توصیف می کرد که می گفت مدام ژست ِ «بر ما مَگوزید» می گیرند. سِنده بر سراپایتان که شادی هرچند زودگذر مردم هم آزارتان می دهد.
@amiropouria
امیر پوریا/ فردای پیروزی تیم ملی فوتبال ایران بر مراکش
اندازهٔ حیرت و نفرت ام از اطواری های افراطی و ضدمردم و ناخوش و ناراحتی که نمی خواهند و نمی توانند چند ساعت رها شدن #مردم را میان این همه تنگنا و بن بست ببینند، قابل سنجش نیست. نمی توانم این حجم از اسنوبیسم را تصور کنم که کسی #ایرانی باشد و ساز نِق و زِر کوک کند که «مراکش تیم برتر میدان بود ... این پیروزی، حق ما نبود ... این نوع بازی، مروج خشونت است ... شماها و مردم ساده اید ... نمی دانید این تیم نباید ببرد تا سیستم نتواند بهره برداری کند» و ترهاتی از این دست.
در دو عکس از دو بیست و پنجم خرداد به فاصلهٔ نُه سال، به یادتان می آورم که عکاس عکس میدان آزادی #حامد_صابر مدت چهارده ماه بابت ثبت تصویرهای اعتراض مردمی زندانی بود و عکاس عکس شادی مردم در خیابان های تهران ، دوست شخصی بنده علی شخصیان یحتمل هنگام ثبت هر عکس، پشت دوربین لبخندی به عرض صورت بر لب داشته و آوای هیجان و شوق، از فضای اطراف به لنز دوربین اش می نشسته است. آن مردم حق این شادمانی ها را بیشتر دارند؛ بهانه اش هر چه می خواهد، باشد؛ باخود یا بی خود. این پایکوبی ها و فاصلهٔ چندین فرسخی بین پوشش و موسیقی و رهایی مردم -خانم ها و آقایان؛ نه فقط جمع نازیبا و نچسب مردانه - با تصویر دروغین نگرش رسمی از مردم، نمی گذارد هیچ مدیریت و نهادی بتواند برد #تیم_ملی_ایران را مال خود و مصادره به مطلوب کند.
حضرات ناسرحال و عبوس اینچنینی را #علی_معلم عزیزمان خوب توصیف می کرد که می گفت مدام ژست ِ «بر ما مَگوزید» می گیرند. سِنده بر سراپایتان که شادی هرچند زودگذر مردم هم آزارتان می دهد.
@amiropouria