Amir Pouria
Photo
از ۱۰ سال و ۲۰ سال می‌گذرد که در خیلی موقعیت‌های باربط یا ظاهراً بی‌ربط، می‌گویم جامعه و مديران و حکومت ایران بايد از سینمای آمریکا یاد بگیرند. در حالی که مدیران جزء و کل ما تخصص وارونه دارند که هر چیز ساده و انسانی مثل پوشش مردم و آتش‌بازی چهارشنبه سوری را سیاسی کنند و از دل آن جدلی بین خود و مردم راه بیاندازند، هالیوود و تفکر مدیریتی آن ماهرانه فیلمی مثل "تاپ گان ۲: ماوریک" را تا جای ممکن، غیرسیاسی می‌سازد. خلبانان گروه تاپ گان نیروی دریایی ارتش آمریکا در فیلم تا قلب کوهستان‌های برفی ِ "دشمن" می‌روند و بمباران جانانه‌ای می‌کنند و برمی‌گردند، اما هرگز اسم این دشمن نمی‌آید، جزئیات مناسبات سیاسی‌اش با آمریکا نقش چندانی در عملیات ندارد (شاید منهای زمان‌بندی دوهفته‌ای) و جز سماجت نیروهایش در رویارویی حین عملیات، حتی ویژگی منفی عجیب و غریبی هم به آن منسوب نمی‌شود. البته که همه می‌فهمیم روسیه است و البته که چنین فیلم‌هایی در نهایت مثل یک مانور توانایی نظامی عمل می‌کنند؛ اما همچنان در محدوده‌ی سینما هدف فیلم ایجاد لذت و درگیری و هیجانی‌ست که هویت سیاسی وَر ِ مقابل قهرمانانش طی آن، اهمیت اساسی ندارد و فیلم هم بلد است بدون ظاهر سیاسی، کارکرد پوززنی خود را به تمامی به دست بیاورد.
اینجا اما عزل یک مدیر روابط عمومی بابت انتشار یک عکس، چنان با نابخردی ِ سیاسی توأم است که حتی نمی‌دانند اعلام خبر این برکناری، به معنای امضای سند ِ ریاکاری، پنهان‌کاری، نبود ِ آزادی اخبار و اصرار به دروغگویی رسانه‌ای‌ست. کسی از این عزل یا محدودیت‌ها و تهدیدهایی مانند اعلام جرم بابت ارسال فیلم و عکس برای رسانه‌های فارسی‌زبان بیرون از ایران، به ترس و وحشت نمی‌افتد. کسی عبرت نمی‌گیرد که دیگر خبری و عکسی که آقایان را خوش نیاید، منتشر نکند. بلکه به جایش همه مطمئن می‌شوند که کوچک‌ترین تلاش‌ها برای انتقال اخبار واقعی از هر پدیده‌ی هرچند غیرسیاسی، از دید حاکمیت پنهان‌کار ما، سیاسی‌ست. اینجا مردم را بابت همین افشاگری و در ادامه‌ی آن، مطالبه‌گری، سرسپرده‌ی "دشمن" می‌انگارند و آن جا حتی خود دشمن را مثل بدمن معمول درام که لازمه‌ی شکل‌گیری درام است، تصویر می‌کنند. یا مثل "تاپ گان ۲: ماوریک" اصلاً کاری بهش ندارند و تصویرش نمی‌کنند!
پی‌نوشت: عکس کلاهم بر روی صندلی سالن سینما اگر خوب درمی‌آمد و عظمت تصویر و صدا را اندکی منتقل می‌کرد، دست به دامان عکس‌های دیگر نمی‌شدم!
#تاپ_گان #نقد_فیلم #سانسور #سانسور_خبر #ریاکاری #تام_کروز #دشمن #دژمن
#topgun #topgunmaverick
@amiropouria
اینجا اما عزل یک مدیر روابط عمومی بابت انتشار یک عکس، چنان با نابخردی ِ سیاسی توأم است که حتی نمی‌دانند اعلام خبر این برکناری، به معنای امضای سند ِ ریاکاری، پنهان‌کاری، نبود ِ آزادی اخبار و اصرار به دروغگویی رسانه‌ای‌ست. کسی از این عزل یا محدودیت‌ها و تهدیدهایی مانند اعلام جرم بابت ارسال فیلم و عکس برای رسانه‌های فارسی‌زبان بیرون از ایران، به ترس و وحشت نمی‌افتد. کسی عبرت نمی‌گیرد که دیگر خبری و عکسی که آقایان را خوش نیاید، منتشر نکند. بلکه به جایش همه مطمئن می‌شوند که کوچک‌ترین تلاش‌ها برای انتقال اخبار واقعی از هر پدیده‌ی هرچند غیرسیاسی، از دید حاکمیت پنهان‌کار ما، سیاسی‌ست. اینجا مردم را بابت همین افشاگری و در ادامه‌ی آن، مطالبه‌گری، سرسپرده‌ی "دشمن" می‌انگارند و آن جا حتی خود دشمن را مثل بدمن معمول درام که لازمه‌ی شکل‌گیری درام است، تصویر می‌کنند. یا مثل "تاپ گان ۲: ماوریک" اصلاً کاری بهش ندارند و تصویرش نمی‌کنند!
پی‌نوشت: عکس کلاهم بر روی صندلی سالن سینما اگر خوب درمی‌آمد و عظمت تصویر و صدا را اندکی منتقل می‌کرد، دست به دامان عکس‌های دیگر نمی‌شدم!
#تاپ_گان #نقد_فیلم #سانسور #سانسور_خبر #ریاکاری #تام_کروز #دشمن #دژمن
#topgun #topgunmaverick
@amiropouria