🔴اگر شاه اسماعیل وارد جنگ با عثمانی ها نمیشد؟
#شاه_اسماعیل با سیاست های تعصب آمیز مذهبی خود، ایران را دقیقا دچار شرایطی مشابه
دوران اشکانیان و بخصوص ساسانیان کرد! چرا که یکی از دشواریهای بزرگ دولتهای اشکانی و ساسانی، دفاع از مرزهای ایران در برابر
هجوم امپراتوری روم در غرب و اقوامی همچون هیاطله در شمال شرق بود.
شاه اسماعیل و جانشینانش نیز در غرب با هجوم ترک های عثمانی و در شمال شرقی نیز با حملات ازبکها روبرو شدند
که پیامدهای تلخ و اندوهباری
نه فقط برای ایران، بلکه برای ازبکها و دولت عثمانی داشت!
اگر شاه اسماعیل از تحریک و کشتن سنی های ایران و قتل عام آنان دست می کشید و با اتخاذ سیاست های مذهبی مداراجویانه،
نیروی عظیم عثمانی را بسوی ایران نمی کشاند، سلطان سلیم اول که یک مسلمان سنّی و معتقد به جهاد و گسترش سرزمین های اسلامی بود،
آن نیروی دویست هزار نفره ای که برای فتح جزیره رودس و پیشروی در قلب اروپا سازمان داده بود را هیچگاه به چالدران نمی آورد
و بمانند نیاکانش به کشورهای مسیحی شرق اروپا توجه می‌کرد!
اما این اختلاف چنان ریشه‌دار شد که پسر سلطان سلیم
یعنی سلطان سلیمان قانونی نیز با وجودیکه جزیرهٔ رودس، بلگراد و مجارستان را فتح کرده و تا قلب اروپا، یعنی دروازه های پایتخت اتریش، شهر وین را پایمال سم ستوران ارتش خویش کرد،
ولی تا فرصتی بدست میآورد به غرب ایران و بخصوص آذربایجان لشگر میکشید و درگیر جنگ با صفویان میشد و دراین بین اروپا بود که با استفاده از اختلاف دو کشور قدرمند ایران و عثمانی، نفسی می‌کشیدند.
فشار مرگبار عثمانی‌ها به کشورهای اروپایی چنان بود که پس از انصراف از توجه به اروپا و چهار بار لشکرکشی به ایران، سفیر فردینالد در #قسطنطنیه (استانبول) به امپراتور لهستان و پاپ نوشت:
میان ما و نابودی تنها ایران فاصله است! اگر ایرانیان نبودند، ترکان عثمانی به آسانی بر ما دست میافتند. این جنگی که میان آنها در گرفته، برای ما فقط یک مهلت است و نه نجات قطعی!!
درحقیقت اگر ایران در زمان شاه اسماعیل صفوی با امپراطوری عثمانی درگیر جنگ نمیشد و زیرکانه شاهد فرسایش نیروهای عثمانی و اروپاییان در جنگ با یکدیگر بود و بجای تحریک شیعیان آناتولی و دنبال کردن هدف گسترش تشیع، به رفاه عمومی و تشویق و حمایت صنایع داخلی و کارهای زیرساختی و رونق تجارت می پرداخت چه بسا دارای آنچنان ارتشی میشد که نه تنها فاجعه چالدران رخ نمیداد، بلکه هیچ قدرتی در خود توان جنگ با ایران را نمی دید .
و از سویی دیگر اکنون اسلام در قلب اروپا قرار داشت و شاهد میلیون ها مسلمان در کشورهای غربی بودیم ،و اتحاد امپراطوری عثمانی با ایران میتوانست بزرگترین قدرت نظامی جهان را بوجود بیاورد و تمام معادلات سیاسی منطقه و جهان را تغییر دهد.
@alshafee1
#شاه_اسماعیل با سیاست های تعصب آمیز مذهبی خود، ایران را دقیقا دچار شرایطی مشابه
دوران اشکانیان و بخصوص ساسانیان کرد! چرا که یکی از دشواریهای بزرگ دولتهای اشکانی و ساسانی، دفاع از مرزهای ایران در برابر
هجوم امپراتوری روم در غرب و اقوامی همچون هیاطله در شمال شرق بود.
شاه اسماعیل و جانشینانش نیز در غرب با هجوم ترک های عثمانی و در شمال شرقی نیز با حملات ازبکها روبرو شدند
که پیامدهای تلخ و اندوهباری
نه فقط برای ایران، بلکه برای ازبکها و دولت عثمانی داشت!
اگر شاه اسماعیل از تحریک و کشتن سنی های ایران و قتل عام آنان دست می کشید و با اتخاذ سیاست های مذهبی مداراجویانه،
نیروی عظیم عثمانی را بسوی ایران نمی کشاند، سلطان سلیم اول که یک مسلمان سنّی و معتقد به جهاد و گسترش سرزمین های اسلامی بود،
آن نیروی دویست هزار نفره ای که برای فتح جزیره رودس و پیشروی در قلب اروپا سازمان داده بود را هیچگاه به چالدران نمی آورد
و بمانند نیاکانش به کشورهای مسیحی شرق اروپا توجه می‌کرد!
اما این اختلاف چنان ریشه‌دار شد که پسر سلطان سلیم
یعنی سلطان سلیمان قانونی نیز با وجودیکه جزیرهٔ رودس، بلگراد و مجارستان را فتح کرده و تا قلب اروپا، یعنی دروازه های پایتخت اتریش، شهر وین را پایمال سم ستوران ارتش خویش کرد،
ولی تا فرصتی بدست میآورد به غرب ایران و بخصوص آذربایجان لشگر میکشید و درگیر جنگ با صفویان میشد و دراین بین اروپا بود که با استفاده از اختلاف دو کشور قدرمند ایران و عثمانی، نفسی می‌کشیدند.
فشار مرگبار عثمانی‌ها به کشورهای اروپایی چنان بود که پس از انصراف از توجه به اروپا و چهار بار لشکرکشی به ایران، سفیر فردینالد در #قسطنطنیه (استانبول) به امپراتور لهستان و پاپ نوشت:
میان ما و نابودی تنها ایران فاصله است! اگر ایرانیان نبودند، ترکان عثمانی به آسانی بر ما دست میافتند. این جنگی که میان آنها در گرفته، برای ما فقط یک مهلت است و نه نجات قطعی!!
درحقیقت اگر ایران در زمان شاه اسماعیل صفوی با امپراطوری عثمانی درگیر جنگ نمیشد و زیرکانه شاهد فرسایش نیروهای عثمانی و اروپاییان در جنگ با یکدیگر بود و بجای تحریک شیعیان آناتولی و دنبال کردن هدف گسترش تشیع، به رفاه عمومی و تشویق و حمایت صنایع داخلی و کارهای زیرساختی و رونق تجارت می پرداخت چه بسا دارای آنچنان ارتشی میشد که نه تنها فاجعه چالدران رخ نمیداد، بلکه هیچ قدرتی در خود توان جنگ با ایران را نمی دید .
و از سویی دیگر اکنون اسلام در قلب اروپا قرار داشت و شاهد میلیون ها مسلمان در کشورهای غربی بودیم ،و اتحاد امپراطوری عثمانی با ایران میتوانست بزرگترین قدرت نظامی جهان را بوجود بیاورد و تمام معادلات سیاسی منطقه و جهان را تغییر دهد.
@alshafee1