دقیقا نمی‌دانم این دردی که در قلبم تیر می‌کشد را،
چطور بیرون بکشم...
فریادش بزنم و به گوش آن که باید برسانم...!
دقیقا نمی‌دانم این حجم از غم را که،
این اتفاقات پشت سر هم روی دلمان انداخته‌ است را
چطور سر و سامان دهم.
فقط این را می‌دانم که، دیگر هیچ مهری از وطنم روی خاکش نمانده...
نگذاشته‌اند که بماند...
تکه تکه کرده‌اند قلب آدمهایش را...
سوگ چمباتمه زده روی این خاک...
فقط این را می‌دانم که هیچ اجباری نیست
یک عده آدم بی عرضه و بی‌سواد،
رتق و فتق امور این خاک را به دست بگیرند
و بریزند و بپاشند و خاکسترش را بر سر ما بریزند...!
مگر می‌شود این امید پررنگی که
توی چشمان این دو نفر برق میزند را
دید و اشک نریخت...؟
میشود غصه نخورد و به زمین و زمان لعنت نفرستاد؟؟
مگر میشود تصور نکرد آنها را که
زیر آوار سنگینِ سنگ و آهن،
به دنبال روزنه‌ای برای نفس کشیدن،
زنده ماندن و تقلا کردن بوده‌اند!؟؟؟
حق آبادان این بود؟ زمانی که جان داد ولی خاک نداد را یادتان می‌آید؟
قلبی نمانده...هیچ قلبی نمانده...
تکه تکه شده‌ایم، سوختیم...
از ما چیزی نمانده...کشتند ما را...
می‌خواهند هیچ چیز از ما باقی نماند...!

#نازیلا_زارع
#آبادان_تسلیت 🖤
#خوزستانم