زِ چاک سینه‌ام دل می‌کند نظّارهٔ زلفش
چو مرغی کز قفس بیند به حسرت آشیانش را
#قدسی_مشهدی

چنان دلم شب هجران بر آتش غم سوخت
که هر نفس که کشیدم زِ سینه عالم سوخت
#قدسی_مشهدی

خُرم دلی که در خمِ زلفِ تو جا گرفت ...
#قدسی_مشهدی

مگر فردا به قتلم خواهد آمد یار کز هر سو
به گوشم امشب آواز مبارکباد می‌آید ...
#قدسی_مشهدی

دارم دلی ، امّا چه دل ، صدگونه حرمان در بغل
چشمی‌و‌خون در آستین ، اشکی‌و‌طوفان در بغل
#قدسی_مشهدی

در غیرتم که سایه چرا با تو همره است
دنبال کَس مباد دلِ بدگمان من ...
#قدسی_مشهدی

بستیم زِ احوال دو عالم لبِ پرسش
منّت زِ کَس از بهر جوابی نکشیدیم
#قدسی_مشهدی

کفر و دین باختم از نیم‌نظر بر رُخ دوست
دیده رسواشدهٔ گبر و مسلمانم کرد ...
#قدسی_مشهدی

اشکم تمام گشت چو آتش زدم به دل
خون برطرف شود چو بسوزی کباب را
#قدسی_مشهدی

چگونه با دگران بینمت که عکسِ رُخت
اگر در آینه افتد زِ غیرت آب شوم ...
#قدسی_مشهدی

سرت نمی‌شود از جام صحبتِ ما گرم
مگر خمار زِ پیمانه دگر داری؟
#قدسی_مشهدی

نخواهد بعد مُردن هم غبارم دامنش گیرد
به ناز از تربتم چون بگذرد دامان برافشاند
#قدسی_مشهدی

مرا خوانی به بزمِ خود، دهی پهلویِ غیرم جا
خَسَک در دیده‌ام ریزی و گویی گُل تماشا کن
#قدسی_مشهدی

طبعم افسرده شد از فکر، حریفی خواهم
که کُند گرم به یک بیتِ گلوسوز مرا ...
#قدسی_مشهدی

تا مباد از پیشِ من بر هم خورد بازار ابر
گریه کمتر می‌کنم روزی که باران می‌شود
#قدسی_مشهدی

دماغِ غنچه معطر شد از نسیم سحر
کشیده شانه مگر زلف مشک‌سایی را؟
#قدسی_مشهدی

بر لب استغفار و در دل نقشِ روی و زلفِ یار
بُت درون پیرهن می‌پرورد ایمانِ ما ...
#قدسی_مشهدی

من ترکِ عالمی زِ برای تو کرده‌ام
از من مشو برای دلِ آن و این جدا
#قدسی_مشهدی

هر لحظه دلم را شکند یادِ جدایی
ای وای بر آن شیشه که سیلی‌خور سنگ است
#قدسی_مشهدی

ما را نتوان گفت مسافر که به غربت
هرجا که نشستیم به یادِ تو وطن شد
#قدسی_مشهدی