چرا صبحِ مرا زندانیِ پیراهنت داری ؟
تو که خورشید را چون خونِ جاری در تنت داری
#حسین_منزوی

بگذار دستت رازِ دستم را بداند
بی‌هیچ پروایی که دستِ عشق با ماست
#حسین_منزوی

#یارضاجان 🏴
به بام انس تو خو کرده‌ام چون کفتر جلدی
که از هر گوشه‌ای پَر وا کنم پیش تو می‌آیم
#حسین_منزوی

نه‌ برانمش، نه‌ در بَر کِشَمَش، غم‌ است دیگر
چه‌ بگویم‌ از حریفی‌ که‌ من‌اش نمی‌گزینم؟
نزنم‌ نمک‌ به‌ زخمی‌ که‌ همیشگی‌‌ست، باری
که‌ نه خسته‌ی نخستین، نه خراب آخرینم
#حسین_منزوی

چنان گرفته تو را بازوان پيچكى‌ام
كه گويى از تو جدا نه، كه با تو من يكى‌ام
#حسین_منزوی

دردا که هدر دادیم آن ذاتِ گرامی را
تیغیم و نمی‌‌بریم، ابریم و نمی‌‌باریم
#حسین_منزوی

دلم می‌خواست می‌شد دیدنت را هر شب و هر شب
#حسین_منزوی

شب‌ از تبِ تو و من‌ سوخت، وصل‌مان آبی
مگر بر آتش تن‌های شعله‌ور بزند ...
#حسین_منزوی

به سرمای زمستان نیز گُر می‌گیرم از مستی
که شولاها به تن از پیچه‌های تاک دارم من
#حسین_منزوی