Forwarded from ParssoumashTours
#جشن_تیرگان ،جشن آغاز تابستان
ايرانيان باستان برای ايجاد نشاط و شادی های گروهی جشن‌های زیادی برپا می كردند. معمولا شروع هر فصل با یک جشن همراه بود. علاوه بر آن اسم هر روز وقتی با اسم هر ماه برخورد می كرد آن روز را هم جشن می گرفتند. مثلا نام روز سيزدهم هر ماه تير بود که در ماه تير، روز تير (سيزدهم) را جشن می گرفتند.
جشن آغاز تابستان
در آغاز تابستان، خورشید از بالاترین جایگاه طلوع خود در افق شمال شرقی برمی‌دمد و در بالاترین جایگاه غروبگاهی خود در افق شمال غربی فرو می‌رود. حرکت روزانه خورشید در آسمان نیز در این هنگام به بالاترین خط سیر خود باز می‌رسد که بیش از دیگر روزهای سال به قطب آسمانی نزدیک شده و در نتیجه بلندترین روز سال و کوتاه‌ترین شب سال را پدید می‌آورد. در این روز و در لحظه ظهر خورشیدی، زاویه میان خورشید و افق جنوبی بیشتر از هر روز دیگر است و آفتاب در این روز به کمال و اوج سالیانه خود دست می‌یابد.
این هنگام برای مردمان باستان که دلبستگی فراوانی به پدیده‌های کیهانی داشته و چنین پدیده‌هایی را در زندگی روزمره، آیین‌ها و باورداشت‌های خود دخالت می‌داده‌اند؛ اهمیت بسیاری داشته است و آیین‌ها و جشن‌های پرشماری را در این هنگام برپا می‌داشته‌اند. هر چند که امروزه بسیاری از این سنت‌های کهن به فراموشی سپرده شده است؛ اما برخی از آنها علاوه بر ثبت در تاریخ‌نامه‌ها و دیگر منابع مکتوب، تا به امروز نیز در میان مردمان بازمانده‌اند که به برخی از آنها اشاره می‌شود.
جشن #آبریزگان
برخی از بازماندهای آیین‌های آغاز تابستان که ظاهراً بسیار فراوان بوده‌اند، عبارت است از جشن‌های «آب پاشونک» یا «اول تووستونی (تابستانی)» که در فراهان، اراک، محلات و بسیاری از نواحی دیگر ایران در روز اول تابستان همراه با گردهمایی و مراسم آب‌پاشی در صحرا برگزار می‌شود.
جشن آب پاشونک در بسیاری از نواحی ایران برگزار می شود
راجع به علت پيدايش جشن آب پاشونک در آغاز تابستان فرضيه های زیادی وجود دارد از جمله اینکه، زمانی در ايران ۷ سال باران نيامد و فيروز پسر يزدگرد اول شاه ايران نگرانی قحطی و مرگ و مير بود در آن زمان هيچ كس از قحطی نمرد و بعد از اولين بارندگی مردم بسيار خوشحال شدند و به نشانه تشكر از اينكه در قحطی تلفات نداشته اند خدا را شكر كردند و به روی هم آب پاشيدند.
و همچنين می گويند در روز اول تابستان زمانی كه یکی از پادشاهان ایرانی (قبل از اسلام) از جنگ برمی گشت و از اين پیروزی خوشحال بود به قنات زلف آباد می رسد هنگامی كه در كنار آب دست و رويش را می شويد تا لحظه ای استراحت نمايد حوريه (بانوی زیبایی) در ذهنش مجسم می شود كه مشتی آب رويش پاشيد، شاه بسيار خوشحال می شود و او هم آب به سر وصورت همراهان می پاشد و شادی را به صورت آب پاشونک انجام می دهند.
دیگر آئین های آغاز تابستان
جشن ناشناخته و فراموش شده‌ای به نام «جشن نیلوفر» در ششم تیرماه، که ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه از آن یاد کرده و ممکن است با شکوفا شدن گل‌های نیلوفر در آغاز تابستان در پیوند باشد. همچنین، جشن «عیدماه» در میان مردمان سوادکوه و برخی از دیگر نواحی کوهستانی طبرستان و مازندران در بیست و نهم خردادماه که با آتش‌افروزی بر بلندی‌ها و سرود و شادی برگزار می‌شود. همچنین، آیین «گوجه عروس» یا «گل عروس» در خراسان و غرب افغانستان و اهدای میوه‌های نورسیده، آرد و نبات به نوعروسان از دیگر آئین ها و جشن های آغاز تابستان بوده است.
لازم به توضیح است که تشخیص هنگام فرا رسیدن آغاز تابستان و انقلاب تابستانی در دوران باستان، نیازمند شاخصی برای اندازه‌گیری آن است. این شاخص‌ها، همانا سازه‌های خورشیدی/ تقویم‌هایی آفتابی است که آثار اين نمونه محاسبه زمان (چارتاقی) امروزه در نياسر كاشان قابل مشاهده است.
#جشن_تیرگان ،جشن آغاز تابستان
ايرانيان باستان برای ايجاد نشاط و شادی های گروهی جشن‌های زیادی برپا می كردند. معمولا شروع هر فصل با یک جشن همراه بود. علاوه بر آن اسم هر روز وقتی با اسم هر ماه برخورد می كرد آن روز را هم جشن می گرفتند. مثلا نام روز سيزدهم هر ماه تير بود که در ماه تير، روز تير (سيزدهم) را جشن می گرفتند.
جشن آغاز تابستان
در آغاز تابستان، خورشید از بالاترین جایگاه طلوع خود در افق شمال شرقی برمی‌دمد و در بالاترین جایگاه غروبگاهی خود در افق شمال غربی فرو می‌رود. حرکت روزانه خورشید در آسمان نیز در این هنگام به بالاترین خط سیر خود باز می‌رسد که بیش از دیگر روزهای سال به قطب آسمانی نزدیک شده و در نتیجه بلندترین روز سال و کوتاه‌ترین شب سال را پدید می‌آورد. در این روز و در لحظه ظهر خورشیدی، زاویه میان خورشید و افق جنوبی بیشتر از هر روز دیگر است و آفتاب در این روز به کمال و اوج سالیانه خود دست می‌یابد.
این هنگام برای مردمان باستان که دلبستگی فراوانی به پدیده‌های کیهانی داشته و چنین پدیده‌هایی را در زندگی روزمره، آیین‌ها و باورداشت‌های خود دخالت می‌داده‌اند؛ اهمیت بسیاری داشته است و آیین‌ها و جشن‌های پرشماری را در این هنگام برپا می‌داشته‌اند. هر چند که امروزه بسیاری از این سنت‌های کهن به فراموشی سپرده شده است؛ اما برخی از آنها علاوه بر ثبت در تاریخ‌نامه‌ها و دیگر منابع مکتوب، تا به امروز نیز در میان مردمان بازمانده‌اند که به برخی از آنها اشاره می‌شود.
جشن #آبریزگان
برخی از بازماندهای آیین‌های آغاز تابستان که ظاهراً بسیار فراوان بوده‌اند، عبارت است از جشن‌های «آب پاشونک» یا «اول تووستونی (تابستانی)» که در فراهان، اراک، محلات و بسیاری از نواحی دیگر ایران در روز اول تابستان همراه با گردهمایی و مراسم آب‌پاشی در صحرا برگزار می‌شود.
جشن آب پاشونک در بسیاری از نواحی ایران برگزار می شود
راجع به علت پيدايش جشن آب پاشونک در آغاز تابستان فرضيه های زیادی وجود دارد از جمله اینکه، زمانی در ايران ۷ سال باران نيامد و فيروز پسر يزدگرد اول شاه ايران نگرانی قحطی و مرگ و مير بود در آن زمان هيچ كس از قحطی نمرد و بعد از اولين بارندگی مردم بسيار خوشحال شدند و به نشانه تشكر از اينكه در قحطی تلفات نداشته اند خدا را شكر كردند و به روی هم آب پاشيدند.
و همچنين می گويند در روز اول تابستان زمانی كه یکی از پادشاهان ایرانی (قبل از اسلام) از جنگ برمی گشت و از اين پیروزی خوشحال بود به قنات زلف آباد می رسد هنگامی كه در كنار آب دست و رويش را می شويد تا لحظه ای استراحت نمايد حوريه (بانوی زیبایی) در ذهنش مجسم می شود كه مشتی آب رويش پاشيد، شاه بسيار خوشحال می شود و او هم آب به سر وصورت همراهان می پاشد و شادی را به صورت آب پاشونک انجام می دهند.
دیگر آئین های آغاز تابستان
جشن ناشناخته و فراموش شده‌ای به نام «جشن نیلوفر» در ششم تیرماه، که ابوریحان بیرونی در کتاب آثارالباقیه از آن یاد کرده و ممکن است با شکوفا شدن گل‌های نیلوفر در آغاز تابستان در پیوند باشد. همچنین، جشن «عیدماه» در میان مردمان سوادکوه و برخی از دیگر نواحی کوهستانی طبرستان و مازندران در بیست و نهم خردادماه که با آتش‌افروزی بر بلندی‌ها و سرود و شادی برگزار می‌شود. همچنین، آیین «گوجه عروس» یا «گل عروس» در خراسان و غرب افغانستان و اهدای میوه‌های نورسیده، آرد و نبات به نوعروسان از دیگر آئین ها و جشن های آغاز تابستان بوده است.
لازم به توضیح است که تشخیص هنگام فرا رسیدن آغاز تابستان و انقلاب تابستانی در دوران باستان، نیازمند شاخصی برای اندازه‌گیری آن است. این شاخص‌ها، همانا سازه‌های خورشیدی/ تقویم‌هایی آفتابی است که آثار اين نمونه محاسبه زمان (چارتاقی) امروزه در نياسر كاشان قابل مشاهده است.