Forwarded from اساطیر ایران و جهان (h mohamadyan)
☀️💧🌱🌸
گل نیلوفر در اساطیر جهان
بخش اول
لوتوس، روزا، #نیلوفر آبی و شمسه مفاهیم گوناگون یک نماد دینی هستند که صفا، پاکی و تنویر در یک جهان ناپاک را نشان می‌دهد؛ این نماد که سرشار از معنی است، در اساطیر هندویی، ایرانی، مصری، یهودی، مسیحی و مسلمان بازتاب یافته است و از یک رابطه عمیق میان ادیانی، چون هندوئیسم، بودیسم، زرتشت، یهودی، مسیحیت و اسلام حکایت دارد.
نیلوفریا همان نانوفر (nanoufa) مصری به معنی زیبا) و لوتوس lotus)) به سانسکریت، پادما (Padma) (اقتداری، 1353) نام گلی است که در فارسی گل آبزاد یا گل زندگی و آفرینش و یا نیلوفر آبی نامیده می‌شود؛ این گل مانند حقیقت که در منابع عرفانی، گاهی خورشید و گاهی دریا و گاهی قاف و گاهی عنقا نامیده می‌شود و نمی‌توان به حقیقت بی نقش که صورت‌های بی‌کرانی را به خود می‌پذیرد، دست‌یافت، نام‌های گوناگونی را به خود دیده، ولی همیشه معنی خود را از دسترس دور نگه داشته است. حقایقی که اصل اصل‌ها، سرچشمه فرق‌ها و فصل‌ها هم هستند.
نیلوفر آبی در شرایط بسیار نامناسب در آب‌های گل‌آلود به وجود می‌آید و علیرغم همه موانع بی‌آنکه کوچک‌ترین اثری از گل‌ولای و آلودگی را به خود بگیرد، به رشد خود ادامه می‌دهد. ریشه نیلوفر در خاک و لجن است و ساقه آن در آب‌های تیره، ولی تاج آن به‌طرف خورشید حرکت می‌کند؛ این یعنی شکفتن معنوی و به همین دلیل، نیلوفر به‌عنوان سمبل زیبایی و نماد کمال شناخته می‌شود. ریشه‌های آن مظهر ماندگاری و ساقه‌اش نماد بند ناف است که انسان را به اصلش پیوند می‌دهد و گلش پرتو خورشید را تداعی می‌کند و غنچه آن، مترادف با تخم کیهان است؛ باز و بسته شدن آن در سپیده‌دمان و هنگام غروب، خورشید و منبع الهی نور و حیات را تداعی می‌کند (گربران، 503)
ظهور نیلوفر از آب‌های اولیه که عاری از هرگونه آلودگی بوده، نشانه خلوص، پاکی و نیروی بالقوه است؛ این گل با این ابعاد، نماد باروری، کامیابی، قدرت حاصلخیزی زمین، صلح جهانی، زیبایی، تندرستی، روشنایی، عشق، ریاضت و عبادت و محیط آبی آن نماد باستانی اقیانوسی است که بر اساس اساطیر ملل شرق، کیهان از آن آفریده شده است و نیلوفر به‌مثابه زهدان آن به شمار می‌رود (هال، 309)
در روایات کهن ایران نیز، نیلوفر آبی را جای نگهداری تخمه زردشت می‌دانستند و در صحنه زایش مهر آنچه مهر از آن بیرون می‌آید، غنچه نیلوفر است نه صخره ،
تداوم حضور لوتوس در فرهنگ تصویری ایران را می‌توان از زمان هخامنشی تا دوران معاصر ردیابی کرد. این گل یکی از نمادهای مهم تمدن هخامنشی است. نیلوفر دوازده برگی در تخت جمشید و شوش از اصیل‌ترین نشانه‌های تمدن ایرانی است. این گل مظهر میترا یا مهر، اهورامزدا و #آناهیتا است، سمبل انسانی اهورمزدا نیم تنه مردی است که شاخه‌ای از گل لوتوس را در میان انگشتان خود گرفته است. دیده می‌شود. از انجا که این گل با آب در ارتباط است، در حجاری‌های طاق بوستان گل نیلوفر نماد آناهیتا (ناهید) ایزد بانوی آب‌های روان است (یاحقی، 840) و گل ناهید نامیده می‌شود.
#اساطیر_ایرانی
#نیلوفر
#اسطوره_شناسی_گیاهان
محمد جعفر یاحقی، فرهنگ اساطیر و داستان واژه‌ها در ادبیات فارسی.
آلن گربران - ژان شوالیه، فرهنگ نمادها؛ ج4، ترجمه و تحقیق سودابه فضایلی.
جیمز هال، فرهنگ نگاره‌ای نمادها در هنر شرق و غرب؛ ترجمه رقیه بهزادی.
احمد اقتداری، دیار شهریاران؛ ۲ جلد.
@persian_mythology
گل نیلوفر در اساطیر جهان
بخش اول
لوتوس، روزا، #نیلوفر آبی و شمسه مفاهیم گوناگون یک نماد دینی هستند که صفا، پاکی و تنویر در یک جهان ناپاک را نشان می‌دهد؛ این نماد که سرشار از معنی است، در اساطیر هندویی، ایرانی، مصری، یهودی، مسیحی و مسلمان بازتاب یافته است و از یک رابطه عمیق میان ادیانی، چون هندوئیسم، بودیسم، زرتشت، یهودی، مسیحیت و اسلام حکایت دارد.
نیلوفریا همان نانوفر (nanoufa) مصری به معنی زیبا) و لوتوس lotus)) به سانسکریت، پادما (Padma) (اقتداری، 1353) نام گلی است که در فارسی گل آبزاد یا گل زندگی و آفرینش و یا نیلوفر آبی نامیده می‌شود؛ این گل مانند حقیقت که در منابع عرفانی، گاهی خورشید و گاهی دریا و گاهی قاف و گاهی عنقا نامیده می‌شود و نمی‌توان به حقیقت بی نقش که صورت‌های بی‌کرانی را به خود می‌پذیرد، دست‌یافت، نام‌های گوناگونی را به خود دیده، ولی همیشه معنی خود را از دسترس دور نگه داشته است. حقایقی که اصل اصل‌ها، سرچشمه فرق‌ها و فصل‌ها هم هستند.
نیلوفر آبی در شرایط بسیار نامناسب در آب‌های گل‌آلود به وجود می‌آید و علیرغم همه موانع بی‌آنکه کوچک‌ترین اثری از گل‌ولای و آلودگی را به خود بگیرد، به رشد خود ادامه می‌دهد. ریشه نیلوفر در خاک و لجن است و ساقه آن در آب‌های تیره، ولی تاج آن به‌طرف خورشید حرکت می‌کند؛ این یعنی شکفتن معنوی و به همین دلیل، نیلوفر به‌عنوان سمبل زیبایی و نماد کمال شناخته می‌شود. ریشه‌های آن مظهر ماندگاری و ساقه‌اش نماد بند ناف است که انسان را به اصلش پیوند می‌دهد و گلش پرتو خورشید را تداعی می‌کند و غنچه آن، مترادف با تخم کیهان است؛ باز و بسته شدن آن در سپیده‌دمان و هنگام غروب، خورشید و منبع الهی نور و حیات را تداعی می‌کند (گربران، 503)
ظهور نیلوفر از آب‌های اولیه که عاری از هرگونه آلودگی بوده، نشانه خلوص، پاکی و نیروی بالقوه است؛ این گل با این ابعاد، نماد باروری، کامیابی، قدرت حاصلخیزی زمین، صلح جهانی، زیبایی، تندرستی، روشنایی، عشق، ریاضت و عبادت و محیط آبی آن نماد باستانی اقیانوسی است که بر اساس اساطیر ملل شرق، کیهان از آن آفریده شده است و نیلوفر به‌مثابه زهدان آن به شمار می‌رود (هال، 309)
در روایات کهن ایران نیز، نیلوفر آبی را جای نگهداری تخمه زردشت می‌دانستند و در صحنه زایش مهر آنچه مهر از آن بیرون می‌آید، غنچه نیلوفر است نه صخره ،
تداوم حضور لوتوس در فرهنگ تصویری ایران را می‌توان از زمان هخامنشی تا دوران معاصر ردیابی کرد. این گل یکی از نمادهای مهم تمدن هخامنشی است. نیلوفر دوازده برگی در تخت جمشید و شوش از اصیل‌ترین نشانه‌های تمدن ایرانی است. این گل مظهر میترا یا مهر، اهورامزدا و #آناهیتا است، سمبل انسانی اهورمزدا نیم تنه مردی است که شاخه‌ای از گل لوتوس را در میان انگشتان خود گرفته است. دیده می‌شود. از انجا که این گل با آب در ارتباط است، در حجاری‌های طاق بوستان گل نیلوفر نماد آناهیتا (ناهید) ایزد بانوی آب‌های روان است (یاحقی، 840) و گل ناهید نامیده می‌شود.
#اساطیر_ایرانی
#نیلوفر
#اسطوره_شناسی_گیاهان
محمد جعفر یاحقی، فرهنگ اساطیر و داستان واژه‌ها در ادبیات فارسی.
آلن گربران - ژان شوالیه، فرهنگ نمادها؛ ج4، ترجمه و تحقیق سودابه فضایلی.
جیمز هال، فرهنگ نگاره‌ای نمادها در هنر شرق و غرب؛ ترجمه رقیه بهزادی.
احمد اقتداری، دیار شهریاران؛ ۲ جلد.
@persian_mythology