اما اگر شما فقط تجربه داشته باشید تنها یک افزارمند و متخصص خواهید بود که ممکن است چرخ را دوباره اختراع کنید.اینجاست که قدرت تخیل به کار می آید که او آنرا نه یک تخیل محض بلکه تفکر بیرون از جعبه می نامد.اگر فکر شما محدود به درون جعبه باشد این صرفا بخاطر آوردن یافته ها و مهارتهاست.آنچه برای نوآوری لازم است از جنس نوعی یگانگی است و اینجاست که تفکر بیرون از جعبه ضرورت پیدا می کند.
بسیاری گمان می کنند که تخیل یعنی ناگاه و به تصادف به چیزی فکر کردن و رسیدن و بی مقدمه به نتیجه شگفت انگیزی دست یافتن ، حال آنکه در واقع همه چیز بر تجارب و مهارتها استوار است. می باید مواد خام بسیاری باشد تا تخیل بر روی آن کار کند: چیزی ناگهان و از ناکجا ظاهر نمی شود.
از یافته های تکان دهنده ی کیم در مورد نظام آموزش ما چه می توان استنباط کرد؟ نظامی که کودکان را در خلاق ترین سالهای عمر رو به تخته در فضاهای بسته می نشاند؟ از پرسشهای یکسان،پاسخ های یکسان،لباسهای یکسان،فقر تجربه در محیط بیرون ، فقدان تحرک و شادمانی و نشاط می توان انتظار چه معجزه یی داشت؟ به کدام خلاقیت می توان امید بست ؟

و نسل بی بهر ه از خلاقیت آیا صرفا با اتکا به نمرات و مدارج تحصیلی قرار است برای برون رفت از کدام مشکلات پیش رو چیزی در آستین داشته باشد؟ تا کی غفلت؟

#درسهایی_از_مدرسه _طبیعت
@madresehtabiat
@natureschool

ما نگران میان‌وعدۀ روزانه‌شان هستیم و آنان در مدرسه با دنیایی روبه‌رو می‌شوند که در آن تیراندازی با اسلحۀ واقعی مانند یک تمرین معمول در مدرسه است، گویی که وارث جهانی رو به نابودی‌اند. و در حالی که ما وسواس‌گونه نگران انتخاب کالج و دانشگاه آنان هستیم، این واقعیت را از یاد برده‌ایم که جهان ما با پدیده‌های جدی و پرخطری مانند گرمایش زمین روبه‌رو شده است.
و این نسلی است که نسبت به تمام نسل‌های پیش از خودش تحت بیشترین حفاظت و مراقبت پدر و مادر قرار دارد. پس چه کنیم؟
پیشنهاد الگوی جدید چنین خواهد بود: «این فرزند تو است. عاشقانه دوستش بدار، نزدیکش باش در همه جا و در همۀ لحظات، اما بگذار زندگی را خود تجربه کند و بگذار همه چیز برای او اتفاق بیفتد.»
#درسهایی_از_مدرسه_طبیعت



@madresehtabiat
ترجمه : نگار گودرزی - رویا اشرفی

درسهایی از مدرسه‌ی طبیعت
----------------------------
من در طی این سی سال خدمتم(به حیث یک معلم:م) متوجه پدیده ی شگفتی شده ام:مدرسه و امر مدرسه هرچه بیشتر ربط خود با امور مهم این کره را از دست می دهد.دیگر کسی را باور آن نیست که دانشمندان از کلاس علوم برخیزند،یا سیاستمداران از کلاس تعلیمات مدنی،یا شعرا محصول کلاس ادبیات باشند.حقیقت اینکه مدرسه هیچ چیز نمی آموزد جز سرسپاری به نظم.
این معمای عجیبی است برای من چرا که هزاران انسان شریف و خدوم به عنوان آموزگار،مدیر و خدمه در مدرسه مشغول به کارند اما جوهر منطق این نهاد تلاشهای آنان را پایمال می کند.گرچه آموزگاران بسیار بسیار سخت کوشند اما مدرسه روانپریش و عاری از شعور است.زنگ را می زند و پسرک در میانه ی نوشتن قطعه‌یی شعر باید بساطش را جمع کند و به سلول دیگری برود که در آنجا می بایست حفظ کند که (مثلا) انسان و میمون از تبار مشترکی برخاسته اند.
جان تیلور گاتو: بخشی از سخنرانی او در مراسم انتخابش به عنوان معلم سال از سوی مجلس سنای ایالت نیویورک،برگرفته از کتابش با عنوان " خنگمان میکنند".
#درسهایی_از_مدرسه_طبیعت
@madresehtabiat