#سعدی در کتاب بوستان باب هشتم 🔰

کودکی:
نه در مهد نیروی حالت نبود
مگس راندن از خود مجالت نبود؟

جوانی:
تو آنی کز آن یک مگس رنجه‌ای
که امروز سالار و سرپنجه‌ای

پیری و مرگ:
به حالی شوی باز در قعر گور
که نتوانی از خویشتن دفع مور

این دوران‌ها و بعد از آن در یک آیه مختصر و جامع در قرآن کریم بیان شده اند: 

اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُم مِّن ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِن بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفًا وَشَیْبَةً ۚ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ ۖ وَهُوَ الْعَلِیمُ الْقَدِیرُ ‎(سوره روم: ۵۴)

خداست آن کس که شما را ابتدا ناتوان آفرید، آنگاه پس از ناتوانی قوّت بخشید، سپس بعد از قوّت، ناتوانی و پیری داد. هر چه بخواهد می‌آفریند و هموست دانای توانا.

در آیه دیگر دوران پیری و اواخر عمر را اینگونه بیان می کند:

وَمِنکُم مَّن یُرَدُّ إِلَیٰ أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلَا یَعْلَمَ مِن بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئًا. (سوره حج: ۵) 
و برخی از شما به پست ترین دوران عمر بر می گردید آنچنان که بعد دانائی دچار فراموشی (آلزایمر) می شوید.

و در آیه دیگر:

رَبِّ إِنِّی وَهَنَ الْعَظْمُ مِنِّی وَاشْتَعَلَ الرَّأْسُ شَیْبًا...(سوره مریم: ۴)
پروردگارا استخوان من سست (پوکی استخوان) و موهای سرم سفید شده است.  

☆ @Zahra

.

میگن #سعدی افصح المتکلمین هست؛ به سعدی اگه بگن یکی رو جوری توصیف کن که هر نوع گناهی کرده میگه:

نماند از معاصی، منکری که نکرد و مسکری که نخورد!

همینقدر صریح، شفاف و کوتاه...

حالا اگه ما بودیم یه برگه می‌نوشتیم که نشون بدیم طرف چقدر گناه کرده :))

☆ @Zahra

بی‌دل گمان مبر که نصیحت کند قبول
من گوش استماع ندارم. لمن یقول؟
تا عقل داشتم نگرفتم طریق عشق
جایی دلم برفت که حیران شود عَقول
ما را به جز تو در همه عالم عزیز نیست!

#سعدی

☆ @Zahra

...
تو نیکویی کن و در دجله انداز
که ایزد در بیابانت دهد باز
که سعدی هر چه گوید پند باشد
حریصِ پند، دولتمند باشد

#شعر #سعدی #نیکی

☆ @Zahra

...

همچنان با اختلاف، #سعدی سخنگوی وجدانِ جامعه ایرانی ست!

#روزمرگی #شعر

☆ @Zahra

‌
حضورش اونقدر تو زندگیم قشنگه که #سعدی میگه:
او مرهم است اگر دگران نیش می‌زنند..!
‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
#عشق #عاشقانه
☆ @Zahra

...
پادشاهی را شنیدم به کشتن اسیری اشارت کرد.

بیچاره درآن حالت نومیدی ملک را دشنام دادن گرفت و سقط گفتن که گفته اند هر که دست از جان بشوید هر چه در دل دارد بگوید.
ملک پرسید چه می‌گوید؟

یکی از وزرای نیک محضر گفت: ای خداوند همی گوید وَ الْکاظِمینَ الغَیْظَ وَ الْعافِینَ عَنِ النّاسِ (خشم خود را فرو مى ‏برند و از مردم در مى‏ گذرند. ال عمران / ۳۴)

ملک را رحمت آمد و از سر خون او در گذشت.

وزیر دیگر که ضدّ او بود گفت: ابنای جنس ما را نشاید در حضرت پادشاهان جز به راستی سخن گفتن، این ملک را دشنام داد و ناسزا گفت.

ملک را روی ازین سخن در هم آمد و گفت آن دروغ وی پسندیده تر آمد مرا زین راست که تو گفتی که روی آن در مصلحتی بود و بنای این بر خبثی و خردمندان گفته اند: دروغی مصلحت آمیز به که راستی فتنه انگیز

#سعدی #زندگی #حکایت #داستان

☆ @Zahra

...

"دشمن چو از همه حیلتی فرو مانَد، سلسلهٔ دوستی بجنبانَد، پس آنگه به دوستی کارهایی کند که هیچ دشمن نتواند."

#سعدی #روزمرگی #دوستی

☆ @Zahra

...

سعدی اینجوری آپدیت می‌داد وقتی آپدیت مُد نبود:

دو کس رنج بیهوده بردند و سعی بی فایده کردند: یکی آن که اندوخت و نخورد و دیگر آن که آموخت و نکرد.
گلستان / حکمت ۳

دو کس مُردند و حسرت بردند: یکی آن که داشت و نخورد و دیگر آن که دانست و نکرد.
گلستان / حکمت ۱۰۸

#روزمرگی #سعدی #روزتون‌پرازشادی

☆ @Zahra

...
باید بگم همچین آدمی خیلی خیلی کم و به ندرت پیدا میشه؛ همه دنبال خدمات در مقابل انتظار جبران هستن. یعنی خدمتی انجام میدن و انتظار جبران دارن و اگه خدماتشون یا کارشون جبران نشه اونوقت نشون میدن که یه من ماست چقدر کره داره..!

شاید بین صدها رفیق و آشنایی که داشتم، یکی دو نفرشون اینطوری بودن؛ همینقدر کمیاب، واقعاً که این‌ها خود دریان...

https://t.me/Zahra/25929

مگو جاهی از سلطنت بیش نیست
که ایمن‌تر از ملک درویش نیست

سبکبار مردم سبک‌تر روند
حق این است و صاحبدلان بشنوند

#سعدی
@Zahra

...

کس را از آدمیان عمر چند لقمان حکیم نبوده است، سه هزار سال عمر وی بود. چون عمرش به آخر رسید و ملک الموت بیامد او را دید در میان نیستان نشسته و زنبیل می بافت.

ملک‌الموت گفت ای لقمان سه هزار سال عمر بافتی چرا خانه ای نساختی؟ گفت ای عزرائیل، ابله کسی که او را چون تویی در پی بود و او را پروای خانه ساختن بود!

#سعدی

@Zahra

...

#سعدی هیچی هم که نباشه، به خاطر همین تک بیتش، صدها پله از بقیه بالاتر وایمیسته:

عمری دگر بباید بعد از وفات ما را
کاین عمر طی نمودیم اندر امیدواری

اونم امیدواری برای کوچیکترین و عادی‌ترین چیزها که از بنیان، بنیانش شانس و امید بود...