اینو درک کنید تا زندگی بهتری داشته باشید💙

دلم می‌خواهد ذوق‌‌زده شوم از حادثه‌ یا اتفاقی.
دلم می‌خواهد چیزی یا کسی مرا عمیقا به وجد بیاورد، لبریز شادی و اشتیاق شوم و بی‌اختیار بخندم.
دلم می‌خواهد اتفاق هیجان‌انگیزی بیفتد، مثلا چیزی که مطلقا فکرش را نمی‌کردم و محال می‌دانستمش، سهم همیشگیِ من شده‌باشد.
مثلا یک صبح چشم باز کنم و تمام نگرانی‌ها محو شده‌باشند از جهانم و به تمام نقاط تاریک زندگی‌ام، نور تابیده باشد.
دلم اتفاقی هیجان‌انگیز می‌خواهد
مثلا یک صبح، با طلوع آفتاب، زمین، سیاره‌ی امن و آرامی شده‌باشد برای زیستن، و دیگر دلی گرفته‌نباشد، قلبی شکسته نباشد، و اشکی ریخته‌نباشد.
مثلا در دل زمستان، بهار شده‌باشد.
دلم هیجانی عمیق می‌خواهد...

#نرگس_صرافیان_طوفان‌
@YBQuerencia

اینجا مجازی‌ست و راحت‌ترین کار، حرف زدن!
اینجا مجازی ست و راحت‌ترین کار، ادعا کردن و دوست داشتن!
اینجا مجازی‌ست و آدم‌های بسیاری تو را دوست خواهند داشت و آدم‌های بسیاری به حرف‌های تو گوش خواهند سپرد و آدم‌های بسیاری با تو احساس همدردی خواهند داشت و آدم‌های بسیاری تو را تحسین خواهند کرد و آدم‌های بسیاری به تو حق خواهند داد، اما کافی‌ست سری بچرخانی و ببینی چقدر تنهایی!!!
اینجا مجازی‌ست و مبادا بدون همراهیِ والدِ منطقی و باتجربه‌ی درونت در آن غرق شوی، مبادا کودک ساده و خوش‌باور درونت را در هزارتوی آن رها کنی.
اینجا مجازی‌ست، مبادا حقیقی دل ببازی و حقیقی اعتماد کنی و حقیقی بشکنی! باید از کنار خیلی چیزها و آدم‌ها بدون دقت، عبور کرد.
اینجا مجازی‌ست، سایه‌‌ی اغراق‌آمیزی‌ از حقیقت. به قدر نیاز از آن بهره بگیر اما برای دیدن واقعیت، سرت را بلند کن. که گاهی سایه‌ها از چیزی که در واقعیت وجود دارد، جامع‌تر و بزرگتر به‌نظر می‌رسند. تو در این فضا، با سایه‌ی آدم‌ها مواجهی، با کلیت‌های اغراق‌آمیزی خالی از جزئیات. با آدم‌های غریبه‌ای که گاهی بزرگتر از چیزی که هستند به نظر می‌رسند.
#نرگس_صرافیان_طوفان‌
@YBQuerencia

و اینجاست که باید گفت چقدر خانم صرافیان حق میگن🚶🏻‍♀

بر گیسویت ای جان.. کمتر زن شانه🥲🎶
چون در چین و شکنش دارد دل من کاشانه..
دلبر گیسو کمند🌝
@YBQuerencia

دوباره به این زیبا گوش بدید.

حقیقتا رنج میبرم از اینکه تمام لطف و مهربانیم را به پای دیگران بگذرام ، بهشان توجه کنم.. و در نهایت مجبور باشم کم توجهی شان را تحمل کنم..

#هیوا

گاهی فقط فکر میکنم خوبه بلد بودنِ همو یاد بگیریم. خوبه به جای اینکه بخوایم یه سری چهارچوب مشخص رو به هم گوشزد کنیم فقط بگیم اصلا مهم نیست قانونای دنیا و رواشناسی و فلسفه و هر چیزی که میگه ما باید فلان و بهمان باشیم بیا من تورو یاد بگیرم. بیا من کتابت رو بخونم ببینم قانونای تو چیه. ببینم راه تو چیه. تو چطوری آروم میشی. تو چطوری حرف میزنی. تو چطوری میخندی. چطوری گریه میکنی. تو چطوری دردت رو فریاد میزنی. اینجوری منم حرف میزدم. اینجوری منی که متنفرم بشینم از خودم و حالتی که دارم و چیزی که حس میکنم بگم، جلوت شاید میگفتم حرفایی رو که تمام سالهای عمرم گذاشتم بمونن تو صندوقچه ی قفل شده ی بدون کلید. تویی که سعی کردی بلد من بشی میشدی کلید اون صندوقچه. کاش فقط بلد همدیگه میشدیم. اینکه هر آدمی به تنهایی چی میخواد و چطور رفتار میکنه و چه مدل حرف زدنی رو دوست داره. چه مدل آهنگی. اینکه اون آدم با چه روش منحصر به فردی که مخصوص خودشه آروم میگیره ..
@YBQuerencia

حواستان به آدمهاى آرامِ زندگيتان باشد!
آدمهايى كه از صبح تا شب
هزار بار خودخورى ميكنند كه
مبادا با يك حال و احوال پرسىِ ساده،
مزاحمِ كارتان شوند!
آدمهايى كه وقتى تنهاترين هستيد،
فرقِ بينِ "ترك كردن" و "درك كردن" را تشخيص ميدهند
آدمهايى كه "دمِ دستى" نيستند،
كه يك روز با شما،
يك روز با دوستِ شما،
و يك روز با دهها نفر مثلِ شما باشند!
آدم هايى كه شما را براى پرُ كردن جاى ِخالى
نمى خواهند
بيشترين انتظارشان ،چند دقيقه وقت ِخاليست
كه برايشان كنار بگذارى،
تا كنارت بنشينند و
ياد آورى كنند يك نفر هست
كه به بودنت نياز دارد...
قدر آدم هاى آرامِ زندگيتان را بدانيد
قبل از آنكه ناگهانى رفتنشان،
شما را به آشوبى هميشگى بكشاند!
#علی_قاضی_نظام
@YBQuerencia

@YBQuerencia ✨

آخر،
كُجا رَوَم كه
يادَت نباشَد
و يادَت نيايَم؟

#سجاد_افشاریان

از حسرت آنکه گیرمت در آغوش..
_جناب مولوی
@YBQuerencia

کاش می‌شد به عقب برگردیم، دقیقا همان‌جا که مامان نشسته‌بود برنج پاک می‌کرد و ما داشتیم لای رختخواب‌ها پشتک وارو می‌زدیم. همان‌جا که سرمان را پایین می‌انداختیم و با یک پیاله می‌رفتیم خانه‌ی همسایه تخم مرغ قرضی می‌گرفتیم. همان‌جا که توی راه رسیدن به مدرسه مسابقه می‌گذاشتیم که هرکس زودتر رسید، بُرده و می‌دویدیم و آخرش هم زمین می‌خوردیم و تا خودِ مدرسه گریه می‌کردیم. همان‌جا که دیر می‌رسیدیم کلاس، در را باز می‌کردیم و همه در سکوتی وهم‌انگیز، نگاهمان می‌کردند، انگشت اشاره‌مان را می‌گرفتیم بالا، می‌رفتیم می‌نشستیم سرجامان که آقا اجازه؛ ساعتمان خراب شده‌بود، خواب ماندیم. همان‌جا که ما سرکلاس بودیم و بچه‌هایی که ورزش داشتند و بیرون بودند، خوشبخت‌ترین انسان‌های روی زمین بودند و شایسته‌ی غبطه خوردن و حسد ورزیدن.
همان‌جا که برف می‌بارید و تعطیل می‌شدیم و با بچه‌های محله می‌رفتیم روی برف‌ها سر می‌خوردیم و آدم‌برفی می‌ساختیم.
همان‌جا که آخر سال، دفتر خاطرات برای هم پر می‌کردیم که " گل سرخ و سفید و ارغوانی، فراموشم نکن تا می‌توانی"...
همان‌جا که نه توقعمان زیاد بود و نه زیاد از ما توقع داشتند، مدرسه‌ای می‌رفتیم و شیطنتی می‌کردیم و هرچه که بود، حالمان خوب بود.
همان‌جا که داغ بودیم و نمی‌فهمیدیم...

#نرگس_صرافیان_طوفان
@YBQuerencia

دل من زخمی و عالم نمک‌زارست پنداری

#صائب_تبریزی

لب بوم ما نشین
بارون میاد خیس میشی
برف میاد گوله میشی
میوفتی تو حوض نقاشی
@YBQuerencia

هیشکی ب اندازه ط صداش بو مدادشمعی نمیده

تو رفیق نا رفیق چه بد شدی ای وای
خونه اتیش زدنو بلد شدی ای وای
برو که بی حقیقتی تو قلب من جات نیست
اونقده از تو دور شدم که دیگه پیدات نیست..
❤️🌿🎶
@YBQuerencia

تا زمانی که شناخت شما از خودتان،
بر اساس گفته‌ها و حرف‌های دیگران باشد، شما درباره دیگران شناخت پیدا می‌کنید؛ نه خودتان...!
@YBQuerencia