‏مهم نیست بتونیم در طولِ زندگی همه‌ی اون آدم‌هایی که فکر می‌کنیم بهمون بدی کردن رو ببخشیم مهم اینه که از فرمِ قربانی خارج بشیم و باور کنیم یه بره‌ی سرگردون تو گله‌ی گرگ‌ها نیستیم.

متنفرم از این که تو این کشور هر اتفاقی که میفته رو سریع ربطش میدن به یکی‌ از دشمن‌ها و یه لیبل میچسبونن روی شخص و بعد سر و ته قضیه رو بند میارن،‌ چرا هیچ‌کس نگفت و نپرسید که اون دختر واقعا، واقعا چه مشکلی داشته؟

بیاید ما اون نسلی باشیم که بچه‌هامونو جوری تربیت می‌کنیم که از [خونه] بدشون نمیاد.
وقتی از خونه بدش نیاد، ارزش خانواده رو می‌فهمه. وقتی ارزش خانواده رو بفهمه می‌شه یه آدم اصیل. وقتی یه آدم اصیل باشه عاشق هویتش می‌شه، و وقتی عاشق هویتش بشه عاشق وطنش می‌شه.

بیا بریم اونجا که شباش، بالستیک باشه تو هواش.

اونجایی که احساسِ امن بودن رو نسبت به یه نفر از دست میدی مزخرف ترین حال دنیاست.

دنيا واسه آدم‌هاییِ كه ترسِ از دست دادن ندارن.

عرقِ سگی؟ نه ممنون اسپرسوی مغازه‌های بین راهی هست

بعضی‌ها یه کاری می‌کنن که آدم نمی‌دونه دمِ خروسو باور کنه یا قسمِ حضرتِ عباسو :))

یک نظر راجع به نقش تاریخی آیت الله خامنه‌ای

وقتی حمله‌ی اسرائیل با پدافند فوق‌العاده کارآمد آسمان ایران دفع شد و تمام چهره‌های کشور شروع به جشن گرفتن کردن و تحلیلشون این بود که این تحقیرِ اسرائیل خودش پیروزیه و ما حالا بهتره ساکت بشیم و نظمِ کهنه‌ی ابرقدرت‌های خاورمیانه رو بپذیریم، جمهوری اسلامی و شخص آیت‌الله خامنه‌ای با اعتماد عجیبی که به قدرت نظام اسلامی و یاری الهی داره اعلام می‌کنه محاسبات آمریکا و اسرائیل -ابرقدرتهای کلاسیک و پذیرفته شده‌ی منطقه- به هم خواهد خورد. چون در حقوق بین‌الملل بهرحال اسرائیل حقِ حمله به ایران رو نداشت و حمله‌ی موفق موشکی سپاه به تل‌آویو «پاسخ و واکنش» بود و حمله‌ی -هرچند ناموفق- اسرائیل به ایران «تجاوز جدید» طبقه‌ بندی می‌شه و قانوناً ما حق داریم پاسخ بدیم اما این پاسخ دادن یعنی زیر سوال بردن نظم. این یعنی ایران برای اولین بار در چند صد سال اخیر داره با اعتماد به کلاسیک‌ترین نوع قدرت یعنی توان تسلیحاتی و توان پدافندی خالص، ابرقدرت‌های حاکم رو به‌شکل فعال به چالش می‌کشه. آیت‌الله خامنه‌ای با بودجه‌ی یک درصدمِ بودجه‌ی کشورهای منطقه و یک‌ پشیزُمِ بودجه‌ی نظامی آمریکا یه توان آفندی برای سرزمین ایران خلق کرده که دستگاه‌های بزرگتر و قوی‌تر و پیشرفته‌ترش رو بوضوح به چالش می‌کشه و این اگه نبوغِ قرن نیست نمی‌دونم چیه. از زمان نادر شاه در کشور چنین چهره‌ای نداشتیم؛ با این تفاوت که نادر در هند بد کرد و خامنه‌ای در هیچ کشوری بد نکرده. نظامی که اداره کرده بخاطر سوءمدیریت دولتش فرصتهای سوریه و عراق رو از دست هم داده اما جایی به کسی خیانت نکرده و در مقابل ظلم‌های جهان ساکت‌ ننشسته. از ظریف تا جلیلی و امیرعبداللهیان اکثراً حرفِ حق زدن و موضعِ خوب گرفتن و این اثرِ قداستِ رفتاریِ شخص آیت‌الله خامنه‌ایه.‌ این ایام هر روز بیشتر فکر می‌کنم که در متن تاریخ زندگی می‌کنم. جاهایی رو زندگی می‌کنم که توی تیترهای تاریخ درباره‌ش می‌نویسن.‌ در این دوره قدرت منطقه‌ای و جهانیِ ایران بیشتر و این کشور به چهره‌ی قدرتمندِ تاریخی خودش نزدیک شد.

نوشته مهمه هرسال اولین نرگس رو از کی هدیه میگیری.

کاش تو این زندگی از اول نبودیم،
از وسطاش نبودن سخته.

از اونایی که رفتارشون با همه یکسان نیست خوشم میاد؛ چون این حسو به آدم میدن که برای خودشون ارزش قائلن و می‌دونن با کی باید چه رفتاری داشته باشن و چطور حرف بزنن.

هر موقع دیدی چیزی به مو رسیده یه قیچی بردار پاره‌ش کن.

شما جای من، تو این هوای ابری تخت میخوابیدی یا ظرف میشستی هوم؟

خیلی جالبه که احساساتِ ما می‌تونه روی زشت یا زیبا دیدنِ افراد تأثیر بذاره، در واقع تو میتونی بی نهایت زیبا باشی اما برای کسی که ازت متنفره زشت‌‌ترین موجود دنیایی و برعکس : )

که دیدار تو ممکن نیست حتی بر مزار من.

متأسفانه آدمی‌زاد هرچی می‌خوره از همین امیدوار بودن می‌خوره.

شاید تنها کاری که باید بکنی اینه که بپذیریش، همون‌جوری که هست، به تغییر دادنش فکر نکن؛
و اگه اینو نمیتونی بهتره رهاش کنی،
چون حتی خدا هم همین کارو می‌کنه.

نمیدونم انگار یادم رفته دوست داشتن چه شکلیه، دلم دیگه بلدش نیست.

جمله های «بیدار می‌مونم برسی، منتظرتم، نباشی دوست ندارم برم، میام باهم غذا بخوریم، از روزت بگو برام، سر راه چی بخرم؟ بیا یکم بخوابم بعد می‌ریم، رسیدی خبر بده،این فیلمو پیدا کردم باهم ببینیم، سهمِ تورو نگه داشتم، ...بوی تورو میده» خیلی ساده‌ان اما خون میشن میرن زیرِ پوستت و قلبتو قلقلک میدن، حس میکنی زنده‌ای، نرمن، شیرینن، امنن.