‍ شعر رؤیایی‌ست که در بیداری میبینم

گفت وگو با «جواد مجابی» درباره‌ی کارنامه‌ی شعری‌اش

با فرارسیدنِ قرن تازه‌ی شمسی، قریب به شصت‌سال می‌شود که جواد مجابی در عرصه‌ی شعر مدرن فارسی حضوری مستمر دارد. از نخستین مجموعه شعرش، «فصلی برای تو» در سالِ ۱۳۴۴ تا مجموعه‌هایی نظیر «هنوز ای وطن...!»، «شعرِ بیست وشش» و... که در سالهای اخیر منتشر شده‌اند. در طول این سالها تجربه‌های شعری گوناگونی را از سر گذرانده و شکل‌های متفاوتی را آزموده است، گاه به جریان‌های هم عصر خودش نزدیک شده و گاه به راه خود رفته و ایده‌های خودش را پِی گرفته است، حضورش اما مستمر بوده، حتی در سالهایی که اجازه‌ی انتشار شعرهایش را به او نداده‌اند -از دههی شصت تا هشتاد- سنگر مطبوعات را رها نکرده و آثارش را از طریق رسانه‌ها به مخاطبان رسانده است.
با اینهمه، مجابی فقط شاعر نبوده، در طولِ عمر هشتادساله‌اش در مقام روشنفکری جامع‌الاطراف، در فرم‌ها و ژانرهای گوناگون دست به تجربه زده است، از روزنامه نگاری که در سال‌های پیش از انقلاب کارِ حرفه‌ای‌اش بود تا طنزنویسی، نقاشی، نقادی جدی عرصه هنرهای تجسمی، رمان‌نویسی و... . همه‌ی این مسائل بی شک در و بر شعرش اثر گذاشته‌اند و نشانی از هرکدامِ این هنرها را می‌توان در مجموعه‌ی آثارش ردیابی کرد.
درباره‌ی همین مسائل و نیز دوره‌هایی که در طول عمر شاعری‌اش طی کرده، با دکتر جواد مجابی به گفت وگو نشستیم تا با او به جهانِ شعرها و کارِ تمام وقتِ شاعری‌اش سفر کنیم، سفری کوتاه، اما لذتبخش…

ادامه این مطلب را که #سید_فرزام_حسینی آن را نوشته است را در شماره شانزدهم وزن دنیا بخوانید.

راه‌های تهیه‌ی شماره‌ی شانزدهم:
۱- سفارش مستقیم از سایت مجله یا تماس با دفتر
۲- خرید آنلاین از کتابفروشی‌های منتخب
۳- دکه‌های روزنامه‌فروشی
۴- فروشگاه‌‌های آنلاین دکه و چکامه
۵-نسخه‌ی الکترونیکی در فیدیبو و طاقچه

#وزن_دنیا
@vaznedonya

‍ «اضطراب بی موردِ جا ماندن از نظریه»
گفت‌وگو با امیر احمدی آریان درباره‌ی تأثیر ترجمه‌ی تئوری بر نقد و شعر دهه‌ی هفتاد ایران

در دهه‌ی هفتاد شمسی، علاوه بر شعر و قصه‌ی فارسی، نقد ادبی ایران نیز دستخوش تحول شد؛ تحولی چشمگیر و مؤثر. چهره‌های نقد ادبی ایران تا پیش از این دوره، در چند نفر خلاصه می‌شدند و در میان همین تعداد محدود، تنها در آثار برخی سویه‌های تئوری مشاهده می‌شد و مابقی به صورت تجربی نقد می‌نوشتند.
اما از نیمه‌ی دوم دهه‌ی شصت و سپس در دهه‌ی هفتاد شمسی، ما با نهضت ترجمه از متون تئوری نظریه پردازان غرب روبه‌رو شدیم، ترجمه‌هایی در قالب کتاب یا مقالاتی در نشریاتی که در همین دوره رونق گرفته بودند.
این موجِ ترجمه بی شک نقد ادبی ما را تحت تأثیر قرار داد و منتقدانِ جوانی پا به عرصه گذاشتند که می‌کوشیدند با درک و دریافتشان از آنچه در نظریه خوانده‌اند، ادبیات ایران را نقد و بررسی کنند. در این گفت‌وگو، با امیر احمدی آریان که خود یکی از منتقدان جوان آن دوران بود و از نیمه‌ی دوم دهه‌ی هفتاد کارش را آغاز کرد، بعدها با کارهای جدی‌ترش در دهه‌ی هشتاد به منتقدی پیگیر بدل شد، درباره‌ی این قضایا و مسائلی مربوط به نقد در دهه‌ی هفتاد گفت‌و‌گو کرده‌ایم.

مطلبی که خواندید، بخش کوتاهی از مقاله #سید_فرزام_حسینی در شماره هفدهم ماهنامه وزن دنیاست.

راه‌های تهیه‌ی شماره‌ی هفدهم:
۱- سفارش مستقیم از سایت مجله یا تماس با دفتر
۲- خرید آنلاین از کتابفروشی‌های منتخب
۳- دکه‌های روزنامه‌فروشی
۴- فروشگاه‌‌های آنلاین دکه و چکامه
۵-نسخه‌ی الکترونیکی در فیدیبو و طاقچه

#وزن_دنیا
@vaznedonya