"روز چهاردهم مرداد سال ۱۲۸۵ مظفرالدین شاه فرمان #مشروطیت را صادر کرد و از این روز به عنوان سالگرد پیروزی #انقلاب_مشروطه یاد می‌شود. انقلاب مشروطه در زمانی روی داد که تنها معدودی از ملل جهان از حقوق دموکراتیک برخوردار بودند.
قانون اساسی مشروطه با اعلام اینکه "سلطنت [حاکمیت] موهبتی الهی است که به اراده مردم به شخص پادشاه تفویض شده است" برای اولین بار در ایران حق حاکمیت و تعیین سرنوشت را به توده مردم سپرد و پادشاه مشروطه را به "نماد حاکمیت و وحدت ملی" تبدیل کرد. تا پیش از آن حق حاکمیت متعلق به خداوند محسوب می‌شد که آن را به پادشاه به عنوان سایه خدا تفویض کرده بود.
کوتاه مدتی پس از صدور فرمان مشروطه، مظفرالدین شاه درگذشت و جانشین او محمدعلی شاه با اعلام اینکه #مشروطه با قوانین الهی در تضاد است با حمایت گروهی از روحانیون مدافع حکومت "مشروعه" #مجلس را در تیرماه ۱۲۸۷ به توپ بست هرچند یک سال بعد مشروطه‌خواهان با فتح تهران او را از سلطنت برکنار و مجلس را بار دیگر افتتاح کردند.
به گفته برخی پژوهشگران، برخلاف دوره اول مجلس شورای ملی که "متجددین" طرفدار تحولات عمیق اقتصادی و اجتماعی رهبری فکری آن را در اختیار داشتند مجالس بعدی در تسلط مالکان بزرگ، روسای قبایل، تجار و روحانوین و سایر سیاستمداران محافظه کار بود.
آنان در برابر خواسته متجددین برای تحولات اساسی مانند توسعه سریع اقتصادی و اجتماعی، ایجاد دادگستری نوین، اصلاحات ارضی، آزادی زنان و تعمیم حقوق دموکراتیک مقاومت می کردند و گاه با اعلام اینکه "اصلاح طلب" و معتقد به همان اهداف هستند، تاکید داشتند که تحقق آنها مستلزم تغییرات تدریجی در بلند مدت است.
گفته شده است که کودتا و سپس زمامداری رضاشاه و حمایت تجددخواهان از آن به معنی حرکت به سوی تحقق اهداف اقتصادی و اجتماعی انقلاب مشروطه بود اما در مقابل، آزادی های سیاسی مورد نظر انقلابیون تا حدود زیادی نادیده گرفته شد.
با انقلاب سال ۱۳۵۷، قانون اساسی جمهوری اسلامی بار دیگر حق حاکمیت را "مختص الله" اعلام کرد و اعمال حاکمیت مطلقه را به ولی فقیه سپرد. رهبر انقلاب اسلامی ضمن دفاع از روحانیون طرفدار حکومت #مشروعه، گفت که مردم در انقلاب مشروطه در پی استقرار نظام دینی بودند اما غربگرایان آن انقلاب را به سوی ارزش‌های غیراسلامی منحرف کردند."
bbcpersian
📡 @VahidOnline
"عبارت «عدل مظفر» بر سر در مجلس شورای اسلامی به حروف ابجد سال صدور فرمان مشروطه ۱۳۲۴ هجری قمری را نشان می دهد - این لوح پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ برداشته شد"
قانون اساسی مشروطه با اعلام اینکه "سلطنت [حاکمیت] موهبتی الهی است که به اراده مردم به شخص پادشاه تفویض شده است" برای اولین بار در ایران حق حاکمیت و تعیین سرنوشت را به توده مردم سپرد و پادشاه مشروطه را به "نماد حاکمیت و وحدت ملی" تبدیل کرد. تا پیش از آن حق حاکمیت متعلق به خداوند محسوب می‌شد که آن را به پادشاه به عنوان سایه خدا تفویض کرده بود.
کوتاه مدتی پس از صدور فرمان مشروطه، مظفرالدین شاه درگذشت و جانشین او محمدعلی شاه با اعلام اینکه #مشروطه با قوانین الهی در تضاد است با حمایت گروهی از روحانیون مدافع حکومت "مشروعه" #مجلس را در تیرماه ۱۲۸۷ به توپ بست هرچند یک سال بعد مشروطه‌خواهان با فتح تهران او را از سلطنت برکنار و مجلس را بار دیگر افتتاح کردند.
به گفته برخی پژوهشگران، برخلاف دوره اول مجلس شورای ملی که "متجددین" طرفدار تحولات عمیق اقتصادی و اجتماعی رهبری فکری آن را در اختیار داشتند مجالس بعدی در تسلط مالکان بزرگ، روسای قبایل، تجار و روحانوین و سایر سیاستمداران محافظه کار بود.
آنان در برابر خواسته متجددین برای تحولات اساسی مانند توسعه سریع اقتصادی و اجتماعی، ایجاد دادگستری نوین، اصلاحات ارضی، آزادی زنان و تعمیم حقوق دموکراتیک مقاومت می کردند و گاه با اعلام اینکه "اصلاح طلب" و معتقد به همان اهداف هستند، تاکید داشتند که تحقق آنها مستلزم تغییرات تدریجی در بلند مدت است.
گفته شده است که کودتا و سپس زمامداری رضاشاه و حمایت تجددخواهان از آن به معنی حرکت به سوی تحقق اهداف اقتصادی و اجتماعی انقلاب مشروطه بود اما در مقابل، آزادی های سیاسی مورد نظر انقلابیون تا حدود زیادی نادیده گرفته شد.
با انقلاب سال ۱۳۵۷، قانون اساسی جمهوری اسلامی بار دیگر حق حاکمیت را "مختص الله" اعلام کرد و اعمال حاکمیت مطلقه را به ولی فقیه سپرد. رهبر انقلاب اسلامی ضمن دفاع از روحانیون طرفدار حکومت #مشروعه، گفت که مردم در انقلاب مشروطه در پی استقرار نظام دینی بودند اما غربگرایان آن انقلاب را به سوی ارزش‌های غیراسلامی منحرف کردند."
bbcpersian
📡 @VahidOnline
"عبارت «عدل مظفر» بر سر در مجلس شورای اسلامی به حروف ابجد سال صدور فرمان مشروطه ۱۳۲۴ هجری قمری را نشان می دهد - این لوح پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ برداشته شد"
