Vahid Online وحید آنلاین

vhdo.nl/2rFf8Is

شدت عمل #حکومت ایران با هواداران #آیت‌الله_شریعتمداری، تا فروردین سال ۱۳۶۵، زمانی که وی چشم از جهان فرو بست، کماکان ادامه داشت.
آیت الله #رضاصدر، از روحانیون بلند پایه مذهبی ساکن قم و برادر #امام_موسی_صدر، در جزوه‌ای با عنوان #در_زندان_ولایت_فقیه که همان روزها منتشر کرد، بخشی از فضای سرکوب در آن روزها را ترسیم کرده است.
او در ابتدای این جزوه از ممنوعیت ملاقات آیت‌الله #شریعتمداری با برخی از دوستان و بستگانش نوشته و پرسیده است: " چرا چنین کردند؟ چرا عیادتش را ممنوع ساختند؟ اگر مردم از او عیادت می‌کردند چه می‌شد؟ او که قدرت بر سخن نداشت. چرا نگذاشتند پسرش در دقایق واپسین عمر پدر، چند کلمه‌اى با پدر سخن بگوید؟ اگر این پسر با این پدر سخن می‌گفت چه می‌شد؟ آیا این عدل اسلامى است؟"

آقای صدر همچنین با توصیف شرایط امنیتی حاکم پس از مرگ آیت‌الله شریعتمداری، تاکید کرده که ظاهرا، حکومت مصمم به اجرای تصمیماتی مشخص بعد از درگذشت این #مرجع_تقلید بوده، از جمله اینکه: "جنازه شریعتمدارى به بازماندگانش تحویل نشود"، "جنازه‌اش تشییع نشود"، "به وصیتش عمل نشود"، "از اقامهٔ مجالس ختم براى او ممانعت شود"، "اگر کسى براى او اقامه عزا کرد زندانى شود"، "کسى حق نداشته باشد به خانه مصیبت‌زدگان برود"، "مجلس هفت و چهل براى او تشکیل نشود" و "صداى گریه از خانه‌اش بلند نشود".

‼️ چند روز بعد آیت‌الله #حسن_طباطبایی_قمی از مراجع مذهبی مشهد که خود در #حصر بود، نامه‌ای خطاب به آقای صدر نوشت و در آن تاکید کرد: "عجبا! در کشوری که به نام #جمهوری_اسلامی نامگذاری شده، برای تشییع جنازۀ رهبر #شوروی کافر که دشمن خدا و منکر خدا بوده، هیئتی فرستاده می‌شود، ولی عالم دینی و مرجعی که عدۀ زیادی در داخل و خارج کشور مقلد و پیرو دارد، رحلت می‌نماید، جنازۀ آن عالم بدون تشریفات لازمه حمل می‌شود و مانع می‌شوند از نماز خواندن جناب‌عالی بر جنازۀ آن مرحوم که برطبق #وصیت خود مرحوم، لازم بوده شما انجام دهید و مصداق 'یَنهَونَ عَن المَعروف' ظاهر می‌شود."

گویا آیت‌الله #خمینی از شیوه برگزاری مراسم بزرگداشت آیت‌الله شریعتمداری بی‌خبر نبوده است.
آیت‌الله #منتظری بعدها در خاطرات خود به مشکلاتی که در این ماجرا پیش آمده بود اشاره کرده و نوشت: "یک شب که ما با امام جلسه داشتیم در آن جلسه همه مسئولین، آقای هاشمی، آقای خامنه‌ای، آقای موسوی‌اردبیلی، آقای موسوی نخست‌وزیر و احمد آقا هم بودند، در ضمن صحبت‌ها من این مطلب را به امام گفتم که: چه اشکال داشت طبق وصیت آقای شریعتمداری که به آقای صدر گفته بودند تو بر من نماز بخوان در آن نیمه شب اجازه می‎دادند آقای صدر بر آقای شریعتمداری نماز بخواند، این به کجای انقلاب لطمه می‎زد؟ ولی حالا که نگذاشته‌اند آقای صدر همه این جریانات و جریان بازداشتش را در یک جزوه هفتاد هشتاد صفحه‌ای نوشته است، خیلی هم محترمانه نوشته به کسی هم توهین نکرده است، اما این نوشته در تاریخ می‎ماند و بعد در آینده حضرتعالی را محکوم می‎کنند، می‎گویند آقای خمینی نگذاشت به یک نفر مرجعی که رقیبش بود نماز بخوانند."

آیت الله منتظری می افزاید: "وقتی من این حرف را زدم امام ناراحت شدند و جمله تندی راجع به آقای شریعتمداری گفتند که من خیلی تعجب کردم و حکایت از این داشت که ذهن ایشان را نسبت به آقای شریعتمداری خیلی مشوب کرده‌اند، گفتم بالاخره ایشان وصیت کرده بودند که این شخص بر او نماز میت بخواند و مانع شدند." (خاطرات آیت‌الله منتظری- ج۱ -ص ۴۸۳)
...
به تاکید محسن #کدیور: "نظام جمهوری اسلامی از اعزام آیت الله شریعتمداری به بیمارستان‌های مجهز تهران تا ۴ اسفند ۶۴ - که بیماری وی بسیار پیشرفت کرده و دیگر امکان درمان وجود نداشته - خودداری کرده و به معاینه‌ پزشک معالج در منزل تحت حصر اکتفا کرده است. ایشان ۴۰ روز بعد از انتقال به بیمارستان در ۱۴ فروردین ۱۳۶۵ در سن ۸۱ سالگی دارفانی را وداع گفت."

این، پایان کار مرجعی بود که ۱۵ سال پیش از روی کار آمدن آیت الله خمینی، در اعلام مرجعیت او و محافظتش از برخورد حکومت پهلوی، نقش مهمی را ایفا کرده بود.

بخش‌هایی بود از این نوشته ۳ سال پیش #جلال_یعقوبی در بی‌بی‌سی: vhdo.nl/2rEWOPT
📡 @VahidOnline

189.1K viewsedited 06:58