اکنون سفید به سیاه چند گزینه می‌دهد: یا اسب مرکزی را در e5 رها کند، یا آن را تعویض کند و پیاده‌هایش را دوبل نماید.
این دوبل شدن پیاده‌ها به نفع سفید است: ستون f باز شده و در آن فشار روی f7 وجود دارد، ضمن اینکه سفید خانه‌های مهمی مانند f6 را نیز تحت کنترل دارد.
سفید با دو پشته کردن پیاده‌هایش، در ستون نیمه‌باز c فشار وارد می‌کند. علاوه بر این، اسب در a4 ناگهان در بهترین موقعیت ممکن قرار گرفته و هم خانه‌ی c5 را زیر نظر دارد و هم جلوی بازی متقابل سیاه بر پایه‌ی حرکت a4 را می‌گیرد.
شطرنجی ساده و مؤثر — سفید رخ های خود را دوپشته کرده و فشار را افزایش می‌دهد.
همهٔ مهره‌های سیاه در دفاع از ضعف خانهٔ c6 درگیر شده‌اند و از شاهشان دور مانده‌اند، بنابراین سفید یک حملهٔ خطرناک را آغاز می‌کند.
این کاملاً معمول است که در اولین فرصت ممکن از شر پیاده‌های دوبل خلاص شویم. با این کار، نه‌تنها ساختار پیاده‌ای خود را بهبود می‌بخشیم، بلکه وضعیت را برای فعال شدن فیل‌هایمان نیز باز می‌کنیم.
سیاه به‌طور طبیعی ترجیح می‌دهد اگر بتواند با فیل پس بگیرد.
حرکت 12...dxc4? باعث می‌شود دوباره پیاده‌های دوبل ایجاد شوند، که مطلوب نیست.
حرکت 12...dxc4? باعث می‌شود دوباره پیاده‌های دوبل ایجاد شوند، که مطلوب نیست.
و در نهایت، سیاه در حرکت بعدی پیاده‌های دوبل را از بین می‌برد. این موقعیت برای سفید بسیار خطرناک است، زیرا دو فیل سیاه در امتداد قطرهای a6-f1 و b6-g1 فوق‌العاده خطرناک هستند.