در حرکت بعدی، اسب پیاده‌ی e5 را می‌گیرد و حالا می‌توان دید که خانه‌های روشن به‌شدت ضعیف شده‌اند. وضعیت سیاه بسیار بهتر است.
آرونیان از یک ایده‌ی پوزیسیونی بسیار جالب استفاده می‌کند و فیل فیانکتوی خود را با یک اسب معاوضه می‌کند. در عوض، حریف پیاده‌های دوبل روی ستون c پیدا کرده که به‌راحتی به هدفی برای حمله و نقطه‌ضعف تبدیل می‌شوند.
اکنون سفید یک طرح ساده دارد: جابه‌جایی دوباره‌ی اسب از e1 و حمله به پیاده‌ها در امتداد ستون c.
تمام سوار‌های سفید در امتداد ستون c هماهنگ خواهند شد و فشار شدیدی ایجاد خواهند کرد.
اکنون سفید به سیاه چند گزینه می‌دهد: یا اسب مرکزی را در e5 رها کند، یا آن را تعویض کند و پیاده‌هایش را دوبل نماید.
این دوبل شدن پیاده‌ها به نفع سفید است: ستون f باز شده و در آن فشار روی f7 وجود دارد، ضمن اینکه سفید خانه‌های مهمی مانند f6 را نیز تحت کنترل دارد.