سیاه یک دفاع جالب داشت که شامل قربانی کردن پیاده‌ی h6 می‌شد:
19...f5! 20.Qxh6 (20.exf6? Bxf6 21.Qxh6? Qxe3+) 20...Kf7!
با این ایده که با 21...Rh8 وزیر سفید را به دام بیندازد
21.Qh7+ Ke6
اکنون تهدید این است که با 22...Rh8 شروع کرده و حرکات را تکرار کند.

22.Bh4! Qf7 23.Qxf7 Rxf7 24.Bxe7 Rxe7
اکنون سفید یک پیاده بیشتر و برتری قابل‌توجهی دارد، اما پیروزی هنوز تضمین‌شده نیست.

کاشدان پیاده‌ی e5 را قربانی می‌کند تا به‌سرعت رخ‌هایش را وارد بازی کند. حرکت 22.exf4 نیز قوی بود، با این ایده که پیاده‌ی g6 را بگیرد و سپس دوباره f4–f5 بازی کند تا برای همیشه از شر پیاده‌های سیاه در g6 خلاص شود.

سیاه تسلیم شد.

سیاه موفق شده است ساختاری ایده‌آل در برابر پیاده‌های دوبل‌شده‌ی c بسازد. حالا چطور می‌شود فشار را بر موقعیت او حفظ کرد؟

اکنون اسب و فیل سیاه بر پیاده‌ی c4 فشار می‌آورند و این باعث می‌شود فیل و وزیر سفید مجبور به دفاع از آن شوند.

با هدف از بین بردن یکی از مدافعان پیاده‌ی c4.

تنها حرکتی که از Be4 و Bxh7+ جلوگیری می‌کند.

سوار دیگری برای حمله به ضعف c4 وارد میدان می‌شود!

در این وضعیت متعادل، یکی از بهترین بازیکنان قرن گذشته ــ که حتی از آنالیزور های قهرمان سابق جهان رابرت جیمز فیشر نیز بود ــ به ایده‌ای استراتژیک و بسیار جالب رسید: تعویض فیل فیانکتو با اسب مرکزی در e5.

14...Nxe5 نیز کاملا طبیعی و قابل بازی است.