مشکل سیاه این است که وزیرش پیاپی با تمپو مورد حمله قرار می‌گیرد، و تنها راه‌حل، حرکتی ریشه‌ای است:

جریان آرام بازی برای سیاه دردسرهایی به همراه خواهد داشت:
A) 19...Qa5 20.Qb5 Qxb5 21.Bxb5 +/=
B) 19...Qc5 20.Qb5 Qf2 (20...Qxb5 21.Bxb5+/=) 21.Ne4 Qh4 22.g3+/= –
وزیر سیاه به خانه h6 رانده می‌شود، و این موضوع کسب ابتکار عمل را برای سفید تضمین می‌کند.

تصمیم درست.
در صورت قبول قربانی با
20.Nf6+ exf6 21.Rxd8 Rxd8 22.exf6 Bxf6
سفید به وضعیتی می‌رسد که شاهش در خطر جدی قرار دارد، در حالی که مهره‌های سیاه به‌خوبی هماهنگ هستند.

سیاه به‌خوبی مشکلات خود را حل کرده و سوارهایش را گسترش داده است. وضعیت برابر است.

ساختار پیاده‌های جناح وزیر سفید بسیار ضعیف است و خانه‌های b3 و b4 به‌ویژه آسیب‌پذیرند. این موضوع برای سیاه نوید بازی مهره‌ای خوبی می‌دهد، ضمن آنکه در حال حاضر ستون d را نیز در اختیار دارد. از سوی دیگر، سیاه نمی‌تواند اکثریت پیاده‌ای خود را به‌راحتی به حرکت درآورد.
سفید تمایل دارد حرکت‌های f2–f4 را انجام داده و سپس بسته به شرایط، e4–e5 یا f4–f5 را دنبال کند، اما ممکن است زمان کافی برای این طرح نداشته باشد. نخستین وظیفه‌ی او مبارزه برای کنترل ستون d است.
طرح اصلی سیاه، اجرای نقشه‌ی ...Bc8–e6–b3 است تا بر خانه‌ی d1 و در نتیجه بر ستون d تسلط پیدا کند.

حرکتی مفید که فعالیت سوارهای سبک سفید را محدود کرده و خانه‌ی b5 را از دسترس وزیر خارج می‌کند. تأخیر در مانور فیل به‌سوی b3 مانعی برای اجرای آن نخواهد بود.
17...Be6
نیز میتواند خوب باشد اما امکان انجام 18.Qb5 را به سفید می دهد که بعد از
18...Qxb5?! 19.axb5 Nc5 20.e5
پیاده‌ی b5 دیگر به اندازه زمانی که در a4 بود ضعیف نیست، و در عوض، پیاده‌های جناح وزیر سیاه در معرض حمله قرار گرفته‌اند.

کار به انجام رسیده است. با این حرکت دقیق، اسمیسلوف برتری بزرگ خود را تثبیت می‌کند.

حفظ پیاده‌ی e5 برای مقاومت اهمیت دارد. این اشتباه به پایان بازی منجر می‌شود.

پیاده‌ی a4 در وضعیتی اسفناک قرار دارد، و همین امر، در کنار عقب بودن ماتریال، باعث شد سفید تسلیم شود.