حرکت آخر سفید 30.h4?بوده، احتمالاً با قصد ادامه‌ی 31.g5 که در آن برتری فضایی چشمگیر و فشاری ماندگار به‌دست می‌آورد. این حرکت نیازمند محاسبهٔ یک واریانت ساده است که در ازای یک پیاده تفاوت می‌گیرد و سپس ارزیابی موقعیتِ حاصله.

شاهِ سفید در معرض خطر است، رخ‌هایش چشم‌انداز روشنی ندارند و پیاده‌هایش در e3 و h4 (یا در صورت تغییر ساختار، در خانه‌های دیگر) ضعیف‌اند. اسب سیاه خانه‌های عالی e4 و f5 را در اختیار دارد و پیادهٔ g4 هم آزاردهنده است. بدون نیاز به محاسبهٔ دقیق می‌توان دید که موقعیت سفید بهتر نیست و احتمالاً بسیار بدتر است. بنابراین، حرکت 30.h4 در وضعیتی برتر، یک اشتباه استراتژیک بزرگ بود.

با تهدید کِش در e4.
حرکت 37...Ne4+? بلافاصله فایده‌ای ندارد، چون با 38.Rxe4 پاسخ داده می‌شود.

سفید بدون آن‌که بخواهد ادامه بازی را ببیند تسلیم شد؛ زیرا پس از 40.Rg2 Re3+ کِش‌مات در پی خواهد بود.

مهره‌های سفید فعال‌اند و او در جناح شاه اکثریت چهار پیاده در برابر سه پیاده دارد (پیاده e3 به‌وسیله‌ی پیاده d5 خنثی شده و در شمار نمی‌آید). برنامه‌ی اصلی سفید پیش‌راندن پیاده‌ی f برای گرفتن فضا و فعال‌تر کردن رخ f1 است. فیل g3 از پیاده‌ی e5 دفاع می‌کند و این امکان را به سفید می‌دهد که پیشروی f4–f5 را بدون از دست دادن آن انجام دهد؛ و اگر f5–f6 هم ممکن شود، پوشش پیاده‌ای شاه سیاه به‌شکلی قاطع تضعیف خواهد شد. سیاه در حال حاضر طرح فعالی در اختیار ندارد و تلاش خواهد کرد پیاده‌ی f سفید را متوقف کند.

حرکتی بسیار قوی که پیش از باز شدن بازی، باعث تضعیف جناح شاه سیاه می‌شود.

سیاه یک دفاع جالب داشت که شامل قربانی کردن پیاده‌ی h6 می‌شد:
19...f5! 20.Qxh6 (20.exf6? Bxf6 21.Qxh6? Qxe3+) 20...Kf7!
با این ایده که با 21...Rh8 وزیر سفید را به دام بیندازد
21.Qh7+ Ke6
اکنون تهدید این است که با 22...Rh8 شروع کرده و حرکات را تکرار کند.

22.Bh4! Qf7 23.Qxf7 Rxf7 24.Bxe7 Rxe7
اکنون سفید یک پیاده بیشتر و برتری قابل‌توجهی دارد، اما پیروزی هنوز تضمین‌شده نیست.

کاشدان پیاده‌ی e5 را قربانی می‌کند تا به‌سرعت رخ‌هایش را وارد بازی کند. حرکت 22.exf4 نیز قوی بود، با این ایده که پیاده‌ی g6 را بگیرد و سپس دوباره f4–f5 بازی کند تا برای همیشه از شر پیاده‌های سیاه در g6 خلاص شود.

سیاه تسلیم شد.