57.Kg2 Qg4+ 58.Ng3 Bb7+–+.

او تنها با کمک وزیر می‌تواند از مات شدن در خانهٔ g2 جلوگیری کند، اما وزیر به دفاع از اسب بسته شده است.

59.Qe2 Qe6+ 60.Kh2 Bxg3+–+.

سیاه می برد.

Gudmundur Sigurjonsson
Leonid Stein
Reykjavik 1972
نوبت سیاه

سفید هنوز گسترش خود را کامل نکرده است و در نبود فیل خانه‌های سفید، ساختار پیاده‌هایش لرزان به نظر می‌رسد.

این اساسِ کل ایدهٔ سیاه است. اگر مجبور می‌شد اسب را عقب ببرد، سفید اسبش را در خانهٔ d4 مستقر می‌کرد و برتری به دست می‌آورد، چون فیل b7 بسیار ضعیف می‌شد.

در شاخه زیر نیز سفید متحمل ضعفهای زیادی می شد:
17.Bxd4 Bxf3 18.exf6 gxf6! 19.Bg1 Ba8.

شاه سفید وضعیت نامطلوبی دارد و خانه‌های روشن او بسیار ضعیف‌اند – سیاه برتری قاطع دارد.

سیاه برد سریع تری نیز در اختیار داشت:
21...Rxc1 22.Rxc1 Bd2.

وضعیت به‌شدت تند و حاد است و هر دو شاه احساس ناامنی می‌کنند. در چنین موقعیت‌هایی، کوچک‌ترین اشتباه بهای سنگینی دارد و حتی بزرگ‌ترین بازیکنان هم همیشه قادر به یافتن ادامهٔ قاطع نیستند. پیدا کردن راه برد برای سیاه نیازمند تلاش عظیمی است. یک ایدهٔ آشکار، آچمز ‌کردن اسب g3 با آوردن فیل به h4 است، و همچنین وسوسه‌انگیز است که اسب c4 را از بین ببرد، چون رخ در a5 آویزان است و کیش ناخوشایندی در d6 وجود دارد. بااین‌حال، همهٔ تلاش‌های سیاه توسط وزیر سفید مهار می‌شود، وزیری که در e3 در موقعیتی عالی دفاعی قرار دارد – فیل e6 را آچمز کرده، به‌طور غیرمستقیم از اسب g3 دفاع می‌کند، و آماده است در لحظهٔ لازم قطر b8–h2 را با حرکت f3-f4 ببندد. کلید برد در اینجاست که وزیر سفید را از موقعیت ایده‌آلش دور کنیم، و سپس حملهٔ قاطعی به مهره‌های سفید آغاز شود.