یک وضعیت بسیار حاد روی صفحه داریم. سفید تقریباً پیادهٔ d را به وزیر تبدیل کرده، اما سیاه در حال حمله به شاه است.

25...Qh4? 26.Qe5 Qxh3 27.Qg3±
سفید تهدیدات را دفاع می کرد.

26.exf4 Qh4 27.Rd3 Qxh3 28.Rxf3 Rxc1+ 29.Qxc1 Qxf3 30.d7 Qxg4+ -+

27.Kf1 Rxc8! 28.d7 Rd8 29.Ke1 (29.Qd4 Qh4–+) 29...Qxg4 30.Qd4 Qg2 31.Kd2 Nxf2–+.

27...Qxg4? 28.Rxe8+ Kh7 29.Rg1!.

وقتی به وضعیت نگاه می‌کنیم، اولین تمایل این است که فیل را بگیریم. اما چه بهتر می‌بود اگر می‌شد پیاده‌ی g6 را حفظ کرد و اسب را به f5 رساند! و جالب اینکه، چنین امکانی هم وجود داشت.

تقویت پیاده‌ی g6 و ایجاد تهدید انتقال اسب از h4 به f5. در عین حال، فیل سیاه هنوز آویزان است. حتی اگر سفید کاملاً مطمئن نبود که این حرکت برنده است، باید آن را انجام می‌داد، زیرا با چنین تسلطی روی خانه‌های روشن، عملاً امکان باخت وجود ندارد. از دیدگاه عملی، نهایت امید سیاه می‌تواند فقط تساوی با کیش دائم باشد، اما در واقع حتی این هم وجود ندارد.

در بازی، سفید به جای آن، سوار را با 53.Qxc3 گرفت، اما پس از 53...Kxg6، شاه سیاه نفسی به راحتی کشید و پیاده‌های سیاه در سراسر صفحه شروع به خودنمایی کردند.

در شاخه زیر چیزی تغییر نمی کرد
53...Bb2 54.Kh3.

سیاه هیچ راهی برای جلوگیری از Nf3–h4 ندارد.

زیباترین و دقیق‌ترین شبکه های ماتی را می‌توان در بررسی های آخربازی دید. در نگاه اول به نظر می‌رسد سفید منابع کافی برای پیروزی ندارد، اما با بهره‌گیری از تم‌های مات و این حقیقت که نوبت حرکت با اوست، موفق می‌شود بازی را ببرد.