آموزشکده توانا

Forwarded from کلاس و کتاب توانا

33:01

Media is too big

امسال زندگی پیروز می‌شود!

در این پادکست روزهای پرفروغ پیروزی مردم صربستان را برایتان روایت می‌کنیم؛ روزهایی از پس سال‌های تیره و تار. در دهه نود میلادی وضع بد اقتصادی و سرکوب سیاسی، مردم را ناراضی کرده و زندگی آرام و آسوده را از آنان ربوده بود. اما از دل این سیاهی‌ها، همدلی و همبستگی مردمی سر برآورد که کام دیکتاتور را تلخ کردند و سرنوشت‌شان را طوری دیگر رقم زدند.

کلید اعتراضات را جنبش دانشجویی «آتپور!» زد که با موسیقی، شوخی، طنز و جوک و به‌سخره گرفتن دیکتاتور به مردم نشان دادند که چطور می‌شود بدون به‌کارگرفتن خشونت، زندگی را بازپس گرفت. مثلا با به صدا در آوردن جغجغه کودکان.

http://bit.ly/2TClrZz
لینک یوتیوب:
http://bit.ly/2TF8Pkr
لینک ساوندکلاد:
http://bit.ly/2TDt3Li
نسخه نوشتاری:
http://bit.ly/2XTZ9Tx

#پادکست #جنبش_ها_و_خیزش_ها
#آتپور #صربستان #مبارزه_خشونت_پرهیز #مبارزه_بی_خشونت #مطالعه_موردی #توانا #آموزشکده_توانا

@tavaana

@Tavaana_TavaanaTech

146 views07:05

انقلاب‌ها را عمدتا نارضایتی از وضع موجود و امید به آینده می‌آفریند. در واقع اگر حداقلی از امید به آینده در میان نباشد انسان‌ها دست به انقلاب نمی‌زنند. آدم‌ها بر این باورند که هم‌اکنون در «وضعیت نامطلوب موجود» به سر می‌بریم اما این همه ماجرا نیست و یک «وضعیت مطلوب ناموجود» در میان است که انقلاب می‌تواند آن ناموجود را موجود کند و وضعیت بهتری بیافریند.
•
اگر این «امید» در میان نباشد انقلابی هم در کار نخواهد بود و در واقع انقلاب همان‌ اندازه که زاده‌ی نارضایتی است همان اندازه هم زاده‌ی امید است.
•
از این‌جا است که حکومت تمامیت‌خواه مستقر همه تلاش خود را می‌کند تا این امید را بکُشد.
این‌که جمهوری‌اسلامی مدام سوریه‌ای‌شدن ایران و یا تجزیه کشور را سرنوشت محتوم و مختوم برافتادن خود نشان می‌دهد دقیقا برای این است که ما امیدی به وضعیت مطلوب پساجمهوری‌اسلامی نداشته باشیم.
•
وقتی این امید در مردم بمیرد، مردم به همان «وضعیت نامطلوب موجود» خو می‌گیرند و توانایی و حتا حس اخلاقی عبور از دیکتاتوری را از دست می‌دهند.
•
واسلاو هاول در «خطابه‌ی سال نو» در سال ۱۹۹۰ می‌گوید: «ما به نظام تمامیت‌‌خواه خو گرفته ایم و آن را به عنوان واقعیتی تغییرناپذیر پذیرفته‌ایم و به این ترتیب به استمرار و تداوم آن کمک می‌کنیم.»
•
از این‌جا می‌خواهم بگویم که چرا جمهوری‌اسلامی علاقه‌مند است که مخالفان و معترضان به خشونت مبادرت بورزند.
همان‌طور که آمد مردم معترض برای دگرگونی و انقلاب باید به آینده امیدوار باشند. ترس از آینده‌ آفتی است که معترضان را به خانه و تحمل وضع موجود می‌کشاند.
•
از طرف دیگر مردمان بسیاری آن اندازه شجاعت ندارند که وقتی خیابان صحنه‌ی درگیری‌های خشونت‌بار است از جان مایه بگذارند و در خیابان‌ بمانند. از این‌رو حکومت با آتش‌زدن و شکستن شیشه‌ی خودروها و ایجاد خشونت تلاش می‌کنند که نشان بدهند کشور در نبود آن‌ها سوریه خواهد شد و جنگ همه علیه همه در خواهد گرفت. صد البته دوری از خشونت مغایرتی با دفاع مشروع ندارد.
•
در این نوشته خشونت‌پرهیزی به هیچ وجه امری اخلاقی نیست بلکه از منظری فایده‌گرایانه به آن نگاه می‌شود به این معنا که اگر خشونت منجر به انقلاب و برافتادن حکومت بشود و پس از آن هم کاری کند که قلدران و اراذل و نیروهای غیردموکرات بر سرنوشت مردم چیره نشوند هیچ مشکلی با خشونت نخواهد داشت اما تجربه نشان داده که عموما چنین نیست.
•
#اعتراضات_سراسری #iranprotests
#مبارزه_بی_خشونت #خشونت_پرهیزی
.
- مطلب فوق از اینستاگرام بهزاد مهرانی برداشته شده است.
.
نظر شما چیست؟

@Tavaana_TavaanaTech

5.4K viewsedited 15:14

1 comment

Forwarded from آموزشکده توانا

4:51

Media is too big

درس‌های مقاومت مدنی از الف تا ی (قسمت دوم)

در این ویدئو به مبحث مقاومت مدنی پرداخته می‌شود و این‌که چگونه «مقاومت مدنی» می‌تواند نظام‌های دیکتاتوری را با هزینه کم به زیر بکشد.
https://goo.gl/mALP1E
لینک یوتیوب:
https://goo.gl/VTQ2Dc

ویدئوی قسمت اول:
https://goo.gl/2DRDtZ

#اسلایدشو #مقاومت_مدنی #مبارزه_بی_خشونت #نافرمانی_مدنی

@Tavaana_TavaanaTech

25 views09:30

This media is not supported in your browser

Forwarded from آموزشکده توانا

76 views11:43

Forwarded from آموزشکده توانا

3:32

مبارزه با دیکتاتور؛ با خشونت یا بی‌خشونت؟

دو دیدگاه رایج در مبارزه با نظام‌های دیکتاتوری وجود دارد: یکی مبارزه مسالمت‌آمیز و دیگر توسل به خشونت در برابر خشونت. بسیاری بر این باورند که در برابر رفتار خشونت‌آمیز حکومت‌های دیکتاتوری، چاره‌ای جز توسل به خشونت نیست. در این ویدئو کوتاه به درستی و نادرستی این تفکر پرداخته می‌شود.

https://goo.gl/8kQWSA
لینک یوتیوب:
https://youtu.be/5EU5-dacIOo

#اسلایدشو #مبارزه_بی_خشونت #توانا #آموزشکده_توانا

نظر شما چیست؟ در قسمت کامنت تلگرام نظرتان را در میان بگذارید.

@Tavaana_TavaanaTech

6.1K views10:11

Forwarded from آموزشکده توانا

10:01

Media is too big

کلیدها را به صدا درآورید

یکی از جالب‌ترین اعتراضات نمادین به صدا در آوردن دسته کلیدها بوده است. این کار که به طور همزمان انجام می‌شده هم به معنای پیدا شدن کلید و گشوده شدن در است و هم این پیغام را به افسران و مقامات کمونیستی می‌رسانده که زمان شما به پایان رسیده و وقت خانه رفتن است

لینک یوتیوب:
http://bit.ly/31ftA9v

فرمت نوشتاری:
http://bit.ly/31bYnnE

#اسلایدشو #توانا #خشونت_پرهیزی #مبارزه_بی_خشونت

@Tavaana_TavaanaTech

6.5K views09:02

توانا: آموزشكده جامعه مدنى

Forwarded from کلاس و کتاب توانا

8.2K views13:26

Forwarded from آموزشکده توانا

«آری» گفتن به صلح: مبارزه زنان لیبریا برای صلح

برای لیبریایی‌ها، سال ۲۰۰۳، چهاردهمین سال جنگ‌های خونین و بی‌رحمانه داخلی بود. پرزیدنت چارلز تیلور، که پس از کودتای سال ۱۹۸۹ به قدرت رسید، با چالش بزرگی برای کنترل کشور روبه‌رو شد، کشوری که توسط گروه‌های شورشی تقسیم شده بود.

در جریان چالش‌های نژادی داخلی، هم رژیم دیکتاتوری تیلور و هم شورشیان، آزارها و خشونت‌های جدی بر مردم لیبریا تحمیل کردند. تا سال ۲۰۰۲، بیش از ۲۰۰ هزار نفر از مردم، جان خود را از دست داده و یک سوم جمعیت کشور آواره شده بودند.

بیش‌ترین لطمات و آسیب‌ها متوجه زنان بود. تقریبا تمامی جنگ‌جویان مسلح را مردان تشکیل می‌دادند و زنان و دختران مرتبا با آزارهای جنسی و تجاوز روبه‌رو بودند. برخی از آن‌ها ربوده شده، مورد آزار قرار گرفته و وادار به کار اجباری می‌شدند یا آن‌ها را وادار به ازدواج با شورشیان می‌کردند.

زنان لیبریایی که قادر به تحمل جنگ برای یک سال دیگر نبودند، در آوریل ۲۰۰۳، دست به مبارزه بدون خشونت برای رسیدن به صلح زدند. آن‌ها حول این گفته رهبر خود، لیما گبووی، متحد شدند: «ما سرنوشت این کشور کوچک را در دستان خود می‌گیریم.

هدف این کمپین خلق یک جنبش صلح‌خواهی منحصربه زنان بود.کمپین زنان سه هدف اساسی داشت:درگیری‌ها فورا و بدون قیدوشرط به آتش‌بس منجرشوند،مذاکرات صلح بین دولت ونیروهای شورشی آغاز شودو نیروهای بین‌المللی برای دخالت در لیبریا واردمیدان شوند.جنبش،جهت‌گیری سیاسی نمی‌کرد و هدف آن صلح مطلق بود.

با آن‌که ساختار شبکه زنان، انتخاب رهبر رسمی را تایید نمی‌کرد، با وجود این اعضای اصلی، لیما گبووی، مددکار اجتماعی فعال در کلیسای لوترن، را به عنوان هماهنگ‌کننده و سخنگوی کنش توده‌ای برای صلح برگزیدند.

جنبش زنان در مقطعی از تاریخ لیبریا شکل گرفت که آزادی‌های مدنی به‌ شدت محدود بود. در سال ۲۰۰۲، تیلور برای مقابله با گروه «اتحاد لیبریا برای آشتی و دموکراسی» که به سرعت به پایتخت، مونروویا، نزدیک می‌شدند، وضعیت فوق‌العاده اعلام کرد.

جنبش از جهت‌گیری درباره درگیری‌ها امتناع کرده و به‌خصوص از مباحثات سیاسی درباره اقدامات دولت پرهیز می‌کرد تا تنها بر مسئله صلح تمرکز کند. فعالیت‌های آن‌ها بر ترغیب هر دو طرف برای یافتن راه حلی مسالمت‌آمیز برای پایان‌دادن به درگیری‌ها متمرکز شده بود.

نقطه قوت شبکه زنان درتوانایی آن برای ایجاد ائتلاف بین مسیحیان و مسلمانان آفریقای غربی نهفته بود. گبووی و اعضای اصلی شبکه زنان، طرح ابتکار زنان مسیحی را در کلیسای سنت پیتر لوترن در مونروویا بنیان نهادند، اما زنان کنش توده‌ای برای صلح در لیبریا زمانی موفق شدند که توانستند اعضای سازمان زنان مسلمان لیبریا را نیز با خود همراه کنند.

شبکه زنان، علاوه بر مشارکت در مسئله خلع سلاح، نقشی محوری در افزایش مشارکت زنان در سیاست داشت. آنان موفقیت زیادی در ثبت‌ نام رأی‌دهندگان، مخصوصا زنان داشتند. در سال ۲۰۰۵، در جریان انتخاب الن جانسون سیرلیف، زنان نیمی از رأی‌دهندگان ثبت‌‌نام‌شده در لیبریا را تشکیل می‌دادند.

در جریان سازماندهی برای صلح، گبووی و دیگر زنان شبکه، دنیایی را که می‌خواستند ببینند، ترسیم کردند: دنیایی که صدای زنان و مردان، هم مسیحی و هم مسلمان را بشنود و قدر بگذارد. دنیایی که در آن، مردان و زنان برابر و آزاد فرض شوند.»
.
این مطالعه موردی تهیه شده توسط آموزشکده توانا را بخوانید:
https://bit.ly/2QPYrEG

#لیبریا #زنان #صلح #توانا #مطالعه_موردی #آموزشکده_توانا #عدم_خشونت #مبارزه_خشونت_پرهیز #مبارزه_بی_خشونت

@Tavaana_TavaanaTech

Instagram

. «آری» گفتن به صلح: مبارزه زنان لیبریا برای صلح . برای لیبریایی‌ها، سال ۲۰۰۳، چهاردهمین سال جنگ‌های خونین و بی‌رحمانه داخلی بود. پرزیدنت چارلز تیلور، که پس از کودتای سال ۱۹۸۹ به قدرت رسید، با چالش بزرگی برای کنترل کشور روبه‌رو شد، کشوری که توسط گروه‌های…

6.6K views19:31