یکی از هموطنانمان به شهرهای سقز و بوکان رفت و بر سر مزار جان‌باختگان راه آزادی حاضر شد.

او ضمن ارسال این تصاویر نوشت:

«درود توانا
رفتم سقز و بوکان

باز هم برادرمو (محمد حسینی) با خودم بردم
و البته صدای توماج و رضا برادرای در بندم

من یک از هزارانم
پایان شیرین داستانم✌️✌️✌️»

#محمد_حسینی #رضا_رسایی #توماج_صالحى #شهریار_محمدی #مهسا_امینی‌ #بوکان #سقز #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مادر جاویدنام جواد موسوی، ضمن انتشار این ویدیو نوشت:

«درود بر ملت ایران و خواهر همدرد و داغدارم کاملیا سجادیانِ عزیز مادرِ قهرمانِ #محمد_حسن_ترکمان

عزیزی می‌گفت همه گفتنی‌ها گفته شد همه آنچه که باید مردم می‌دیدند، دیدند. حرفی برای گفتن نمونده اونی که تا الان نفهمیده، منفعتش در نفهمیدنِ، البته از بس کوته فکره، دلش خوشه که فعلا اوضاعش خوبه نمیدونه سعادت و خوشبختی افراد یه جامعه، کاملا به هم ربط داره وقتی بقیه هموطنان تو رنج، سختی و بدبختی هستن وقتی جامعه شاد و سالم نیس،قطعا تو هم نمیتونی تو یه جامعه بیمار، افسرده، فقیر و ناسالم، شاد و سالم بمونی و در امنیت زندگی کنی.

درود بر قهرمانان تکرارنشدنی وطن»

dadkhahe_javadmousavi

- سیدجواد موسوی، یکی از معترضانی است که هم به چشم‌هایش شلیک شد و هم جانش را از دست داد. پیکرش را هم کنار کانال آب انداختند و موتورسواران دور پیکرش خنده‌ها زدند.
شلیک به چشم‌های معترضان صرفا به نابینایی یک یا دو چشم آن‌ها منتهی نشده است، بلکه نیروهای سرکوب در اصفهان، ۲۶آبان، در مراسم چهلم «احمد شکراللهی» از کشته‌های این اعتراضات، با شلیک مستقیم به چشم‌های «سید جواد موسوی»‌، او را کشتند.

جواد موسوی از مخاطبان توانا بود و هنوز کامنت‌هایش زیر برخی پست‌های توانا وجود دارد.

#نوید_افکاری
#مجیدرضا_رهنورد
#محمد_حسینی
#محمد_مهدی_کرمی
#محمد_قبادلو
#سید_جواد_موسوی
#احمد_شکراللهی
#محمد_حسن_ترکمان
#شیرین_علیزاده
#جواد_رضایی
#جواد_شیازی
#جواد_حیدری
#ابوالفضل_آدینه‌زاده‌
#حنانه_کیا
#مریم_آروین
#آرش_فروزنده
#آیلار_حقی #یاری_مدنی_توانا
...

@Tavaana_TavaanaTech

«سلام توانا، وقتی به روز جهانی پدر رسیدیم، اولین چهره‌ای که حتی پیش از پدر خودم جلوی چشمم اومد، آقا ماشاالله کرمی بود. پدر زحمتکشی که داغدار پسر برومندش شد. پدر دادخواهی که فقط به خاطر اینکه هر روز سر مزار پسرش می‌رفت و استوری می‌گذاشت و از میهمانانش استقبال می‌کرد، به شش سال حبس محکوم شده، پدر رنج کشیده‌ای که با دستفروشی پسر قهرمانی رو بزرگ کرد و حالا این حکومت نه تنها پسرش رو کشت، پدر رو هم زندانی کرد، مثل پدر پویا بختیاری و مهدی سلمان‌زاده و بسیاری پدران دیگه...
یاد تنهایی منیژه خانوم افتادم، که این روزها چقدر درد می‌کشه... این ویدیو رو تقدیم می‌کنم به ماشاالله کرمی و همه پدران دادخواه»

- ویدیو و متن ارسالی مخاطبان توانا

#روز_پدر #محمدمهدی_کرمی #کومار_کرمی #کیان_حسینی #محمد_حسینی #دادخواهی #ماشالله_کرمی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در غروبی غمگین چند نفر از دوستان محمد حسینی، پیکر او را تحویل می‌گیرند و به مزارستانی می‌برند که محمدمهدی کرمی هم آنجا دفن‌شده. پدر و مادر محمدمهدی می‌بینند که هیچ کس بر مزار او حاضرنیست و محمد درست مانند زمانی که زنده‌بود، تنها و غریب است. به همین خاطر به مزار او می‌روند و اشکی نثارش می‌کنند…

مگر می‌شود این جنایت‌ها را فراموش کرد؟ مگر چند سال گذشته که باز هم عده‌ای از رای‌دادن به این حکومت می‌گویند؟!

- همراهان

#محمد_حسینی #مهسا_امینی #کیان_حسینی #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

با ما از کربلا می‌گویید؟!

اینهمه قتل و جنایت را نمی‌بینید؟ صدای مادران و پدران و برادران و خواهران دادخواه را نمی‌شنوید؟ اینهمه جوان زیبا را کشتید، بعد برای مظلومیت حسین سینه می‌زنید؟!

گمان نبرید که با یک نمایش انتخابات و می‌توانید جنایت‌تان را سفیدشویی کنید، جنایاتی که انجام دادید لکه‌های ننگی است که با هیچ چیزی شسته نمی‌شود.

ویدیو از پوریا افضلی

#محرم #تحریم_محرم #علیه_فراموشی #دادخواهی #مهسا_امینی #نیکا_شاکرمی #محمدحسن_تركمان #سارینا_اسماعیل_زاده #محسن_شکاری #مجیدرضا_رهنورد #محمدمهدی_کرمی #محمد_حسینی #یلدا_آقافضلی #جواد_حیدری #غزاله_چلابی #پژمان_قلی_پور .... #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

نامه گلرخ ایرایی از زندان اوین: برای آقا ماشاالله کرمی که ساحلِ زندگی‌اش آشوب شد به یک‌باره از رنجِ بر دار شدنِ فرزندانش محمدمهدی کرمی و محمد حسینی

هنوز از ما کسانی در صفِ طویلِ قربان‌گاه، بسیارانی نشسته در کنار و گوشه به نظاره؛ با دستانی که گاه به بانگِ صلا به سوی‌مان تکان‌تکان می‌خورند و گاه از ترسِ شحنه به سوی‌مان مشت می‌شوند در هوا. با لبانی دشنام‌گوی که پیش‌تر در دوستی‌هایِ روییده از بطالتِ هم‌زیستی به روی‌مان لبخند می‌شدند به عاریت.
مباد ما را نصیبی از ساحلِ امنِ بسیارانِ نشسته، بسیارانِ مسجود بر درگاهِ خداوندگارِ پرهیزکاران. پرهیزکارانِ زهدفروش.
بر خداوندگارتان باید که کافر بود، همان‌گونه که از رسوبِ آسایشی این‌چنین در دل‌هاتان باید حذر نمود؛ از زنگارِ عشقی، مهری، لبخندی این‌چنین بر بُرقع‌هاتان هشدارمان باد؛ که اویی که از حماسه‌ای بیرون درآمد، هشدارمان داد از بسیارانِ نشسته در کنار و گوشه؛ که شرم‌شان باد بیش از گماشتگان و مامورانِ همیشه معذور، که اینان به خدعه دست‌هامان را بسیار فشردند و در بزنگاهِ حادثه رهایمان کردند در جانبِ انزوا.

بر لشکرِ سوارانِ شحنه ما را یارایِ قامت برافراشتن بود، اگر بسیارانِ نشسته در کنار و گوشه، ما را از خود و خود را زِ ما نمی‌پنداشتند به روزگارِ پیش از حادثه؛ که عیارِ هر کس بر خود عیان است به خلوت.
ما در ظلمتِ انزوا رها شدیم. در سحرگاهی که گل‌دسته‌ها، به گرگ و میشِ صبح قامت برافراشته بودند، آن‌گاه که مؤذن در ارتعاشِ کش‌دارِ الله‌اکبر، در خود پیچ و تاب می‌خورد، آن‌دم که شیخِ شهر پله‌های منبر را یک به یک طی می‌کرد و ما از برآمدنِ خورشید، از سپیده‌دمان در خود تمام می‌شدیم، فرزندی بر دار شد. عطشی از ضحاک فرو نشست. دستانی به خشم بر هم گره شدند. دندان قروچه‌ای، سوگی بر دل‌ها نشست و تو، ساحلِ زندگی‌ات آشوب شد به یک‌باره و سایه‌های فرزندانت، که دل به دریای توفانی سپرده بودند، با عمودِ دیرکِ دارها در هم آمیخته، باری گران شد بر مردمانِ شهر که در آرامشِ خود خفته بودند، بی‌آنکه از آسایش بهره برده باشند.

مردمانی یَلِه در سکوتِ یأس‌انگیزِ خود. با دستانی یخ‌زده در عمقِ جیب‌ها و نگاهی دزدیده از چشمانت، از مسافتی دور، از اَمن‌ترین نقطه‌ی تلاطمِ این دریایِ آشوب، گردن‌کشان، دارهای افراشته‌ی فرزندانت را به کنجکاوی نظاره کردند. بی شعری، بی شعاری، بی حماسه‌ای که هر یک باری گران بود بر ساحلِ اَمن‌شان.
و این سکوت و بی داوریْ تحقیرِ خدایان بود. خدایانِ دوزخ، با چهره‌هایی عبوس که بر زنجیرهایِ بر دستانت دهن‌کجی می‌کنند؛ و تو تاب می‌آوری میله‌ها را حتا اگر روزهایش به شماره به ماه و سال سَر بَرآورد، که آن سحرگاهِ شوم را تاب آوردی و ایستادی که تنها نمانیم به انزوا در این برهوتِ یارانِ ایستاده تا پایان.
صدایی در میانِ هیاهویِ مدامِ در سرم تکرار می‌شود، در میانِ توفان و مسخ و بهت و خواب‌زده‌گی‌ها. صدایی که التهابِ دریایِ آشوب را دو چندان می‌کند. صدایِ فرزندانت، در هم آمیخته، همچون سایه‌های تن‌هاشان بر دیرَک‌ها، هم‌چون یادشان، رنجِ رفتنِ‌شان بر سینه‌هامان و زخمی که از سوگِ توأمانِ‌شان بر جانت نشست.
مدام در سرم تکرار می‌شود: «به مامان چیزی نگو...  عزیز اینا برا ورزشه.»

گلرخ ایرایی، شهریور ۱۴۰۳، زندان اوین

#ماشاالله_کرمی #محمدمهدی_کرمی #محمد_حسینی #کف_خیابان #زن_زندگی_آزادی
#بیانیه #گلرخ_ایرایی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

سال گذشته تقریبا در چنین روزهایی بود که آقای اصغر نیکوکار، بازداشت شد. همین فردی که بر سر مزار جاویدنام محمد حسینی در حال نواختن ساز است.

او در فروردین ماه ۱۴۰۳، تحت نظارت و با پابند الکترونیکی از زندان عادل‌آباد شیراز آزاد شد. این نوازنده تار باقی‌مانده دوران محکومیت خود را در خارج از زندان و با محدودیت تردد سپری خواهد کرد.

اصغر نیکوکار در تاریخ نوزدهم شهریورماه ۱۴۰۲، توسط نیروهای امنیتی در شهرستان زرقان استان فارس بازداشت شد. وی چندی بعد از زندان عادل‌آباد به زندان نظام یا زندان شماره دو شیراز منتقل شد.

آقای نیکوکار در آذرماه ۱۴۰۲ توسط شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز بابت اتهام اجتماع و تبانی به پنج سال حبس تعزیری و از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس تعزیری محکوم شد.

سرانجام او در تاریخ بیست و یکم اسفندماه، به زندان عادل‌آباد شیراز بازگردانده شد.

این هنرمند مردمی به دلیل حمایت از آسیب‌دیدگان چشمی جنبش زن، زندگی، آزادی و حضور بر مزار جان‌باختگان و نوازدگی بر مزار آن‌ها بازداشت و به اتهامات واهی محاکمه شده است.
جرم! این هنرمند، نوازندگی بر مزار جان‌باختگان بوده است.


#اصغر_نیکوکار #زن_زندگی_آزادی #محمد_حسینی #مهسا_امینی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech