آموزشکده توانا
57.8K subscribers
30.2K photos
36.3K videos
2.54K files
18.6K links
کانال رسمی «توانا؛ آموزشکده جامعه مدنی»
عكس،خبر و فيلم‌هاى خود را براى ما بفرستيد:
تلگرام:
t.me/Tavaana_Admin

📧 : info@tavaana.org
📧 : to@tavaana.org

tavaana.org

instagram.com/tavaana
twitter.com/Tavaana
facebook.com/tavaana
youtube.com/Tavaana2010
Download Telegram
لیلا وزیری: #قهرمان #شناگر ایرانی و عضو تیم ملی امریکا

لیلا وزیری قهرمان شنای جهان در کرال پشت در سال ۲۰۰۷ است. نیمه خردادماه ۱۳۶۴ در امریکا متولد شده است و منصور وزیری، پدر او مهاجر ایرانی است.

لیلا وزیری در سال ۲۰۰۷ برای نخستین بار در مسابقات قهرمانی جهان شهر ملبورن استرالیا شرکت کرد. او در این سری از مسابقات در رشته تخصصی‌اش یعنی ۱۰۰ متر کرال پشت در مرحله نیمه‌نهایی رتبه دهم را کسب کرد و به فینال راه نیافت. اما در همین مسابقات برای نخستین بار در رقابتی مهم در ۵۰ متر کرال پشت شرکت کرد و رکورد تازه‌ای در این ماده با کسب ۲۸/۱۶ به ثبت رساند. همین رکورد باعث شد فردای مسابقه رکورد او در تابلو اعلانات درج شده و او مدال طلای این رشته را از دست قهرمان آن برباید.

لیلا وزیری فعالیت ورزشی خود را از مدرسه آغاز کرده است. او بعد از دوران دبیرستان در کورال اسپرینگز وارد دانشگاه ایندیانا شد و توانست ۱۵ حکم قهرمانی را به دست آورد. به همین دلیل سابقه درخشانی از خود در دانشگاه‌های امریکا به جای گذاشته است.

او در مصاحبه با رسانه‌ها درباره هویت #ایرانی-امریکایی خود به رسانه‌ها اینطور می‌گوید:

«مادرم اصلیت #آلمانی دارد و پدرم ایرانی است. پس من پنجاه-پنجاه هستم. این قطعاً ترکیب دلپذیریست. پدرم در ایران به دنیا آمده و همان جا بزرگ شده. من یک برادر بزرگتر هم دارم و احساس خیلی نزدیکی به #هویت #ایرانی ام دارم، یه جورایی یک ایرانی-آمریکایی نسل دوم هستم. نمی‌توانم ادعا کنم که همچون مهاجرین واقعی هستم، اما پدرم یک #مهاجر است و مرا با ویژگیهای ایرانی مثل #فروتنی و #عادت دادن به ارزشهای #سنتی بار آورده. پدرم مسلمان است و من با وجود اینکه #مسلمان بزرگ نشده ام، دو فرهنگی بودن بخش بزرگ و مهمی از هویتم را شکل می‌دهد.»

#توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر #زنان_ورزشکار #زن_ایرانی
علی مطهری، در مراسم بزرگ‌داشت روز دانشجو:

نمی‌شود که دختر و پسر کوه بروند و بخندند، برای صمیمی شدن باید محرم یکدیگر باشند

مساله حجاب منحصر به #زنان نیست و برای مردان هم وجود دارد،.اصل حجاب را کسی نباید منکر شود. نظام خانوادگی ما اسلام است که قواعد خاص خودش را دارد و ما نمی‌توانیم بگوییم تحریک غریزه در جامعه آزاد باشد و از طرفی #ارضاء_غریزه ممنوع. در غیر این صورت باید کلوب‌های شبانه و کاباره‌ها را باز کنیم.

حالا اگر شما می گویید باید کاباره ها را باز کنیم و سبک زندگی غربی را در جامعه ترویج دهیم، نظر شما است و نظر اسلام نیست.

هر روابطی باید در کادر ازدواج موقت يا دائم باشد. ما روابطی نداریم که پسر و دختر بخواهند به راحتی با هم صمیمی شوند. اینکه با یکدیگر کوه برویم و بگوییم و بخندیم که نمی شود. البته صحبت های معمول دانشجویی عیب ندارد، ولی زن و مرد و پسر و دختری اگر بخواهند با یکدیگر هم‌صحبت و صمیمی شوند، باید محرم یکدیگر باشند. این روش اسلام است ولی اینکه شما چیز دیگری می گویید بحث دیگری است.

آن چیزی که در خیابان ها مشاهده می‌شود این است که #حجاب چندان رعایت نمی شود و کسی هم کاری ندارد .البته ممکن است که سختگیری کنند و بی جا باشد ولی شما به من نگویید که چون تو طرفدار #آزادی_بیان هستی، باید طرفدار #آزادی_پوشش و #حجاب هم باشی.

قدرت همیشه محتاج نقد است، اما نقد آدابی دارد و باید رعایت و نصح و خيرخواهى شود. تسلط به موضوع و رعایت انصاف از جمله مواردی است که باید در انتقاد کردن لحاظ شود. ... نقد چیزی بین #تملق و #چاپلوسی و #تخریب و لجن‌مال کردن است که البته ما معمولا #عادت به #لجن‌مال کردن داریم.

نقاط ضعف قشر دانشجو هم این است که احساسات او بر عقلش غلبه دارد زیرا دوران جوانی دوره شهوت و خشم است. خطر ابزار واقع شدن نیز از جمله ضعف های مربوط به قشر دانشجویی است که ما در دوره هایی در مقاطع پس از انقلاب شاهد بودیم که دانشجو ابزار گروه های سیاسی واقع شد.

نمی توانیم بگوییم انقلاب ما چون ولی فقیه دارد، ما دیگر وظیفه ای نداریم. ولایت فقیه هیچ تکلیفی را از ما ساقط نمی کند و هر کسی باید در جایگاه خودش نقد کند و به اصلاح بپردازد.

منبع: خبرآنلاین

#توانا

@Tavaana_TavaanaTech
چند #عادت #مسموم در #رابطه_عاطفی

#سلامت #روانی و #روحی #رابطه با #همسر و #پارتنر جنسی‌تان را جدی بگیرید!

در مدرسه اگر خیلی زحمت بکشند، به ما #آموزش #جنسی می‌دهند. کسی به ما یاد نمی‌دهد با شریک عاطفی‌مان چطور رفتار کنیم. جزییات رابطه دو طرفه را خودمان از راه آزمون و خطا یاد می‌گیریم. بخشی از مشکل این ست که فرهنگ ما، بسیاری از این خطاها را به عنوان رفتاری مثبت می‌پذیرد. فرهنگی که #عشق را به عنوان خرد کردن ظروف چینی به وقت #اختلاف نظر، تعبیر می‌کند. جامعه‌ای که به #عقلانیت در رابطه و داشتن ترجیحات جنسی #غیرمعمول، #بدبینی دارد. بسیاری کتاب‌های کمک به خود هم مضر هستند (نخیر مردان از مریخ نیستند و زنان از ونوس). پدر و مادرمان هم که واقعا الگوی مفیدی نیستند. خوشبختانه پژوهش‌های روانشناسانه خوبی در دهه‌های اخیر درباره اینکه چه چیزی یک رابطه را سالم و شادمان می‌کند صورت گرفته که نتیجه‌اش، یک سری تشابهات در رفتار است که البته از نظر جامعه اتفاقا خلاف عاشقی تعبیر می‌شود.

۱. کارنامه رابطه را نگه داشتن: شریک شما چند سال پیش از دوستی با شما با کسی بوده که امروز از آن رابطه مفتخر نیست، بنابراین شما همواره در هر مقطع زمانی که اصطکاک پیش می‌آید به رویش می‌آورید. شما سعی می‌کنید وقتی خودتان کار نادرستی انجام دادید، با رجوع به کارنامه، هم انتقاد را از خودتان دور کنید و هم او را دچار احساس بد کنید. به جایش، سعی کنید هر اتفاق را به صورت جداگانه بررسی کنید. اینکه شما امروز شریک تان را تحویل نگرفتید، ربطی به این ندارد که سه سال پیش در میهمانی چطور رفتار کرده است.

۲. سرنخ دادن به جای رک حرف زدن و پرخاشگری منفعلانه: به جای اینکه بگویید چه چیزی ناراحت‌تان کرده، دنبال چیزهای کوچک می‌گردید تا او را کفری کنید و بعد بگویید که حق با شما بوده که ناراحت باشید. به جایش، عواطف و علایق تان را واضح بگویید. اگر شریک شما دوست‌تان داشته باشد، به شما حمایت عاطفی می‌دهد.

۳. گروگان گرفتن رابطه: وقتی یک سو مشکل جزیی دارد، کل رابطه را به عنوان مشکل مطرح می‌کند. مثلا وقتی شریک‌تان سردی می‌کند به جای اینکه بگویید، حس می‌کنم نسبت به من سرد هستی امروز، می‌گویید من نمی‌توانم با کسی باشم که نسبت به من سرد هست. این رفتار مسموم است به این دلیل که آسیب عاطفی شدیدی وارد می‌کند و هر چیز جزیی روزانه را تبدیل به یک بحران می‌کند. در این فضا افراد افکار واقعی‌شان را سرکوب می‌کنند و بی‌اعتمادی پا می‌گیرد. ناراحت شدن از دست شریک‌تان طبیعی است، اینکه از چیزی خوش تان نیاید بخشی از نرمال بودن است. اینکه وفادار باشید به معنای این نیست که با همه کارهایش موافق باشید. اتفاقا اگر بتوانید در فضایی آزاد و معقول ناراحتی‌تان را طرح کنید می‌توانید مشکلات همدیگر را بر طرف کنید.

۴. شریک‌تان را مقصر حال خودتان بدانید: مثلا روز خوبی نداشته‌اید و وقتی می‌خواهید شریک‌تان را در آغوش بگیرید، او شما را پس می‌زند. شما هم همه ناراحتی‌تان را سرش خالی می‌کنید. درست است که او نپرسیده چرا حال تان بد است ولی خودش باید می‌فهمید. اینکه شریک تان را مسئول حال خودتان بدانید اولا نوعی خودخواهی است، دوما نشان می دهد شما حریم همدیگر را به رسمیت نمی‌شناسید و سوما باعث رابطه‌ای هم وابسته می‌شود. ناگهان حتی برای بیرون رفتن و یا فیلم دیدن هم بایستی با شما چک کند که آیا حال‌تان خوب است یا نه. در درازمدت این باعث تلخی رابطه می‌شود. به جایش هر کسی بایستی مسئول حال خودش باشد. فرق اساسی هست میان حمایت کردن و «مسئول» بودن. هر وقت شریک‌تان حالش خوب نیست و خودتان را از چیزی محروم می‌کنید، می‌بایست داوطلبانه باشد و نه اینکه پیشاپیش انتظارش از شما برود.

۵. نمایش دادن عشق «حسودانه»: ساده‌اش این است که هر حرکتی بین شما و یک شریک بالقوه جنسی رخ داد، باعث اضطراب و عصبیت شما شریک بشود. نتیجه‌اش می شود هک کردن ایمیل شما، چک کردن مسیج های شما یا دنبال کردن شما در سطح شهر. حیرت‌انگیز است که کسی این رفتار را «عاطفه» بنامد. این رفتار کنترل کردن و بازی دادن است. این توهین به شریک شماست چون به او اطمینان ندارید است. به جایش به شریک‌تان اطمینان کنید. می‌دانم که ایده ای رادیکال است. یک مقداری حسادت طبیعی است ولی اگر کنترلش کنید باعث دور کردن شریک‌تان از خودتان می‌شوید. زیادی حسادت کردن، نتیجه حس بی ارزش بودن خودتان است.

۶. خرید کردن به مثابه حلال مشکلات: هر وقت رابطه دچار بحران می‌شود با خرید کردن های گران قیمت یا مسافرت رفتن حلش کنید. پوشاندن مشکلات با مسایل سطحی ممکن نیست. راه حل این است که خود مشکل را حل کنید.

ترجمه متن از گوگل پلاس دانیال جعفری

برگرفته از وب‌سایت Quartz

@Tavaana_TavaanaTech
Forwarded from کانال علمی، آموزشی ویدوآل
http://bit.ly/vidhbh

موضوع: عادت‌های بد و روش ترک آن‌ها

ویدوآل، ارائه دهنده آموزش‌های رایگان: @VIDOAL

👆 برای دانلود ویدیو، ثبت نظر و دریافت اطلاعات بیشتر،
به آدرس کوتاه بالا مراجعه کنید.
👇برای مشاهده ویدیو در گوشی خود، تصویر زیر را لمس کنید.

#دانش #دانستنی #عادت #تربیتی
من سیاسی‌نویس نیستم، کارم ایراد گرفتن است با نیش و شوخی و طنز و تصویر. این چند خط را به عنوان سیاسی‌نویس نمی‌نویسم، به عنوان یک شهروند عادی می‌نویسم که با وجود خارج‌نشینیِ ناخواسته، همچنان نگران اوضاع و احوال مملکتش است. حالا موج هیجان انتخابات مجلس و خبرگان گذشته، حرف آدم را سریع طبقه‌بندی نمی‌کنند در دو قفسه «موافق شرکت» یا «تحریمی». می‌شود یک مقدار نگرانی‌ها را درمیان گذاشت و کمتر ترسید که بکشانندت در وادی‌های پرت بی‌ربط،‌ بگذارندت در موضعی که جایت نیست اما اگر آنجا قرارنداشته باشی انگار دیالوگ و حرفی با تو ندارند. زمان انتخابات در قالب یکی دو کارتون، مختصر غرغری کردم بابت سیاسی شدن ما فقط و فقط در دوره انتخابات، بعد هم خاموشی دوباره تا دو سال یا چهارسال بعد و نوبت بعدی انتخابات. این که حتی این سیاسی شدن ما هم از قالب دوگانه «باید رای داد» «نباید رای داد» و فریضه هدایت یا تحقیر طرف مقابل فراتر نمی‌رود، استدلال طرفین همیشه همان است، منطق حرفها همان است. همان کلیشه ها واگویه می‌شوند و بعد هم تمام، پرده نمایش فصلی می‌افتد و بازیگران غیب‌شان می‌زند تا فصل بعد. گروهی این غرغرها را گذاشتند به پای موج منفی دادن زمانه‌ای که همه لازم دارند مثبت باشند و امیدوار و تنها هدف‌شان حضور پای صندوق رأی باشد. بسیار خب، الان دیگر انتخابات هفتم اسفند به تاریخ پیوسته، پیغام‌های لازم بین حکومت و مردم رد و بدل شده و باز همه برگشته‌اند سر روزمرگی. برنامه استیج و فریال و دابسمش و غیره. ایرادی به زندگی عادی و روزمرگی نمی‌گیرم اما دوستان عزیز، حتما بهتر از من می‌دانید کشور ما ساز و کار دموکرات ندارد که دو سال یا چهارسال یکبار رأیی بدهیم بعد بنشینیم به نظاره عملکرد سیاسیون. حتی اگر سازوکار دموکرات هم داشت خلاصه کردن اصلاحات، تحولات، تغییرات و پروژه دموکراسی فقط و فقط به رای‌دادن و بعدش همه چیز را حواله دادن به «امید» و «آینده» یک اشتباه محض است. نگاهی بیندازیم به وضعیت آمریکا به عنوان کشوری با سابقه قدیم دموکراسی و صندوق رأی همیشه برقرار. آیا وجود صندوق به تنهایی کفایت کرده تا پدیده‌ای مثل «ترامپ» ظهور نکند و وحشت راسیسم و فاشیسم همه‌ را نگیرد؟ تازگی فیلم مناظره درون حزبی سی سال قبل جمهوری‌خواهان آمریکایی را نگاه می‌کردم. ریگان و بوش پدر- که تازه از هیچکدام خاطره خوش نداریم- بر سر مساله آموزش و پرورش و مهاجرین چنان مواضع نرم و عاقلانه‌ای می‌گرفتند که فکر می‌کردی کاندیداهای حزب دموکراتند. همین پسرفت، به اعتقاد من حاصل دست کم گرفتن کارها یا پروژه های مکمل دموکراسی‌خواهی است. همه‌جای دنیا مبارزه مدنی برای برقراری یا حفظ دموکراسی یک فعالیت مداوم است یا که باید باشد. می‌دانم در شرایط فعلی ایران، فعالیت مدنی یا پروژه های فرهنگی دموکراسی‌خواهانه غیر از انتخابات، بسیار دشوار و گاه ناممکن‌اند. در چنین شرایط بعضی به درستی دربرابر هر اعتراض به روند مبهم تحول‌خواهی ایرانی می‌پرسند «چه راه دیگری سراغ دارید؟»
مسلما اگر فواصل بین انتخابات به انفعال محض بگذرد و گردش قلم را فقط محدود کنیم به اظهار نظر درباره سریال شهرزاد یا مسابقه #استیج یا هر پدیده مد روز دیگر، چشم بر هم بگذاریم نوبت بعدی #انتخابات می‌رسد و اضطرار انتخاب بین بد و بدتر و البته که آن لحظه هیچ راه و آلترناتیوی به ذهن نخواهد رسید یا به کار نخواهد آمد. تا همه اهل تخصص و اندیشه فکرها را روی هم نریزند و تخیل نکنند، ننویسند و به جای انگ زدن به هم دیالوگ نکنند هیچ راه حل حاضر و آماده از آسمان نازل نخواهد شد. من این چند خط را می‌نویسم تا از دوستان سیاسی، سیاسی نویس، سیاست‌مدار دعوت کنم، در کنار سایر دوستان که بیایند از همین الان درباره امکانات و راههای کمک به جامعه مدنی بنویسند و صحبت کنند. اگر دوستان سیاستمدار یا سیاسی‌نویس داریم که فعالیت را محدود کرده اند به تبلیغ رأی دادن هر دوسال یکبار و مابقی خاموشی، بیایید ازشان بخواهیم و انقدر تلنگر بزنیم تا به حرف بیایند. من کارتونیست یا شاعر یا ادیب، اگر حرف از «امید» بزنم هیچ ایراد ندارد. لاعلاج‌ترین بیماری را داشته باشی باید برای #درمان امیدوار باشی اما اگر پزشک به جای گشتن به دنبال دوا و درمان تو را حواله به #امید بدهد یک جای کار می‌لنگد. در سیاست، امید بدون برنامه ریزی مشخص معنا ندارد. نمی‌شود آجر روی آجر گذاشت و گفت امیدوار باشیم به ساخته شدن یک ساختمان مستحکم، باید نقشه ساختمانی داشت!
به نظر من اول از همه باید «خواسته‌های مدنی و سیاسی» را فراموش نکنیم و #مطالبه داشته باشیم و مطالبات را مطرح کنیم. تمام وحشت من #عادت کردن به مشکلات، #سازش کردن با کمبود و #ظلم به بهانه حفظ امنیت ملی یا بدتر بودن وضعیت چند کشور همسایه یا نداشتن چاره یا هر بهانه دیگر است. طلب حقوق شهروندی هیچوقت امنیت ملی را به خطرنخواهد انداخت.
ادامه
👇👇👇👇👇👇👇👇
لیلا وزیری: #قهرمان #شناگر ایرانی و عضو تیم ملی امریکا

لیلا وزیری قهرمان شنای جهان در کرال پشت در سال ۲۰۰۷ است. نیمه خردادماه ۱۳۶۴ در امریکا متولد شده است و منصور وزیری، پدر او مهاجر ایرانی است.

لیلا وزیری در سال ۲۰۰۷ برای نخستین بار در مسابقات قهرمانی جهان شهر ملبورن استرالیا شرکت کرد. او در این سری از مسابقات در رشته تخصصی‌اش یعنی ۱۰۰ متر کرال پشت در مرحله نیمه‌نهایی رتبه دهم را کسب کرد و به فینال راه نیافت. اما در همین مسابقات برای نخستین بار در رقابتی مهم در ۵۰ متر کرال پشت شرکت کرد و رکورد تازه‌ای در این ماده با کسب ۲۸/۱۶ به ثبت رساند. همین رکورد باعث شد فردای مسابقه رکورد او در تابلو اعلانات درج شده و او مدال طلای این رشته را از دست قهرمان آن برباید.

لیلا وزیری فعالیت ورزشی خود را از مدرسه آغاز کرده است. او بعد از دوران دبیرستان در کورال اسپرینگز وارد دانشگاه ایندیانا شد و توانست ۱۵ حکم قهرمانی را به دست آورد. به همین دلیل سابقه درخشانی از خود در دانشگاه‌های امریکا به جای گذاشته است.

او در مصاحبه با رسانه‌ها درباره هویت #ایرانی-امریکایی خود به رسانه‌ها اینطور می‌گوید:

«مادرم اصلیت #آلمانی دارد و پدرم ایرانی است. پس من پنجاه-پنجاه هستم. این قطعاً ترکیب دلپذیریست. پدرم در ایران به دنیا آمده و همان جا بزرگ شده. من یک برادر بزرگتر هم دارم و احساس خیلی نزدیکی به #هویت #ایرانی ام دارم، یه جورایی یک ایرانی-آمریکایی نسل دوم هستم. نمی‌توانم ادعا کنم که همچون مهاجرین واقعی هستم، اما پدرم یک #مهاجر است و مرا با ویژگیهای ایرانی مثل #فروتنی و #عادت دادن به ارزشهای #سنتی بار آورده. پدرم مسلمان است و من با وجود اینکه #مسلمان بزرگ نشده ام، دو فرهنگی بودن بخش بزرگ و مهمی از هویتم را شکل می‌دهد.»

#توانا در تلگرام:
@Tavaana_TavaanaTech
#زنان #زنان_توانا #زنان_موفق #زنان_موثر #زنان_ورزشکار #زن_ایرانی
«شانزده سالم بود و مطلقا هیچ چیزی در مورد "پریود" نمی‌دانستم. حتی اسمش هم نشنیده بودم. یک‌بارازم خواسته شد که "نوار بهداشتی" بخرم. نمی‌دونستم چه اتفاق غیربهداشتی‌ای مگر رخ داده که اسمش نوار بهداشتی است. رفتم مغازه‌ی روبروی خانه و دیدم بسته‌ای را داخل یک پلاستیک مشکی گذاشتند و تحویلم دادند. بقیه چیزها در یک پلاستیکِ سفید. آن روز هیچ وقت نفهمیدم چه چیزی را خریدم و چرا باید در یک پلاستیک مشکی رنگ گذاشته شود. اما من آن‌روز تنها نبودم، بسیاری از مردان هیچ چیز از آن نمی‌دانستند.

امروز ۲۸ ام ماه مِی روز جهانی "بهداشت قاعدگی" است. چرا به چنین روزهایی هنوز نیاز داریم؛ به این دلیل که هنوز بسیاری از مردم جهان از آن محروم هستند، در بسیاری کشورهای مردسالار پریود شدن را مریضی می‌دانند، جرم می‌دانند، غیربهداشتی و ناپاکی می‌دانند. یا کارتونیست‌ها و خواننده‌هایش با حالتی تحقیر آمیز برایش می‌خوانند: «تو هم که تا به ما می‌رسی پریودی»... به چنین روزهایی نیاز داریم، تا روزی که آن چیزی که "نوار بهداشتی" می‌گویند را در پلاستیک مشکی رنگ نگذارند، هیچ کس از دسترسی به آن محروم نباشد و صحبت در موردِ آن یک تابو نباشد.»

برگرفته از فیس بوک محسن فرشیدی، فعال حقوق زنان
طرح از توکا نیستانی، مجله تابلو

شما نیز از تجربه‌ی خود بگویید.
goo.gl/y1coU9

مطلب مرتبط:
اپلیکیشن برای پریود ماهانه زنان
http://bit.ly/2r1Z1nN

راهی آسان برای حرف زدن درباره عادت ماهانه
https://tavaana.org/fa/Aditi_Gupta

@Tavaana_TavaanaTech
زنی در یک بازارچه، با ساپورت به رنگ پا، و دامن و مانتوی کوتاه قدم می زند. برخی مردم با تعجب نگاه می کنند. صدای یک زن در این ویدئوی کوتاه شنیده می شود که می گوید: «... مشکل داره، دیوونه است.»

تنها یک ذهن خوکرده به اجباری بودن پوشش می تواند فردی را که براساس اختیار خود لباسش را انتخاب کرده است، «دیوانه» و «مشکل دار» بنامد. بیایید عادات غلط ذهنی را بشکنیم و فکر نکنیم قرار است همیشه بالادستی ها تعیین کنند ما چه بپوشیم و چه نپوشیم.

جدای از این ها، به نظر شما می توان انسان را بر اساس نوع پوشش قضاوت کرد؟

goo.gl/QkuQxh

منابع مرتبط
کنش های کوچک ایستادگی:
goo.gl/meeP0A
نافرمانی مدنی، اثر هنری دیوید ثورو:
bit.ly/1oqL9bw
رزا پارکس در برابر ظلم قد خم نکرد:
goo.gl/U0DDaq

@Tavaana_TavaanaTech
«شانزده سالم بود و مطلقا هیچ چیزی در مورد "پریود" نمی‌دانستم. حتی اسمش هم نشنیده بودم. یک‌بارازم خواسته شد که "نوار بهداشتی" بخرم. نمی‌دونستم چه اتفاق غیربهداشتی‌ای مگر رخ داده که اسمش نوار بهداشتی است. رفتم مغازه‌ی روبروی خانه و دیدم بسته‌ای را داخل یک پلاستیک مشکی گذاشتند و تحویلم دادند. بقیه چیزها در یک پلاستیکِ سفید. آن روز هیچ وقت نفهمیدم چه چیزی را خریدم و چرا باید در یک پلاستیک مشکی رنگ گذاشته شود. اما من آن‌روز تنها نبودم، بسیاری از مردان هیچ چیز از آن نمی‌دانستند.

امروز ۲۸ ام ماه مِی روز جهانی "بهداشت قاعدگی" است. چرا به چنین روزهایی هنوز نیاز داریم؛ به این دلیل که هنوز بسیاری از مردم جهان از آن محروم هستند، در بسیاری کشورهای مردسالار پریود شدن را مریضی می‌دانند، جرم می‌دانند، غیربهداشتی و ناپاکی می‌دانند. یا کارتونیست‌ها و خواننده‌هایش با حالتی تحقیر آمیز برایش می‌خوانند: «تو هم که تا به ما می‌رسی پریودی»... به چنین روزهایی نیاز داریم، تا روزی که آن چیزی که "نوار بهداشتی" می‌گویند را در پلاستیک مشکی رنگ نگذارند، هیچ کس از دسترسی به آن محروم نباشد و صحبت در موردِ آن یک تابو نباشد.»

برگرفته از فیس بوک محسن فرشیدی، فعال حقوق زنان
طرح از توکا نیستانی، مجله تابلو

شما نیز از تجربه‌ی خود بگویید.
goo.gl/y1coU9

مطلب مرتبط:
اپلیکیشن برای پریود ماهانه زنان
http://bit.ly/2r1Z1nN

راهی آسان برای حرف زدن درباره عادت ماهانه
https://tavaana.org/fa/Aditi_Gupta

@Tavaana_TavaanaTech
روز جهانی بهداشت قاعدگی زنان

۲۸ می‌، هفتم خرداد، روز جهانی «بهداشت قاعدگی زنان» نامگذاری شده است.

قاعدگی اتفاقی معمول برای دختران و زنان است اما صحبت کردن درباره آن در فرهنگ ما «تابو» به حساب می‌آید. هاله‌ای از باورهای سنتی و مذهبی اشتباه دور آن را پوشانده که امکان پرداختن به این موضوع و تلاش برای افزایش بهداشت جسمی و روانی دختران را در این دوره محدود می‌کند. دسترسی آسان به سرویس‌های بهداشتی تمیز و نوار بهداشتی از جمله حقوق دختران برای جلوگیری از عواقب عدم رعایت بهداشت در دوران پریود است.

در فرهنگ مذهبی ایران، باور‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه دختری که پریود است نباید وارد مکانی مذهبی شود چرا که محیط را آلوده می‌کند. باوری زبان به زبان می‌چرخد که دختران در این دوره نباید در مکان‌های مقدس حضور داشته باشند؛ این دختران غالبا «نجس» خوانده می‌شوند. فروش نوار بهداشتی در «پلاستیک‌های سیاه» یا پنهان کردن آن‌ها نیز امری مرسوم است که حس «گناه یا شرم» را در دختران از سنین پایین تقویت می‌کند. بیشتر دختران شرم بسیاری مخصوصا در سنین نوجوانی برای صحبت کردن و سخن گفتن از این موضوع و یا حتی به زبان آوردن دردهای قاعدگی یا ناراحتی‌های روانی مربوط به تغییر هرمون‌ها دارند.

اما خوب است بدانید این تنها مشکل زنان ایرانی نیست چرا که تابوهایی از این دست در بسیاری از فرهنگ‌ها نیز وجود دارد از جمله اینکه زن قاعده نباید حمام کند چرا که بیمار می‌شود؛ این افسانه‌ای شایع است که در بسیاری از کشورهای افریقایی و آسیایی رواج دارد. سازمان یونیسف اعلام کرده است که در آفریقا از هر ده دختر، یک نفر طی دوران قاعدگی از مدرسه غیبت می‌کند و حتی در سال‌های بالا‌تر به ترک تحصیل این دختران نیز منجر می‌شود. در برخی از کشور‌ها نیز دختران جایی برای عوض کردن نوار بهداشتی و دسترسی به سرویس بهداشتی مناسب و تمیز در مدرسه ندارند. ترس از خونریزی یا لکه دار شدن لباس نیز یکی از موانع حضور دختران در کلاس‌های درس یا فضاهای عمومی است.

آیا شما دختران نیز تجاربی از این دست دارید؟

مرتبط:
راهی آسان برای حرف زدن درباره عادت ماهانه
http://bit.ly/30PywSc
کتاب دانشنامه قاعدگی
📝 نویسنده و تصویرگر: منستروپدیا
مترجم: حسام حسین‌زاده

🔍موضوع: راهنمای خودمانی پریود برای دختران بالای ۹ سال
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/28368
آیا پریود زنان را بی‌حوصله می‌کند؟
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/18089

#پریود #عادت_ماهیانه #قاعدگی #زنان #بدن_زن #جنسیت #نوار_بهداشتی #دختران #بهداشت_قاعدگی #تابو

@Tavaana_TavaanaTech
روز جهانی بهداشت قاعدگی زنان

۲۸ می‌، هفتم خرداد، روز جهانی «بهداشت قاعدگی زنان» نامگذاری شده است.

قاعدگی اتفاقی معمول برای دختران و زنان است اما صحبت کردن درباره آن در فرهنگ ما «تابو» به حساب می‌آید. هاله‌ای از باورهای سنتی و مذهبی اشتباه دور آن را پوشانده که امکان پرداختن به این موضوع و تلاش برای افزایش بهداشت جسمی و روانی دختران را در این دوره محدود می‌کند. دسترسی آسان به سرویس‌های بهداشتی تمیز و نوار بهداشتی از جمله حقوق دختران برای جلوگیری از عواقب عدم رعایت بهداشت در دوران پریود است.

در فرهنگ مذهبی ایران، باور‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه دختری که پریود است نباید وارد مکانی مذهبی شود چرا که محیط را آلوده می‌کند. باوری زبان به زبان می‌چرخد که دختران در این دوره نباید در مکان‌های مقدس حضور داشته باشند؛ این دختران غالبا «نجس» خوانده می‌شوند. فروش نوار بهداشتی در «پلاستیک‌های سیاه» یا پنهان کردن آن‌ها نیز امری مرسوم است که حس «گناه یا شرم» را در دختران از سنین پایین تقویت می‌کند. بیشتر دختران شرم بسیاری مخصوصا در سنین نوجوانی برای صحبت کردن و سخن گفتن از این موضوع و یا حتی به زبان آوردن دردهای قاعدگی یا ناراحتی‌های روانی مربوط به تغییر هرمون‌ها دارند.

اما خوب است بدانید این تنها مشکل زنان ایرانی نیست چرا که تابوهایی از این دست در بسیاری از فرهنگ‌ها نیز وجود دارد از جمله اینکه زن قاعده نباید حمام کند چرا که بیمار می‌شود؛ این افسانه‌ای شایع است که در بسیاری از کشورهای افریقایی و آسیایی رواج دارد. سازمان یونیسف اعلام کرده است که در آفریقا از هر ده دختر، یک نفر طی دوران قاعدگی از مدرسه غیبت می‌کند و حتی در سال‌های بالا‌تر به ترک تحصیل این دختران نیز منجر می‌شود. در برخی از کشور‌ها نیز دختران جایی برای عوض کردن نوار بهداشتی و دسترسی به سرویس بهداشتی مناسب و تمیز در مدرسه ندارند. ترس از خونریزی یا لکه دار شدن لباس نیز یکی از موانع حضور دختران در کلاس‌های درس یا فضاهای عمومی است.

آیا شما دختران نیز تجاربی از این دست دارید؟

مرتبط:
راهی آسان برای حرف زدن درباره عادت ماهانه
http://bit.ly/30PywSc
کتاب دانشنامه قاعدگی
📝 نویسنده و تصویرگر: منستروپدیا
مترجم: حسام حسین‌زاده

🔍موضوع: راهنمای خودمانی پریود برای دختران بالای ۹ سال
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/28368
آیا پریود زنان را بی‌حوصله می‌کند؟
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/18089

#پریود #عادت_ماهیانه #قاعدگی #زنان #بدن_زن #جنسیت #نوار_بهداشتی #دختران #بهداشت_قاعدگی #تابو

@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
اقدام یک شرکت در هند به زنان برای اعطای مرخصی به زنان در زمان عادت ماهانه‌شان، جنجال‌برانگیز شده است.‌
‌ ‌
برخی از زنان مخالف و برخی زنان همراه این تصمیم هستند.‌

شما در این باره چگونه می‌اندیشید؟ ‌

@BBCPersian

#زنان #عادت_ماهانه #اشتغال #حقوق_زنان

@Tavaana_Tavaanatech
روز جهانی بهداشت قاعدگی زنان

۲۸ می‌، هفتم خرداد، روز جهانی «بهداشت قاعدگی زنان» نامگذاری شده است.

قاعدگی اتفاقی معمول برای دختران و زنان است اما صحبت کردن درباره آن در فرهنگ ما «تابو» به حساب می‌آید. هاله‌ای از باورهای سنتی و مذهبی اشتباه دور آن را پوشانده که امکان پرداختن به این موضوع و تلاش برای افزایش بهداشت جسمی و روانی دختران را در این دوره محدود می‌کند. دسترسی آسان به سرویس‌های بهداشتی تمیز و نوار بهداشتی از جمله حقوق دختران برای جلوگیری از عواقب عدم رعایت بهداشت در دوران پریود است.

در فرهنگ مذهبی ایران، باور‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه دختری که پریود است نباید وارد مکانی مذهبی شود چرا که محیط را آلوده می‌کند. باوری زبان به زبان می‌چرخد که دختران در این دوره نباید در مکان‌های مقدس حضور داشته باشند؛ این دختران غالبا «نجس» خوانده می‌شوند. فروش نوار بهداشتی در «پلاستیک‌های سیاه» یا پنهان کردن آن‌ها نیز امری مرسوم است که حس «گناه یا شرم» را در دختران از سنین پایین تقویت می‌کند. بیشتر دختران شرم بسیاری مخصوصا در سنین نوجوانی برای صحبت کردن و سخن گفتن از این موضوع و یا حتی به زبان آوردن دردهای قاعدگی یا ناراحتی‌های روانی مربوط به تغییر هرمون‌ها دارند.

اما خوب است بدانید این تنها مشکل زنان ایرانی نیست چرا که تابوهایی از این دست در بسیاری از فرهنگ‌ها نیز وجود دارد از جمله اینکه زن قاعده نباید حمام کند چرا که بیمار می‌شود؛ این افسانه‌ای شایع است که در بسیاری از کشورهای افریقایی و آسیایی رواج دارد. سازمان یونیسف اعلام کرده است که در آفریقا از هر ده دختر، یک نفر طی دوران قاعدگی از مدرسه غیبت می‌کند و حتی در سال‌های بالا‌تر به ترک تحصیل این دختران نیز منجر می‌شود. در برخی از کشور‌ها نیز دختران جایی برای عوض کردن نوار بهداشتی و دسترسی به سرویس بهداشتی مناسب و تمیز در مدرسه ندارند. ترس از خونریزی یا لکه دار شدن لباس نیز یکی از موانع حضور دختران در کلاس‌های درس یا فضاهای عمومی است.

آیا شما دختران نیز تجاربی از این دست دارید؟

مرتبط:
راهی آسان برای حرف زدن درباره عادت ماهانه
http://bit.ly/30PywSc
کتاب دانشنامه قاعدگی
📝 نویسنده و تصویرگر: منستروپدیا
مترجم: حسام حسین‌زاده

🔍موضوع: راهنمای خودمانی پریود برای دختران بالای ۹ سال
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/28368
آیا پریود زنان را بی‌حوصله می‌کند؟
https://t.me/Tavaana_TavaanaTech/18089

#پریود #عادت_ماهیانه #قاعدگی #زنان #بدن_زن #جنسیت #نوار_بهداشتی #دختران #بهداشت_قاعدگی #تابو

@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM

صاحب اکانت شرلی، در توییتر نوشت:
«چندهفته پیش یه ویدئو توی اکانت اینستاگرامم استوری کردم و محتوای اون ویدئو این بود که دوستم پریود بود و ما توی مترو بودیم و تمان صندلی ها پُر بود و دوستم درد داشت و من بلند گفتم که دوستم پریوده و اگر می شه یه نفر بلند بشه که اون بشینه.
جدا از اینکه یه خانمی لطف کردن و بلند شدن، اما ی چیز برای من خیلی جالب بود و اون واکنش ها بود، خانم هایی که لب هاشون رو گاز می‌کردن و یا چپ چپ من رو نگاه می‌کردن.
و من با خودم گفتم که آیا من حرف بدی زدم؟
اینکه می‌گن انقلاب فکری باید اول اتفاق بی‌افته، حقیقت داره.
در نهایت من هنوز افرادی رو می‌بینم از دهه هشتادی تا همین دهه نودی ها که ب علت حالا افکار فقیرِ خانواده و... فکر می‌کنن که پریود شدن گناهه یا چمیدونم جرمه یا هرچیزی ، ازتون خواهش می‌کنم اگر می بینید بچه هایی رو که با این تفکر دارن بزرگ می‌شن.
باهاشون صحبت کنید و اجازه ندید که فکر کنن پریود شدن خیلی عامیانه بخوام بگم "بَده" .
امیدوارم روزی رو ببینیم ک افکار غلط از جمله: اینکه دختر پریود می‌شه و می‌زنن تو گوشش و ... از بین بره.»

۲۸ می‌، روز جهانی «بهداشت قاعدگی زنان» نامگذاری شده است.

قاعدگی اتفاقی معمول برای دختران و زنان است اما صحبت کردن درباره آن در فرهنگ ما «تابو» به حساب می‌آید. هاله‌ای از باورهای سنتی و مذهبی اشتباه دور آن را پوشانده که امکان پرداختن به این موضوع و تلاش برای افزایش بهداشت جسمی و روانی دختران را در این دوره محدود می‌کند. دسترسی آسان به سرویس‌های بهداشتی تمیز و نوار بهداشتی از جمله حقوق دختران برای جلوگیری از عواقب عدم رعایت بهداشت در دوران پریود است.

در فرهنگ مذهبی ایران، باور‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه دختری که پریود است نباید وارد مکانی مذهبی شود چرا که محیط را آلوده می‌کند. باوری زبان به زبان می‌چرخد که دختران در این دوره نباید در مکان‌های مقدس حضور داشته باشند؛ این دختران غالبا «نجس» خوانده می‌شوند. فروش نوار بهداشتی در «پلاستیک‌های سیاه» یا پنهان کردن آن‌ها نیز امری مرسوم است که حس «گناه یا شرم» را در دختران از سنین پایین تقویت می‌کند.

دانشنامه قاعدگی

#پریود #عادت_ماهیانه #قاعدگی #نوار_بهداشتی  #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM

صاحب اکانت شرلی، در توییتر نوشت:
«چندهفته پیش یه ویدئو توی اکانت اینستاگرامم استوری کردم و محتوای اون ویدئو این بود که دوستم پریود بود و ما توی مترو بودیم و تمان صندلی ها پُر بود و دوستم درد داشت و من بلند گفتم که دوستم پریوده و اگر می شه یه نفر بلند بشه که اون بشینه.
جدا از اینکه یه خانمی لطف کردن و بلند شدن، اما ی چیز برای من خیلی جالب بود و اون واکنش ها بود، خانم هایی که لب هاشون رو گاز می‌کردن و یا چپ چپ من رو نگاه می‌کردن.
و من با خودم گفتم که آیا من حرف بدی زدم؟
اینکه می‌گن انقلاب فکری باید اول اتفاق بی‌افته، حقیقت داره.
در نهایت من هنوز افرادی رو می‌بینم از دهه هشتادی تا همین دهه نودی ها که ب علت حالا افکار فقیرِ خانواده و... فکر می‌کنن که پریود شدن گناهه یا چمیدونم جرمه یا هرچیزی ، ازتون خواهش می‌کنم اگر می بینید بچه هایی رو که با این تفکر دارن بزرگ می‌شن.
باهاشون صحبت کنید و اجازه ندید که فکر کنن پریود شدن خیلی عامیانه بخوام بگم "بَده" .
امیدوارم روزی رو ببینیم ک افکار غلط از جمله: اینکه دختر پریود می‌شه و می‌زنن تو گوشش و ... از بین بره.»

۲۸ می‌، روز جهانی «بهداشت قاعدگی زنان» نامگذاری شده است.

قاعدگی اتفاقی معمول برای دختران و زنان است اما صحبت کردن درباره آن در فرهنگ ما «تابو» به حساب می‌آید. هاله‌ای از باورهای سنتی و مذهبی اشتباه دور آن را پوشانده که امکان پرداختن به این موضوع و تلاش برای افزایش بهداشت جسمی و روانی دختران را در این دوره محدود می‌کند. دسترسی آسان به سرویس‌های بهداشتی تمیز و نوار بهداشتی از جمله حقوق دختران برای جلوگیری از عواقب عدم رعایت بهداشت در دوران پریود است.

در فرهنگ مذهبی ایران، باور‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه دختری که پریود است نباید وارد مکانی مذهبی شود چرا که محیط را آلوده می‌کند. باوری زبان به زبان می‌چرخد که دختران در این دوره نباید در مکان‌های مقدس حضور داشته باشند؛ این دختران غالبا «نجس» خوانده می‌شوند. فروش نوار بهداشتی در «پلاستیک‌های سیاه» یا پنهان کردن آن‌ها نیز امری مرسوم است که حس «گناه یا شرم» را در دختران از سنین پایین تقویت می‌کند.

دانشنامه قاعدگی

#پریود #عادت_ماهیانه #قاعدگی #نوار_بهداشتی  #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech