«کسانی که سیاستمدارانی را انتخاب می‌کنند که دزد و شیاد و خائن و فاسد هستند، آن‌ها قربانی نیستند آن‌ها هم‌دست هستند
وای بر کسی که پای صندوق‌های جمهوری اسلامی برود.»
این جملات شجاعانه را بانو فاطمه سپهری گفته بود. در زمان انتخابات ۲۸ خرداد ۱۴۰۰.
روز جهانی شکنجه است و یادی کنیم از ایشان که با شجاعت صدای رسای جامعه بوده و حتی پس از عمل قلب باز با وجود نیاز به درمان، به زندان بازگردانده شد.
طرح از رضا عقیلی

درباره بانو فاطمه سپهری، همسر شهید و زنی چادری از مشهد و از امضاکنندگان بیانیه ۱۴ بخوانید:
https://tavaana.org/fatemeh_sepehri/

#یاری_مدنی_توانا
#فاطمه_سپهری
#نه_به_شكنجه
#سیرک_انتخابات
@Tavaana_TavaanaTech

درس‌نامه داستان‌گویی و روایت‌گری برای حمایت از دیگری

دوره آموزشی «داستان‌گویی و روایت‌گری برای حمایت از دیگری» در سال ۱۴۰۳ ویژه فعالان مدنی سیاسی، برگزار شده است. برای آنان که که می‌خواهند با ساخت روایت و ایجاد کمپین و تولید انواع محتوای هنری یا محتوا برای شبکه‌‌های اجتماعی، صدای زندانیان سیاسی و عقیدتی را به طور موثری بازتاب دهند و گوشه‌هایی از نقض گسترده حقوق بشر در ایران را به تصویر بکشند؛ چه برای مخاطبان داخلی و چه برای مخاطبان خارجی و جامعه جهانی.

اکنون این در س‌نامه، شامل متن تکامل‌یافته این دوره، در دسترس شما مخاطبان قرار می‌گیرد. به امید این‌که راهکارهای ارائه‌شده در این مجموعه یاری‌رسان شما در پیشبرد اجرای حقوق بشر در ایران باشد.

در این دوره،با مفاهیمی مانند «جرم سیاسی» و «وضعیت پرونده‌های سیاسی» آشنا می‌شویم؛ این‌که اصلا چرا شهروندان و کنشگران در ایران صرفا به دلیل عقیده‌، نوع نگرش یا انجام کنش‌های سیاسی و مدنی، که همگی از حقوق ابتدایی انسان است، شکنجه، زندانی یا حتی کشته می‌شوند؟

همچنین به کمپین‌سازی و بعد عمیق‌تر و دقیق‌تر به داستان‌گویی و ساخت روایت در این باره می‌پردازیم.

در پایان این دوره، شما علاوه بر آشنایی با یک پرونده سیاسی، با اصول و فنون داستان‌گویی آشنا می‌شوید و برای خودتان مهارت‌هایی را کسب می‌کنید که در ارتباط با داستان‌هایی که می‌خواهید روایت کنید، بسیار مفید خواهد بود.

به یاد داشته باشید که روایت این رنج‌ها و وضعیت‌های دردناک و غیرانسانی، هرچه قوی‌تر و موثرتر انجام بشه، بهتر و بیش‌تر می‌تواند نوری به تاریکی بتاباند.

درس‌نامه داستان‌گویی و روایت‌گری برای حمایت از دیگری را به رایگان دانلود کنید و بخوانید.


https://tavaana.org/advocating-for-others-book/


#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام
#نه_به_شكنجه


@Tavaana_TavaanaTech

«با زور شکنجه و آزار و اذیت جسمی و روحی و تهدید در مورد خانواده‌ام، مرا وادار به قبول اتهام عضویت و قتل و هرچه خواستند کردند.
هرآنچه را بازجوها به من املا و القا کردند، طبق خواسته آنها نوشتم و گفتم کاری به خانواده‌ام نداشته باشند، بر سر خودم هرچه بیاید بگذار بیاید.»

روایت شکنجه ایوب کریمی را خواندیم جوانی که سحرگاه چهارشنبه ۸ آذرماه ۱۴۰۲، اعدام شد.
ایوب کریمی، زندانی سنی‌مذهب، اهل مهاباد و پدر دو فرزند، بود.
او از بهمن‌ماه ۱۳۸۸ بازداشت شده بود.
در مهرماه سال ۱۳۸۷ ماموستا «عبدالرحیم تینا» توسط افراد ناشناس کشته می‌شود و جمهوری اسلامی ۷ نفر از جمله ایوب کریمی را به اتهام قتل بازداشت می‌کند. آنها در بی‌دادگاهی دو دقیقه‌ای و بدون داشتن حق وکیل و بدون ادله کافی در اسفندماه ۹۴ توسط شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به ریاست قاضی مقیسه به اعدام محکوم شدند.
این حکم در دیوان عالی کشور توسط قاضی علی رازینی بخاطر نبود ادله کافی نقض شد.
پرونده این افراد نهایتا جهت بررسی مجدد به شعبه ۱۵(قاضی صلواتی) دادگاه انقلاب تهران ارجاع و جلسه دادگاه آنها در روزهای۲۷ تا ۲۹ خردادماه۹۸، برگزار شد.صلواتی در نهایت مجددا حکم اعدام برای این افراد صادر کرد.
پرونده مذکور بار دیگر جهت بررسی به شعبه ۴۱ دیوان عالی کشور به ریاست قاضی علی رازینی ارجاع شد.
در نهایت در تاریخ ۱۴بهمن ۹۸ شعبه ۴۱ دیوان،حکم اعدام انور خضری، کامران شیخه، فرهاد سلیمی، قاسم آبسته، خسرو بشارت، ایوب کریمی و داود عبداللهی،
۷ زندانی سنی محبوس در زندان قزلحصار کرج را تایید کرد.
با اعدام کامران شیخه هر ۷ نفر اعدام شدند.

نام مقیسه، صلواتی و رازینی را به خاطر بسپارید، قضاتی که حکم اعدام افراد بسیاری را صادر کرده‌اند در دادگاه‌هایی بدون دادرسی عادلانه، بدون وکیل انتخابی....


#ایوب_کریمی #اعدام #یاری_مدنی_توانا
#نه_به_شكنجه
#نه_به_اعدام
#اینفوگرافیک
@Tavaana_TavaanaTech

«بارها او را در بازجویی‌ها به دار می‌کشند، ۱۰ متر به قعر زمین فرو می‌برند و باز بیرون می‌آورند، او را سرخورده و شکست‌خورده‌ اجتماعی خطاب می‌کنند.
پنج ماه سلول انفرادی دهشتناک‌ترین شکنجه سفید است و فشارهای هویتی و تاریخی، فضای اتاق را پر می‌کند، شکنجه‌هایی که قطره کوچکی از تاریخ است.
این عین زندگی با علم زن است. تحقق دموکراسی به تحقق آزادی منجر خواهد شد. اگر اراده‌ زن را به عنوان یک انسان دارای عزت نفس سِقط نمایی، دیگر جایی برای زندگی آزاد وجود ندارد.»

بخشی از روایت شکنجه پخشان عزیزی را خواندیم. این زندانی سیاسی به اعدام محکوم شده است.
قاضی ایمان افشاری، رئیس شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران، پخشان عزیزی را با اتهام «بغی» به اعدام محکوم کرد.

پخشان عزیزی، اهل مهاباد در تاریخ سیزدهم مرداد ۱۴۰۲، توسط نیروهای سرکوبگر امنیتی در تهران بازداشت شد و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
او در نامه‌ای که آموزشکده توانا هم آن را منتشر کرده، از شکنجه اعدام مصنوعی و ضرب‌وشتم خود در زندان خبر داده بود.

چرا اعتراض جامعه به شکنجه و اعدام مهم است؟

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_شكنجه
#نه_به_اعدام
#اینفوگرافیک
#پخشان_عزیزی
@Tavaana_TavaanaTech

روایت شکنجه خسرو بشارت، جوانی که ۲۶ اردی‌بهشت ۱۴۰۳ اعدام شد.
او پیشتر در رنج‌نامه‌ای به مناسبت دهمین سالگرد بازداشتش بعد از شرح شکنجه‌های وحشتناک خود با بی‌اساس دانستن اتهامات انتسابی، از جمله قتل ماموستا تینا و محاربه، نوشته بود که با پای خودش بعد از احضار به دادستانی رفته است:
«کسی که مرتکب چنین جرایمی شده باشد، حتی اگر شجاع‌ترین و یا احمق‌ترین آدم دنیا باشد، به او زنگ بزنند با پای خودش آن‌چنان که من رفتم، به محکمه می‌رود؟ مردم خودشان قضاوت کنند.»

وی و ۶ همپرونده‌ای او در دادگاهی ۲ دقیقه‌ای در شعبه ۲۸ بدون داشتن حق وکیل محاکمه و به اعدام محکوم شدند.
پرونده این افراد بخاطر نبود ادله در شعبه ۴۱ دیوان نقض شده بود.
اما شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب مجددا این افراد به اعدام محکوم می‌کند.


صدای ایران باشیم هر جا که هستیم

#نه_به_اعدام #نه_به_جمهورى_اسلامى
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_شكنجه
@Tavaana_TavaanaTech

زهرا دادرس، فعال حقوق زنان در گیلان، که اخیرا برای گذراندن حکم ۶ سال زندان، به زندان لاکان رشت منتقل شده، در گفتگویی با سایت «کانون زنان ایرانی»، جزئیاتی از چگونگی بازداشت و بازجویی خود را افشا کرد.

این فعال حقوق زنان مردادماه سال ۱۴۰۲ با حمله ماموران اداره اطلاعات گیلان به منزل و در برابر چشمان دو فرزند نوجوان خود بازداشت شد. به گفته او «هفت، هشت مامور تماما مسلح، که دو نفرشان اسلحه کلاشینکف و همگی نقاب به صورت داشتند، وارد خانه شدند و بدون ارائه هرگونه حکم قضایی بازداشتم کردند.»

آنطور که این فعال زنان روایت کرده، عدم ترس او و برخورد آرام او با فرزندانش، سبب خشم ماموران در زمان بازداشت شده و آنها برای متشنج کردن فضا، عامدانه شروع به داد و فریاد و ایجاد ترس برای پسران نوجوان او کرده‌اند.

به گفته زهرا دادرس «لحظه‌ای که سوار شدم یکی از ماموران مرد با همان اسلحه بزرگ نشست کنارم و یک مامور زن نشست آن طرفم. شالم را از سرم برداشتند و با همان چشمانم را بستند. مامور مرد سرم را محکم کوبید به صندلی پایین. من که آرتروز گردن دارم، گردنم به‌شدت درد گرفت و نفسم یک‌ لحظه گرفت. گفتم اجازه بدهید روسری‌ام را درست ببندم و با همان هم‌چشمانم را می‌بندم، چون جوری بسته بودند که به سر و گردن و چشمم فشار زیادی وارد می‌شد. آن‌ها در جوابم می‌خندیدند و تمسخرم می‌کردند.»

این فعال حقوق زنان همچنین گفته که بازپرس پرونده او با نام محسن سلطانی، او را از نظر روانی و فیزیکی شکنجه کرده‌ و تلاش کرده‌ او را به اعتراف اجباری مبنی بر «پول‌گرفتن از انگلیس» وادار سازد. به گفته او، ماموران در حین بازجویی او را بارها کتک زده و به در و دیوار کوبیده‌اند.

زهرا دادرس به همراه شمار دیگری از فعالان حقوق زنان در گیلان مرداد ماه سال گذشته بازداشت و تنها به دلیل عضویت در یک گروه تلگرامی به اتهام «عضویت در گروه غیر قانونی» و «اجتماع و تبانی»، هر یک به شش سال زندان محکوم شدند.

#یاری_مدنی_توانا
#زهرا_دادرس
#فعالان_حقوق_زنان
#نه_به_شكنجه
@Tavaana_TavaanaTech

انجمن قلم فرانسه، در بیانیه‌ای خواستار لغو حکم اعدام پخشان عزیزی، شد. این انجمن تاکید کرده است که جمهوری اسلامی روزنامه‌‌نگاران، نویسندگان و هنرمندان را به‌عنوان اهداف اصلی خود قرار داده است.

قاضی بدنام ایمان افشاری، حکم اعدام او را صادر کرده است.

پخشان عزیزی پیشتر با انتشار نامه‌ای درباره شکنجه‌هایی که در زندان جمهوری اسلامی متحمل شده نوشته بود:
«بارها او را در بازجویی‌ها به دار می‌کشند، ۱۰ متر به قعر زمین فرو می‌برند و باز بیرون می‌آورند، او را سرخورده و شکست‌خورده‌ اجتماعی خطاب می‌کنند.
پنج ماه سلول انفرادی دهشتناک‌ترین شکنجه سفید است و فشارهای هویتی و تاریخی، فضای اتاق را پر می‌کند، شکنجه‌هایی که قطره کوچکی از تاریخ است.»
پخشان عزیزی، اهل مهاباد در تاریخ سیزدهم مرداد ۱۴۰۲، توسط نیروهای سرکوبگر امنیتی در تهران بازداشت شد و به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.


چرا اعتراض جامعه به شکنجه و اعدام مهم است؟

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_شكنجه
#نه_به_اعدام
#پخشان_عزیزی
@Tavaana_TavaanaTech

کارکردهای شکنجه در نظام جمهوری اسلامی

میشل فوکو، متفکر و جامعه‌شناس فرانسوی، شکنجه‌ را مراسمی برای نمایش سلطه‌ حاکم و پیامدهای سرپیچی و به چالش کشیدن نظم مستقر می‌داند.
در این مراسم بدن محکوم به محلی برای نمایش و انتقام حاکمان تبدیل می‌شود.
شکنجه مراسمی است برای احیا و تثبیت دوباره‌ قدرت مطلقه‌ای که برای لحظه‌ای آسیب دیده است و از میان بدن‌های مجروح از شکنجه، شکست‌ناپذیری‌اش را به معرض نمایش می‌گذارد ــ بدن‌هایی که باید بر آن نشانی بگذارند تا بدن را «داغ‌خورده، شکست‌خورده و شکسته‌شده نشان دهند.»

جمهوری اسلامی از بدو روی کار آمدن تا کنون از شکنجه، البته با نام «تعزیر»، به عنوان اصلی‌ترین راه شکستن مخالفان خود استفاده کرده است.

اسفند ۵۹ بنی‌صدر در اعتراض به شکنجه‌ زندانیان سیاسی گفت: «شکنجه جزئی از وعده‌های انقلاب نبود.» به دنبال آن گروهی با عنوان «هیئت بررسی شایعات شکنجه» به دستور خمینی مسئول رسیدگی به دعاوی شکنجه زندانیان شدند. به‌رغم دریافت ۳۶۲۰ شکایت از سوی زندانیان، این هیئت ‌در گزارش نهایی ادعا می‌کند که حتی یک مورد شکنجه هم به اثبات نرسیده است.
شلاق، سلول انفرادی، اذیت و آزار خانواده زندانیان، حبس خانواده‌های دادخواه، سلب حقوق اجتماعی افراد، مواردی از قبیل محرومیت از تحصیل محرومیت از درمان و ...
از مصادیق شکنجه است.

صدای ایران باشیم

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_شكنجه
@Tavaana_TavaanaTech

مصائب زندانیان سیاسی را پایانی نیست

در حالی که بر اساس قانون آیین دادرسی کیفری، در شرایطی که زندانی مبتلا به یک بیماری می‌شود و ادامه زندان برای او سبب تشدید بیماری می‌شود، قاضی اجرای حکم موظف است ادامه مجازات (زندان) را تا بر طرف شدن بیماری متوقف کرده یا شرایط را برای مرخصی زندانی فراهم کند.

با این حال زندانیان سیاسی مجبورند علاوه بر تهیه مدارک پزشکی، برای استفاده از مرخصی درمان دست به اعتراض می‌زنند حتی با وجود شرایط حاد جسمی مجبور می‌شوند دست به اعتصاب غذا بزنند. یا خانواده آن‌ها مجبور می‌شود روزانه برای پیگیری و اعتراض به عدم اعطای مرخصی درمانی به دادسرا و دادگاه و زندان برود.

چه بسیار زندانیانی که از حق مرخصی درمان محروم شده‌اند اما حتی اگر زندانی به مرخصی درمانی هم اعزام شود بارها مشاهده شده که بدون اتمام روند درمان مجبور به بازگشت به زندان شده است.
برای مثال بانو فاطمه سپهری تنها یک هفته بعد از عمل قلب باز به زندان بازگردانده شد.

جدای از این مورد، ناتمام‌ماندن مراحل درمان، مشکل دیگر زندانیان این است که مدارک پزشکی و درمانی از شهرها و حتی استان‌های مختلف باید ارسال شود.
گاهی پرونده پزشکی زندانی هنوز به زندان ارسال نشده یا مدارک رسیده اما هنوز زندانی به آن زندان معرفی نشده یا زندانی خود را معرفی کرده اما پرونده ناقص است و کامل نرسیده است.
اذیت و آزار زندانیان و تحمیل مصائب بی‌پایان برای شکستن اراده آن‌ها صورت می‌گیرد.

صدای زندانیان باشیم

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_شكنجه
@Tavaana_TavaanaTech

به گواه بازداشت‌شدگان، جمهوری اسلامی در بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها دست به شکنجه‌های غیرانسانی می‌زند.

برهنه‌کردن اجباری
با کابل به کف پا زدن
اعدام‌های مصنوعی
خشونت و تحقیر جنسی
القای حس خفگی با آب
کشیدن ناخن‌های دست و پا
تزریق یا خوراندن مواد شیمیایی

از پرتکرارترین روایت‌ها بوده‌اند.
روایت سامان یاسین از شکنجه خود
«چند بار از پله‌ها به پایین پرتاب شدم. در رجایی‌شهر با محسن شکاری در قرنطینه بودم و یک بار هم برای «اعدام» منتقل شدم البته اعدام مصنوعی و ساختگی که من آن موقع نمی‌دانستم.»

مستندکردن این شکنجه‌ها و ارسال گزارش‌هایی از شکنجه توسط زندانیان شکنجه‌شده می‌تواند گامی بلند در مسیر دادخواهی باشد.
صدای زندانیان و افراد شکنجه‌شده باشیم.

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_شكنجه
#سامان_یاسین
@Tavaana_Tavaanatech

انجمن جهانی پزشکی، در بیانیه‌ای از اجرای حکم قطع انگشتان دست دو زندانی در زندان ارومیه، به‌شدت انتقاد کرد.
این انجمن از مقامات جمهوری اسلامی درخواست کرد تا فورا مجازات‌های بدنی مانند قطع انگشتان، را که ناقض حقوق بشر است، متوقف کنند.

یادآور می‌شویم هم‌اکنون هم حداقل ۵ زندانی، به جرم سرقت به قطع انگشتان دست محکوم شده‌اند. این سازمان نسبت به اجرای حکم غیرانسانی درباره آنان ابراز نگرانی کرد و از پزشکان خواست که از مشارکت در هرگونه اعمال شکنجه یا اجرای چنین احکامی خودداری کنند، زیرا این اقدامات مغایر با اصول اخلاقی پزشکی است.

دکتر آشوک فیلیپ، رئیس انجمن جهانی پزشکی، در واکنش به این احکام اعلام کرد که قطع عضو منجر به درد شدید، ناتوانی دائمی و خدشه به کرامت انسانی می‌شود، او این نوع مجازات‌ها را «بی‌رحمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز» توصیف کرد.

مجازات قطع عضو که در احکام کیفری فقهی با عنوان «قطع ید» شناخته می‌شود، یکی از مجازات‌های پیش‌بینی شده در قانون مجازات اسلامی (ماده ۲۷۸) به تبعیت از احکام کیفری دین اسلام است و به همین دلیل یک مجازات حدی محسوب می‌شود.
وجود چنین عملی به عنوان مجازات در قوانین کیفری موضوعه در ایران در حالی است که بر اساس «کنوانسیون بین المللی منع شکنجه و دیگر رفتارها یا مجازات‌های بی‌رحمانه، غیرانسانی یا ترذیلی» اعمال هرگونه مجازات بدنی از جمله مثله‌کردن مصداق بارز «شکنجه» محسوب شده و ممنوع است.

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#شکنجه
#نه_به_شكنجه
@Tavaana_TavaanaTech