«کسی که به نظر می‌رسد شبیه گلشیفته‌ی فراهانی (و چه بسا خودش) باشد، در حضور شیخ ناظم حقانی، پیر شاخه‌ی حقانی تصوف #نقشبندی، که کمتر از دو سال قبل درگذشت، #هنگ یا همان #هندپن می‌نوازد. مکان این جلسه به نظر در منزل #شیخ در قبرس باشد. شیخ ناظم #حقانی در میان برخی از ایرانیان متمایل به #تصوف طرفدارانی داشت و مثلا عطاء الله مهاجرانی از #مریدان او بود و مرتب برای دیدن او به قبرس می‌رفته است. شیخ ناظم حقانی، که از نظر فقهی سنی حنفی بود، زنی #شیعه و نیمه‌ایرانی هم داشت.»
این توضیح را یاسر میردامادی، پژوهش‌گر #دین و فلسفه در توضیح این ویدئو در صفحه‌ی فیس‌بوک خود نوشته است.
#نوازندگی #موسیقی #زنان
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
این توضیح را یاسر میردامادی، پژوهش‌گر #دین و فلسفه در توضیح این ویدئو در صفحه‌ی فیس‌بوک خود نوشته است.
#نوازندگی #موسیقی #زنان
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
Forwarded from گفت‌وشنود
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
سالروز اعدام محمد ثلاث
درویش مظلوم گنابادی
۳۰ بهمن ۱۳۹۶ وقتی درویشان برای آزادی یکی از همکیشان خود مقابل پاسگاه ۱۰۲ خیابان پاسداران تهران تجمع کرده بودند، ماموران اطلاعات سپاه به همراهی نیروهای انتظامی به آنها حمله‌ور شده و اقدام به شلیک کردند. در حین درگیری‌ها، اتوبوسی حرکت کرد و خود را به محل تجمع چند نفر دژخیم رسانیده و سه نفر از آنها را کشت.
ماموران اطلاعات سپاه، درویشی به نام محمد ثلاث را به اتهام قتل سه مأمور بازداشت کرده و در بازداشتگاه بدون د سترسی به وکیل، زیر شکنجه‌های جسمی گرفتند. این درویش که در آن زمان ۵۰ ساله و پدر دو فرزند بود، ابتدا اتهام وارد شده را پذیرفت؛ و سپس موکداً اعلام کرد که زیر شکنجه وادار به این کار شده است.
حکومت جمهوری اسلامی، بی توجه به اعتراضات جهانی به سرکوب درویشان و بی‌توجه به اشکالات عدیده‌ی حقوقی وارد به پرونده، در ۲۸ خردادماه ۱۳۹۷، محمد ثلاث را اعدام کرد. خبر اعدام این درویش مظلوم، موجی از خشم در داخل و خارج ایران به وجود آورد.
سرکوب تنوع دینی، آن هم به شکل خشن، روش همیشگی حکومت اسلامی از زمان تصدی قدرت در ایران بوده است. در کتابچه‌ی «ناباورمندان» در بخش «علل تعقیب و سرکوب دینی در ایران» ضمن گزارش مختصر این سرکوب سیستماتیک، به تعلیل و تبیین آن پرداخته شده و از جمله آمده است:
«سرکوب دینی پس از ۵۷ در ایران شدت گرفت و به یک برنامه حکومتی سیستماتیک تبدیل شد. بهاییان پیش از ۵۷ هم گاهی مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند؛ اما این برنامه‌ای از ناحیه حکومت وقت نبود. به همین ترتیب می‌توان دید که رهبران بسیاری از فرقه‌های صوفیه، به علت قتل‌های مشکوکی که رخ داد، پس از ۵۷ ایران را ترک کردند و از میان آنها تنها مشایخ صوفیه گنابادی اصرار به ماندن در ایران نشان دادند. کم‌ترین علتی که برای تشدید سرکوب‌های دینی پس از ۵۷ به ذهن متبادر می‌شود، حاکمیت ذهنیت جزمیت‌اندیش روحانیت شیعه است؛ ذهنیتی که خود را حقیقت مطلق می‌داند و مدعیان رقیب را تحمل نمی‌کند.»
برای دسترسی به این گزارش رجوع کنید به:
dialog.tavaana.org/nonbelievers-5/
#ناباورمندان #ادیان_غیررسمی #درویش #درویش_گنابادی #تصوف #صوفی #محمد_ثلاث #نه_به_اعدام
https://t.me/majzooban_org
@Dialogue1402
درویش مظلوم گنابادی
۳۰ بهمن ۱۳۹۶ وقتی درویشان برای آزادی یکی از همکیشان خود مقابل پاسگاه ۱۰۲ خیابان پاسداران تهران تجمع کرده بودند، ماموران اطلاعات سپاه به همراهی نیروهای انتظامی به آنها حمله‌ور شده و اقدام به شلیک کردند. در حین درگیری‌ها، اتوبوسی حرکت کرد و خود را به محل تجمع چند نفر دژخیم رسانیده و سه نفر از آنها را کشت.
ماموران اطلاعات سپاه، درویشی به نام محمد ثلاث را به اتهام قتل سه مأمور بازداشت کرده و در بازداشتگاه بدون د سترسی به وکیل، زیر شکنجه‌های جسمی گرفتند. این درویش که در آن زمان ۵۰ ساله و پدر دو فرزند بود، ابتدا اتهام وارد شده را پذیرفت؛ و سپس موکداً اعلام کرد که زیر شکنجه وادار به این کار شده است.
حکومت جمهوری اسلامی، بی توجه به اعتراضات جهانی به سرکوب درویشان و بی‌توجه به اشکالات عدیده‌ی حقوقی وارد به پرونده، در ۲۸ خردادماه ۱۳۹۷، محمد ثلاث را اعدام کرد. خبر اعدام این درویش مظلوم، موجی از خشم در داخل و خارج ایران به وجود آورد.
سرکوب تنوع دینی، آن هم به شکل خشن، روش همیشگی حکومت اسلامی از زمان تصدی قدرت در ایران بوده است. در کتابچه‌ی «ناباورمندان» در بخش «علل تعقیب و سرکوب دینی در ایران» ضمن گزارش مختصر این سرکوب سیستماتیک، به تعلیل و تبیین آن پرداخته شده و از جمله آمده است:
«سرکوب دینی پس از ۵۷ در ایران شدت گرفت و به یک برنامه حکومتی سیستماتیک تبدیل شد. بهاییان پیش از ۵۷ هم گاهی مورد آزار و اذیت قرار می‌گرفتند؛ اما این برنامه‌ای از ناحیه حکومت وقت نبود. به همین ترتیب می‌توان دید که رهبران بسیاری از فرقه‌های صوفیه، به علت قتل‌های مشکوکی که رخ داد، پس از ۵۷ ایران را ترک کردند و از میان آنها تنها مشایخ صوفیه گنابادی اصرار به ماندن در ایران نشان دادند. کم‌ترین علتی که برای تشدید سرکوب‌های دینی پس از ۵۷ به ذهن متبادر می‌شود، حاکمیت ذهنیت جزمیت‌اندیش روحانیت شیعه است؛ ذهنیتی که خود را حقیقت مطلق می‌داند و مدعیان رقیب را تحمل نمی‌کند.»
برای دسترسی به این گزارش رجوع کنید به:
dialog.tavaana.org/nonbelievers-5/
#ناباورمندان #ادیان_غیررسمی #درویش #درویش_گنابادی #تصوف #صوفی #محمد_ثلاث #نه_به_اعدام
https://t.me/majzooban_org
@Dialogue1402