ما از کسی نمی‌ترسیم؛ ماریا النا مویانو و مبارزه در دفاع از حقوق زنان در پرو

زنان پرو چندین دهه برای عدالت و حفاظت از حقوق خود تحت شرایطی بسیار تبعیض‌آمیز مبارزه کرده‌اند. نقض حقوق بشر در پرو طی دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی به بدترین حد خود رسید؛ زمانی که درگیری‌های مسلحانه مرگبار بین گروه چریکی «مسیر درخشان» و دولت، زندگی مردم عادی پرو را از هم پاشاند. زنان، به‌ویژه آن‌هایی که از جوامع بومی و حاشیه‌ای بودند، یا توسط نیروهای نظامی مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند یا توسط چریک‌ها به قتل رسیدند. تعداد زیادی از زنان دور هم گرد آمدند تا سازمان‌دهی لازم برای اعتراضات را ایجاد کنند و «ماریا النا مویانو» یکی از آنان بود. او به عنوان رئیس «فدراسیون زنان ویا السالوادور»، در زمینه توانمندسازی زنان فعالیت می‌کرد؛ علیه خشونت سخن می‌گفت و الگویی از رهبری را ارائه کرد که الهام‌بخش مردم سراسر پرو شد. با وجود ترور او در سال ۱۹۹۲ توسط گروه «مسیر درخشان»، مویانو همچنان نماد شجاعت برای زنان پرویی باقی ماند؛ زنانی که به مبارزه برای رسیدن به حقوق خود ادامه می‌دهند. علی‌رغم چالش‌های مداوم، این زنان با تلاش برای افزایش مشارکت زنان در جامعه و محافظت از یکدیگر در برابر خشونت، در مسیر دستیابی به عدالت، به پیروزی‌های مهم قانونی دست یافته‌اند.

متن کامل این مطالعه موردی را به رایگان دانلود کنید!
https://tavaana.org/maria-elena-moyano-womens-rights-peru/

نسخه انگلیسی
https://en.tavaana.org/maria-elena-moyano-womens-rights-peru/

#یاری_حقوقی_توانا
#زنان
#مطالعه_موردی
@Tavaana_TavaanaTech

ما از کسی نمی‌ترسیم؛ ماریا النا مویانو و مبارزه در دفاع از حقوق زنان در پرو

زنان پرو چندین دهه برای عدالت و حفاظت از حقوق خود تحت شرایطی بسیار تبعیض‌آمیز مبارزه کرده‌اند. نقض حقوق بشر در پرو طی دهه‌های ۱۹۸۰ و ۱۹۹۰ میلادی به بدترین حد خود رسید؛ زمانی که درگیری‌های مسلحانه مرگبار بین گروه چریکی «مسیر درخشان» و دولت، زندگی مردم عادی پرو را از هم پاشاند. زنان، به‌ویژه آن‌هایی که از جوامع بومی و حاشیه‌ای بودند، یا توسط نیروهای نظامی مورد تجاوز جنسی قرار گرفتند یا توسط چریک‌ها به قتل رسیدند. تعداد زیادی از زنان دور هم گرد آمدند تا سازمان‌دهی لازم برای اعتراضات را ایجاد کنند و «ماریا النا مویانو» یکی از آنان بود. او به عنوان رئیس «فدراسیون زنان ویا السالوادور»، در زمینه توانمندسازی زنان فعالیت می‌کرد؛ علیه خشونت سخن می‌گفت و الگویی از رهبری را ارائه کرد که الهام‌بخش مردم سراسر پرو شد. با وجود ترور او در سال ۱۹۹۲ توسط گروه «مسیر درخشان»، مویانو همچنان نماد شجاعت برای زنان پرویی باقی ماند؛ زنانی که به مبارزه برای رسیدن به حقوق خود ادامه می‌دهند. علی‌رغم چالش‌های مداوم، این زنان با تلاش برای افزایش مشارکت زنان در جامعه و محافظت از یکدیگر در برابر خشونت، در مسیر دستیابی به عدالت، به پیروزی‌های مهم قانونی دست یافته‌اند.

متن کامل این مطالعه موردی را به رایگان دانلود کنید!
https://tavaana.org/maria-elena-moyano-womens-rights-peru/

نسخه انگلیسی
https://en.tavaana.org/maria-elena-moyano-womens-rights-peru/

#یاری_حقوقی_توانا
#زنان
#مطالعه_موردی

@Tavaana_TavaanaTech

نظارت بر هزینه‌های هنگفت جمهوری اسلامی برای مقاصد نظامی، از حقوق شهروندان است

جمهوری اسلامی ایران تاکنون چقدر برای اهداف نظامی خود همچون ساخت مو‌شک‌ها و انرژی هسته‌ای هزینه کرده است؟ آیا این هزینه‌ها در شرایط فعلی اقتصادی منطقی است؟ آیا واقعا این هزینه‌ها توان نظامی ایران را بالا برده است؟ اگر این چنین است چرا موشک‌های جمهوری اسلامی هیچ موفقیتی در هدف‌قراردادن خاک اسرائیل کسب نکردند؟ چرا باید کشور ایران برای چندین دهه برای اسرائیل دشمن باشد و بودجه هنگفتی برای مقابله با آن صرف کند؟ آیا هیچ راه دیپلماتیک برای حل و فصل این موضوع وجود ندارد؟

این‌ها سوالاتی است که شاید ذهن بسیاری از مردم را در این روزها درگیر کرده باشد در حالی که مردم به هیچ وجه نمی‌توانند پاسخ روشنی به این سوالات بیابند. زیرا جمهوری اسلامی درباره برنامه‌های نظامی خود و بودجه‌ای که برای آن خرج می‌کند، به‌شدت مخفی کار است. آیا اصلا مردم حق کسب آگاهی در این مورد را دارند؟ آیا جمهوری اسلامی حق این را دارد که بگوید مصارف نظامی محرمانه است و مردم نباید بدانند؟ آیا مردم حق نظارت بر این گونه موارد را ندارند؟

کانت فیلسوف آلمانی در کتاب «نقد عقل محض» می‌گوید: «حکمران حافظ منفعت عموم است و بنابراین هیچ دلیلی وجود ندارد برای اینکه از نظارت عموم بر اعمالش بگریزد. در واقع حکمرانی که از چنین نظارتی بیم داشته باشد، بیمناک آن است که اعمالش در خدمت منفعت عموم نیست و در این تردید به سر می برد که حقیقت در پرتو اصل علنی‌گشتن کنش‌ها، آشکار شود.»

متن کامل این گزارش خواندنی:

https://tavaana.org/international-law-right-to-information/

#یاری_حقوقی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

چندی پیش ضیا نبوی، زندانی سیاسی، از شیوع ساس در بند ۸ زندان اوین خبر داده بود، به نوشته نبوی، زندانیان این بند از هر تمهیدی استفاده می‌کنند تا از گزش ساس‌ها در امان بمانند؛ اما فایده‌ای ندارد. یک زندانی «بلوز آستین بلند با سرآستین کشی می‌پوشد، جورابش را روی شلوارش بالا می‌کشد، همه زوایای تخت و تشک را بازرسی می‌زند و پتو را طوری دور سر و اندامش می‌پیچد که هیچ راه نفوذی برای ساس‌ها باقی نماند. حتی قرص خواب قوی هم مصرف می‌کند اما همه این تدبیرها به اندازه یکی دو ساعت هم چاره کار نیستند.»

او در بخشی از نامه‌اش نوشته بود:
«وقتی به ساس‌های محبوس میان لیوان‌های پلاستیکی نگاه می‌کردم و جمعیت احتمالی آنها در بند به ذهنم می‌آمد، به خود می‌گفتم اینجا زیست‌بوم ساس‌هاست؛ آنها نیستند که اضافی‌اند؛ این ما هستیم که باید برویم.»

قوه قضاییه ادعای ضیا نبوی را تکذیب کرد و او را به خاطر اطلاع‌رسانی درباره ساس‌ها به انفرادی تنبیهی فرستاد!

اما وجود ساس در زندان امری مسبوق به سابقه است به طوری که بکتاش آبتین در یکی از شعرهایش به آن اشاره کرده بود.

سعید دهقان، وکیل دادگستری در این باره نوشته:

«برخلاف ادعای قوه قضاییه که می‌گوید زندان اوین پاکیزه است و #ساس ندارد، این مساله اصلا تازگی ندارد و سندش هم شعری با عنوان «ساس» در کتاب «مرثیه‌ای برای گل‌های پژمرده» اثر زنده‌یاد #بکتاش_آبتین است که در مهر ۱۳۹۹ سروده است:

ما
و ساس‌ها
در زندانی مشترک
حبس می‌کشیدیم.

از قضا، شعر «ساس» نخستین شعر از این کتاب است كه شصت قطعه شعر دارد و ‎#نشر_باران در اواخر سال ۱۴۰۲ منتشر کرده است.»


حقوق زندانی در برنامه‌های روزانه بازداشتگاه و زندان
https://tavaana.org/prisonersrights23/
بهداشت در زندان
https://tavaana.org/prisoners_rights29/

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

رضا شهابی و داوود رضوی، کارگران زندانی، در نامه‌ای به‌ نمایندگان تشکلات‌ کارگری جهان در صد و دوازدهمین کنفرانس سازمان بین‌المللی کار، نسبت به عدم حمایت جهانی از کارگران زندانی در ایران، اعتراض کردند.

آن‌ها در این نامه نوشته‌اند: «پرونده‌سازی، اخراج و ‌اذیت و آزار و حبس‌های طولانی خود و بسیاری فعالان کارگری و همچنین نقض مقاوله‌نامه‌های (کنوانسیون‌های) بین‌المللی در مورد آزادی تشکل‌ها، پیمان‌های دسته‌جمعی، حق کار و زندگی و ایمنی کار در ایران موضوع پنهانی نیست.»

رضا شهابی، از اعضای هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت اتوبوسرانی تهران در تاریخ ۲۲ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در منزل خود بازداشت و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
آقای شهابی توسط دادگاه بدوی، از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام و اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور» مجموعا به ۶ سال حبس تعزیری و از بابت مجازات تکمیلی به ممنوعیت خروج از کشور، عضویت در احزاب و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و منع اقامت در تهران و استان‌های مجاور به مدت ۲ سال محکوم شده بود. این حکم در اواخر دی ماه سال گذشته، در دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد.
وی پیش از این هم به دلیل فعالیت‌های صنفی سابقه بازداشت و محکومیت داشته است.

داوود رضوی هم عضو سندیکای کارگران شرکت واحد است که دوران محکومیت خود را در زندان اوین سپری می کند، او از رسیدگی مناسب پزشکی محروم مانده‌ است.
داوود رضوی از بیماری‌های گوارشی و چشم و زانو رنج می‌برد و همچنان موفق به اخذ مرخصی درمانی نشده است.

متن کامل بیانیه را اینجا بخوانید

#یاری_حقوقی_توانا
#رضا_شهابی
#کارگران
#بیانیه
#داوود_رضوی
@Tavaana_TavaanaTech

محمدحسن صادقیان به ۵ سال حبس محکوم شد او از بازداشت‌شدگان انقلاب زن زندگی آزادی است.
محمدحسن صادقیان هم‌اکنون در زندان وکیل‌آباد مشهد محبوس است. دادگاه تجدیدنظر استان خراسان رضوی حکم ناعادلانه ۵ سال حبس او را تایید کرده است.
اتهامات او «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی»، «تبلیغ علیه نظام» و «برهم‌زدن نظم عمومی» اعلام شده است.
محمدحسن صادقیان ۲۷ شهریورماه ۱۴۰۱ در میدان راهنمایی مشهد بعد از تظاهرات توسط نیروهای لباس شخصی ربوده شد، اما پس از سه روز حبس در انفرادی آزاد شد.
اما چند روز بعد سوم مهرماه ۱۴۰۱ نیروهای امنیتی با هجوم به خانه‌شان محمدحسن را بازداشت کردند و از همان زمان تا کنون او در زندان است.

#مشهد #محمدحسن_صادقیان #مهسا_امینی #انقلاب_ملی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

رضا شهابی، فعال حقوق کارگران و عضو هیئت‌مدیره سندیکای کارگران شرکت اتوبوس‌رانی تهران و حومه، به دلیل وخامت حال و وضع نامناسب جسمی از زندان اوین به بیمارستان منتقل شد

شنبه ۱۹ خردادماه رضا شهابی به دلیل درد جسمانی شدید، بی‌حسی و بی‌حرکتی انگشتان پای راست به بیمارستان «امام خمینی» تهران اعزام شد. پس از معاینه، با نظر کتبی پزشک مبنی بر احتمال تنگی کانال نخاع و بیرون‌زدگی سه دیسک، آقای شهابی ملزم به انجام فوری ام‌آرآی و استراحت مطلق شده است.

به گزارش هرانا در روزهای اخیر با وجود حال نامساعد جسمی ایشان، مسئولان زندان فقط به تزریق آمپول‌های مسکن بسنده کرده بودند.

رضا شهابی به دلیل جراحی‌ مهره‌های گردن و کمر در دوره حبس قبلی و علیرغم تایید پزشکان زندان و بیمارستان طالقانی مبنی بر ضرورت جراحی فوری و اورژانسی گردن، دوران محکومیت خود را بدون یک روز مرخصی در زندان اوین می‌گذراند. آقای شهابی از فشار خون بالا و درد شدید در ناحیه گردن هم رنج می‌برد، او تا کنون با بهانه‌تراشی مسئولان همچنان از طی‌کردن مراحل درمان خود محروم بوده است.
جمهوری اسلامی تعداد زیادی از زندانیان سیاسی را به عمد از رسیدگی و درمان محروم کرده است۔
رضا شهابی، در تاریخ ۲۲ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در منزل خود بازداشت شد و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
آقای شهابی توسط دادگاه بدوی، از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام و اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور» مجموعا به ۶ سال حبس تعزیری و از بابت مجازات تکمیلی به ممنوعیت خروج از کشور، عضویت در احزاب و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و منع اقامت در تهران و استان‌های مجاور به مدت ۲ سال محکوم شده بود. این حکم در اواخر دی ماه سال گذشته، در دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد.
وی پیش از این هم به دلیل فعالیت‌های صنفی سابقه بازداشت و محکومیت داشته است.

#نه_به_جمهورى_اسلامى
#یاری_حقوقی_توانا
#رضا_شهابی
@Tavaana_TavaanaTech

نجات انورحمیدی، معلم و زندانی سیاسی است که در زندان سپیدار اهواز به سر می‌برد. سال‌ها ست که این معلم زندانی ۶۷ علیرغم ابتلا به بیماری‌های متعدد از رسیدگی مناسب پزشکی و اعزام به بیمارستان محروم بوده است.

یک منبع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی به «هرانا» گفت:
«علیرغم ابتلای خانم انورحمیدی به اختلال در عملکرد تیروئید، آب مروارید و خونریزی از ناحیه هر دو چشم، فشار خون، چربی خون و سردردهای مزمن از رسیدگی پزشکی مناسب و همچنین اعزام به پزشکی قانونی برای تایید عدم توانایی در تحمل کیفر محروم مانده است.»
ایشان تا کنون حتی از اولیه‌ترین نیازهای درمانی محروم بوده و از سال ۹۷ تاکنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است.

این زندانی سیاسی پیش از این در دهه شصت نیز زندانی بوده و از سردرد مزمن که نتیجه شکنجه در سال‌های پیش در زندان است، رنج می‌برد.

خانم «انورحمیدی کارون» متولد ۱۳۳۷، ساکن اهواز است، او در سال ۹۶ بازداشت شد و به اتهام ا«قدام علیه امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم کرد. در اسفندماه ۹۷ دوباره بازداشت شد و به زندان سپیدار اهواز منتقل شد. در این دوره شعبه چهارم ‌دادگاه اهواز، نجات انورحمیدی و همسرش را به ۱۵ سال زندان محکوم کرد.

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
#زندان
#زندانی
#نجات_انور_حمیدی
#نجات_انورحمیدی
@Tavaana_TavaanaTech

محمدحسین درودی؛ از عوامل قتل حکومتی مجیدرضا رهنورد

نام او محمدحسین درودی است. در جایگاه «دادستان» عمومی و انقلاب مشهد از اعضای تیم قتل حکومتی مجیدرضا رهنورد بود؛ جوان معترض مشهدی که در دفاع از خود مقابل عوامل بسیجی، در جریان اعتراضات انقلابی در مشهد، توسط دستگاه سرکوب بازداشت شد.

بلافاصله مجیدرضا رهنورد را به محاربه محکوم کردند و برای او حکم اعدام صادر کردند. محاکمه‌ای که به گفته «پگاه بنی‌هاشمی»، حقوقدان، شبیه به «دادگاه‌های صحرایی» بود. سعید دهقان، وکیل دادگستری، نیز پروسه «محاکمه» منتهی به اعدام مجیدرضا رهنورد را «قتل حکومتی» نامید.

یکی از اعضای تیم قتل حکومتی مجیدرضا رهنورد، همین محمدحسین درودی، بود که نام «دادستان» را در آن «دادگاه» به یدک می‌کشید. به اظهارات او طی دو سه ماه اخیر که نگاه انداخته شود، به رجزخوانی‌های او برای مردم معترض برخورد می‌کنیم.

از جمله در آبان ۱۴۰۱ گفته بود: «دست دشمنان این نظام در این حوادث برای همه آشکار شده است… چنانچه فرد یا افرادی بخواهند به هر بهانه‌ای امنیت جامعه را به هم بزنند به شدت با آنان برخورد می‌شود.»

درودی در جایگاه سخنگوی خودخوانده مردم مشهد نیز قرار می‌دهد و از طرف آنان مدعی می‌شود که معترضان، «آشوبگر» هستند. او گفته بود: «مردم از وضعیتی که عده‌ای آشوبگر در شهرها به وجود آورده‌اند به شدت ناراحت هستند و از دستگاه قضایی انتظار برخورد قاطع و قانونی با این افراد را دارند.»

درودی از کارگزاران همیشه پابکار دستگاه قتل و جرح و حبس جمهوری اسلامی است و در حوزه‌های غیرسیاسی هم ید طولایی در نقض حقوق بشر دارد.

چنانکه در تیر ۱۴۰۱ در دفاع از حکم قرون وسطایی قطع دست سارقان و اعدام آنان گفته بود: «قضات بر اساس قانون و شرع و بدون توجه به هیاهوهای خارجی، در پرونده‌های سرقت رای به قطع دست و حتی اعدام می‌دهند».

https://tavaana.org/fa/MHDo

#یاری_حقوقی_توانا #محمدحسین_درودی #مجیدرضا_رهنورد #قتل_حکومتی
@Tavaana_TavaanaTech

مگسک: تیر خلاص به محمد ثلاث

 از آن‌جا که قوه قصابیه مستقل است متهم را به سرعت اعدام می‌کند و پس از آن زحمت دفن متهم را خودشان می‌کشند و بعد به خانواده می‌گویند بروید فلان قطعه
https://youtu.be/S9Wy0l7Y0es

امروز، ۲۸ خرداد، سالگرد اعدام محمد ثلاث است. او در تماس تلفنی از زندان اتهاماتش را تکذیب کرده و گفته بود که راننده اتوبوس مرگ نبوده و او را وادار به اعتراف علیه خودش کرده بودند. ولی عوامل قوه‌قضاییه به این سخنان اهمیتی نداده و با سرعت حکم اعدام را صادر و احرا کردند!

این ویدئو در سال ۱۳۹۷ توسط زنده‌یاد علیرضا رضایی ساخته شده بود.

#مگسک #محمد_ثلاث #گلستان_هفتم #نه_به_اعدام #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز تولد وحید افکاری بود، او شش سال است که در زندان است.
نوید و وحید افکاری شهریور ۱۳۹۷ چند روز بعد از اعتراضات سراسری مرداد ماه آن سال بازداشت شدند. سه ماه بعد حبیب افکاری دیگر برادر این خانواده هم بازداشت شد. نوید اعدام شد و وحید و حبیب مدت‌ها در انفرادی بودند. حبیب بالاخره بعد از ۵۵۰ روز حبس آزاد شد، اما وحید همچنان زندانی است.

سعید افکاری به مناسبت زادروز برادرش نوشت:

«شش سال پیش وقتی ۳۳ سالت بود و تازه برده بودنت زندان، میگفتی یکی اینجاست که برادرشو اعدام کردن و وسایلشو آوردن دادن بهش. میگفتی چی از این سخت‌تر تو دنیا وجود داره برای یک آدم. دو سال بعد، تو انفرادی، یه پلاستیک به تو و حبیب دادن، شرت و زیرپوش نوید با یک شلوار پاره، که زیر کتک‌هاشون تیکه‌تیکه‌ شده بود. چی از این سخت‌تر وجود داشت وحید؟ و تو این طاقت‌فرسا‌ترین روزها رو با سربلندی پشت سر گذاشتی. کاش تموم شه این سیاهی زودتر و برگردی خونه. جات خیلی خالیه. مثل تمام روزهای تلخ این شش‌سال.
تولدت ۳۹ سالگیت مبارک.»

حبیب افکاری سال قبل نوشته بود:
نوید یک بار در نزدیکی تاریخ اعدام می‌گفت: «امیدوارم تا تهش طوری برم که وحید بهم افتخار کنه.»
نوید با افتخار رفت و وحید با افتخار مانده، خیره در چشمان ظالم، تا هر لحظه با مقاومتش به آنها یادآوری کند محکومند به شکست چرا که این مردم، این مردم شریف، سر برابر ظلم، خم نمی‌کنند.


- وحید افکاری در ملاقاتی که پس از ۱۰۰۰ روز انفرادی با خانواده اش داشت، بر روی کاغذی نوشت «آینده از آن ترسوها نیست.»

- پرونده برادران افکاری دارای ابهامات و تناقضات بسیار زیادی است و دادرسی این پرونده کاملا ناعادلانه بوده است. قتل حکومتی نوید افکاری در حالی اتفاق افتاد که او دو پرونده باز دیگر داشت که رسیدگی نشده بودند، حکم بر اساس اعترافات اخذشده تحت شکنجه صادر شده است، اعترافاتی اجباری که فاقد اعتبار هستند، هیچ سند و مدرکی نداشتند که جرمی را علیه برادران افکاری ثابت کند. شاهدان برادران افکاری به دادگاه فراخوانده نشدند و اظهاراتشان را نشنیدند و بسیاری از ایرادات حقوقی و شکلی به دادگاه وارد بوده است.


#نوید_افکاری #وحید_افکاری #برادران_افکاری
#یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

رضا شهابی، فعال حقوق کارگری در زندان اوین، دست به اعتصاب غذا زده است.

به گزارش سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، رضا شهابی در اعتراض به محرومیت از حق درمان و همچنین تهدید مسئولان زندان از روز دوشنبه ۱۸ تیر دست به اعتصاب غذا زده است.

با وجود این‌که کمیسیون پزشکی پیش‌تر اعلام کرده بود، این فعال کارگری به دلیل وخامت وضع سلامتی که از درد شدید گردن، مهره‌ها، دیسک کمر و پا رنج می‌برد و باید به بیمارستان اعزام شود، این فعال کارگری به دلیل کارشکنی مسئولان بند ۴ زندان اوین از اعزام به بیمارستان محروم مانده است.

رضا شهابی به دلیل جراحی‌ مهره‌های گردن و کمر در دوره حبس قبلی و علیرغم تایید پزشکان زندان و بیمارستان طالقانی مبنی بر ضرورت جراحی فوری و اورژانسی گردن، دوران محکومیت خود را بدون یک روز مرخصی در زندان اوین می‌گذراند. آقای شهابی از فشار خون بالا و درد شدید در ناحیه گردن هم رنج می‌برد، او تا کنون با بهانه‌تراشی مسئولان همچنان از طی‌کردن مراحل درمان خود محروم بوده است.
جمهوری اسلامی تعداد زیادی از زندانیان سیاسی را به عمد از رسیدگی و درمان محروم کرده است۔
رضا شهابی، در تاریخ ۲۲ اردیبهشت‌ماه ۱۴۰۱، توسط نیروهای امنیتی در منزل خود بازداشت شد و به بازداشتگاه وزارت اطلاعات موسوم به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شد.
آقای شهابی توسط دادگاه بدوی، از بابت اتهام «فعالیت تبلیغی علیه نظام و اجتماع و تبانی به قصد ارتکاب جرم علیه امنیت کشور» مجموعا به ۶ سال حبس تعزیری و از بابت مجازات تکمیلی به ممنوعیت خروج از کشور، عضویت در احزاب و فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و منع اقامت در تهران و استان‌های مجاور به مدت ۲ سال محکوم شده بود. این حکم در اواخر دی ماه سال گذشته، در دادگاه تجدیدنظر استان تهران عینا تایید شد.
وی پیش از این هم به دلیل فعالیت‌های صنفی سابقه بازداشت و محکومیت داشته است.

#نه_به_جمهورى_اسلامى
#یاری_حقوقی_توانا
#رضا_شهابی
@Tavaana_TavaanaTech

مژگان سلمان‌زاده، شهروند بهائی، بیش از ۳۰ روز است که به‌صورت بلاتکلیف در زندان ارومیه به سر می‌برد۔

طی ماه‌های اخیر بازداشت و آزار بهاییان افزایش یافته است. در روزهای گذشته تعداد زیادی از اعضای جامعه بهایی ایران در شهرهای مختلف بازداشت شده‌اند۔

وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بهائیان را به جاسوسی برای اسراییل متهم می‌کند۔
‏اغلب شهروندان بهائی بعد از بازداشت‌های غیرقانونی، با اتهام جاسوسی برای اسرائيل مواجه می‌شوند، در حالی‌که بالغ بر ۸۰ سال پیش از شکل‌گیری کشور اسرائيل، آنها «عکا» را مقدس می‌شمردند و با آن سرزمین در ارتباط بودند


#بهائی #بهائیان
#یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حکومت با تیغ بی‌رحم قضا‎

در سیستم دادگستری جمهوری اسلامی، قضاوت به ابزاری برای سرکوب و خاموش‌کردن صدای معترضان تبدیل شده است، قتل حکومتی متهمان، همچون قرون وسطی که به اسم عدالت تیغی بی‌رحم بر گردن متهمان بی‌پناه فرود می‌آمد، هر روز جان هموطنانی را می‌گیرد؛ جایی که قانون نه به عنوان حافظ حقوق مردم، بلکه به عنوان وسیله‌ای برای تثبیت قدرت حکومت عمل می‌کند.
جمهوری اسلامی، از نظر سرانه اعدام در جهان اول است. غیر از متهمان سیاسی، عده زیادی متهمان موادمخدر و قتل و ... اعدام می‌شوند. این در حالی است که تبعیض، فقر، بی‌عدالتی، آموزش ایدئولوژیک، رکود اقتصادی ناشی از بی‌تدبیری حکومت و ... که ریشه‌های جرم هستند، همچنان وجود دارند و تجربه نشان داده که اعدام باعث خیر و سعادت جامعه نمی‌شود و دردی را دوا نمی‌کند.

زندانیان سیاسی و عقیدتی که هر روز شاهد جنایت اعدام هستند، هفته‌ها است که کارزاری را راه انداخته‌اند و سه‌شنبه‌ها دست به اعتصاب غذا می‌زنند. آن‌ها خواستار همبستگی همه آحاد جامعه علیه اعدام هستند. لغو احکام وحشیانه جز با همبستگی، ایستادگی و تبدیل «نه به اعدام» به خواست همگانی و استفاده از همه ظرفیت‌ها برای همراه کردن نهادهای بین‌المللی میسر نیست.

طرح از شاهرخ حیدری

https://tavaana.org/execution-without-fair-trial/

#کارتون #نه_به_اعدام
#یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دومین سالگرد قتل دانش رهنما
۲۵ ساله‌، پدر دختری خردسال
جوانی که در خاک‌سپاری دوست نزدیکش فرجاد درویشی به قتل رسید‌۔
۳۰ شهریور ۱۴۰۱ در روستای بالو، ارومیه، پس از خاک‌سپاری فرجاد درویشی، نیروهای سرکوبگر جمهوری اسلامی، عبدالله محمودپور را با گلوله به قتل رساندند۔
دانش رهنما هم که برای کمک به این نوجوان ۱۶ ساله رفته بود با شلیک گلوله ماموران جمهوری اسلامی به قتل رسید۔

در همین چند سطر شرح شجاعت و مرگ سه نفر از یک روستا را خواندیم۔
در جای‌جای خاک کشورمان، چه‌بسیار آزادی‌خواهانی که آرمیده‌اند۔
به امید دادخواهی


#دانش_رهنما #مهسا_امینی #انقلاب_ملی
#یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech