فاطمه سپهری، زندانی سیاسی، طی پیامی اعلام کرد که در «سیرک انتصابات» شرکت نخواهد کرد. این پیام که در صفحه اینستاگرام برادرش، علی سپهری، منتشر شده است به شرح زیر است:

«ما در سیرک انتصابات شما شرکت نخواهیم کرد.
شما دروغگوترین انسان‌های اعصار تاریخ هستید، به شما اعتماد نداریم.

شما دزد و اختلاس‌گرترین افراد هر جامعه‌ای هستید، با شما همراهی نخواهیم کرد.
شما بی‌رحم‌ترین حاکمان سده‌های تاریخ هستید، بار گناه شما را به دوش نمی‌کشیم.

شما بی‌کفایت‌ترین مدیران هر کشوری هستید، مسئولیتی را به شما محول نخواهیم کرد.
ما به زودی نقطه پایان استیلای‌تان را رقم خواهیم زد.

#فاطمه_سپهری زندان وکیل‌آباد مشهد  ۶تیر ماه ۱۴۰۳»

#محمدحسین_سپهری #سیرک_انتخابات #رای_بی_رای #نه_به_جمهوری_اسلامی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیانیه زندانیان سیاسی بند ۶/۱ زندان وکیل‌آباد مشهد خطاب به مردم ایران و اپوزیسیون

به نام یگانه آفریدگار هستی
ملت بزرگ و ستم‌دیده ایران
در حالی که قامت پدران و صورت تکیده مادران داغ‌دیده همچنان در انتظار طلوع خورشید آزادی و عدالت است، و هر روز خون عزیزان دیگری بر سرخی خاک ایران زمین می‌افزاید، این رژیم سراسر نکبت و فساد به گسترش آتش و خون مشغول است.
شگفتا همه می‌دانیم تنها راه جاتمان در ایجاد یک همبستگی ملی می‌باشد، اما ۴۶ سال است که علی رغم تحمیل هزینه‌های جانی و مالی هنگفت از سوی رژیم بر مردم و مبارزان راه آزادی هنوز به آن مهم دست نیافتیم. رژیم مکار جمهوری اسلامی توانسته است با برنامه‌ریزی دقیق اکثر مبارزین و فعالین و رهبران اپوزیسیون را از مبارزه در فضای حقیقی دور کرده و مبدل به مبارزان مجازی کند. حتی از پیش با تربیت سارقان جنبش‌های مردمی هرگاه مردم به خیابان آمدند، اکثریت با سوق یافتن در بی‌راهه پس از چندی به طور کامل سرکوب شدند.
با توجه به شرایط بسیار وخیم امروز، ما تعدادی از فرزندان مام‌میهن که در زندان وکیل‌آباد مشهد به سر می‌بریم دو پیشنهاد، یکی برای ملت و دیگری رهبران احزاب و رسانه‌ها و جریان‌های سیاسی خارج از کشور در جهت برون رفت از این انسداد ارائه می‌دهیم. ارائه‌ای در نهایت اخلاص و درد که با تندی قلم همراه است.

پیشنهاد اول خطاب به مردم ایران که از فقر و سیل مصائب خسته‌اند و مدام در پی راه نجات هستند وقت آن رسیده که همه ما اول به خود و بعد به دیگران ثابت کنیم که آزادی وطن چه ارزشی برایمان دارد. ما از شما نمی‌خواهیم در این روزگار سخت جلوی گلوله بایستید اما اگر به فردای خود و عزیزانتان می‌اندیشید بیایید از این پس در عصر روزهای آخر هفته با هزینه یک برگ دستمال کاغذی به این خیزش آرام بپیوندید. ما برای رد شدن از ترس‌ها و دیدن عظمت خود باید همدیگر را کف خیابان ببینیم، آن هم با در دست گرفتن یک دستمال کاغذی سفید که نشانه صلح و دوستی ماست و پیاده‌روی در معابر پر تردد شهرها پارک‌ها و...! بعد از چند هفته خواهید دید که چگونه "همبستگی ملی" ما ایجاد شده بی‌آنکه رژیم بتواند بهانه‌ای برای دستگیری و سرکوب به دست آورد. اگر حاضر نشویم چنین حرکت بی‌هزينه ‌ای را سامان دهیم بدان معناست که ما لایق شرایط فعلی می‌باشیم.

پیشنهاد دوم: نمی‌گوییم همه لیدرها و فعالین شناخته شده مبارزین مجازی هستند، اما کارنامه اپوزیسیون به ویژه عزیزان خارج‌نشین گویای آن است
که در رهبری و ایجاد تشکیلاتی منسجم که توان ارائه راهکار و بسترسازی برای خیزش و راهبری آن را داشته باشد ناتوان بوده‌ایم. اینک ما جمعی از زندانیان سیاسی خطاب به همه چهره‌های شناخته شده اپوزیسیون و رسانه‌ها به ویژه عزیزانی که متخصص خودزنی شدند، تمنا داریم اگر لابلای آن مبارزاتی که علیه همدیگر روا می‌دارید، وقتی و فرصتی داشتید لطفاً در ایجاد یک شورای هماهنگی خبری بکوشید زمانی مردم به فراخوانی توجه می‌کنند که بدانند چهره‌های مورد قبولشان آن را تایید نموده و زمان یک فراخوان ملی به وجود می‌آید که از کانال یک شورای سیاست گذاری فراگیر خارج شده باشد. شورایی که علاوه بر حضور نمایندگان احزاب، انتیک‌ها و جریان‌های سیاسی احزاب رسانه و خبر هم در در آن همکاری داشته باشند. وجود چنین شورایی برای به ثمر نشستن خیزش آینده حیاتی می‌باشد. باید مردم از طریق چنین منبع رسمی با برنامه‌ها و اخبار اپوزیسیون هماهنگ شوند. امیدواریم شما عزیزان در خارج کشور با درک این ضرورت هرچه زودتر خبر خوش تشکیل این شورا را ابلاغ فرمایید. دنیا و مجامع جهانی زمانی برای اپوزیسیون ایران ارزش قائل می‌شوند که ببینند علی رغم همه اختلافات فکری ما توان همصدایی را داریم و در مشترکات مهمی چون نابودی رژیم استبدادی و برقراری حکومت دموکراتیک که ضامن صلح و ثبات منطقه و جهان باشد کنار یکدیگریم. گاه آن رسیده که عیار همه ما مشخص شود آیا مبارزان راستین آزادی هستیم یا پهلوانان مجازی!


اسامی زندانیان سیاسی امضا کننده:
۱- عباس واحدیان شاهرودی
۲-جواد لعل‌محمدی

#انتصابات #رای_بی_رای #سیرک_انتخابات #نه_به_جمهوری_اسلامی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دکتر مصطفی مهرآیین که دقایقی از سخنانش در مناظره با عباس عبدی را در این ویدیو می‌بینید، با انتشار بیانیه‌ای خطاب به مردم ایران از آن‌ها درخواست کرد که در انتخابات رژیم شرکت نکنند.

متن این بیانیه به شرح زیر است:

خطاب به مردم شریف سرزمینم ایران

قدرت جمعی شما در فضای مدنی جامعه برای تحقق اهداف انسانی و اخلاقی‌تان کافیست.

مردم شریف سرزمینم،قدرت واقعی قدرت شما، آگاهی تاریخی واقعی آگاهی تاریخی شما و منازعه واقعی هم منازعه قدرت جمعی شما با اقتدارگرایانی است که در معنای دقیق آن قدرت را در دست دارند. شما نیازی به هیچ میانجی از جمله نیروهایی به اصطلاح اصلاح طلب میان خود و هسته سخت قدرت ندارید و باید منازعه خود با قدرت و تحقق اهداف و آرمان‌ها و خواسته‌هایتان را مستقیم و در قالب اشکال متفاوت جنبش مدنی دنبال کنید که بسیار کارساز بوده و چنان که در مساله حجاب یا رفتن زنان به استادیوم یا آشکارکردن فساد سیستماتیک موجود در نظام سیاسی یا جلوگیری کردن از پدیده‌های نادرستی چون قطع‌کردن درختان یا به عقب‌راندن گشت ارشاد نشان داده‌اید، توانسته اید مفهوم  "مردم"  و " قدرت جمعی مردم" را عینیت ببخشید. به آگاهی تاریخی ساده خود که آن را در قالب گزاره های روشن و شفافی چون " اینجوری چیزی عوض نمی شود" یا " اینا فقط فکر خودشونن" یا.... بیان می‌کنید ایمان داشته باشید و با تکیه بر همین آگاهی در پیوند با یکدیگر قرار گیرید و با  گره‌زدن وجودتان به یکدیگر از خود یک نیروی متحد بسازید.

بنده به عنوان فرزند این سرزمین، خاضعانه به شما پیشنهاد می‌کنم قدرت خود را به هیچ نیرویی از قبیل اصلاح‌طلبان واگذار نکنید. اینکار هم باعث حذف قدرت شما و جامعه مدنی خلق شده توسط شما و هم از میان رفتن یاد و خاطره و حقیقت جان های پاک جوانان و زنان و مردان شهید جنبش‌های سال‌های ۹۶ و ۹۸ و جنبش عظیم زن، زندگی، آزادی می شود. با شرکت شما در انتخابات و پیروزی احتمالی نیروهای به اصطلاح اصلاح‌طلب، اقتدارگرایان بار دیگر  به پشت صحنه قدرت باز گردانده می‌شوند تا با پرهیز از رودرویی مستقیم با مردم و تکیه دوباره به همان مشروعیتی که شما با رای خود به آنها بخشیده‌اید، بار دیگر بتوانند منافع شما را در بازی‌های قدرت خود و  اصلاح طلبان گم سازند.

با نه گفتن به انتخابات و حفظ فضای سیاسی فعلی کشور یعنی فضای منازعه مستقیم مردم فهیم و آزادیخواه و شریف کشور با اقتدارگرایان و نگه داشتن اقتدارگرایان در صحنه  مدیریت کشور که صحنه رسوایی آن‌ها و آشکار کننده ناتوانی آن‌ها در اداره امور کشور است آرام آرام دامنه تلاش برای تحقق منافع و آرزوها و آرمانهای خود را گسترش دهید و فضای تنفس قدرت را تنگ تر و تنگ تر سازید. امیدوارم با دوری از آفات تاریخی "استبداد دولت"، " استبداد حقیقت"، استبداد تاریخ"، و با در پیش گرفتن سیاست "صبوری، جدیت، انضباط" و " آمادگی بی پایان برای پذیرفتن رنج‌های مسیر"، "وجود" تک تک خود را تبدیل به "زندگی" و زندگی خود را تبدیل به " رخداد" و رخداد خود را تبدیل به " جاودانگی" کنید تا بار دیگر با هم ایران را تبدیل به لحظه‌ای آبرومند از تاریخ انسان بر این کره خاکی سازیم.

فرزند ملت ایران
مصطفی مهرآیین


#بیانیه #نه_به_جمهوری_اسلامی #رای_بی_رای #سیرک_انتخابات #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

یاشار تبریزی، زندانی سیاسی سابق، با انتشار ویدیویی اعلام کرد که در «انتصابات حکومت» شرکت نخواهد کرد.

او می‌گوید : «در انتصابات حکومت شرکت نخواهم کرد و انگشت در برگ خونین صندوق جمهوری اسلامی نخواهم زد.»

یاشار تبریزی می‌گوید با آنکه از طرف بازجو تهدید شده که سکوت کند، با این حال پای همه هزینه‌اش می‌ایستد.
پیام او را بشنوید.
@yasharetabrizi { یاشار تبریزی }

#سیرک_انتخابات #رای_بی_رای #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاشار_تبریزی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیانیه زندانیان سیاسی زندان قزلحصار در اعتراض به رفتارهای غیرانسانی با ناهید شیرپیشه و رضوانه احمد‌خان‌بیگی


این روزها هم‌زمان با افزایش میزان سرکوب در جامعه و متعاقب آن فشار در زندان ها علیه زندانیان سیاسی و خانواده آنان و هم چنین اوج گرفتن بیش از پیش ستم و محدودیت علیه کنشگران آزادیخواه میهن، شوربختانه هم چنان شاهد انتشار گزارش هایی مبنی بر پایمال کردن حقوق و کرامت انسانی شهروندان معترض و زندانیان سیاسی توسط نهادهای امنیتی و قضایی هستیم و بدون شک بیدادگران می‌خواهند با این اقدامات به جامعه ترس و هراس تزریق کنند.

در آخرین مورد بر پایه گزارش‌ها خبردار شدیم که این رفتارهای بیدادگرانه و غیرانسانی علیه دو تن از زندانیان سیاسی اعمال شده‌است.

نخست پیرامون بانو ناهید شیر‌پیشه مادر دادخواه زنده یاد پویا بختیاری که در زندان زنجان در تبعید است و مدتهاست در شرایط سخت روزگارش را سپری می‌کند و مورد توهین، ضرب و شتم و رفتارهای غیرانسانی قرار گرفته‌است و از سوی دیگر در بند زنان زندان اوین بانو رضوانه احمد‌خان‌بیگی دیگر زندانی سیاسی نیز در شرایط جسمی بسیار سختی قرار دارد و تحمیل این شرایط در حالی است که این بانوی دربند باردار نیز هستند.
بدون تردید ادامه این گونه رفتارها با بانوان زندانی سیاسی مصداق آشکار نقض حقوق بشر بوده و سبب ایجاد آسیب‌های مضاعف بر جان و روان آنان خواهدشد.

ما زندانیان سیاسی زندان قزلحصار ضمن حمایت از این بانوان ارجمند، خواستار پایان دادن به درد و رنج آنها، آزادی بی‌قید و شرطشان و نیز رهایی تمامی زندانیان سیاسی در ایران هستیم.

امضاکنندگان:
زرتشت احمدی راغب
احمدرضا حائری
رضا سلمان زاده
مصطفی رمضانی
رضا محمد حسینی

تیر ماه۱۴۰۳

زیبایی اینجا ست که زندانیان صدای یکدیگر شده‌اند.
به نظر شما واکنش جامعه‌مدنی در این میان چه باید باشد؟

#یاری_مدنی_توانا
#ناهید_شیرپیشه
#رضوانه_احمدخانبیگی
#بیانیه

@Tavaana_TavaanaTech

خواهر محمود مهرابی، زندانی سیاسی محکوم به اعدام، پیام دریافتی از برادرش درباره تحریم انتخابات رژیم را در مقابل مقر سازمان ملل در اتریش می‌خواند.

محمود مهرابی در اردیبهشت ماه سال جاری توسط شعبه پنجم دادگاه انقلاب اصفهان، به اتهام افساد فی‌الارض به اعدام محکوم شد.
این زندانی سیاسی از بهمن‌ماه سال ۱۴۰۱ در زندان دستگرد اصفهان محبوس است.

#محمود_مهرابی #رای_بی_رای #نه_به_جمهورى_اسلامى #سیرک_انتخابات #بیانیه #نه_به_اعدام #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

جان سامان یاسین در خطر است

نامه احمدرضا حائری، از زندان قزل‌حصار، درباره وضعیت نگران‌کننده سامان یاسین

احمدرضا حائری، زندانی سیاسی، طی نامه‌ای از شرایط وخیم و نگران‌کننده سامان یاسین، هنرمند معترض، نوشته است. او سال گذشته هم در خصوص شکنجه‌های سامان یاسین از جمله «اعدام مصنوعی» او افشاگری کرده بود و بابت آن علیهش پرونده‌سازی شده بود، اما شرایط سامان آن‌قدر وخیم است که آقای حائری با آگاهی نسبت به برخوردهای حکومت، این متن را نوشته است:

«گویی دادگاه محاکمه اشباح است، همه چیز در تاریکی مطلق! نه وکیلی وجود دارد، و نه گوئی انسانی را با هزاران امید و آرزو به محاکمه می‌کشند. تنها چیزی که دیده می‌شود، چند مامور امنیتی و قاضی گوش به فرمان سپرده با چکشی پوسیده در دست که معلوم نیست چند جوان را با کوبیدن این چکش به پای چوبه‌های دار فرستاده است!؟ چکشی که زار می‌زند در دست او، و برای آن هم دیگر جانی نمانده که کوبیده شود روی میز، برای اعلام پایان "محاکمات در تاریکی" در همه این سال‌ها!

آن‌‌چه آمد، نه تشبیه، بلکه عین واقعیتی است که در ۲۰ ماه گذشته بر روند دادرسی همبندی جوانم سامان یاسین حاکم بوده است؛ تاریکی مطلقی که متاسفانه ادامه نیز دارد.

یک ماه پیش و پس از دو بار بستری شدن سامان در بیمارستان روان‌پزشکی رازی، او را به کمیسیون پزشکی قانونی بردند، تا درباره بیماری‌های او و امکان ادامه تحمل حبس یا "تعلیق حکم" برای رسیدگی درمانی در خارج از زندان تصمیم بگیرند. اکنون یک ماه است که پاسخ پزشکی قانونی را نه به اطلاع سامان رسانده‌اند، نه خانواده او را در جریان پاسخ قرار داده‌اند. فقط دادیاری ناظر بر زندان تایید کرده که کمیسیون یک هفته پس از تشکیل جلسه پاسخ را ارسال کرده است!

چهار وکیل انتخابی سامان در ۲۰ ماه گذشته را "قاضی آتش‌به‌اختیار" ابوالقاسم صلواتی به حکم خودش اجازه نداده اعلام وکالت کنند و به پرونده دسترسی و آن را مطالعه کنند، برای دفاع از موکلشان!

اکنون نیز که پرونده به دیوان عالی فرستاده شده، شعبه رسیدگی‌کننده اجازه نداده وکیل انتخابی سامان پرونده را مطالعه کند و حتی در این اندازه نیز اجازه نداده‌اند که از پاسخ "کمیسیون پزشکی قانونی" اطلاع پیدا کند؛ وسواس آقایان در بی‌خبر نگه داشتن سامان و خانواده‌اش به اندازه ای است که گویی مهر "به‌کلی سری" زیر نامه پزشکی قانونی درباره وضعیت سلامتی سامان زده شده است!!

این تاریکی مطلق در روند فراقضائی حاکم بر پرونده سامان، بیماری‌های او در اسارت زندان قزلحصار را به شدت تشدید کرده و هر آن بیم وقوع فاجعه‌ای دیگر وجود دارد.

اینجانب پیشتر و در سالهای اخیر در مواردی هم‌چون درباره وضعیت زنده‌یاد‌ ساسان نیکنفس و سیامک مقیمی(از بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان خونین ۹۸) بارها به مقامات قضائی جمهوری اسلامی هشدار دادم که "جان انسانی در خطر است" و از آنها خواستم دست‌کم در این موارد تسلیم بخشنامه‌های شوراهای عالی درباره تسلط ضابطان امنیتی بر پرونده زندانیان سیاسی نشوند. اما در کمال بی‌رحمی توجهی نشد و ساسان دو دختر خردسالش را تنها گذاشت و در زندان تهران بزرگ در اسارت جان‌باخت و سیامک نیز پس از تحمل ۱۸ ماه زندان و تشدید بیماری‌های اعصاب ناشی از آن دوران چندی پس از آزادی به زندگی خود خاتمه داد.

از همه وجدان‌های بیدار جامعه، کنشگران مدافع حقوق‌بشر و از عموم مردم شریف و آزاده ایران انتظار می‌رود که فریاد دادخواهی این جوان دربند و خانواده‌اش باشند، و اجازه ندهند تا داغ دیگری بر هزارها داغ بر دل مانده‌مان بنشیند.

سامان یاسین با توجه به بیماری‌هایی که فشارهای دوران بازداشت از قبیل "اعدام مصنوعی" و بلاتکلیفی ۲۰ ماهه موجب تشدید آنها شده است، باید فورا آزاد شود.


احمدرضا حائری
زندان قزلحصار
چهارشنبه ۱۳ تیرماه ۱۴۰۳»

جزئیات شکنجه سامان یاسین، که سال پیش نوشته شده بود، را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/37nd7w9m

صدای سامان یاسین باشیم، نگذاریم صدای زندانیان سیاسی در هیاهوی سیرک انتصابات گم شود.

#سامان_یاسین #احمدرضا_حائری #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

🔴بیانیه مشترک اسماعیل عبدی و عزیز قاسم زاده پیرامون دور دوم انتخابات ریاست جمهوری

به نام خداوند جان و خرد!

🔸جامعه ایران در دوره‌های مختلف تاریخی و به طور خاص از زمانی که مراد از مفهوم «جامعه» به معنی مدرن آن مد نظر تجدد خواهان نو اندیش بوده و مشخصا از انقلاب مشروطه تا به امروز،به کرات دوره‌های رکود متعدد را تجربه کرده بسیاری از  پیروزی ها و دستاوردها امری موقتی بوده و استبداد دیگر بار، دوره طولانی خود را از سر گرفته و امتداد یافته است. اما چنین نیست که رکود و استبداد را پایانی نباشد و زمستان و سرما را به ابدیت پیوندی همیشگی باشد.اما دلایل رکود امروز که با آن درگیریم، عوامل متعددی دارد که دو مورد اصلی آن چنین است:

🔸یکم: برخوردهای سنگین امنیتی و قضایی با اقشار مختلف مردم از فرودستان و تهیدستان تا کارگران و معلمان از جوانان و زنان تا روشنفکران و هنرمندان و نویسندگان موجب شده که دیگر  هیچ امیدی به «روزنه گشایی» وجود نداشته باشد باساختار کنونی تصور اصلاح به شیوه‌های معمول و مرسوم به امتناع ذاتی تبدیل شده و شاید تنها دفع افسد به فساد واقع بینانه ترین نتیجه چنین انتخابی باشد که اخلاقا و عرفا و شرعا نمی‌توان از چنین نتیجه ای دفاع کرد. حضور گشت‌های ارشاد، برخورد بسیار قهرآمیز با زنان، و تداوم بازداشت و احضار فعالین منتقد تنها بخش کوچکی از شرایطی است که حضور دولت‌ها با عناوین اصلاحی و اعتدالی و اصولگرایی، تغییری در شرایط حاکم بر آن تا کنون نداشته است.

🔸دوم :عدم توان سازماندهی در بین جریان‌های اجتماعی شناسنامه‌دار است که ضروری است جنبش های اجتماعی موجود از جنبش زنان، جنبش کارگری، جنبش معلمان، جنبش روشنفکری و دیگر جریان ها  دست به خودانتقادی بنیادی بزنند و راهی را برای پیوند عمیق خود با لایه‌های مختلف اجتماعی ایجاد نمایند.

🔸«ناامیدی و استیصال » بدیهی‌ترین نتیجه‌ی رکود اجتماعی است.برخی از تصمیم‌های ناصواب و اشتباهات از همین دو امر نشات می‌گیرد. ما به تک تک کسانی که تصور می‌کنند با حضور در انتخابات می‌توانند «تغییری» رقم بزنند، به ویژه همکاران معلممان، احترام می‌گذاریم اما خطاب به همه معلمان شریف و آگاه  می‌گوییم، دستاوردهای اجتماعی که از مشروطه تا امروز کسب شده، نتیجه‌ی فعل و انفعالات درون جامعه بوده است، نه هدیه‌ی دولت‌ها و حاکمیت‌های گوناگون.

🔸بیایید به روزهای اوج جنبش معلمان نگاه کنیم. معلمان جنبشی بی‌بدیل خلق کردند. «معلم» را از نو برای مردم تعریف کردند، مدرسه و جامعه را به یکدیگر پیوند دادند.آیا  این نتیجه‌ی مبارک، محصول  لطف دولت‌های موجود اعم از اصلاح‌طلب و اصولگرا بود یا  نتیجه‌ی همبستگی و سازمان‌دهی معلمان؟

🔸آن ظرفیت بزرگ، آن توان بزرگ در همبستگی باید در متن جامعه، در کلاس‌های درس، در میان مردم کوچه و بازار، هزینه شود، نه در ستاد‌های انتخاباتی آقایان پزشکیان یا جلیلی.

🔸تردیدی نیست که این دوره رکود نیز خواهد گذشت اما فراموش نکنیم بخش بزرگی از آسیب دیدگان دی ۹۶، آبان ۹۸ از بلوچستان تا تهران و کردستان و دیگر نقاط ایران، به حسن روحانی رای داده بودند که دولت اعتدالی و اصلاحی بود و در سال ۱۴۰۱ نیز این تجربه تلخ و سنگین در دولت موسوم به اصولگرایان هم تکرار شد.به گمان ما «انتخابات» زمین بازی فعالین صنفی و مدنی نیست. می‌بایست با «خود انتقادی» و در عین حال حفظ امید، برای فرداهای روشن‌ خود را آماده کنیم.

اسماعیل عبدی

عزیز قاسم‌زاده

چهارشنبه ۱۳ تیر ۱۴۰۳

#عزیز_قاسم_زاده #اسماعیل_عبدی #بیانیه #رای_بی_رای #سیرک_انتخابات #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیانیه خانم شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل

انرژی و توان مردم نباید در ستادهای انتخاباتی هزینه شود

🔸دور دوم انتخابات برای تعیین جانشین ابراهیم رئیسی فردا برگزار می‌‌شود. دستگاه امنیتی و سیاسی جمهوری اسلامی که بیشتر امروز از همیشه نسبت به نارضایتی عمومی اقشار مختلف جامعه آگاه است، بدون واهمه و صریح‌تر از همیشه سناریوی «وحشت» را در جامعه پیاده می‌کند و ابایی ندارد که بگوید «از چهره‌ی خشن‌تر من بترسید» و بر همین اساس فضایی فراهم کند که به اسم «انتخابات» جامعه را بار دیگر به انتصاباتی فرمایشی سرگرم کند.

🔸صدای حامیان شرکت در انتخابات بسیار بلند و رسا شنیده می‌شود. من بخش بزرگی از جامعه که صرفا به امید تغییر یا از سر استیصال در حوزه‌های رای‌گیری حضور پیدا می‌کنند را نه خائن می‌دانم و نه ملامت می‌کنم. مردم روزهای سختی را از نظر اجتماعی و اقتصادی سپری می‌کنند؛ بدیهی است که در بیابان بی‌آب و علف انسان‌ها به سمت سراب حرکت کنند. این انتخابات یک سراب ساده نیست؛ اگر نیک بنگریم میلیون‌ها دلار بودجه حکومت، ماه‌ها و ای بسا سال‌ها برنامه‌ریزی اتاق‌های فکر جمهوری اسلامی، در پشت پرده‌ی برنامه‌هایی از این قبیل قرار دارد. در نتیجه آن کس که باید به خیانت متهم شود، خود جمهوری اسلامی است، نه شهروندانی که محتاج نان شب‌شان هستند.

🔸در عین حال باید در کنار صدای حامیان شرکت در انتخابات، و کسانی که آشکارا از روی تحلیل نادرست «وعده تغییر» می‌دهند، صدای مخالفان شرکت در انتخابات را هم شنید. ۶۰ درصد مردمی که در انتخابات شرکت نکردند «ستادی» برای رساندن صدای خودشان ندارند؛ اما صدای آنها از پشت میله‌های زندان، از قلب جامعه، از کف خیابان و در گروه‌هایی که «زن زندگی آزادی» را فراموش نکرده‌اند به گوش می‌رسد.

🔸اگر صدای یک فعال سیاسی منتقد را در دفاع از یک کاندیدا می‌شنویم، باید صدای کارگران نیشکر هفت‌تپه را هم بشنویم. اگر یک زندانی سابق دیگران را به شرکت در انتخابات ترغیب می‌کند، صدها زندانی سیاسی حال حاضر و سابق نیز هستند که به انتخابات نه می‌گویند.

🔸لازم است نگاهی به گذشته بیندازیم. در حوزه حقوق بشر، هر دستاوردی که کسب شده، نتیجه‌ی فعالیت مدافعین راستین حقوق بشر بوده. آمار منسجم و قابل اتکایی وجود ندارد، اما با یک بررسی مختصر می‌توان دریافت که ایران دست‌کم یکی از ناامن‌ترین کشورها برای جامعه وکلاست. با این وجود فعالیت جامعه وکلا، نگاهی جدید و بنیادی نسبت به مسئله «حقوق بشر» و دفاع بی‌چشم‌داشت این قشر از زندانیان سیاسی و عقیدتی به وجود آورد. این دستاوردی است که به همت وکلای مستقل کسب شده و مدیون و مرهون هیچ مقام حکومتی در هیچ برهه تاریخی نیست.

🔸این موضوع در مورد جنبش زنان نیز تعمیم‌ پذیر است. اگر مفهومی به نام «حق زن» در جامعه شناخته می‌شود؛ دستاورد سازمان‌دهی و مقابله با حکومت ضد زن است، نه معامله با آن.

🔸نگاه ما، می‌بایست نه به صاحبان قدرت، بلکه به ظرفیت‌های عینی و مشهود جامعه در جنبش‌های اجتماعی معطوف باشد. مردمی که می‌توانند یکدیگر را در خیابان بیابند، چنان که در جنبش زن زندگی آزادی، در دی ۹۶ و آبان ۹۸ یافتند، نیازی ندارند که توان و انرژی و سرمایه اجتماعی خود را در ستاد پزشکیان یا جلیلی خرج کنند.

🔸فراموش نکنیم که بزرگ‌ترین اعتراضات پس از انقلاب ۵۷، با دعوت اپوزوسیون خارج از کشور، یا معامله با دولت حاکم آغاز نشد؛ «زن زندگی آزادی» در پی قتل ژینا مهسا امینی آغاز شد، آن ظرفیت عظیم و ارزشمند اجتماعی که روزها در خیابان بود، دود نشده و به هوا نرفته است. در این روزهای تاریک که حکومت راه را بر نفس مردم بسته است، آن ظرفیت بهتر است در مسیر سازماندهی، تشکل‌یابی و تعریف نقشه راه، هزینه شود.

🔸انتخابات تعیین جایگزین ابراهیم رییسی، میان کاندیداهایی که همدیگر را به «اعدام» تهدید می‌کنند، عرصه‌ی فعالیت جامعه مدنی ایران نیست. کمی تفکر کنیم، راجع به سرنوشت فرزندانمان. راه آینده را ما باید برای فرزندانمان هموار سازیم.

@ShirinEbadiofficial

#رای_بی_رای #سیرک_انتخابات #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech