قلب #رواداری، #خويشتنداری است. وقتی ما فعالیتی را تحمل میکنيم، یعنی کشش فراوان خود را برای ممانعت قهری از بروز فعاليتهايی که خلاف ميل ماست مهار میکنيم.. به زبان انتزاعیتر، رواداری را میتوان به مثابه روشی سياسی فهمید که هدفاش بیطرفی، پرهیز از جانبداری يا #انصاف در ميان عاملان سياسی است. اين ایدهها از اين جهت به هم مرتبط هستند که هدف بیطرفی سياسی، خويشتنداری تعمدی در قدرتی است که مقامات سياسی برای نفی فعاليتهای زندگی #شهروندان يا رعايایشان در اختیار دارند. نکته ديگر مرتبط باتحمل، #فضيلت رواداری است که میتوان آن را به عنوان تمایل به #تحمل تعریف کرد. شالوده رواداری معمولا مفروض گرفتن اهمیت خودمختاری افراد است. این فرض و ایده رواداری ، ایدههای محوری نظریه و روش #لیبرال مدرن هستند.
فضیلت رواداری در اين روش سقراط که به منظرها و دیدگاههای بسیار متنوع اجازه ابراز میداد مستتر است. در اروپای قرن هفدهم، مفهوم رواداری شکل گرفت، چون متفکران لیبرال در پی محدود کردن اقدامات تحکمی و آمرانه دولت و کليسا بودند. آنها استدلال میکردند که انسانها خطاپذير هستند و باید فروتنی و تواضع معرفتی داشته باشند. علاوه بر اين، خود فرد #مصلحت و #منفعت خود را بهتر تشخيص میدهد و برای اينکه بهترین شيوه زندگی خود را پیدا کند، لازمهاش رواداری ديگران است.
مقاله زیر مروری مفهومی و تاريخی بر مفهوم رواداری ارائه میکند و نظری میافکند به افکار انديشمندانی چون سقراط، جان لاک، جان استيوارت میل، ايمانوئل کانت، جان رالز و سایر فيلسوفان سياسی معاصری که در این ایده مهم ولی همچنان مشکلآفرين سهمی داشتهاند.
https://goo.gl/w4qWTJ
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
فضیلت رواداری در اين روش سقراط که به منظرها و دیدگاههای بسیار متنوع اجازه ابراز میداد مستتر است. در اروپای قرن هفدهم، مفهوم رواداری شکل گرفت، چون متفکران لیبرال در پی محدود کردن اقدامات تحکمی و آمرانه دولت و کليسا بودند. آنها استدلال میکردند که انسانها خطاپذير هستند و باید فروتنی و تواضع معرفتی داشته باشند. علاوه بر اين، خود فرد #مصلحت و #منفعت خود را بهتر تشخيص میدهد و برای اينکه بهترین شيوه زندگی خود را پیدا کند، لازمهاش رواداری ديگران است.
مقاله زیر مروری مفهومی و تاريخی بر مفهوم رواداری ارائه میکند و نظری میافکند به افکار انديشمندانی چون سقراط، جان لاک، جان استيوارت میل، ايمانوئل کانت، جان رالز و سایر فيلسوفان سياسی معاصری که در این ایده مهم ولی همچنان مشکلآفرين سهمی داشتهاند.
https://goo.gl/w4qWTJ
@Tavaana_Tavaanatech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
حمله به سفارتخانه پس از انقلاب اسلامی با حمله به سفارت آمریکا آغاز شد. سه روز از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ نگذشته بود که در روز ۲۵ بهمنماه، یک گروه مسلح چپ انقلابی ِ مارکسیستی به سفارت آمریکا واقع در خیابان تخت جمشید حمله کرد. روحالله خمینی رهبر جمهوری اسلامی از این حمله حمایت نکرد و در نتیجه این حمله و تسخیر سفارت ناکام ماند.
در سیزدهم آبانماه ۱۳۵۸ تعدادی از دانشجویان موسوم به «دانشجویان پیرو خط امام» بار دیگر به سفارت آمریکا در تهران حمله کردند و ۶۶ دیپلمات آمریکایی را به مدت ۴۴۴ روز گروگان گرفتند که این عمل از سوی روحالله خمینی تایید شد و از سوی ایشان «انقلاب دوم» لقب گرفت. #گروگانگیران که بعدها در زمرهی «اصلاحطلبان» قرار گرفتند هیچگاه به طور کامل این عمل را نکوهش نکردند و با این عنوان که #مصلحت زمانه آنگونه ایجاب میکرد همواره از این گروگانگیری و حمله به #سفارت آمریکا حمایت کردند.
حمله به سفارت عربستان سعودی و #آتشزدن آن در روزهای اخیر بار دیگر بحث حمله به سفارتخانهها در ایران را پیش کشیده است.
حسن روحانی رئیسجمهوری حمله به سفارتخانهها را مانند حمله به خانههای افراد دانسته است و گفته است که این عمل هم از لحاظ شرعی و هم از نظر قوانین داخلی و هم از منظر قوانین بینالمللی خلاف محسوب میشود.
حسن #روحانی پیش از این اقدام #عربستان سعودی در قطع روابط با جمهوری اسلامی را «عجیب» توصیف کرده و گفته بود که این کار «نمیتواند بر جنایت بزرگ» اعدام شیخ نمر باقر النمر «سرپوش بگذارد».
مطالب #توانا را بدون فیلتر در تلگرام دنبال کنید:
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
در سیزدهم آبانماه ۱۳۵۸ تعدادی از دانشجویان موسوم به «دانشجویان پیرو خط امام» بار دیگر به سفارت آمریکا در تهران حمله کردند و ۶۶ دیپلمات آمریکایی را به مدت ۴۴۴ روز گروگان گرفتند که این عمل از سوی روحالله خمینی تایید شد و از سوی ایشان «انقلاب دوم» لقب گرفت. #گروگانگیران که بعدها در زمرهی «اصلاحطلبان» قرار گرفتند هیچگاه به طور کامل این عمل را نکوهش نکردند و با این عنوان که #مصلحت زمانه آنگونه ایجاب میکرد همواره از این گروگانگیری و حمله به #سفارت آمریکا حمایت کردند.
حمله به سفارت عربستان سعودی و #آتشزدن آن در روزهای اخیر بار دیگر بحث حمله به سفارتخانهها در ایران را پیش کشیده است.
حسن روحانی رئیسجمهوری حمله به سفارتخانهها را مانند حمله به خانههای افراد دانسته است و گفته است که این عمل هم از لحاظ شرعی و هم از نظر قوانین داخلی و هم از منظر قوانین بینالمللی خلاف محسوب میشود.
حسن #روحانی پیش از این اقدام #عربستان سعودی در قطع روابط با جمهوری اسلامی را «عجیب» توصیف کرده و گفته بود که این کار «نمیتواند بر جنایت بزرگ» اعدام شیخ نمر باقر النمر «سرپوش بگذارد».
مطالب #توانا را بدون فیلتر در تلگرام دنبال کنید:
@Tavaana_TavaanaTech
👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇 👇
نامهی نیمه تمام کروبی
«بیتردید در دست دشمن اسیر بودن و سخن درشت گفتن شجاعت است. نقد تیز و بُرّان دشمن، هنگامی که در دست او اسیر باشی، سخت است و شهامتطلبانه. اما شهامت بزرگتر وقتی است که کار نقد به ستمهایی برسد که خود ما هم - خواهی، نخواهی - در آن نقش داشتهایم.
آقای کروبی درست میگوید که «هیچ کس نباید به بهانه #مصلحت با ظلم همراه شود و یا در مقابل آن سکوت کند» و درست میگوید که «باید در مقابل اندیشه ای که با #انحصار قدرت غیرپاسخگو بدنبال حاکمیت تک صدایی است ایستاد.» اما رهبری آیتالله خامنهای، که نوک تیز حمله آقای کروبی متوجه آن است، آغاز تاریخ انحصار قدرت غیر پاسخگو و دیگر ستمها نیست. تاریخ این ستمها دیرینتر و پربرگ وبارتر است.
کروبی میگوید «به جرم هویدا کردن اسرار و دفاع از حقوق و آزادیهای مردم، بارها خانه و کاشانهام را ویران کردند، مورد ضرب و شتم قرار گرفتم، همهی نزدیکانم را تحت فشار قرار دادند». اما بعید است آقای #کروبی ندانند که فجایعی بیش از این و پیش از این هم در جمهوری اسلامی فراوان رخ داده است. یک قلمش همان #اعدام چند هزار زندانی است و ننگ زندانهای دههی شصت و بیخانمان کردن مردمی با عقاید متفاوت.
البته که در #زندان دشمنِ بی اصل و اصول بودن و از «همهی حقیقت» سخن گفتن، ممکن است مرز #شهامت طلبی را پشت سربگذارد و به وادی شهادتطلبی وارد شود. انتظاری برای شهادتطلبی نیست. همین میزان از شجاعت و صداقت کروبی ستودنی است، اما شجاعت و صداقتی است ناتمام.
آیا زمانی میرسد که این #صداقت و #شجاعت به تمام تاریخ جمهوری اسلامی هم تسری پیدا کند؟ بدون سرایت این نقد - و نه کینهپروری - شاید دلهایی خنک بشود و لبهایی به تحسین گشوده شود، اما چندان چیزی تغییر نخواهد کرد.»
برگرفته از فیسبوک حسین قاضیان،جامعهشناس
@Tavaana_TavaanaTech
«بیتردید در دست دشمن اسیر بودن و سخن درشت گفتن شجاعت است. نقد تیز و بُرّان دشمن، هنگامی که در دست او اسیر باشی، سخت است و شهامتطلبانه. اما شهامت بزرگتر وقتی است که کار نقد به ستمهایی برسد که خود ما هم - خواهی، نخواهی - در آن نقش داشتهایم.
آقای کروبی درست میگوید که «هیچ کس نباید به بهانه #مصلحت با ظلم همراه شود و یا در مقابل آن سکوت کند» و درست میگوید که «باید در مقابل اندیشه ای که با #انحصار قدرت غیرپاسخگو بدنبال حاکمیت تک صدایی است ایستاد.» اما رهبری آیتالله خامنهای، که نوک تیز حمله آقای کروبی متوجه آن است، آغاز تاریخ انحصار قدرت غیر پاسخگو و دیگر ستمها نیست. تاریخ این ستمها دیرینتر و پربرگ وبارتر است.
کروبی میگوید «به جرم هویدا کردن اسرار و دفاع از حقوق و آزادیهای مردم، بارها خانه و کاشانهام را ویران کردند، مورد ضرب و شتم قرار گرفتم، همهی نزدیکانم را تحت فشار قرار دادند». اما بعید است آقای #کروبی ندانند که فجایعی بیش از این و پیش از این هم در جمهوری اسلامی فراوان رخ داده است. یک قلمش همان #اعدام چند هزار زندانی است و ننگ زندانهای دههی شصت و بیخانمان کردن مردمی با عقاید متفاوت.
البته که در #زندان دشمنِ بی اصل و اصول بودن و از «همهی حقیقت» سخن گفتن، ممکن است مرز #شهامت طلبی را پشت سربگذارد و به وادی شهادتطلبی وارد شود. انتظاری برای شهادتطلبی نیست. همین میزان از شجاعت و صداقت کروبی ستودنی است، اما شجاعت و صداقتی است ناتمام.
آیا زمانی میرسد که این #صداقت و #شجاعت به تمام تاریخ جمهوری اسلامی هم تسری پیدا کند؟ بدون سرایت این نقد - و نه کینهپروری - شاید دلهایی خنک بشود و لبهایی به تحسین گشوده شود، اما چندان چیزی تغییر نخواهد کرد.»
برگرفته از فیسبوک حسین قاضیان،جامعهشناس
@Tavaana_TavaanaTech