ملاقات وکیل مدافع با زندانی

ملاقات وکیل مدافع با زندانی چه روزهایی از هفته و به دستور چه مقامی صورت می‌گیرد؟

ملاقات وکیل‌مدافع با زندانی تابع زمان و برنامه خاصی از طرف زندان و مسئولین زندان نیست. وکیل زندانی، هر موقع که ضرورت ایجاب کند، می‌تواند از مقامات قضائی مجوز کتبی بگیرد و در ساعات اداری به زندان مراجعه و با ارائه وکالت‌نامه، با موکل خود ملاقات کند.

محل ملاقات وکلا با موکلین‌شان جایی غیر از محل ملاقات عمومی است. برای این منظور در هر زندانی به هزینه «کانون وکلا»، اتاق ویژه ملاقات وکلا با موکلین‌شان ساخته می‌شود که به آن «اتاق ویژه ملاقات وکیل» هم گفته می‌شود.

سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights62/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=3sedoZpcaQc
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/uolyikuauqso


منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_Tavaan

انتخاب وکیل برای زندانی که وکیل ندارد

اگر زندانی وکیل نداشته باشد، چطور می‌تواند وکیل انتخاب کند؟ زندانی در صورتی که کسی قبل از ورود به زندان یا بازداشتگاه موفق به انتخاب وکیل و امضای وکالتنامه نشده باشد، می‌تواند از وکیل مورد نظرش درخواست کند که با حضور در زندان و ملاقات با او، وکالتنامه را امضا کند.

در صورتی که زندانی یا بازداشتی بنا به نظر مقام قضائی ممنوع‌ملاقات باشد، مسئولین زندان وظیفه دارند که وکالتنامه را از وکیل گرفته و آن را به دست زندانی یا بازداشتی برسانند و امضایش را بگیرند. بنابراین حتی کسی که تا قبل از بازداشت یا زندانی‌شدن، وکیل نداشته باشد، در بازداشتگاه یا زندان هم حق دارد که وکالتنامه‌ای را با وکیل منتخب خود تنظیم و برای خودش وکیل انتخاب کند

سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights63/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=U0dJMygLl2c
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/o9ygsxfyfm88

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

لوازم رد‌وبدل‌شده در ملاقات

آیا زندانی یا بازداشتی می‌تواند در وقت ملاقات لوازمی را از داخل زندان به افراد ملاقات‌کننده‌اش بدهد یا از آن ها چیزی بگیرد؟ در کل، رد و بدل‌کردن نامه یا اشیاء مجاز، بدون اجازه رئیس زندان یا نماینده او ممنوع است. بنابراین رد و بدل هرگونه نامه یا حتی شیء مجاز، مشروط به اجازه رئیس زندان یا نماینده اوست.

در کل، پرداخت وجه نقد، تبادل نامه یا هر شیء دیگر بین زندانی و ملاقات‌کننده ممنوع است. بر اساس مواد ۲۲۰ و ۲۲۱ آئین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، اگر در زمان ملاقات، وسایلی بین زندانی و ملاقات‌کننده رد و بدل شود، مأمور ملاقات می‌تواند آن اشیاء را توقیف کند.
سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights64/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=OoQEKjRImYE
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/fkffskoearki
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ملاقات عمومی برای زندانی

آیا زندانی می‌تواند غیر از برنامه تنظیم‌شده، برای ملاقات عمومی هم با اشخاصی ملاقات داشته باشد؟ بله. در صورت ضرورت، زندانی می‌تواند در وقت اداری با افراد مجاز ملاقات داشته باشد. تشخیص این ضرورت با رئیس زندان یا مقامات قضائی ذی‌صلاح یا مدیرکل زندان‌های استان است.

یعنی هرکدام از این مقامات تشخیص دهند که ضرورت دارد زندانی در زمان خارج از موعد ملاقات با یکی از افراد مجاز ملاقات داشته باشد، میتواند دستور دهد که زندانی بتواند چنین ملاقاتی داشته باشد. در مورد زندانیانی که برای درمان به بیمارستانی خارج از زندان منتقل می‌شوند نیز رئیس زندان می‌تواند با رعایت ملاحظات امنیتی و حفاظتی و بانظر مرکز درمانی و پزشک معالجِ زندانی، امکان ملاقات حضوری اعضای خانواده زندانی را با او فراهم کند.
سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights65/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=kMPSAvrey3E&t=73s
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/xibaehyxjnyp

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

ملاقات برای زندانیان خارجی
آیا زندانیان یا بازداشتی های خارجی – که قوم و خویشی در ایران ندارند – تمام مدت حبس یا بازداشت خود را بدون ملاقات می‌گذرانند؟ خانواده‌های این زندانیان می‌توانند با سفر به ایران با آن‌ها ملاقات داشته باشند. ملاقات بستگان زندانی غیرایرانی باید با حضور مترجم صورت بگیرد، مگر اینکه آن‌ها در زمان ملاقات با هم به زبان فارسی صحبت کنند. این زندانیان علاوه بر خانواده‌شان، می‌توانند با نماینده سیاسی و کنسولی کشور متبوع خود نیز ملاقات داشته باشند.

در این صورت این مقامات باید با معرفی‌نامه وزارت امور خارجه و تصمیم دادستان کل کشور ملاقات کنند. زندانیانی که کشورشان در ایران نماینده سیاسی یا کنسولی ندارد، می‌توانند با نماینده سیاسی یا کنسولی کشوری که حافظ منافع کشور متبوع آن‌ها است، ملاقات داشته باشند.
https://tavaana.org/prisoners_rights66/
یوتیوب
https://www.youtube.com/watch?v=hqxqvb57tCE
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/tc7fhbqeceqr
منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

انتقال، اعزام و بدرقه محکوم

زندانی یا بازداشتی در همان محلی دوران حبس یا بازداشت خود را می‌گذراند که حکم یا قرار بازداشت او در آنجا صادر شده است. بنابراین در صورتی که مثلا قرار بازداشت متهمی در تهران صادر شده باشد، اعزام او به بازداشتگاه یا زندانی خارج از تهران قانوناً مجاز نیست؛ مگر در مورد زندانیانی که مقام قضائی مربوطه بر اساس قانون محل دیگری را برای تحمل کیفر آن‌ها تعیین کند.
سایت:
https://tavaana.org/prisoners_rights67/
یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=8uUYvXelEe0
ساندکلاود:
https://soundcloud.com/tavaana/afyhx2ggcxtm

منبع: کتاب حقوق زندانی به زبان ساده، منتشر شده توسط کانون مدافعان حقوق بشر
@DhrcIran
#پادکست #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

احمدرضا حائری، روزنامه‌نگار و فعال حقوق بشر، از حق درمان محروم شده است. به گفته منابع خبری، از اعزام این زندانی سیاسی به بیمارستان خودداری شده است.
احمدرضا حائری هم‌اکنون در زندان قزلحصار کرج محبوس است، روز سه‌شنبه دوازدهم دی‌ماه، علیرغم نیاز به رسیدگی درمانی، به دلیل مخالفت وی با انتقال با دستبند، از اعزام به بیمارستان محروم ماند.

این روزنامه‌نگار زندانی از بیماری قرنیه چشم رنج می‌برد و تنها به دلیل مخالفت با انتقال با دستبند، از رسیدگی تخصصی پزشکی و اعزام به بیمارستان فارابی محروم مانده است.

احمدرضا حائری پیشتر در یادداشتی از زندان قزل‌حصار، روایتی را از «شکنجه» و «اعدام مصنوعی» سامان یاسین (صیدی) منتشر کرده بود.

احمدرضا حائری پیش از این نیز از بابت فعالیت های خود سابقه بازداشت و تحمل حبس را داشته است.
خوب است درباره اعزام زندانیان به بیمارستان بدانید:
«چنانچه پزشک بهداری مؤسسه یا زندان تشخیص دهد که محکوم بیمار باید در بیمارستان بستری شود، نگهداری او در بهداری یا آسایشگاه جایز نیست و مسئولین زندان وظیفه دارند که محکوم را در بیمارستان بستری کنند.»

#یاری_حقوقی_توانا
#احمدرضا_حائری
#حقوق_زندانی
@Tavaana_TavaanaTech

گزارش برخی زندانیان از وضعیت نابسامان زندان قزلحصار

چند نفر از زندانیان زندان قزلحصار در گزارشی از این زندان به حاکم‌بودن شرایط غیرانسانی و نیز فقدان امکانات حداقلی و موارد دیگری از نقض حقوق‌بشر پرداخته‌اند که این گزارش به طور اختصاصی به دست توانا رسیده‌است.

- تراکم جمعیت در زندان قزلحصار با ۱۵ هزار نفر زندانی

با توجه به ظرفیت و‌پتانسیل زندان، به‌ طور نسبی جمعیت هر سالن باید ۲۰۰ نفر باشد اما بیش از ۴۰۰ نفر در این سالن‌ها نگهداری می‌شوند و حتی نزدیک به ۱۰۰ نفر در حسینیه زندگی می‌کنند.
  در واحد ۴ بند ۲۱ و سالن ۲ که زندانیان سیاسی در آن محبوس هستند، اتاق‌هایی با ابعاد ۱/۵ در ۲ متر و بسیار شبیه به گور و دخمه وجود دارد.
تحقیقات نشان می‌دهد حمام و سرویس بهداشتی به نسبت تعداد بسیار بالای افراد وجود ندارد. آب گرم فقط  روزی ۲ ساعت در اختیار زندانیان قرار میگیرد که آن هم در بسیاری از مواقع گرم نمی‌شود  یا کلا قطع است.
این زندان به طور کلی مشکل قطع برق دارد و این در حالی است که برق اضطراری به هیچ وجه  وجود ندارد. به طوری که سیستم گرمایشی و حتی تلفن‌ها هم  همزمان قطع می‌شود.

- تلفن‌های زندان در اختیار شرکتی به نام «آسیاتک» است که مشخصا سهام‌دار آن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی است. این تلفن‌ها شنود برخط می‌شود به طوری که به محض انتشار اخبار زندان یا اطلاعاتی درباره شرایط زندانیان یا هرگونه فایل صوتی، بلافاصله قطع می‌شود. (قابل توجه فعالان و کنشگران سیاسی است که این شرکت قانون‌شکن و سانسورگر که در حال گسترش است و باید مورد تحریم قرار بگیرد).

- تغذیه نامناسب و غیراستاندارد سبب می‌شود زندانی برای تامین نیارهایشان به فروشگاه زندان مراجعه کنند و زندانیانی که توان خرید ندارند، مجبور به کارهای خدمات‌ و بیگاری برای زندان بخش کارخانجات روی آورند. آنها مجبورند از ساعت ۸ صبح تا ۴ بعدازظهر برای ماهیانه حدود ۲۰۰ هزار تومان کار کنند. (به گونه ای برده داری نوین)

مقدار غذا کم و کیفیت آن بسیار بد است. گوشت قرمز و میوه کلا حذف شده. عدم بازرسی و بازدید و نظارت کافی هم اسباب سواستفاده از مدیران زندان را فراهم کرده است.

متن کامل را اینجا بخوانید

#زندان_قزلحصار #حقوق_زندانی #زندانیان_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«سر ته آویزان کردن برای مدت طولانی»، «زدن اسپری فلفل در مقعد» و «ضرب و شتم شدید در مرحله بازجویی» از جمله شکنجه‌هایی است که فرهاد شاکری، زندانی عقیدتی، در طی دوران بازجویی متحمل شده است.
سایت حقوق بشر ایران، گزارشی درباره وضعیت فرهاد شاکری، زندانی محکوم به اعدام محبوس در زندان وکیل‌آباد مشهد، منتشر کرده، این گزارش به تایید منابع مستقل آموزشکده توانا هم رسیده است.

فرهاد شاکری، به دلیل عدم دسترسی به خدمات درمانی و پزشکی در وضعیت نامناسبی به سر می‌برد. بر اساس این گزارش‌ها، این زندانی علیرغم وضعیت وخیم جسمانی، از دسترسی به خدمات درمانی محروم بوده و به همین دلیل از مرداد ماه سال جاری تاکنون در اعتراض به وضعیت خود چندین بار دست به اعتصاب غذا زده که این مساله خود سبب بدتر شدن حال جسمانی وی شده است.
او اخیرا پنج روز پیش با وعده پیگیری مطالباتش از سوی مسئولان زندان وکیل آباد مشهد قبل بطور مشروط به اعتصاب غذای خود پایان داد و تاکید کرده در صورت عدم تحقق وعده های داده شده از ۳۰ روز دیگر مجددا اعتصاب غذا خواهد کرد

فرهاد شاکری ۴۵ ساله و اهل گنبدکاووس است و در بهمن ماه ۱۳۹۴ به همراه شمار دیگری از شهروندان بلوچ و ترکمن به اتهام همکاری با گروه‌های تروریستی بازداشت شده، به شدت شکنجه شد و حدود ۱۱ ماه از حق هرگونه تماس تلفنی، ملاقات و دسترسی به وکیل و سایر حقوق اولیه یک خود در یک فرآیند دادرسی محروم شده بود.

پس از ۴ سال بلاتکلیفی، شعبه اول دادگاه انقلاب مشهد فرهاد شاکری و شمار دیگری از متهمان این پرونده را به اتهام بغی به اعدام محکوم کرد. این حکم بعدتر درسال ۱۳۹۸ از سوی دیوان عالی کشور رد شد و پرونده فرهاد شاکری برای رسیدگی مجدد به شعبه هم عرض ارجاع شد. پرونده این زندانی اما مجددا برای مدت ۳ سال بدون رسیدگی باقی ماند. در سال ۱۴۰۱ رسیدگی به پرونده در شعبه هم عرض مجددا آغاز شد و نهایتا در مرداد ۱۴۰۲ فرهاد شاکری مجددا به اعدام محکوم شد. علیرغم درخواست دوباره فرجام خواهی، دیوان عالی کشور اما هنوز به این درخواست فرهاد شاکری پاسخی نداده است. این در حالی است که او به دلیل شکنجه‌ها و آزارهای ناشی از زندان در وضعیت وخیم جسمانی به سر می‌برد و از دسترسی به خدمات درمانی نیز محروم است.


فارغ از هر اتهامی، اعمال شکنجه کاری غیر انسانی و غیر قانونی است. فارغ از هر اتهامی، هر زندانی باید از حقوق اولیه‌ای مثل حق درمان، حق داشتن وکیل در تمام مراحل پرونده و حق ارتباط و ملاقات با خانواده برخوردار باشد.

#فرهاد_شاکری #نه_به_شکنجه #نه_به_اعدام #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پدر نرگس محمدی، فعال حقوق بشر زندانی و برنده جایزه صلح نوبل درگذشت. او به دلیل کهولت سن و بیماری قادر به رفتن به زندان برای ملاقات دخترش نبود. مادر خانم محمدی هم چند سال در وقتی که ایشان در مرخصی بودند، درگذشته بود.
یکی از هزینه‌هایی که زندانیان سیاسی و خانواده‌هایشان می‌دهند، دوری از عزیزانشان است. آن‌ها از آغوش همدیگر و گاه شنیدن صدای هم محروم هستند.
از کنار بالین پدر سالمند در لحظات آخر زندگی و حتی حضور در مراسم خاکسپاری و بدرقه پیکر عزیزان محروم هستند.
به خانم نرگس محمدی مرخصی نداده‌اند و حتی تماس‌های تلفنی و ملاقات‌های ایشان قطع شده است.
به ایشان و خانواده‌شان بابت این مصیبت تسلیت می‌گوییم و بار دیگر تاکید می‌کنیم که استفاده از مرخصی و تماس با خانواده، از حقوق زندانیان است که در ایران نقض می‌شود و نهادهای حقوق بشری نباید چشم بر نقض حقوق بشر در ایران ببندند.

هم اکنون زندانیانی در زندان‌های ایران هستند که بیش از بیست سال است که حتی یک ساعت هم مرخصی نداشتند و در این سال‌ها بسیاری از اعضای خانواده‌شان درگذشته‌اند.
چند سال پیش از محمد نظری، زندانی سیاسی سابق، به عنوان زندانی تنها نام برده می‌شد، چرا که همه اعضای خانواده‌اش درگذشته بودند و او نتوانسته بود حتی در مراسم آن‌ها شرکت کند. مانند محمد نظری بسیارند.

#نرگس_محمدی #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

زوم: زندان در زندان

عنوانِ «زندان سیاسی»، به خودی خود، با حقوق اولیه‌ بشر در تناقض است. یعنی این‌که یک شخص فقط به دلیل تفاوت دیدگاهش با حکومت، به زندان بیفتد. اما در جمهوری اسلامی شهروندان و کنشگران نه فقط به این دلیل به زندان می‌افتند، که حتی از حقوق قانونی خودشان در زندان هم محروم هستند؛ حقوقی که در قانون جمهوری اسلامی هم به رسمیت شناخته شده.

https://youtu.be/-ci-z7c5xXI

#زوم #زندانی_سیاسی #حقوق_بشر #حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چندی پیش ضیا نبوی، زندانی سیاسی، از شیوع ساس در بند ۸ زندان اوین خبر داده بود، به نوشته نبوی، زندانیان این بند از هر تمهیدی استفاده می‌کنند تا از گزش ساس‌ها در امان بمانند؛ اما فایده‌ای ندارد. یک زندانی «بلوز آستین بلند با سرآستین کشی می‌پوشد، جورابش را روی شلوارش بالا می‌کشد، همه زوایای تخت و تشک را بازرسی می‌زند و پتو را طوری دور سر و اندامش می‌پیچد که هیچ راه نفوذی برای ساس‌ها باقی نماند. حتی قرص خواب قوی هم مصرف می‌کند اما همه این تدبیرها به اندازه یکی دو ساعت هم چاره کار نیستند.»

او در بخشی از نامه‌اش نوشته بود:
«وقتی به ساس‌های محبوس میان لیوان‌های پلاستیکی نگاه می‌کردم و جمعیت احتمالی آنها در بند به ذهنم می‌آمد، به خود می‌گفتم اینجا زیست‌بوم ساس‌هاست؛ آنها نیستند که اضافی‌اند؛ این ما هستیم که باید برویم.»

قوه قضاییه ادعای ضیا نبوی را تکذیب کرد و او را به خاطر اطلاع‌رسانی درباره ساس‌ها به انفرادی تنبیهی فرستاد!

اما وجود ساس در زندان امری مسبوق به سابقه است به طوری که بکتاش آبتین در یکی از شعرهایش به آن اشاره کرده بود.

سعید دهقان، وکیل دادگستری در این باره نوشته:

«برخلاف ادعای قوه قضاییه که می‌گوید زندان اوین پاکیزه است و #ساس ندارد، این مساله اصلا تازگی ندارد و سندش هم شعری با عنوان «ساس» در کتاب «مرثیه‌ای برای گل‌های پژمرده» اثر زنده‌یاد #بکتاش_آبتین است که در مهر ۱۳۹۹ سروده است:

ما
و ساس‌ها
در زندانی مشترک
حبس می‌کشیدیم.

از قضا، شعر «ساس» نخستین شعر از این کتاب است كه شصت قطعه شعر دارد و ‎#نشر_باران در اواخر سال ۱۴۰۲ منتشر کرده است.»


حقوق زندانی در برنامه‌های روزانه بازداشتگاه و زندان
https://tavaana.org/prisonersrights23/
بهداشت در زندان
https://tavaana.org/prisoners_rights29/

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

گزارش دریافتی از یکی از زندانیان سیاسی که چند ماهی است که آزاد شده، حاکی از این است که مسئولان زندان از بسیاری از زندانیان بیگاری می‌کشند و این زندانیان از ترس انتقال به زندان تهران بزرگ تن به کارهایی طاقت‌فرسا می‌دهند.

این منبع مطلع نوشته:
«قبل از هر چیز بگم که اندرزگاه ۶ هرکس کار نکنه میفرستن تهران بزرگ و ۲۰ یا ۳۰ تا زندانی سیاسی داره که تنبیهی اونجا هستن. بخاطر نرفتن به تهران بزرگ بیگاری میکشن ازشون و شاهد بودم که متاسفانه یه نفر که مشکل قلبی داشت رو برده بودن قسمت انبار مرکز، اونجا هی بار میاد، میوه، لبنیات، نان و هر چیز دیگه...‌و این زندانیان باید این بارها رو جابه‌جا کنند، اون فرد زندانی حین کار، مشکل قلبی پیدا کرد و بردنش بهداری و برنگشت و گفتن که انتقال دادیم به یه اندرزگاه دیگه، نمیدونم شاید فوت شده بود....

۲۵ اسفند ۱۴۰۲ که برف سنگین تهران کل محوطه اوین رو سفید پوش کرده بود این بدبخت‌ها رو با دمپایی و پارو به دست از ساعت ۸ صبح  تا ۷ غروبفرستادن تا برف‌های داخل محوطه رو پارو کنن و وقتی برگشتن پاهاشون از شدت سرما یخ زده بود و بی‌حس شده بود.
این اندرزگاه هیچ امکاناتی نداره و مخصوص کسانی هستش که بخاطر مهریه و رد مال زیر ۱ میلیارد اونجان. تهدید فرستادن به زندان تهران بزرگ، ترفندی هستش که اونا رو تو اوین نگه میداره. از این زندانیان برای ساخت اندرزگاه ۷ داره استفاده میشه، ۲۰۰ تفرم ظرفیت داره و به غیر از ۲۰ تا سیاسی، بقیه زندانیان از صبح تا ۵ غروب بیرون هستن. یا دارن جنس خالی میکنن تو انبار یا میوه میبرن پخش میکنن داخل اندرزگاه‌های دیگه. هر کاری داخل اوین هست، رایگان این زندانیان انجام میدن، زندانیانی که از ۲۰ ساله تا ۷۰ ساله توشون دیده میشه.»


مرتبط:

حقوق مادی زندانیان
https://tavaana.org/6-reserved-rights-of-prisoners/

اشتغال و حرفه‌آموزی در زندان
https://tavaana.org/prisoners-rights-45/


#حقوق_زندانی #زندان_اوین #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

نجات انورحمیدی، معلم و زندانی سیاسی است که در زندان سپیدار اهواز به سر می‌برد. سال‌ها ست که این معلم زندانی ۶۷ علیرغم ابتلا به بیماری‌های متعدد از رسیدگی مناسب پزشکی و اعزام به بیمارستان محروم بوده است.

یک منبع نزدیک به خانواده این زندانی سیاسی به «هرانا» گفت:
«علیرغم ابتلای خانم انورحمیدی به اختلال در عملکرد تیروئید، آب مروارید و خونریزی از ناحیه هر دو چشم، فشار خون، چربی خون و سردردهای مزمن از رسیدگی پزشکی مناسب و همچنین اعزام به پزشکی قانونی برای تایید عدم توانایی در تحمل کیفر محروم مانده است.»
ایشان تا کنون حتی از اولیه‌ترین نیازهای درمانی محروم بوده و از سال ۹۷ تاکنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است.

این زندانی سیاسی پیش از این در دهه شصت نیز زندانی بوده و از سردرد مزمن که نتیجه شکنجه در سال‌های پیش در زندان است، رنج می‌برد.

خانم «انورحمیدی کارون» متولد ۱۳۳۷، ساکن اهواز است، او در سال ۹۶ بازداشت شد و به اتهام ا«قدام علیه امنیت ملی» به پنج سال زندان محکوم کرد. در اسفندماه ۹۷ دوباره بازداشت شد و به زندان سپیدار اهواز منتقل شد. در این دوره شعبه چهارم ‌دادگاه اهواز، نجات انورحمیدی و همسرش را به ۱۵ سال زندان محکوم کرد.

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
#زندان
#زندانی
#نجات_انور_حمیدی
#نجات_انورحمیدی
@Tavaana_TavaanaTech

نه به اعدام
«کسانی که در زندان‌های سراسر کشور بر سر موضع نفاق خود پافشاری کرده و می‌کنند، محارب و محکوم به اعدام می‌باشند. امیدوارم با خشم و کینه انقلابی خود نسبت به دشمنان اسلام، رضایت خداوند متعال را جلب نمایید.» بر مبنای همین حکم روح‌الله خمینی بود که مسئولان و ماموران جمهوری اسلامی در تابستان ۱۳۶۷ هزاران شهروند را به دردناک‌ترین شکل ممکن کشتند و حتی پیکرهای آنان را نیز پس ندادند.

اما کشتار خمینی از همان روزهای نخست پس از ورودش آغاز شد. وقتی که در مدرسه رفاه سکونت یافت، جایی که روی پشت بامش جوخه اعدام افسران شاهنشاهی را به رگبار می‌بست و می‌کشت.

بعد از آن در ماه‌های بعد مسئولان رژیم پیشین که در ایران مانده بودند، یکی یکی اعدام شدند، تعداد زیادی از هموطنان بهایی، یهودی و مسیحی و ... اعدام شدند، دهه شصت شد و باز عده زیادی در تمام آن سال‌ها اعدام شدند.

اعدام و کشتار، از میراث خمینی بود که توسط جانشینش ادامه یافت.

خونی که پاک نمی‌شود، دستان آلوده‌ای که هرگز فراموش نمی‌کنیم. لکه ننگی در تاریخ سرزمین‌مان که چنین حکام خون‌ریزی به خود دیده است.
زوم: داد و بیداد



https://tavaana.org/zoom125/

#زوم #نه_به_اعدام #مهسا_امینی #انقلاب_ملی #حقوق_زندانی #حقوق_بشر #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

حق من: بازرسی بدنی در زندان‌های جمهوری اسلامی

«بارها در زندان در برهنگی کامل تفتیش بدنی شدم».

این عین عبارتی‌ست که مژگان کاوسی - نویسنده و محقق زندانی - در مهر ۱۴۰۰ بیان کرد.

خانم کاوسی این رفتارها را «مصداق بارز شکنجه روحی» و «تجاوز به خصوصی‌ترین حریم شخصی و انسانی» دانست.

این رفتار سال‌هاست در زندان‌های جمهوری اسلامی ادامه دارد در حالیکه حتی قوانین تنظیم‌شده در خود جمهوری اسلامی در امور مربوط به زندانیان این رفتار را منع کرده است.

آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، به صورت کلی بازرسی بدنی بدون لباس یا بازرسی مواضع داخلی بدن زندانیان - اعم از متهم یا محکوم به حبس را ممنوع کرده است.

حتی در موارد ویژه و در صورت لزوم بازرسی بدنی بدون لباس، این آیین‌‌نامه تاکید کرده است این بازرسی نباید همراه با لمس بدن زندانی یا همراه با بیان عبارات جنسی و جنسیتی باشد.

ولی واقعیت در زندان‌ها به‌ گونه‌ی دیگری‌ست؛ چنانکه سپیده قلیان در روایت خود از زندان بوشهر در تابستان ۱۴۰۰ گفته بود: «چیز دیگری می‌گویند و کار دیگری انجام می‌دهند. می‌گویند «کرامت انسانی» یک زن باید حفظ بشود اما همان زن را توی صف آمار لُخت می‌کنند...کرامت انسانی یک زن را با تمام وجود زیرپا له می‌کنند، جلو دیگران او را برهنه می‌کنند...».

https://youtu.be/Fmqf3ZtiXns

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/9pb0yypsitl1

#حقوق_زندانی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

‌
گزارشی از آخرین وضعیت زندانیان سیاسی بند ۸ زندان شیبان

در پی اعتصاب «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، فشارها و محدودیت‌ها بر زندانیان بند ۸ زندان شیبان به طرز چشمگیری افزایش یافته است. تازه‌ترین اطلاعات حاکی از اعمال محدودیت‌های شدید در ارتباطات، تغذیه و خدمات پزشکی برای این زندانیان است.

کاهش امکانات ارتباطی

تعداد تلفن‌های موجود در بند ۸ که پیشتر ۶ دستگاه برای ۱۸۰ زندانی بود، به یک دستگاه کاهش یافته است. این اقدام به عنوان یک فشار روانی بر زندانیان تلقی می‌شود و به آن‌ها هشدار داده شده که همین یک دستگاه نیز به زودی جمع‌آوری شده و ارتباط با بیرون به طور کامل قطع خواهد شد.

محدودیت‌های غذایی

تمامی اجاق‌های گاز از بند ۸ جمع‌آوری شده‌اند. پیش از این، زندانیان می‌توانستند شام خود را تهیه کنند، اما اکنون با این محدودیت، امکان تهیه غذای شخصی به شدت کاهش یافته است. کیفیت غذای زندان، به‌ویژه وعده شام، بسیار پایین است و زندانیان عملاً وابسته به تهیه غذای شخصی بودند.

کاهش خدمات پزشکی

رسیدگی‌های پزشکی که پیش‌تر نیز محدود بود، اکنون تقریباً به صفر رسیده است. زندانیان از نبود پیگیری درمانی رنج می‌برند و این موضوع می‌تواند سلامت آن‌ها را به‌طور جدی تهدید کند.

افزایش فشار روانی

طبق اظهارات خود زندانیان، این فشارها به ویژه پس از انتشار اخبار اخیر از زندان شیبان تشدید شده است. به نظر می‌رسد این اقدامات برای جلوگیری از اطلاع‌رسانی و ارسال اخبار به بیرون طراحی شده‌اند و فشار روانی شدیدی بر زندانیان اعمال می‌کنند.

وضعیت نگران‌کننده زندانیان بند ۸ زندان شیبان نشان از افزایش فشارها و محدودیت‌های شدید در حوزه ارتباطات، تغذیه و بهداشت دارد، که سلامت و حقوق انسانی آنان را به طور جدی تهدید می‌کند.

از ریما شیرمحمدی، فعال حقوق بشر


#زندان_شیبان #کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام #نه_به_اعدام #حقوق_زندانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

حق من: درباره حق مرخصی زندانیان سیاسی

در آذر ۱۴۰۰ بود که خبری در رسانه‌های حقوق بشری منتشر شد که فرهاد میثمی، زندانی سیاسی محبوس در زندان رجایی‌شهر از تماس تلفنی محروم شده است و اعلام شده است که تا اطلاع ثانوی او حق هیچ‌گونه تماسی با بیرون از زندان را ندارد.
فرهاد میثمی زندانی سیاسی است که به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده است و اکنون سال چهارم حبس خود را می‌گذارند بدون آن‌که حتی یک روز مرخصی شامل حال او شده باشد
فرهاد میثمی یک معلم بوده است و بنیان‌گذار یک انتشارات. او به عنوان یک فعال فرهنگی مطرح است. چرا چنین فردی اساسا بایستی زندانی شود و در زندان نیز چنین ستمی بر او وارد شود؟
طبق مقررات و آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها، مسئولان مربوطه موظف هستند حتی برای مجرمان سیاسی و به اصطلاح امنیتی نیز مرخصی قائل شوند ولی برای آن‌که بتوانند راه نفوذ ستمگرانه خود را باز نگاه دارند دست‌کم دو قید بر این حق بار کرده‌اند.
در ماده ۱۹۵ همین آیین‌نامه و ذیل بحث مرخصی آمده است زندانیان امنیتی که اجرای حکم آن‌ها قابل تعلیق نیست، اگر یک‌سوم از میزان مجازات تعیین‌شده را گذرانده باشند می‌توانند از حق مرخصی استفاده کنند. همچنین در صورت کسب امتیاز لازم از برنامه‌های به اصطلاح «اصلاحی - تربیتی» و «به تشخیص دادستان» می‌توانند هر چهار ماه یک بار به مدت پنج روز از مرخصی برخوردار شوند.
فرهاد میثمی اکنون بیش از دو سوم از حکم ۵ساله را در زندان بوده است و می‌تواند از حق مرخصی استفاده کند ولی تا کنون حتی یک روز هم به مرخصی نرفته است. آیا در آنچه مسئولان زندان، «اصلاح و تربیت» می‌خوانند نمره قبولی نگرفته است و یا تشخیص دادستان بر این قرار گرفته که میثمی نباید به مرخصی برود؟
هرچه هست، آنچه مقابل چشمان ناظران می‌گذرد ستم آشکاری است که بر فعالان مدنی در ایران وارد می‌آید. زندانی‌کردن این فعالان خود وجهی از ستم است و این محدودیت‌ها در زندان، خود ستمی مضاعف است.

https://youtu.be/gjIgIEHlLEE

در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/morakhasi-zendan1

#حقوق_زندانی #حقوق_زندانی_به_زبان_ساده #حق_مرخصی #یاری_حقوقی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

رضا شفاخواه، وکیل دادگستری، درباره پرونده بچه‌های اکباتان:

«اطلاع‌رسانی لازم از طرف رسانه‌ها و مردم و خانواده‌ها درباره رونده اکباتان اتفاق نیفتاده است.
متاسفانه خانواده‌‌ها نیز اطلاع‌رسانی لازم را نداشته‌اند و اطلاع رسانی کنونی با همکاری عده‌ای محدود است و خانواده‌ها هنوز تصور می‌کنند که اگر صحبتی کنند بر روی پرونده تاثیر می‌گذارد.»
اما چرا ماموران جمهوری اسلامی و بازجوها همواره خانواده زندانیان سیاسی را ترغیب به سکوت می‌کنند؟
به‌ویژه گاهی با ظاهری خیرخواه، به اطرافیان زندانیان گمنام توصیه می‌کنند که برای حل سریع‌تر پرونده، اطلاع‌رسانی نکنند. اما سکوت خانواده و اطرافیان، دست بازجویان و ماموران را برای فشار بیش‌تر بر زندانیان، به‌ویژه زندانیان ناشناخته، باز می‌گذارد.
سعید دهقان، حقوق‌دان: آن‌ها [ماموران] از خبری‌شدن می‌ترسند. [این] نشان می‌دهد در حال ظلم‌کردن بیش‌تر به متهمانی هستند که ناشناخته مانده‌ و در نتیجه، افکار عمومی هم درباره آن‌ها ساکت مانده‌‌اند.
اطلاع‌رسانی درباره زندانیان و احکام صادرشده برای آنان، می‌تواند حمایت گسترده افکار عمومی از آن‌ها را در پی داشته باشد. لغو حکم اعدام امیرحسین مرادی، محمد رجبی و سعید تمجیدی، از بازداشتی‌های آبان ۹۸، تا اندازه‌ای متاثر از فشار افکار عمومی بر جمهوری اسلامی بود.
اگرچه اطلاع‌رسانی همیشه به یک نتیجه مشخص ختم نمی‌شود، اما تنها راه چاره برای برخورد با جمهوری اسلامی است. در نظر داشته باشیم که برخورد جمهوری اسلامی با شهروندان و کنشگران همواره با نقض حقوق آنان همراه است. اگرنه در سیستم عادلانه قضایی کشورهای آزاد روند پرونده‌ها، شفاف و بدون نقض حقوق زندانیان طی می‌شود.

در یوتیوب:
https://www.youtube.com/watch?v=xUIgRZ_qHdU

#یاری_حقوقی_توانا #اسلایدشو #زندان #زندانی_سیاسی #حقوق_زندانی #حقوق_بشر #حقوق_متهم
@Tavaana_TavaanaTech

حق من: کف‌خوابی، پدیده نامطلوب و غیرقانونی در زندان
«گاهی تراکم به حدی بود که در یک سلول، زندانیان زخمی و کتک‌خورده روی‌هم ریخته می‌شدند و آن‌هایی که به دلیل ضعف جسمانی توان تحمل نداشتند، به دلیل خفگی جان می‌باختند.»
کف‌خوابی یکی از رایج‌ترین پدیده‌های زندان‌های ایران است که ناشی از تراکم بالا در زندان‌ها، و کمبود شدید تخت برای زندانیان است.
این مسئله با بی‌اعتنایی بسیار زیاد سازمان زندان‌ها نیز مواجه است. برخی اوقات هم آن‌ها از تراکم بالا برای آزار بیش‌تر زندانیان استفاده می‌کنند.
این وضعیت نامطلوب حتی موجب شده کسانی که به اصطلاح به عنوان «وکیل بند» شناخته می‌شوند و در واقع افرادی با سابقه زیاد تحمل حبس هستند، تراکم بیش از حد را موضوعی عادی و همیشگی در نظر بگیرند و از طرف دیگر به پدیده عجیب «اجاره تخت» دامن بزنند؛ بدین صورت که زندانیان تازه‌وارد باید تخت‌ها را هفتگی یا روزانه از وکیل‌بندها اجاره کنند تا پس از دو سال بتوانند خودشان صاحب تخت شوند!
هوشنگ پوربابایی، وکیل پایه یک دادگستری، درباره کف‌خوابی و اجاره تخت می‌گوید: «در هیچ کدام از مقررات ِ قانون اقدامات تامینی و تربیتی اشاره‌ای نشده که فرد زندانی باید برابر دریافت خدماتی که در زندان به او ارائه می‌شود، وجهی پرداخت کند.»
بله! دقیقا در ماده ۱۵۷ آیین‌نامه اجرایی سازمان زندان‌ها تاکید شده است که از جمله وسایل رفاهی‌ای که بایستی در اختیار زندانی قرار بگیرد، به غیر از ملحفه، بالش و دو تخته پتوی مناسب، «تخت فلزی و قابل شستشو» است.
توجه کنیم که این تبعیض و نقض فاحش حقوق زندانیان کاملا زیر نظر زندانبانان و عوامل ناظر رخ می‌دهد. چرا زندان‌بان‌ها در قبال نقض بدیهی‌ترین حقوق زندانیان واکنشی نشان نمی‌دهند؟
https://youtu.be/Idk5Rk2s-vk
در ساندکلاد:
https://soundcloud.com/tavaana/afkatt6vjszo
#یاری_حقوقی_توانا #حق_من #حقوق_زندانی
@Tavaana_TavaanaTech