چرا باید به کارزار نه به اعدام بپیوندیم؟

چه بسیار شنیده و خوانده‌ایم من با اعدام مخالفم اما ...
ادامه این جمله نقض بخش اول است. اعدام یک شکنجه برگشت‌ناپذیر و یک اقدام ضدبشری است.
گذشته از آن‌که جمهوری اسلامی تنها با هدف سرکوب جامعه حکم اعدام صادر می‌کند و با قساوت هم اجرا می‌کند.
توجه شما همراهان را به این نکات جلب می‌کنیم
اگر فرد محکوم به‌درستی مجرم باشد باید بدانیم مجازات اعدام اثر «بازدارندگی» ندارد
برخلاف ادعای برخی، یافته‌های علم جرم‌شناسی ثابت کرده، اعمال مجازات اعدام اثر «بازدارندگی» بیشتری ندارد و کشورهای لغوکننده این مجازات، با موج جرم و جنایت پس از لغو مواجه نشده‌اند.

اعدام تاثیری بر جلوگیری از ارتکاب جرم توسط مجرمان به عادت ندارد
بنا بر یافته‌های جرم‌شناسی عمده جرایم خشن توسط سه گروه شامل مجرمان به‌عادت، مجرمان حرفه‌ای و مجرمان به‌لحظه انجام می‌شوند که اساسا عامل حسابگری را در ارتکاب جرم مد نظر قرار نمی‌دهند.

مجازات اعدام برگشت‌ناپذیر است
مجازات مرگ به دلیل ذات و ماهیت خود در صورت اجرا هیچ راه بازگشتی نداشته و به همین دلیل وقوع یک اشتباه کوچک در روند قضایی کافی است که منجر به مرگ یک انسان بی‌گناه شود.

اعدام، مجازات نیست؛ انتقام است
اعدام با سه فلسفه اساسی مجازات یعنی ایجاد هزینه برای مجرمان (بازدارندگی)، دوم جلوگیری از آسیب جامعه از رفتار مجرمانه بزهکاران (زندان) و سوم تادیب و اصلاح مجرم برای بازگشت به جامعه در تضاد است.

زندانیان سیاسی بیش از ۵۰ هفته است که «کارزار نه به اعدام» به راه انداخته‌اند در این مدت ۳۰ زندان به این کارزار پیوسته‌اند. همچنین تعدادی از هم‌وطنان‌مان در خارج از کشور هم با تحصن و اعتصاب مقابل سفارت جمهوری اسلامی در کشور محل اقامت به این کارزار پیوسته‌اند.

پرسش از شما عزیزان همراه

به‌راستی جامعه چگونه می‌تواند با زندانیان سیاسی همراهی کند؟

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#نه_به_اعدام
@Tavaana_TavaanaTech

«حکم اعدام برای #پخشان_عزیزی به مثال اعدام مهر است.
هیچ قدرت و قانونی حق ممانعت از امداد کودکان و زنان آسیب دیده در جنگ ها را ندارد.
به امید زمانیکه از احکام مغایر با حقوق انسانی گذر کنیم تا بر مبنای حفظ و جلای این حقوق، قوانین از نو بازنویسی شود.
حیات، یک حق فطری است.»

ـ متن و طرح ارسالی مخاطبان

#PakhshanAzizi
#نه_به_اعدام #اعدام_قتل_عمد_حکومتی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌
بیانیه پنج تن از زندانیان سیاسی دهه شصت در محکومیت تأیید حکم اعدام سه زندانی سیاسی

ملت شریف و دردمند ایران!

۴۶ سال است رژیم مستبد حاکم بر میهن عزیزمان ایران با ارعاب، وحشی‌گری، کشتار، فروش و غارت اموال ملی، تعطیلی و نابودی کارخانجات و تمام زیرساخت‌های اقتصادی، سقوط سطح بهداشت عمومی، سقوط خط فقر به دره مرگ، نابودی سیستم آموزشی، اخراج، بازداشت و زندانی کردن معلمان دلسوز و آزاده، تبعیض جنسیتی، قومی و مذهبی، سانسور مطبوعات، دستگیری، اعدام و شکنجه وسیع زنان و مردان، نویسندگان دگراندیش، دانشجویان، ‌کارگران و فعالان کنشگر مدنی و سیاسی، تلاش کرده است چند صباحی ادامه حکومت فاشیزم دینی خود را تضمین کند.

حاکمیت ملایان در این چهل‌وشش سال چیزی جز فقر و بیکاری، فساد و فحشا، جنگ و خون‌ریزی با ایجاد گروه‌های نیابتی، ترور، وحشت‌افکنی و از بین بردن عزت و کرامت ملت ایران در عرصه ملی و جهانی به ارمغان نیاورده است. یکی با «نوشیدن جام زهر» و دیگری با «نرمش قهرمانانه»، تداوم حیات ننگین خود به هر قیمت را رقم زده‌اند.

اینک، به یمن جنبش پیشتاز زنان، تمامی راه‌های خود در منطقه و جامعه جهانی را بسته دیده و به مانند دهه خونبار ۶۰، روی به طناب دار آورده است. با صدور احکام اعدام برای فعالان سیاسی، می‌خواهد جنبش بنیان‌کن و پیشتازانه زنان ایران را به عقب رانده یا سترون سازد.

بیدادگاه‌های دیکتاتور حاکم با صدور احکام سنگین برای شریف‌ترین و رشیدترین فرزندان این آب‌وخاک: پخشان عزیزی، مهدی حسنی و بهروز احسانی، می‌کوشد وانمود کند که همچنان توان سرکوب جنبش انقلابی مردم و زنان قهرمان ایران را دارد.

ما، زندانیان سیاسی سابق، ضمن محکوم کردن احکام قرون وسطایی اعدام، از سازمان‌ها و نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم با ابزارهای موجود جهت لغو احکام ضدبشری اعدام اقدام کنند.
در این برهه، وظیفه خود می‌دانیم از کلیه آزادی‌خواهان، فعالان سیاسی، مدنی و اجتماعی در ایران و سراسر جهان بخواهیم اعتراض خود را نسبت به این حکم ظالمانه اعلام کنند.

شب نمی ماند، سحر نزدیک است.
زنده بادآزادی

یونس آزادبر
احمدبهنامی
عقیل رهنما
ابراهیم حضوری
عباس حقگو

#پخشان_عزیزی #مهدی_حسنی #بهروز_احسانی #نه_به_اعدام #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

خانواده‌های دادخواه همچنان با اتحاد و همبستگی، نسبت به صدور حکم اعدام برای پخشان عزیزی و پریشه مرادی اعتراض می‌کنند.

در روزهای گذشته پیام‌های چندین خانواده را منتشر کرده بودیم و امروز پیام‌های خانواده‌های جاویدنامان یحیی رحیمی، آریان خوشگوار و رضا کاظمی از سنندج و خانواده جاویدنام محسن نیازی از دهگلان را می‌بینیم.

#دادخواهی #نه_به_اعدام #وريشه_مرادى #پخشان_عزیزی #مهدی_حسنی #بهروز_احسانی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل،درباره لزوم همبستگی جهت لغو مجازات اعدام متنی به شرح زیر منتشرکرد:
🔸️حذف مخالفان، اصلی‌ترین شیوه جمهوری اسلامی برای بقا از طریق ایجاد فضای رعب و وحشت بوده است و چه در زندان و چه در خیابان، این قاعده از بدو استقرار وجود داشته است. شاید بتوان خلاصه‌ی این تاریخ، که از گورستان خاوران تا همین امروز ادامه داشته، را در گفته‌های جاویدنام نوید افکاری شنید: «دنبال گردن برای طناب دارشان می‌گردند.»

🔸️این سیاست امروز نیز جریان دارد و تصور می‌کنند افزایش طناب‌های دار و قتل زندانیانی چون مجاهد کورکور و عباس دریس می‌تواند نجات‌بخش حکومت درهم‌شکسته‌شان باشد.

🔸️در این روزها، تأیید حکم اعدام پخشان عزیزی، بهروز احسانی و مهدی حسنی در دیوان عالی کشور موجی از خشم و نگرانی در میان مردم، به‌ویژه در میان فعالین سیاسی و اجتماعی ایجاد کرده است تا مشخص شود جمهوری اسلامی تنها راه مقابله با اعتراضات سراسری پیش رو را در سرعت بخشیدن به احکام اعدام می‌بیند.

🔸️حکومتی که اقتصادش در هم شکسته، مشروعیتش را در میان اکثریت مردم از دست داده و تمام آنچه خرج محور مقاومت کرده بود دود شده و به هوا رفته، نیاز دارد راهی برای ابراز وجود پیدا کند. جمهوری اسلامی می‌گوید: «اعدام می‌کنم، پس هستم.»

🔸️در این میان، جامعه، نهادهای مدنی، مخالفان حکومت و شخصیت‌های شناخته‌شده چه می‌توانند بکنند؟ شاید ابتدا باید از خود بپرسند: آیا پخشان عزیزی اولین زندانی محکوم به اعدام است؟ آخرین خواهد بود؟ پاسخ بدون شک منفی است. اینجاست که ضرورت همبستگی و اتحادی چشمگیر و قابل‌توجه برای مقابله با «مجازات اعدام» احساس می‌شود.

🔸️به ساختار حکومت نگاه کنیم؛ چگونه اصلاح‌طلبان، به‌اصطلاح میانه‌روها و تندروها دست در دست هم تلاش می‌کنند مانع فروپاشی نظام شوند؟ مسعود پزشکیان اصلاح‌طلب، قالیبافی که امروز بخشی از مافیای اقتصادی است، محسنی اژه‌ای که از فالانژهای شناخته‌شده بوده و زمانی برنده جایزه بین‌المللی چماق شد، امروز مشترکاً ریاست سه قوه مجریه، مقننه و قضاییه را در دست دارند.

🔸️آیا اپوزیسیون ایران هم حاضر است با هر نگاه و ایدئولوژی که دارد، با هر ایده‌ای که برای ساختار سیاسی بعد از جمهوری اسلامی دارد، برای نجات جان «انسان‌هایی که حکومت جانشان را می‌گیرد» متحد شود؟ اعتراض سراسری در قالب کمپین‌ها، اعتصابات و اعتراضات خیابانی با هدف مشخص «لغو مجازات اعدام» می‌تواند شکل بگیرد. این سوالی است که مخالفان جمهوری اسلامی باید از خود بپرسند.

#نه_به_اعدام #پخشان_عزيزى #بهروز_احسانی #مهدی_حسنی #شیرین_عبادی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

«ضرورت مخالفت معلمان با حکم اعدام

به بهانه تایید حکم اعدام پخشان عزیزی، مهدی حسنی و بهروز احسانی

این نوشته خطاب به معلمانی است که با اعدام مخالف‌اند، به‌ویژه معلمان پیشرو و آگاهی که همواره با هرگونه خشونت و سرکوب مقابله می‌کنند و تلاش دارند در ساختار سرکوبگرانه نظام آموزشی و مدرسه نقش سرکوبگر ایفا نکنند. این معلمان وظیفه دارند در برابر بالاترین سطح خشونت در جامعه، یعنی خشونت ساختاری و هدفمند مانند اعدام، سکوت نکنند و علیه آن موضع‌گیری کنند. چگونه می‌توان مخالف خشونت در مدرسه بود اما در برابر خشونت در جامعه سکوت کرد؟

هیچ‌کس بهتر از صادرکنندگان حکومتی احکام اعدام نمی‌داند که اعدام نه‌تنها عملی بازدارنده نیست، بلکه ابزاری برای سرکوب و کنترل جامعه است. هدف این نوشته پرداختن به چرایی مخالفت با اعدام نیست، بلکه تأکید بر این است که گسترش اعدام تنها به حکومت محدود نمی‌شود، بلکه عوامل دیگری نیز در آن نقش دارند.

در ایران، اعدام به ابزاری تبدیل شده که حکومت از آن برای تثبیت قدرت و سرکوب جامعه بهره می‌برد. صدور احکام اعدام برای زندانیان سیاسی و عقیدتی و همچنین برای زندانیانی با جرایمی نظیر مواد مخدر، قتل و سرقت، نشان از آن دارد که هدف اصلی حکومت، ایجاد رعب و کنترل جامعه است.

طبق آخرین آمار، دست‌کم ۵۴ زندانی سیاسی و عقیدتی به اعدام محکوم شده‌اند. در عین حال، در پنجاهمین هفته کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام»، احکام اعدام برخی زندانیان سیاسی نظیر پخشان عزیزی، مهدی حسنی و بهروز احسانی تأیید شده است. این زندانیان در کنار دیگر محکومان قرار دارند که اجرای احکام‌شان قریب‌الوقوع است.
اما مسئله تنها به حکومت محدود نمی‌شود؛ سکوت جامعه در برابر این سرکوب نیز نقش مهمی در استمرار این روند دارد. جامعه‌ای که در برابر اعدام بی‌تفاوت است، عملا با این خشونت همراهی می‌کند.

علاوه بر حکومت و جامعه، بخش دیگری نیز در گسترش اعدام نقش دارد؛ افرادی که خود را فعال حقوق بشر یا مخالف اعدام معرفی می‌کنند و از این عنوان برای کسب اعتبار و منافع شخصی بهره می‌برند. واقعیت این است که اگر زندانی وجود نداشته باشد یا مبارزه‌ای شکل نگیرد، این افراد موضوعی برای دفاع نخواهند داشت. متأسفانه، برخی از این افراد نه‌تنها در برابر اعدام سکوت می‌کنند، بلکه با برخورد گزینشی و به حاشیه راندن برخی محکومان، عملا به تقویت سرکوب کمک می‌کنند. این گروه که حقوق بشر را به صنعتی سودآور تبدیل کرده‌اند، با سکوت گزینشی یا تمرکز بر موارد خاص، نقش مؤثرتری در بی‌عدالتی نسبت به مردم عادی دارند. گویی از نگاه آنان، برخی افراد مستحق حمایت نیستند، مگر آنکه با عقاید یا اهداف آنان همسو باشند.

برای مخالفت مؤثر با اعدام، باید این رویکردهای گزینشی و منفعت‌طلبانه را نقد و افشا کرد. وظیفه ما این است که از هرگونه تفکیک عقیدتی، سیاسی، ملیتی و جنسیتی در موضوع اعدام فاصله بگیریم و با هر شکلی از اعدام مخالفت کنیم. بدون شک، همان‌طور که زندانیان اعتصابی در کارزار «سه‌شنبه‌های نه به اعدام» تأکید کرده‌اند، تنها راه توقف ماشین اعدام، اتحاد و عمل جمعی است. اگرچه این مسیر دشوار است، اما با کنار گذاشتن رفتارهای فرقه‌گرایانه و اتخاذ رویکردی انسانی و جمعی، می‌توان به نتیجه رسید.

این مسئولیت، به‌ویژه بر دوش معلمانی است که وظیفه خود را فراتر از اجرای بخشنامه‌ها و برنامه‌های درسی سرکوبگرانه تعریف کرده‌اند. آگاهی‌بخشی به جامعه و ایجاد اتحاد برای مقابله با اعدام، بخشی از مسئولیت انسانی و اجتماعی آنان است. تنها با این رویکرد می‌توان به ساختن جامعه‌ای عاری از خشونت و سرکوب امید داشت.»

نوشته جعفر ابراهیمی معلم و فعال مدنی

#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
#پخشان_عزيزى
#نه_به_اعدام
@Tavaana_TavaanaTech

صدور و تایید حکم اعدام برای پخشان عزیزی موجی از اعتراضات را به دنبال داشته است.
آرش صادقی، فعال مدنی و زندانی سیاسی سابق، با انتشار پستی در شبکه اکس به صدور احکام اعدام توسط جمهوری اسلامی اعتراض کرد:

«اعدام فقط جان یک نفر را نمی‌گیرد؛ روح و وجدان جامعه را هدف می‌گیرد. هر چوبه‌داری که برپا می‌شود، پیامی به همه ماست: یا سکوت کنید، یا منتظر نوبت دیگری باشید.

‏ما در برابر اعدام، تنها یک راه داریم: باید بفهمیم که تفاوت‌ها جایی در این مبارزه ندارند. درد یک نفر، درد همه ماست. اگر امروز برای نجات جان دیگری تلاش نکنیم، فردا کسی برای ما تلاشی نخواهد کرد.

‏همبستگی علیه اعدام یعنی اعتراض به قانونی که جان انسان را بی‌ارزش می‌داند. یعنی کنار هم ایستادن، صدای همدیگر شدن، و نشان دادن اینکه عدالت نمی‌تواند با طناب دار برقرار شود.

‏باور دارم که اگر کنار هم باشیم، اگر صدایمان یکی شود، می‌توانیم در برابر این حکم بایستیم. بیایید نشان دهیم که زندگی ارزشمندتر از هر ایدئولوژی یا قدرتی است. ما برای انسانیت ایستاده‌ایم، برای عدالت، برای آزادی، برای لغو اعدام.»


‏⁦ #PakhshanAzizi⁩
‏⁧ #پخشان_عزیزی⁩
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_اعدام

@Tavaana_TavaanaTech

نامه حورا نیک‌بخت از زندان اوین: پخشان عزیزی برای آن‌چه کرده باید قدر ببیند و بر صدر بنشیند

«حقوق بشر با حقوق بشرتر

پخشان جانم
سلام
دارم از اتاق چهار بند، فقط چند متر دورتر با توحرف می‌زنم اما می‌خواهم صدایم خیلی بلند باشد؛ آن‌قدر بلند که همه بشنوند و آنان که باید گوش بسپرند:
پاییز 1401، وقتی در حال تدریس هم نتوانستم جلوی گریه‌ام برای بی‌گناهی محسن شکاری را بگیرم وکلاس را به انش‌آموزان واگذار کردم، به خیالم هم نمی‌رسید زمانی با کسی که زیر حکم اعدام است هم‌بند شوم و روز و شب‌هایی را که می‌گذراند ببینم. با کسی؟ با زنی. با زنی؟ با پخشان عزیزی؛ با زنی که واقعا به شعر نو شبیه است؛ (پخشان در زبان کُردی به معنای شعر نو است) آن‌قدر شعر و آن‌قدر نو که حظ کردن از کنارش بودن کار هر کسی نیست.

پخشان عزیزم
در فرهنگ سخن، مقابل «بغی» نوشته‌اند بدرکاری، فساد، ستم‌کاری، سرکشی و نافرمانی
معنا بخشیدن به زندگی و تقویت امید به آن در کمپ آوارگان حملات داعش بدکاری است یا فساد یا ستم‌کاری؟
وقتی به کودکان یاد می‌دادی که با گل مجسمه بسازند و با هنرشان حالشان را خوب کنند، خبر داشتی که این کارت مصداق فساد است؟!
وقتی در تخلیه‌ی بار کامیون‌های ارزاق یو.ان کمکمی‌کردی، می‌دانستی داری بدکاری می‌کنی؟
موقع تمیز کردن زخم‌های زنان و کودکان و از بین بردن شپش سر بچه‌ها، از ستم‌کاری‌ات آگاه بودی؟!
پخش نان و فراهم کردن غذا برای آوارگان کدام شکل از ستم است؟!
جرم‌هایت را که مرور می‌کنی، شستن لباس آن‌ها را هم از قلم نینداز!
کمک به آدلاها، خضرها، ویان‌ها، دیلان‌ها و بهارها را سرکشی و نافرمانی به حساب نمی‌آوردی؟!
ماه‌هایی که از خانواده‎‌ات دور بودی و هیچ ارتباطی با آن‌ها نداشتی، اما آغوش می‌شدی که در اوج سرما و باد و باران بارها چادرها را محکم می‌کردی، با این حال خوابت نمی‌برد که نکند محکم‌کاری نکرده باشی، ستم‌کاری‌ات برایت محرز نبود؟!
من نه عقلم قد می‌دهد نه سوادم؛ باز هم خودت قضاوت کن: حتما در سال‌های 2020 و2021 که بر اثر ناتوانی جسمی بعد از عمل جراحی سراغ ترجمع و پژوهش رفتی، فساد کردی.
ایجاد انقلاب ذهنیتی که قطعا بدکاری وفساد و ستم‌کاری است؛ این را همه می‌دانند.
همه‌س ستم‌کاری‌هایت را در کمپ باور می‌کنم؛ چون بارها شبیه‌اش را در بند دیه‌ام؛وقتی حال یکی از هم‌بندی‌ها حتی ذره‌ای بد می‌شود، اولین کسی که به سراغش می‌آید توئی. تجربه‌ی تو را در کمک به بهبود حال جسمی وروحی اطرافیان هیچ‌کدام از ما نداریم.
می‌بینم که گیاه‌خواری و برایمان گفته‌ای که از سال 2014 خوردن گوشت را کنار گذاشته‌ای؛ یعنی بیشتر از 10 سال است که قساوت لازم برای ستم‌کاری را به‌دست آورده‌ای.
باید در ویراست بعدی همه‌ی لغت‌نامه‌ها مددکاری را هم به معانی بغی اضافه کنند یا اینکه مقابل مدخل مددکاری بنویسند بغی.
همه‌ی پزشکان، روزنامه‌نگاران و کسانی که به ملی‌گرایی باور ندارند؛ همه آن‌ها که ماندند و به آوارگان حملات حملات داعش کمک کردند بغی کرده‌اند و به قتل عمد محکوم می‌شوند؟!

خواهرم
تو مددکاری و اظهرمن‌الشمس است که مددکار بودن با حزب وحزب‌گرایی غریبه است و طبیعتا بیرون از نظام دولت‌ها وحزب‌هاست.
حتی پس رنگ داستانی که ساخته‌اند و تو را بر اساس آن محکوم کرده‌اند بی جان است. خباثت و نادانی بخش جدایی‌ناپذیر وجود جمهوری اسلامی است.
کاش این جانیان بفهمند که می‌خواهند نه تو را «سربه دار» که «سر دار» را با تو «بلند» کنند.
تکلیف تو با آن‌چه کرده‌ای مشخص است؛ تکلیف جمهوری اسلامی هم همین‌طور. در این میان فقط مدعیان فعالیت برای حقوق بشر باید تکلیف‌‍شان را مشخص کنند؛ باید در گفتار، رفتار و کردارشان به وضوح نشان بدهند که مدافع حقوق بشرند یا حامی حقوق بشرتر.
اگر شرف دارند، باید برای پخشان عزیزی، زن کرد مددکار محکوم به اعدام، هر کاری می‌توانند بکنند. باید از جمهوری اسلامی بپرسند به تو چه داده است که در ازایش جانت را می‌خواهد؟

پخشان جانم
تو برای آن‌چه کرده‌ای باید قدر ببینی و بر صدر بنشینی، اما نه بر صدر مجازات‌ها.

حورا نیک‌بخت
۲۲ دی ۱۴۰۳
بند زنان زندان اوین»

#پخشان_عزیزی #نه_به_اعدام #بیانیه #حورا_نیکبخت #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

پیام نرگس محمدی برای کمپین آزادی پخشان عزیزی مددکار اجتماعی محکوم بە اعدام

دیشب، ۱۱ ژانویه ۲۰۲۵، در یک فضای صوتی در پلتفرم اکس (توییتر سابق) که به‌طور اختصاصی توسط خانواده پخشان عزیزی برای جلب حمایت از او هماهنگ شده بود، شمار زیادی از فعالان حقوق بشر، وکلا و مدافعان حقوق زنان از سراسر جهان شرکت کردند. یکی از سخنرانان نرگس محمدی، برنده جایزه صلح نوبل بود که در حال حاضر به‌طور موقت از زندان آزاد شده اما انتظار می‌رود که به‌زودی به زندان بازگردد.

محمدی در پیام تأثیرگذار خود بر اهمیت اتحاد و همبستگی برای مقابله با افزایش اعدام‌ها در ایران، از جمله صدور حکم ناعادلانه اعدام برای پخشان عزیزی تأکید کرد. او به تاب‌آوری و شجاعت زندانیان سیاسی، به‌ویژه زنان، اشاره کرد که همچنان در برابر سرکوب مقاومت می‌کنند، چه در زندان اوین و چه فراتر از آن.

او همچنین در خصوص واکنش پخشان به حکم اعدام گفت که او و سایر زندانیان بعد از شنیدن این خبر کل می‌کشیدند. او از اهمیت توجه به حق حیات و همبستگی برای مقابله با حکم غیر انسانی اعدام برای هر متهمی با هر گرایش فکری و با هر عنوان اتهامی صحبت کرد.


#پخشان_عزیزی
#pakhshanazizi

#نرگس_محمدی #نه_به_اعدام #نه_به_جمهوری_اسلامی
#یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

دکتر حسن باقری‌نیا، در این ویدیو کمپینی تحت عنوان «ما می‌دانیم مقصر کیست» را معرفی می‌کند.

او بخشی از متن بیانیه این کمپین را می‌خواند. در بخشی از این بیانیه آمده است:

طی ۴۶ سال حکمرانی جمهوری اسلامی، هیچ‌یک از مسئولان، اعم از ۱۴ دولت، ۱۲ مجلس، ۷ رئیس قوه قضاییه و دو رهبر، مسئولیت فجایع و مشکلات بی‌شمار کشور را نپذیرفته‌اند. از تصمیمات نابخردانه‌ای نظیر اشغال سفارت آمریکا و صدور انقلاب تا ادامه جنگ پس از سال ۶۱، این حکومت خسارت‌های مالی و انسانی عظیمی را بر کشور تحمیل کرده است.

در این سال‌ها، ده‌ها هزار نفر، از گروه‌ها و اقوام مختلف، به بهانه‌های واهی زندانی، شکنجه یا اعدام شده‌اند؛ از کارگزاران پهلوی و مجاهدین تا دانشجویان و معترضان در جنبش‌های مردمی مانند آبان ۹۸ و پاییز ۱۴۰۱. حتی جنایت‌هایی مانند شلیک به هواپیمای اوکراینی و سرکوب اعتراضات گسترده نیز بی‌پاسخ مانده‌اند.

ایران با داشتن ۷ درصد منابع مالی جهان، به دلیل فساد سیستماتیک، در فقر، بیکاری و ناامیدی فرو رفته است. در ابتدا فساد محدود به احتکار مواد غذایی بود، اما امروز به اختلاس میلیاردی، گم‌شدن دکل‌های نفتی و قاچاق روزانه سوخت رسیده است. این در حالی است که میلیاردها دلار سرمایه ملی صرف حمایت از نیروهای نیابتی و گروه‌های خارجی شده، در حالی که صدها هزار کودک ایرانی از تحصیل محروم‌اند.

هر بار که مردم حق خود را مطالبه کرده‌اند، با سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام مواجه شده‌اند. نظام وعده داد ایران را به ژاپن اسلامی تبدیل کند، اما امروز همان‌ها از سوریه شدن می‌ترسانند. در حالی که مردم ایران در فقر و محرومیت به سر می‌برند، این حکومت در کشورهای دیگر تونل‌های دو بانده می‌سازد و منابع ملی را خرج حمایت از گروه‌های نظامی می‌کند.

طبق این بیانیه می‌توان نتیجه گرفت که مقصر نه یک فرد، بلکه کلیت نظام و تمام کارگزاران آن است. این کمپین بر مطالبه‌گری مردم و شفاف‌سازی جنایات و خیانت‌های این نظام تأکید دارد.

در ویدیو متن را مفصل‌تر از زبان دکتر باقری‌نیا بشنوید.

#ما_میدانیم_مقصر_کیست #نه_به_جمهوری_اسلامی #نه_به_اعدام #فقر_فساد_گرونی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech