۳۴ سال استفاده از یک #کیسه
مرد ۷۲ ساله‌ای در آمریکا برای حفاظت از محیط‌زیست طی ۳۴ سال گذشته از یک کیسه برای خرید استفاده کرده است.
مارتين درباره كيسه‌اش مي‌گويد: اين كيسه در زمان 5 نخست‌وزير انگليس، 6 رئيس‌جمهور آمريكا و 3 پاپ وسايل من را حمل كرده است.
گفتني است، كيسه‌هاي #پلاستيكي افزون بر گيركردن در گلوي #حيوانات و #خفه‌كردن آنها براي #محیط‌زیست نيز بسيار مضر هستند.
منبع: همشهری آنلاین
#پلاستیک #طبیعت #شهروندی #مسوولیت #خودانگیختگی #احترام #بازیافت
@Tavaana_Tavaanatech
مرد ۷۲ ساله‌ای در آمریکا برای حفاظت از محیط‌زیست طی ۳۴ سال گذشته از یک کیسه برای خرید استفاده کرده است.
مارتين درباره كيسه‌اش مي‌گويد: اين كيسه در زمان 5 نخست‌وزير انگليس، 6 رئيس‌جمهور آمريكا و 3 پاپ وسايل من را حمل كرده است.
گفتني است، كيسه‌هاي #پلاستيكي افزون بر گيركردن در گلوي #حيوانات و #خفه‌كردن آنها براي #محیط‌زیست نيز بسيار مضر هستند.
منبع: همشهری آنلاین
#پلاستیک #طبیعت #شهروندی #مسوولیت #خودانگیختگی #احترام #بازیافت
@Tavaana_Tavaanatech
کمتر از یک ساعتی جنوب غربی تهران هستند مردمانی که در گورستان زندگی میکنند. در طول روز عموماً ضایعات جمع میکنند و پلاستیک اما هرکجا که باشند شبها به گورهای خود بازمیگردند.
گزارش ویژه «شهروند» از گورخواب‌های نصیرآباد
زندگی در گور
goo.gl/uzw3Xs
٥٠ زن، مرد و کودک، شبها در گور می‌خوابند در هر گور یک تا ٤ نفر زندگی میکنند
مریم روستایی| گورخواب‌ها برگشته‌اند. هر کدام به داخل یک قبر سر می‌خورند. در تاریکی یا مشغول مواد می‌شوند یا به چه فکر میکنند، نمی‌دانیم. سکوت گورستان سنگین و هوا سرد است. یکی‌یکی، بنرهای پاره، تکه پتوهای مندرس و تخته چوب‌های نیمه سوخته روی گورها کشیده می‌شود. آنها مرگ را زندگی میکنند.
خیلی که هوا سرد می‌شود، دنبال چوب می‌گردند برای درست‌کردن آتش و گرم‌شدن در گورهایی که پایان زندگیست برای همه، اما برای اینها شده سرآغاز و سرپناه. زن، مرد و کودک؛ کارتن‌خواب‌هایی که در قبر نشسته می‌خوابند.
«دیگه اینجا چوب هم برای آتیش‌زدن، پیدا نمی‌شه» این را یکی از ميهمان‌های ناخوانده این اتاق‌های تاریک و باریک می‌گوید.
یک ماهی می‌شود که سرما کارتن‌خواب‌ها را راهی کرده تا اطراف و درون گورستان بزرگ نصیرآباد باغستان در حومه شهریار ساکن شوند. عده‌ای درون گورستان و در قبرهای از پیش آماده شده و چندین خانواده در اطراف گورستان، در منطقه بلوک‌زنی و زیر کانال در چادر زندگی میکنند. در درون گورستان، ٣٠٠ گور از پیش آماده وجود دارد که ٥٠ کارتن‌خواب دست کم ٢٠ گور را اشغال کرده‌اند. در هر گور یک نفر و گاهی هم سه تا چهار نفر زندگی میکنند.
این گورها عموما برای خواب مورد استفاده قرار می‌گیرند و در طول روز و زمانی که افراد برای تهیه پول مواد و غذا ضایعات جمع میکنند یا گدایی میکنند، خالی هستند؛ اما باید حواسشان به گورشان باشد چرا که از طرف دیگر کارتن‌خواب‌ها مورد سرقت قرار می‌گیرند. به پتوهای پاره و لباس‌های کهنه هم رحم نمی‌کنند.
هیزم‌های سوخته، ظرف‌های یک بار مصرف غذا، پلاستیک و تکه پارچه‌های موجود در بعضی از گورهایی که الان سقف ندارند، نشان می‌دهد که قبلا مورد استفاده یک گروه دیگر بوده است.
گورهای از پیش آماده شده در سمت چپ گورستان، روبه‌روی قبرهایی که در آن تدفین انجام شده و با فاصله کمی از مسیر رفت‌و‌آمد مردم قرار دارند.
.
یک نفر از سر کنجکاوی گوشه‌ای از پتوی کشیده‌شده روی یکی از گورها را کنار می‌زند تا ببیند درون آن چه خبر است؛ ناگهان با هجوم کارتن‌خواب هایی که در گور خوابند مواجه می‌شود. حسن ناراحت از این‌که چرا خواب بعدازظهرش را بر هم زده‌اند، سرش را از قبر بیرون می‌آورد و با اشاره دست سعی می‌کند فرد کنجکاو را دور کند. آرمان کارتن‌خواب دیگریست که همان نزدیکی در حال قدم‌زدن است و با دیدن این صحنه به‌سرعت به سمت گورها برمی‌گردد. می‌آید تا آن غریبه را از محل زندگی‌شان دور کند. جنگ لفظی که بینشان پیش می‌آید، توجه تعداد بیشتری از مردمی که برای خواندن فاتحه به گورستان آمده‌اند را به این سمت جلب می‌کند. دعوای‌شان بالا می‌گیرد، چند نفر گوشی به دست مشغول عکس گرفتن می‌شوند. آرمان: «عکس نگیر آقا، عکس نگیر. مگه بدبختی هم عکس گرفتن داره؟»
بیشتر بخوانید:
goo.gl/WIiGW0
مرتبط:
میلیون‌ها فقیر ایرانی و هیولای گرسنگی
http://bit.ly/2dglOa8
کارتن‌خواب ها و آغاز فصل سرد
http://goo.gl/ZfcpsC
زنان کارتن‌خواب؛ جنگی تمام عیار برای زنده ماندن
http://bit.ly/1XJYAd3
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
گزارش ویژه «شهروند» از گورخواب‌های نصیرآباد
زندگی در گور
goo.gl/uzw3Xs
٥٠ زن، مرد و کودک، شبها در گور می‌خوابند در هر گور یک تا ٤ نفر زندگی میکنند
مریم روستایی| گورخواب‌ها برگشته‌اند. هر کدام به داخل یک قبر سر می‌خورند. در تاریکی یا مشغول مواد می‌شوند یا به چه فکر میکنند، نمی‌دانیم. سکوت گورستان سنگین و هوا سرد است. یکی‌یکی، بنرهای پاره، تکه پتوهای مندرس و تخته چوب‌های نیمه سوخته روی گورها کشیده می‌شود. آنها مرگ را زندگی میکنند.
خیلی که هوا سرد می‌شود، دنبال چوب می‌گردند برای درست‌کردن آتش و گرم‌شدن در گورهایی که پایان زندگیست برای همه، اما برای اینها شده سرآغاز و سرپناه. زن، مرد و کودک؛ کارتن‌خواب‌هایی که در قبر نشسته می‌خوابند.
«دیگه اینجا چوب هم برای آتیش‌زدن، پیدا نمی‌شه» این را یکی از ميهمان‌های ناخوانده این اتاق‌های تاریک و باریک می‌گوید.
یک ماهی می‌شود که سرما کارتن‌خواب‌ها را راهی کرده تا اطراف و درون گورستان بزرگ نصیرآباد باغستان در حومه شهریار ساکن شوند. عده‌ای درون گورستان و در قبرهای از پیش آماده شده و چندین خانواده در اطراف گورستان، در منطقه بلوک‌زنی و زیر کانال در چادر زندگی میکنند. در درون گورستان، ٣٠٠ گور از پیش آماده وجود دارد که ٥٠ کارتن‌خواب دست کم ٢٠ گور را اشغال کرده‌اند. در هر گور یک نفر و گاهی هم سه تا چهار نفر زندگی میکنند.
این گورها عموما برای خواب مورد استفاده قرار می‌گیرند و در طول روز و زمانی که افراد برای تهیه پول مواد و غذا ضایعات جمع میکنند یا گدایی میکنند، خالی هستند؛ اما باید حواسشان به گورشان باشد چرا که از طرف دیگر کارتن‌خواب‌ها مورد سرقت قرار می‌گیرند. به پتوهای پاره و لباس‌های کهنه هم رحم نمی‌کنند.
هیزم‌های سوخته، ظرف‌های یک بار مصرف غذا، پلاستیک و تکه پارچه‌های موجود در بعضی از گورهایی که الان سقف ندارند، نشان می‌دهد که قبلا مورد استفاده یک گروه دیگر بوده است.
گورهای از پیش آماده شده در سمت چپ گورستان، روبه‌روی قبرهایی که در آن تدفین انجام شده و با فاصله کمی از مسیر رفت‌و‌آمد مردم قرار دارند.
.
یک نفر از سر کنجکاوی گوشه‌ای از پتوی کشیده‌شده روی یکی از گورها را کنار می‌زند تا ببیند درون آن چه خبر است؛ ناگهان با هجوم کارتن‌خواب هایی که در گور خوابند مواجه می‌شود. حسن ناراحت از این‌که چرا خواب بعدازظهرش را بر هم زده‌اند، سرش را از قبر بیرون می‌آورد و با اشاره دست سعی می‌کند فرد کنجکاو را دور کند. آرمان کارتن‌خواب دیگریست که همان نزدیکی در حال قدم‌زدن است و با دیدن این صحنه به‌سرعت به سمت گورها برمی‌گردد. می‌آید تا آن غریبه را از محل زندگی‌شان دور کند. جنگ لفظی که بینشان پیش می‌آید، توجه تعداد بیشتری از مردمی که برای خواندن فاتحه به گورستان آمده‌اند را به این سمت جلب می‌کند. دعوای‌شان بالا می‌گیرد، چند نفر گوشی به دست مشغول عکس گرفتن می‌شوند. آرمان: «عکس نگیر آقا، عکس نگیر. مگه بدبختی هم عکس گرفتن داره؟»
بیشتر بخوانید:
goo.gl/WIiGW0
مرتبط:
میلیون‌ها فقیر ایرانی و هیولای گرسنگی
http://bit.ly/2dglOa8
کارتن‌خواب ها و آغاز فصل سرد
http://goo.gl/ZfcpsC
زنان کارتن‌خواب؛ جنگی تمام عیار برای زنده ماندن
http://bit.ly/1XJYAd3
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. کمتر از یک ساعتی جنوب غربی تهران هستند مردمانی که در #گورستان زندگی میکنند. در طول روز عموماً #ضایعات جمع میکنند و #پلاستیک اما هرکجا که باشند شبها به گورهای خود بازمیگردند. . گزارش ویژه «شهروند» از گورخواب‌های #نصیرآباد زندگی در گور . ٥٠ زن، مرد و کودک،…
«شانزده سالم بود و مطلقا هیچ چیزی در مورد "پریود" نمی‌دانستم. حتی اسمش هم نشنیده بودم. یک‌بارازم خواسته شد که "نوار بهداشتی" بخرم. نمی‌دونستم چه اتفاق غیربهداشتی‌ای مگر رخ داده که اسمش نوار بهداشتی است. رفتم مغازه‌ی روبروی خانه و دیدم بسته‌ای را داخل یک پلاستیک مشکی گذاشتند و تحویلم دادند. بقیه چیزها در یک پلاستیکِ سفید. آن روز هیچ وقت نفهمیدم چه چیزی را خریدم و چرا باید در یک پلاستیک مشکی رنگ گذاشته شود. اما من آن‌روز تنها نبودم، بسیاری از مردان هیچ چیز از آن نمی‌دانستند.
امروز ۲۸ ام ماه مِی روز جهانی "بهداشت قاعدگی" است. چرا به چنین روزهایی هنوز نیاز داریم؛ به این دلیل که هنوز بسیاری از مردم جهان از آن محروم هستند، در بسیاری کشورهای مردسالار پریود شدن را مریضی می‌دانند، جرم می‌دانند، غیربهداشتی و ناپاکی می‌دانند. یا کارتونیست‌ها و خواننده‌هایش با حالتی تحقیر آمیز برایش می‌خوانند: «تو هم که تا به ما می‌رسی پریودی»... به چنین روزهایی نیاز داریم، تا روزی که آن چیزی که "نوار بهداشتی" می‌گویند را در پلاستیک مشکی رنگ نگذارند، هیچ کس از دسترسی به آن محروم نباشد و صحبت در موردِ آن یک تابو نباشد.»
برگرفته از فیس بوک محسن فرشیدی، فعال حقوق زنان
طرح از توکا نیستانی، مجله تابلو
شما نیز از تجربه‌ی خود بگویید.
goo.gl/y1coU9
مطلب مرتبط:
اپلیکیشن برای پریود ماهانه زنان
http://bit.ly/2r1Z1nN
راهی آسان برای حرف زدن درباره عادت ماهانه
https://tavaana.org/fa/Aditi_Gupta
@Tavaana_TavaanaTech
امروز ۲۸ ام ماه مِی روز جهانی "بهداشت قاعدگی" است. چرا به چنین روزهایی هنوز نیاز داریم؛ به این دلیل که هنوز بسیاری از مردم جهان از آن محروم هستند، در بسیاری کشورهای مردسالار پریود شدن را مریضی می‌دانند، جرم می‌دانند، غیربهداشتی و ناپاکی می‌دانند. یا کارتونیست‌ها و خواننده‌هایش با حالتی تحقیر آمیز برایش می‌خوانند: «تو هم که تا به ما می‌رسی پریودی»... به چنین روزهایی نیاز داریم، تا روزی که آن چیزی که "نوار بهداشتی" می‌گویند را در پلاستیک مشکی رنگ نگذارند، هیچ کس از دسترسی به آن محروم نباشد و صحبت در موردِ آن یک تابو نباشد.»
برگرفته از فیس بوک محسن فرشیدی، فعال حقوق زنان
طرح از توکا نیستانی، مجله تابلو
شما نیز از تجربه‌ی خود بگویید.
goo.gl/y1coU9
مطلب مرتبط:
اپلیکیشن برای پریود ماهانه زنان
http://bit.ly/2r1Z1nN
راهی آسان برای حرف زدن درباره عادت ماهانه
https://tavaana.org/fa/Aditi_Gupta
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. «شانزده سالم بود و مطلقا هیچ چیزی در مورد "پریود" نمی‌دانستم. حتی اسمش هم نشنیده بودم. یک‌بارازم خواسته شد که "نوار بهداشتی" بخرم. نمی‌دونستم چه اتفاق غیربهداشتی‌ای مگر رخ داده که اسمش نوار بهداشتی است. رفتم مغازه‌ی روبروی خانه و دیدم بسته‌ای را داخل یک…
Forwarded from آموزشکده توانا
«شانزده سالم بود و مطلقا هیچ چیزی در مورد "پریود" نمی‌دانستم. حتی اسمش هم نشنیده بودم. یک‌بارازم خواسته شد که "نوار بهداشتی" بخرم. نمی‌دونستم چه اتفاق غیربهداشتی‌ای مگر رخ داده که اسمش نوار بهداشتی است. رفتم مغازه‌ی روبروی خانه و دیدم بسته‌ای را داخل یک پلاستیک مشکی گذاشتند و تحویلم دادند. بقیه چیزها در یک پلاستیکِ سفید. آن روز هیچ وقت نفهمیدم چه چیزی را خریدم و چرا باید در یک پلاستیک مشکی رنگ گذاشته شود. اما من آن‌روز تنها نبودم، بسیاری از مردان هیچ چیز از آن نمی‌دانستند.
امروز ۲۸ ام ماه مِی روز جهانی "بهداشت قاعدگی" است. چرا به چنین روزهایی هنوز نیاز داریم؛ به این دلیل که هنوز بسیاری از مردم جهان از آن محروم هستند، در بسیاری کشورهای مردسالار پریود شدن را مریضی می‌دانند، جرم می‌دانند، غیربهداشتی و ناپاکی می‌دانند. یا کارتونیست‌ها و خواننده‌هایش با حالتی تحقیر آمیز برایش می‌خوانند: «تو هم که تا به ما می‌رسی پریودی»... به چنین روزهایی نیاز داریم، تا روزی که آن چیزی که "نوار بهداشتی" می‌گویند را در پلاستیک مشکی رنگ نگذارند، هیچ کس از دسترسی به آن محروم نباشد و صحبت در موردِ آن یک تابو نباشد.»
برگرفته از فیس بوک محسن فرشیدی، فعال حقوق زنان
طرح از توکا نیستانی، مجله تابلو
شما نیز از تجربه‌ی خود بگویید.
goo.gl/y1coU9
مطلب مرتبط:
اپلیکیشن برای پریود ماهانه زنان
http://bit.ly/2r1Z1nN
راهی آسان برای حرف زدن درباره عادت ماهانه
https://tavaana.org/fa/Aditi_Gupta
@Tavaana_TavaanaTech
امروز ۲۸ ام ماه مِی روز جهانی "بهداشت قاعدگی" است. چرا به چنین روزهایی هنوز نیاز داریم؛ به این دلیل که هنوز بسیاری از مردم جهان از آن محروم هستند، در بسیاری کشورهای مردسالار پریود شدن را مریضی می‌دانند، جرم می‌دانند، غیربهداشتی و ناپاکی می‌دانند. یا کارتونیست‌ها و خواننده‌هایش با حالتی تحقیر آمیز برایش می‌خوانند: «تو هم که تا به ما می‌رسی پریودی»... به چنین روزهایی نیاز داریم، تا روزی که آن چیزی که "نوار بهداشتی" می‌گویند را در پلاستیک مشکی رنگ نگذارند، هیچ کس از دسترسی به آن محروم نباشد و صحبت در موردِ آن یک تابو نباشد.»
برگرفته از فیس بوک محسن فرشیدی، فعال حقوق زنان
طرح از توکا نیستانی، مجله تابلو
شما نیز از تجربه‌ی خود بگویید.
goo.gl/y1coU9
مطلب مرتبط:
اپلیکیشن برای پریود ماهانه زنان
http://bit.ly/2r1Z1nN
راهی آسان برای حرف زدن درباره عادت ماهانه
https://tavaana.org/fa/Aditi_Gupta
@Tavaana_TavaanaTech
Instagram
توانا: آموزشكده جامعه مدنى
. «شانزده سالم بود و مطلقا هیچ چیزی در مورد "پریود" نمی‌دانستم. حتی اسمش هم نشنیده بودم. یک‌بارازم خواسته شد که "نوار بهداشتی" بخرم. نمی‌دونستم چه اتفاق غیربهداشتی‌ای مگر رخ داده که اسمش نوار بهداشتی است. رفتم مغازه‌ی روبروی خانه و دیدم بسته‌ای را داخل یک…