زندان‌های جمهوری اسلامی به روایت بهاره هدایت، زندانی سیاسی پیشین

در این برنامه بهاره هدایت، زندانی سیاسی پیشین، از تجربه خود در زندان‌های جمهوری اسلامی می‌گوید و مشاهداتش از این زندان‌ها را بازگو می‌کند.
این بخشی است از برنامه‌ای که شهریور۱۴۰۰ در کلاب‌هاوس  آموزشکده توانا برگزار شده است.

https://youtu.be/G6vBRt0Cx2M

https://soundcloud.com/tavaana/hedayat

#بهاره_هدایت #حقیقت_زندان #لایو_ایونت #زندان_زنان #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech

‌
«هفت هشت روزی از بازداشتمان گذشته بود. هیچ خبری از بیرون نداشتیم. نمیدانستیم تجمع‌ها تمام شده یا هنوز ادامه دارد. در اوج بی‌خبری و نگرانی نشستیم دور هم به صحبت، یک جایی از صحبت از این گفتیم که اگر بیرون کسی نباشد که از ما بگوید چقدر غم‌انگیز است و کاش ما را به یاد بیاورند.
وقتی برای اولین بار اجازه تماس یافته بودم و با مادرم تماس گرفتم، مادرم گوشی را گذاشت روی اسپیکر و فهمیدم کل خانواده‌ام بیرون از اوین هستند. بعد از دو دقیقه مامور زنی که روبه‌رویم ایستاده بودم گفت باید قطع کنم. تماس کوتاهی بود اما هر بار که دلتنگ می‌شدم با فکر همان تماس دو سه دقیقه‌ای دلگرم می‌شدم.
بعدها در حیاط قرچک یکی از بچه‌ها گفت ‌"تو دانشجوی دانشگاه الزهرایی؟ بچه‌هاتون ازت خیلی یاد کردن. چقدر خوبید" و من پر از قدرت و افتخار از داشتن چنین دوستان نادیده‌ای شدم.
و حالا از لحظه‌ای که آزاد شدم به بهاره فکر می‌کنم. و روزی نیست که از فکر کردن به ظلمی که سالها به او تحمیل شده قلبم به درد نیاید. بهاره هدایت بعد از گذراندن ۷ سال زندان در زمان اعتراضات جنبش سبز، همچنان ادامه داده است و مقاومت را به امری روزمره تبدیل کرده.
بهاره! من و خیلی از هم‌نسلانم شکستن فضای مردانه سیاست را از تو آموختیم و امروز نیز  با یاداوری پایبندیت به تداوم فعالیت سیاسی سعی دارم انرژی از دست رفته‌ام را بازگردانم.
بهاره جانم وقتی بازجو بهم گفت "تو میخوای بهاره هدایت دوم بشی" . بهت افتخار کردم. به قدرت و شجاعتت که انقدر از آن ترسیده‌اند که هر کاری میکنند که تو در دانشگاه‌ها تکثیر نشوی.
در ماشین وقتی داشتند برای دفاع آخر میبردنمان دادسرای اوین دنیا بهم گفت تو هم بازداشت شدی و شبی که فهمیدی سلولم نزدیکت است طوری که بشنوم داد زدی "مائدههههه بهااارممم". پر از حسرت شدم که چرا صدایت را نشنیدم و کاش میدیدمت. وقتی فهمیدم فقط دو دیوار بینمان فاصله است، غربت و سنگینی فضا برایم کم‌تر شد. فردایش منتقلم کردند قرچک و نشد ایندفعه من داد بزنم "بهاااااررهه مااائدممم"!

بهاره هدایت در حال اجرای حکم چهارساله‌اش در بند زنان زندان اوین است و من به این فکر می‌کنم ما که بعد از چند روز با فکر اینکه کسی به یاد ما نیست حالمان گرفته میشد، الان بهاره‌ها بعد از چندین ماه و چندین سال حبس ظالمانه به چه فکرمی‌کنند؟ نکند فکرکنند فراموششان کردیم؟ کند فکر کنند این بیرون منتظرشان نیستیم؟ و به زندگی‌های خود بازگشته‌ایم؟!

برای شما، برای زندگیتان و برای آزادیتان.»

از اینستاگرام مائده دلبری

#بهاره_هدایت #مائده_دلبری #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

بهاره هدایت که هم اینک هشتمین نوروز خود را در زندان می گذراند، در بخشی از نامه اش می نویسد: اکنون نیز علی‌رغم همه‌ التهاباتِ یک ماه اخیر، وضعیت همان است که بود و آن اینکه جمهوری اسلامی بدل به غیراخلاقی‌ترین عنصر حیات روزمره‌ ایرانیان شده و بقای او نافی بقای ما، فرزندان ما و سرزمین‌مان است. بنابراین منطقِ ایجابِ براندازی کماکان برقرار است. براندازی یک ایده‌ از روی تفنن در پیِ پایه‌گذاری یک هویت سیاسی جدید درونِ منجلابِ مناسباتِ فعلی نیست، اگر به ضرورت خود قائل باشد. برعکس، براندازی مشروعیت خود را از ضرورتش می‌گیرد.
ما به غلط تصور می‌کردیم می‌توان پِی‌جوییِ مستقیمِ فضلیتِ آزادی را وانهاد- یا به تعلیق درآمدنش را نادیده گرفت- و به فضیلت دیگری پرداخت. غافل از اینکه قادر نیستیم کژتابیِ این انتخاب سیاسی و پیامدهای عیانِ آن علیه جان مردم را مهار کنیم. چیزی که به جا ماند، بدنه‌ اجتماعی‌ای بود سرخورده، هم از شکست پروژه‌ سیاسی‌اش و هم نحیف شدنِ موازینِ اخلاقیِ کنشِ سیاسی‌اش.
پس دوباره چشم از هدف نباید برداشت. اگر آزادی می‌خواهیم، مسیر آن از هر میانبری هم که برویم در نهایت به از میان برداشتن جمهوری اسلامی و حذف اسلام سیاسی از ساحت حکمرانی می‌رسد. نباید از نزاع‌ها، عدم توافق‌ها و جدال‌های ناگزیر ناامید شد؛ چه این‌ها در وهله‌ اول حکم پاکوب کردنِ مسیر دشواری را دارد که پیشِ رو داریم. آن‌چه مهم است و آن‌چه در ید اختیار ماست، عزم ما برای آزادی‌ و بازپس‌گیری ایران‌مان است. 
بهاره هدایت
زندان اوین- اسفند ۱۴۰۱

#بهاره_هدایت #زندانیان_سیاسی #بیانیه #یاری_مدنی_توانا #مهسا_امینی #انقلاب_ملی

@Tavaana_TavaanaTech

امشب، شب تولد #بهاره_هدایت زندانی‌ سیاسی‌ست. بهاره چند روز بعد از آغاز جنبش مهسا بازداشت شد و چهارسال حبس دارد. او قبلا نیز هفت سال زندانی بوده است.
بهاره در زندان اوین ۴۲ساله می‌شود.
صدای بهاره و صدای همه‌ی زندانیان سیاسی باشیم.

#مهسا_امینی‌ #انقلاب_ملی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

‌‌بهاره هدایت، زندانی سیاسی ضمن انتشار نامه‌ای از اعتصاب غذای خود خبر داد

بهاره هدایت، زندانی سیاسی در اوین در آستانه سالگرد خیزش انقلابی در اعتراض به سرکوب‌ها و جان‌باختن جواد روحی در نامه‌ای از اعتصاب غذای خود از پنجشنبه خبر داد. او افزود حکومت توتالیتر تلاش می‌کند به خاک و خون کشیدن هزاران جوان را عادی جلوه دهد.
او در بخشی از نامه نوشته:
«وجدان اندوخته اخلاقی ماست که خودمان و نسبتمان با جهان را داوری می‌کند. حکومت توتالیتر تلاش می‌کند تا این داوری را چنان دستکاری کند که جهان وارونه‌ای که آفریده را عادی جلوه دهد؛ عادی جلوه دهد که صدها جوان این مرز و بوم را به خاک و خون کشیده»

«برای آزادی الهه و نیلوفر به عنوان نمادهایی از جنبش سربلند زن، زندگی، آزادی، در اعتراض به کشتن جواد روحی و در حمایت از یکسال مقاومت بی‌امان زنان آزادیخواه کشورم…
باشد که این ادای سهم کوچکی باشد بر آستان این سرزمین خسته از استبداد»

متن این نامه به شرح زیر است:

در آستانه سالگرد قتل «دختر ایران» مهسا (ژینا) امینی، قاتلانش دست به سرکوب مضاعف زده‌اند تا نام اویی را که «اسم رمز ما» شد از خاطرمان و از وجدانمان بزدایند. چه آنکه خیال می‌کنند نام آزادی زدودنی‌ست و سودای به بند کشیدن وجدان‌ها محقق شدنی. وجدان اندوخته اخلاقی ماست که خودمان و نسبت‌مان با جهان را داوری می‌کند. و حکومت توتالیتر همواره تلاش می‌کند تا این داوری و آن نسبت را چنان دستکاری و مخدوش کند که جهان وارونه‌ای را که آفریده است، عادی جلوه دهد. عادی جلوه دهد که صدها و هزاران جوان این مرز و بوم را به خاک و خون کشیده به جرم رقصیدن همچون جواد روحی و خدانور، به جرم وجدان بیدار همچون نیکا و سارینا. عادی جلوه دهد که دانشگاه را از دانشجو گرفته تا استاد قلع و قمع کرده و عادی جلوه دهد که در آستانه سالگرد مهسا خانواده‌های داغدار را زیر ضرب بی‌امان سرکوب گرفته است. در اینجا پشت دیوارهای زندان اوین نیز، ناحقیقتی که حاکمیت تمامیت‌خواه رقم زده و می‌خواهد عادی جلوه‌اش دهد، پیش چشم ما جاری‌ست؛ ناحقیقت همکاری با دولت‌های متخاصم برای فعالان محیط‌زیست، سپیده کاشانی و نیلوفر بیانی، این دو تنی که صرف حضورشان در بند، ترجمه دردمندانه‌ای‌ست از وجدان‌های لگدمال‌شده‌ ما. ناحقیقت فعالیت تشکیلاتی برای فریبا کمال‌آبادی و مهوش شهریاری، اینانی که روز به روزِ گذران عمرشان در زندان معادل فرسایش وجدان‌های ماست. ناحقیقت توهین به خامنه‌ای برای سپیده قلیان، این جانِ عزیز به بند نیامدنی. ناحقیقت اشاعه فحشا برای ده‌ها زنی که با بدن‌های لگدکوب طی چند ماه اخیر به اوین آمدند، و ناحقیقت‌های بیشمار برای ده‌ها هم‌بند و هم‌زندانی دیگر. در این میان ناحقیقتی که بر گرده وجدان جمعی ما- شاید به سبب نزدیکی وقایع- سنگینی می‌کند، اتهام همکاری با دولت‌های خارجی برای نیلوفر حامدی و الهه محمدی است. از این دو بسیار گفته و نوشته‌اند، به حق. اما آنچه که من می‌بینم، فارغ از اشخاص و عناوین، تلاش‌های حرامیان است برای به بند کشیدن و به قفس درآوردن همان وجدانی‌ که این دو تن به تاسی از آن، ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ وظیفه روزنامه‌نگاری خود را تماما به انجام رساندند. و این وجدان بیدار جمعی‌ست که تا به امروز به محاکمه کشیده شده و در آن سوی میز محکمه، محاکمه‌کنندگان که همان قاتلانند، نشسته‌اند. با این وارونگی‌های مهیب چه باید کرد جز محافظت از وجدان؟

من به تبعیت از آن وجدان و برای محافظت از آن، برای آزادی الهه و نیلوفر به عنوان نمادهایی از جنبش سربلند زن، زندگی، آزادی، در اعتراض به کشتن جواد روحی در زندان، و در حمایت از یکسال مقاومت بی‌امان زنان آزادیخواه کشورم، از عصر روز پنجشنبه ۹ شهریور دست به اعتصاب غذا می‌زنم. باشد که  این ادای سهم کوچکی باشد بر آستان آزادی ایران؛ این سرزمین خسته از استبداد.

بهاره هدایت
زندان اوین

#بیانیه #بهاره_هدایت #الهه_محمدی
#نیلوفر_حامدی #جواد_روحی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

نگران من نباشید؛ نگران ایران باشید

پیام بهاره هدایت در دهمین روز اعتصاب غذا از زندان اوین

بهاره هدایت در متنی جدید به نگرانی‌ها درباره اعتصاب غذایش پاسخ داده است. متن این نامه که برای دیدبان آزار ارسال شده به شرح زیر است: این اعتصاب برای من به مثابه تجدید عهدی‌ست با وجدان عمومی ایرانیان برای آزادی، تجدید عهدی‌ست با قیام مهسا در آستانه‌ سالگردش، و سرخم‌کردنی‌ست در برابر خانواده‌های داغدار و خصوصا رنجوری‌شان از سرکوب‌هایی که این روزها متحمل شده‌اند. و می‌دانم این اعتصاب واقعا ناچیز است در مقابل ناحقیقت‌هایی که اطراف ما را گرفته‌اند و با زور و زنجیر حکومت تمامیت‌خواه می‌خواهند جای حقیقت را بگیرند. از دوستان و آشنایان مشفقی که طی این چند روز اظهار لطف و نگرانی کرده‌اند، سپاسگزارم اما همان طور که در متن دیگری آورده بودم، جان من، آزادی‌ام، یا در بند بودنم آن وقتی برایم محل اعتناست که ذیل وجدان عمومی جامعه به تحقق اراده آن برای براندازی حکومت-حتی شده اندکی- بیفزاید.

نگران من نباشید؛ نگران ایران باشید. جمهوری‌ اسلامی رفتنی‌ست و رفتنش به کنش سیاسی اندیشیده و مبتنی بر وجدان وابسته است. چه آنکه هر روزی که به عمر این حکومت اضافه می‌شود، معادل کاستن از عمر این ملک و ملت است. می‌دانم در میدان سیاست، وجدان همه چیز را سامان نمی‌دهد اگر معطوف به کنش، پروژه یا برنامه سیاسی نباشد. اما در همین میدان، متوسل شدن به یک فضیلت اخلاقیِ بالادستی، گاهی در روند مبارزه لازم است.

محض یادآوری، محض پافشاری و محض تجدید عهد میان مبارزین علیه تمامیت‌خواهی. تا به یاد بیاوریم اساسا چرا چنین مسیر پر خطر دشواری را برگزیده‌ایم. به علاوه وجدان حلقه‌ ظریفی است میان پاره‌های متنوع اپوزیسیون تا اگر حتی همدیگر را نمی‌پسندند، در به رسمیت‌شناسی یکدیگر خود را موظف به تبعیت از وجدان عمومی جامعه بدانند. همان وجدانی که در طول قیام مهسا(ژینا)، در یک سال گذشته واقعیت جاری در خیابان‌ها را معنا می‌بخشید و همزمان از همه ستیزهای ناامیدکننده اپوزیسیون فراتر می‌رفت. این فراتر رفتن چنان واقعی و نیرومند بود که توانست تا ماه‌ها بعد هم حتی بلوک‌های متعارض اپوزیسیون را-تا حد چشمگیری- یکدل و همراه کند. ولی اپوزیسیون هنوز هم‌وزنِ آن نیرویی را که از جامعه دریافت کرده بود، به او بازنگردانده است.

وجدان سیاسی همان طور که نزد مردم عادی سرچشمه اصیل قدرت و انگیزه برای مبارزه بوده است و به آنها در عمل توان به رسمیت شناسی دیگریهای اطرافشان را بخشیده میتواند نیروهای سیاسی حاضر در میدان براندازی را هم به ضرورت به رسمیت شناسی دیگری در این میدان اذعان به نابسندگیها و توجه بیشتر به مبانی اخلاقی کنش سیاسی متقاعد کند اینها اندرزهای اخلاقی ،نیست راه حل نهایی مشکلات پیچیده اپوزیسیون برانداز هم نیست اما حتما از جمله نیازهای سیاسی ماست برای تحقق براندازی و نجات این سرزمین از منجلاب حکومت تمامیت خواه دینی باشد که ایران بماند و فروغ آزادی بر افقهایش بدمد.
‌
زندان اوین
بهاره هدایت
۱۷ شهریور ۱۴۰۲

#ژینا_امینی #مهسا_امینی #اعتصاب_غذا #زن_زندگی_آزادی #ژن_ژیان_ئازادی #زندان_اوین #بهاره_هدایت #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

مژگان افتخاری، مادر جاویدنام مهسا امینی، از بهاره هدایت، زندانی سیاسی که در اعتصاب غذاست، درخواست کرد به اعتصاب غذای خود خاتمه دهد.

مادر مهسا، در استوری اینستاگرام خود نوشت:

«مردم ایران به حیات و سلامت شما نیاز دارند.»

حمایت خانواده دادخواهان از زندانیان سیاسی و توجه به وضعیت بحرانی زندانیان از نکات مثبت اجتماع آگاه ایران است. به راستی که سرمایه‌های انقلاب ملی ایران است چنین حرکاتی!

#مهسا_امینی #بهاره_هدایت #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بیش از ۲۰۰ نفر از خانواده‌های دادخواه، فعالان مدنی و اهالی سینما و روزنامه‌نگاران در نامه‌ای خطاب به بهاره هدایت، زندانی سیاسی، خواستار پایان‌دادن او به اعتصاب غذایش در زندان اوین شدند.

در این نامه آمده:
«ما نگران جان عزیز تو و امیدوار به آینده ایران هستیم.»

پیش‌تر مژگان افتخاری، مادر مهسا امینی و پروین فهیمی، مادر سهراب اعرابی، از کشته‌شدگان اعتراضات سال ۸۸، نیز با انتشار یادداشت‌هایی در شبکه‌های اجتماعی از این فعال سیاسی خواسته بودند تا به اعتصاب غذای خود پایان دهد.

زهرا رهنورد نیز در پیامی از حصر، با تأکید بر این‌که "ما همه با هم هستیم" از بهاره هدایت خواست تا "به‌خاطر ملت" به اعتصاب غذایش پایان دهد.

بهاره هدایت از روز پنج‌شنبه ۹ شهریور در پی جان‌باختن مشکوک جواد روحی در زندان، اقدام به اعتصاب غذا کرده است۔

#بهاره_هدایت
#زندان
#یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بهاره هدایت، زندانی سیاسی، روز شنبه ۲۸ بهمن ۱۴۰۲ برای یک جراحی داخلی از زندان اوین به بیمارستان منتقل شد.
به گزارش «امتداد»، با توجه به نظر پزشکی قانونی، مقامات قضایی با ده روز توقف حکم بهاره هدایت، جهت طی دوران نقاهت پس از جراحی، موافقت کرده‌اند.
بهاره هدایت به دلیل شرکت در تجمعات اعتراضی «شلیک سپاه به هواپیمای اوکراینی» در سال ۱۳۹۸، و به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» است.به ۴ سال و ۸ ماه حبس محکوم شد.
او پیشتر هم، پس از اعتراضات ۱۳۸۸، به مدت ۷ سال در زندان بود.
این زندانی سیاسی، بارها از زندان، به قتل حکومتی و اعدام مخالفان جمهوری اسلامی اعتراض کرده و دست به اعتصاب غذا زده است. او در آستانه سالگرد قتل حکومتی مهسا امینی و در اعتراض به قتل جواد روحی در زندان هم دست به اعتصاب غذا زده بود.

#بهاره_هدایت
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهوری_اسلامی
@Tavaana_TavaanaTech

بهاره هدایت، زندانی سیاسی که در مرخصی استعلاجی به سر می‌برد، با انتشار متنی در صفحه اینستاگرام خود خبر داد که به سرطان رحم مبتلا شده است.

«زخمی به یادگار،

در آبان‌ماه گذشته در مرخصی سه روزه، به دلیل عارضه‌‌ی کوچکی که اخیرا ظاهر شده بود به دکتر زنان مراجعه کردم و تشخیص اولیه پزشک ضرورت یک جراحی جزئی بود، آنقدر جزئی که اگر اصرار پزشک و دوستانم نبود، حوصله پیگیری از دادسرا و زندان را برای اعزام به بیمارستان نداشتم و به دنبال بهانه‌ای بودم برای به تعویق انداختن جراحی تا بعد از آزادی. بعد از سه ماه، با اعزام از زندان، جراحی انجام شد اما نظر پزشک و پاسخ پاتولوژی دیگر این نبود که بیماری یک چیز جزئی است. گفتند بخشی از سلول‌های داخل رحم دارد مراحل اولیه سرطان را طی می‌کند و پرونده پزشکی به آنکولوژیست ارجاع داده شد. بر این اساس پزشک معتمد پزشکی قانونی تجویز کرد که برای آزمایشات تکمیلی و طرح درمان مناسب باید بیرون از زندان تحت نظر باشم. درمانی که پزشکان پیشنهاد می‌کنند برداشتن رحم است. «رحم رو برمی‌داریم که خیالمون راحت بشه». اغلب دوستان و اطرافیان هم همین را می‌گویند: «چیزی نیست، درش بیار بنداز دور بابا..».

عموما سکوت می‌کنم. یا لبخندی میزنم. در آستانه ۴۳ سالگی، با یک زندگیِ در تعلیق و آینده‌ای آمیخته با سه چهار سال زندان نمی‌توانم حرفی از بچه بزنم و این را هم نمی‌توانم بگویم که بچه آرزوی دیرینه‌ام بود از وقتی ۱۷ ساله بودم. یعنی گرچه عمیقا غمگینم اما گله‌ای هم ندارم. فقط اینکه حسرت بربادرفته‌ای برایم ماند که دارد شلتاق آخرش را به صورتم می‌نوازد و جای پایش را به شکل زخمی بر بدنم به یادگار می‌گذارد.

فعلا منتظر جواب باقیمانده آزمایش‌ها هستم که قرار است به تعیین وقت جراحی دوم بیانجامد. همزمان نتیجه پیگیری‌های دلسوزانه وکیلم این بوده که با مرخصی استعلاجی مخالفت شده اما تا هشتم فروردین اجرای حکم به تعلیق درآمده است؛ که یعنی این مدت جزو ایام حبس محاسبه نخواهد شد.

بهاره هدایت بیست و پنج اسفند۱۴۰۲»

- چرا اصولا بهاره هدایت باید زندانی باشد؟ این زن جوان، بهترین سال‌های جوانیش را که اگر یک حکومت نرمال بر ایران حاکم بود، باید زندگی شخصی‌اش را می‌ساخت، در زندان گذراند و حالا در همان زندان به بیماری سرطان مبتلا شده است...

#بهاره_هدایت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

روز گذشته بهاره هدایت، زندانی سیاسی که در مرخصی استعلاجی است، از ابتلا به بیماری سرطان خبر داد. خانم هدایت بود که سال‌های زیادی از جوانیش را در زندان گذراند، در یادداشتش از گذشتن از علایق شخصی‌اش از جمله بچه‌دار شدن نوشته بود.
مطهره گونه‌ای، فعال دانشجویی، در پی انتشار این خبر متنی به شرح زیر منتشر کرده است:

«"زن"، دشواری وظیفه است.

از لحظه‌ای که خبر بیماری بهاره هدایت را شنیده‌ام، آرام و قرار ندارم. به تمام این سالها فکر میکنم که به جرم اندیشیدن او را در بند کرده‌اند و این تنها بخش کوچکی از رنج‌های "زن بودن" در فضای سیاسی مردانه است.
او که تمام زندگی‌اش را برای نهاد ناآرامش گذاشته و از غریبه و آشنا طعنه شنیده، اما محکم‌تر و استوارتر از پیش ادامه داده است.
علی‌رغم تمامی نقدهایی که به آرا و نظراتش دارم، او را همیشه تحسین کرده‌ام و برای منی که تازه چندسال است دارم این رنج بیکران زنانگی را به دوش می‌کشم، بهاره یک الگوی تمام‌عیار است. نه از جهت آنکه باید مو‌ به مو دنباله‌اش را بگیرم، بلکه بخاطر "نه" گفتن به جریان مسلط مردسالار و ایستادن مقابل زندگی معمولی و روزمره و دریغ داشتن آرزوها و رویاهایی که هم خودت و هم اطرافیانت صرف "زن بودنت" از تو انتظار دارند و داری که برآورده شود.
این شورش و خلاف جهت شنا کردن و باب میل خیل هواخواهان سایر جریانات سیاسی نبودن و به عبارتی همین"بهاره هدایت" بودن بسیار سخت می‌نماید آن هم در فضای فعالیت سیاسی که به حیاط خلوتی مردانه می‌ماند و تنها یک روی سکه‌ی آن، زندان و شکنجه و تحمل سایر محرومیت‌ها است که از سوی حاکمیت تحمیل می‌شود.
روی دیگر این سکه، شکیبایی در برابر بهتان‌ها و افتراها است که به امری بدیهی بدل شده است.
از "پروژه و مهره‌ی نظام" و "پرستو" بودن تا "هرزگی" و "سلیطگی" که اگر زن باشی و بخواهی در تشکلی دانشجویی یا بصورت منفرد و در رسانه‌ای مستقل فعالیت سیاسی خود را ادامه دهی، به جزئی لاینفک از زندگی‌ات تبدیل می‌شود. روزی نیست که نخواهند تو را با حربه‌های گوناگون از پای دربیاورند و برای آن از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌کنند.
زندگی و فعالیت سیاسی یک زن در سپهر عمومی، بی‌اغراق، همیشه به زندگی شخصی‌اش مرتبط خواهد بود، حتی اگر نخواهد. آنچنان که ناگزیر می‌شود میان خود و آمال خویش، به هدفی والاتر برسد و در راستای تحقق آن تمام همت و حمیت خود را بگذارد، ولی آنچنان دست‌اندازهای این راه جنسیت‌زده سهمگین است که کوشش‌های او به چشم تنگ‌نظران نخواهد آمد و آن را به حساب "مطرح‌کردن خود" یا سلبریتی‌سازی از خود خواهند گذاشت.

بنابراین ظلمی که در این سال‌ها به بهاره رفته، امری شخصی نیست. یک ستم عمومی علیه تمامی زنانی است که دارند مضاف بر بار سنگین "زن" بودنشان، فعالیت سیاسی می‌کنند و با سرکوب حاکمیت از یک سو و نادیده‌انگاری یا افترا از سوی دیگر مواجه می‌شوند.

پس زن بودن و فعال سیاسی زن بودن، دشواری وظیفه است! با خواندن نوشته‌ی او سینه‌ام سنگین شد و بغضی عمیق که انگار در تمام وجودم ریشه دوانده، راه گلویم را بست و پر از خشم و نفرت شدم. نفرت از تمامی کسانی که دوشادوش و همدست حاکم جائر، رنج و سختی این دو دهه را بر این زن مضاعف کرده‌اند و خشمی که، زنانه، زندگی می‌زاید و از قامت ظالمان زمان بلندتر است.
و یک روز فرا خواهد رسید که زندگی‌مان را، آزادی‌مان را و وطنمان را از بند این جائران رها خواهیم کرد و آن روز، دیر نخواهد بود.

#بهاره_هدایت #زن_زندگی_آزادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

امروز زادروز بهاره هدایت است. او امروز ۴۳ ساله شده است و در یکی از معدود تولدهایش در دهه اخیر خارج از زندان به سر می‌برد و البته متاسفانه به خاطر درمان بیماری سرطان که در زندان به آن مبتلا شده است.

خانم هدایت در متنی که پیشتر منتشر کرده بود، اطلاع داده بود که به سرطان رحم مبتلا شده است و از درد کهنه‌اش درباره بچه‌دار نشدن (به خاطر حضور در زندان در طی این سال‌ها) نوشته بود.

حالا به مناسبت زادروزش، از وضعیت کنونی درمان و مرخصی‌اش از زندان اطلاع‌رسانی کرده و نوشته است:

«امروز چهل و سه ساله شدم. از دوستانی که در این مدت پی‌جوی احوالم بودم سپاسگزارم. فعلا توقف حکم تا ۲۲ فروردین تمدید شده و بعد از آن باید مجددا به پزشکی قانونی مراجعه کنم. درمان هم به دلیل تعطیلات نوروز و در دسترس نبودن پزشک معالج پیشرفت خاصی نکرده (جز اینکه جواب پاتولوژی دوم هم آمد و تشخیص اولیه پزشک را تایید کرد)، اما امیدواریم روند درمانی از شنبه پیش رو از سرگرفته شود. به دوستانی که مشفقانه درباره بیماری‌ام ابراز نگرانی کرده بودند، باید بگویم این بیماری تازه و آن حسرت کهنه‌ی مادر شدن کمترین خللی در عزم و روحیه‌ام برای همراهی با مردم ایران پدید نیاورده است. این ابتلائات شخصی در برابر آنچه که بر امروز و آینده‌ی مردمان این سرزمین می‌رود ناچیز است. به جایش شوق آزادی برای میهن و هم‌میهنان در جان همه‌مان جاری است تا روزی که آزادی به کف آید و سرنوشت وطن از لوث وجود استبداد رها شود.

بهاره هدایت شانزدهم فروردین هزار و چهارصد و سه»

- ضمن تبریک تولد، برای بهاره هدایت سلامتی و برای ملت ایران آزادی از چنگال استبداد را آرزو می‌کنیم.

#بهاره_هدایت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

بهاره هدایت، فعال و تحلیل‌گر سیاسی، با نوشتن متنی در صفحه اینستاگرام خود از عدم موافقت با تمدید توقف حکم خود و بازگشت به زندان با وجود ابتلا به بیماری سرطان خبر داد.

متن نوشته خانم هدایت به شرح زیر است:

«امروز به وکیلم خانم زهرا مینوئی اطلاع دادند که با تمدید توقف حکمم مخالفت شده، و مسئولین ذی‌ربط معتقدند که ادامه درمان بیماری‌ام در زندان میسر است، علیرغم اینکه به تصریح آنکولوژیست و پزشکان معالج به دلیل خطرات احتمالی و پیگیری روند درمان و جراحی‌های در پیش، باید بیرون از زندان تحت نظر پزشک باشم. به این ترتیب باید فردا، چهارشنبه، خودم را برای ادامه‌ی حکم ۴ ساله‌ام به زندان اوین معرفی کنم.

مهم نیست که جسمم کجاست، قلب و جانم در کنار شما مردم شریف و مبارز ایران است، کنار شما خواهران شجاعم در خیابان‌های کشورم، و همدوش برادرانم که قلبشان برای آزادی می‌تپد. کنار ساکنان این سرزمین که دهه‌هاست جنگ را بیخ گوش و گلویشان و پای سفره‌هایشان زندگی می‌کنند، بدون آنکه نفیر موشک‌ و قرقر پهپادهای این جنگ روزانه التفات عالی‌رتبه‌گان آنسوی آب‌ها را، آنطور که این روزها به خود جلب کرده، به خود جلب کرده باشد. امثال من شجاعت را از شما می‌آموزیم، شما بی‌نامانِ بی‌پایانِ متکثرِ هرروزه.

بهاره هدایت سه‌شنبه ۲۸ فروردین هزاروچهارصدوسه»


#بهاره_هدایت #بیانیه #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

در کشوری زندگی می‌کنیم که پرونده فساد مالی یک روحانی زمین‌خوار افشا می‌شود اما او به عنوان امام‌جمعه پایتخت انتخاب می‌شود،
در همان حال
بهاره هدایت، زن جوانی که در زندان به بیماری سرطان مبتلا شده، اکنون پس از مدت کوتاهی مرخصی استعلاجی مجبور است به زندان بازگردد.
این فعال سیاسی، آخرین بار، به دلیل شرکت در تجمعات اعتراضی «شلیک سپاه به هواپیمای اوکراینی» در سال ۱۳۹۸، و به اتهام «اجتماع و تبانی علیه امنیت ملی» است.به ۴ سال و ۸ ماه حبس محکوم شد.
بهاره هدایت البته پیشتر هم سابقه بازداشت و زندان داشته است.

در دنیای آزاد و در جایی که داد و عدل حاکم باشد جایگاه کاظم صدیقی کجا ست؟ و جایگاه بهاره هدایت کجا؟
اصولا بهاره هدایت چرا باید زندانی باشد؟ این زن جوان، بهترین سال‌های جوانیش را که اگر یک حکومت نرمال بر ایران حاکم بود، باید زندگی شخصی‌اش را می‌ساخت، در زندان گذراند و حالا در همان زندان به بیماری سرطان مبتلا شده است...

#بهاره_هدایت #زندانی_سیاسی #یاری_مدنی_توانا
#کاظم_صدیقی
@Tavaana_TavaanaTech

‌
این مصاحبه را ببینید
بهاره هدایت در داخل ایران است و هر آن ممکن است دوباره بازداشت شود. حکم او فعلا برای طی مراحل درمان بیماری سرطان متوقف شده و او بیرون از زندان است.
بهاره هدایت با صراحت، علیه برخی روشنفکران و زندانیان سیاسی که به سمت حمایت از بقای رژیم جمهوری اسلامی رفتند، سخن می‌گوید و در سمت مردم معترض می‌ایستد.

بهاره هدایت، حسین رونقی، مجید توکلی، فاطمه سپهری .... اینها مظهر شرافت هستند.

ویدیو از ایران اینترنشنال
@iranintltv

#بهاره_هدایت #سیرک_انتخابات #رای_بی_رای #نه_به_جمهوری_اسلامی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech