با سلام و احترام
ریاست محترم جمهور دولت یازدهم
جناب آقای روحانی
goo.gl/6Xq3Ri
در آستانه آخرین ۱۶ آذر دولت تدبیر و امید وقت آن فرا رسیده تا از امیدهای بر باد رفته، تدبیرهای عمل نشده و کلیدهای شکسته در قفل‌ها بگویم؛ وقت آن که از شعارها و قول‌هایی گفته شود که نسیم تحقق هنوز بر بسیاری از آنان وزیدن نگرفته. حرف‌هایی که جز امروز وقت دیگری برایگفتن آنها مغتنم نیست.
من مهدیه گلرو ورودی سال ۸۲ در رشته اقتصاد صنعتی-دانشگاه علامه طباطبایی هستم.در سال ۸۶ و پس از تغییرات پررنگ در فضای آموزش عالی، من و تعداد بسیاری از دانشجویان معترض در کمیته انضباطی به دو ترم محرومیت از تحصیل همراه با ممنوع‌الورودی به دانشگاه محکوم شدیم. آن هم در شرایطی که مشغول به تحصیل در ترم آخر بوده و درزمان اجرای حکم(خرداد ۸۶) در آستانه امتحانات آخرین ترم تحصیلی بوده‌ام.
این محرومیت اما در پایان هر ترم تمدید شده و در مقابل من نیز چون دیگر دانشجویان محروم از تحصیل در تمام آن سال‌ها همواره از طریق وزارت علوم وقت پیگیر احقاق این حق پایمال شده بودم.
در جریات اعتراضات به انتخابات سال ۸۸ بازداشت شده و ۳۰ ماه را در زندان گذراندم.... دراولین روزهای پس از آزادی به دانشگاه علامه مراجعه کرده اما با نامه اخراج خود به تاریخ ۱۹/۲/۹۰ مواجه شدم. این در حالی است که در تاریخ مذکور در حال گذراندن دوره محکومیت خود بوده و در این روند بررسی پرونده آموزشی ماده های ۴۸-۴۹-۵۰ مشور حقوق دانشجویی نادیده گرفته شده است.
از دولت مهرورز آنقدر ناامید بودم که تلاشی برای پیگیری حقوق از دست رفته خود نکنم! اما پس از آن روزگار تدبیر و امید آمد، کسی که ستاره‌دار بودن ما را به سخره سروان و سرگرد میخواند رفت و جای خود را به شما داد. شما که در اولین روزها ما را به احقاق حقوق از دست رفته امیدوار کردید و در زمان کارزار انتخاباتی خود تاکیدات زیادی بر وضعیت دانشگاه، دانشجویان واساتید نمودید.
به خاطر داریم که در جایی گفتید: «کرامت را به دانشگاه و دانشجو» بازمی‌گردانید، جای دیگری نیز با اشاره به دانشجویان محروم از تحصیل تاکید نمودید که: «باید عنوان دانشجوی ستاره‌دار را کنار بگذاریم؛ دانشجو باید در فعالیت سیاسی و علمی آزاد باشد وخطوط قرمز اقدامات او مصالح و منافع ملی است.»
اما من هنوز ممنوع‌الورود به دانشگاه هستم. اما من هنوز ستاره‌دارم با این سوال مداوم در ذهنم که به راستی کرامت من کجاست؟
از روزهای اول دولت یازدهم کفش آهنین پوشیدم و از اولین کسانی بودم که در زمان فراخوان آقای توفیقی مدارک و نامه و درخواست را روانه وزارت علوم تدبیر و امید کردم اما از تدبیرش حق ما برنگشت و از امیدش نیز امید سال‌های جوانی بر باد رفته ما همچنان نا امید ماند.در این چند سال دولت یازدهم هر روز کسی مانع بود. یک روز یک نماینده تندرو در مجلس، روز دیگر نیروهای امنیتی، روزی وزارت علوم تحت فشار بود و نمی توانست وارد پرونده شود و یک روز که همه آماده امضا بودند رئیس دانشگاه از اخلال در نظم دانشگاه وکرسی ریاستش بیم داشت.
آقای روحانی!
شما حقوق‌دادن هستید و چنان‌چه می‌دانید بحث تحصيل از حقوق است كه اساسا در قانون پيش‌بينی‌نشده است و به معنی اخص، حقوق اجتماعی نيست كه بتوان به موجب حكم دادگاه از آن جلوگيری كرد.
بنابراين اشتغال به تحصيل از مواردی است كه حق ذاتی و اساسی اشخاص است و نمي‌توان آن را سلب كرد. وقتی ما زندانيان را تشويق می‌كنيم كه درس بخوانند و ادامه تحصیل دهند چطورمی‌شود كسی كه بيرون از زندان است را از تحصیل منع کرده و این حق بدیهی و اولیه را از اوسلب کنیم؟
آیا این یک تناقض آشکار نیست؟ در این سال‌ها به همت سیاست‌های غلط ارزش مدارکد انشگاهی کاهش یافته است و بارها برای دلداری از عزیزان و رفقای‌مان شنیده‌ام که نداشتن این مدرک مهم نیست اما زخم عمیقش همچون خوره تمام وجودم را می‌خورد و هر سال مهر تعدادسالها را از ۸۲ می‌شمارم. در طول دولت حضرتعالی بارها بسیار امیدوار شدم و بارها ناامید، بارها قول‌ها داده شد بارها بیم‌ها حواله گشت.
من به شما رای داده‌ام هر چند در دوره ریاست جمهوری شما هم بی‌نصیب از زندان و انفرادی نبوده‌ام اما به عنوان یک شهروند ایرانی بنا به گفته خودتان محق سوال کردن از شما هستم.
غرض این نامه شرح سنگینی بار ۱۰ ساله این ستاره‌هاست ،نمی‌دانم امیدوارباشم که ندانید بر ما چه رفته که نهج‌البلاغه از حاکمان بی خبر از مردم گفته یا امیدوار باشم که بدانید که مارا از تدبیر و امید وعده داده شده بی‌نصیب گذاشته‌اید.
هر بار می‌گویم این آخرین نامه است؛ این آخرین بار است که به وزارت علوم می‌روم اما دوباره و دوباره می‌روم و می‌نویسم چون ایمان دارم حق گرفتنی است.
مهدیه گلرو
۱۵/۹/۹۵
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
ریاست محترم جمهور دولت یازدهم
جناب آقای روحانی
goo.gl/6Xq3Ri
در آستانه آخرین ۱۶ آذر دولت تدبیر و امید وقت آن فرا رسیده تا از امیدهای بر باد رفته، تدبیرهای عمل نشده و کلیدهای شکسته در قفل‌ها بگویم؛ وقت آن که از شعارها و قول‌هایی گفته شود که نسیم تحقق هنوز بر بسیاری از آنان وزیدن نگرفته. حرف‌هایی که جز امروز وقت دیگری برایگفتن آنها مغتنم نیست.
من مهدیه گلرو ورودی سال ۸۲ در رشته اقتصاد صنعتی-دانشگاه علامه طباطبایی هستم.در سال ۸۶ و پس از تغییرات پررنگ در فضای آموزش عالی، من و تعداد بسیاری از دانشجویان معترض در کمیته انضباطی به دو ترم محرومیت از تحصیل همراه با ممنوع‌الورودی به دانشگاه محکوم شدیم. آن هم در شرایطی که مشغول به تحصیل در ترم آخر بوده و درزمان اجرای حکم(خرداد ۸۶) در آستانه امتحانات آخرین ترم تحصیلی بوده‌ام.
این محرومیت اما در پایان هر ترم تمدید شده و در مقابل من نیز چون دیگر دانشجویان محروم از تحصیل در تمام آن سال‌ها همواره از طریق وزارت علوم وقت پیگیر احقاق این حق پایمال شده بودم.
در جریات اعتراضات به انتخابات سال ۸۸ بازداشت شده و ۳۰ ماه را در زندان گذراندم.... دراولین روزهای پس از آزادی به دانشگاه علامه مراجعه کرده اما با نامه اخراج خود به تاریخ ۱۹/۲/۹۰ مواجه شدم. این در حالی است که در تاریخ مذکور در حال گذراندن دوره محکومیت خود بوده و در این روند بررسی پرونده آموزشی ماده های ۴۸-۴۹-۵۰ مشور حقوق دانشجویی نادیده گرفته شده است.
از دولت مهرورز آنقدر ناامید بودم که تلاشی برای پیگیری حقوق از دست رفته خود نکنم! اما پس از آن روزگار تدبیر و امید آمد، کسی که ستاره‌دار بودن ما را به سخره سروان و سرگرد میخواند رفت و جای خود را به شما داد. شما که در اولین روزها ما را به احقاق حقوق از دست رفته امیدوار کردید و در زمان کارزار انتخاباتی خود تاکیدات زیادی بر وضعیت دانشگاه، دانشجویان واساتید نمودید.
به خاطر داریم که در جایی گفتید: «کرامت را به دانشگاه و دانشجو» بازمی‌گردانید، جای دیگری نیز با اشاره به دانشجویان محروم از تحصیل تاکید نمودید که: «باید عنوان دانشجوی ستاره‌دار را کنار بگذاریم؛ دانشجو باید در فعالیت سیاسی و علمی آزاد باشد وخطوط قرمز اقدامات او مصالح و منافع ملی است.»
اما من هنوز ممنوع‌الورود به دانشگاه هستم. اما من هنوز ستاره‌دارم با این سوال مداوم در ذهنم که به راستی کرامت من کجاست؟
از روزهای اول دولت یازدهم کفش آهنین پوشیدم و از اولین کسانی بودم که در زمان فراخوان آقای توفیقی مدارک و نامه و درخواست را روانه وزارت علوم تدبیر و امید کردم اما از تدبیرش حق ما برنگشت و از امیدش نیز امید سال‌های جوانی بر باد رفته ما همچنان نا امید ماند.در این چند سال دولت یازدهم هر روز کسی مانع بود. یک روز یک نماینده تندرو در مجلس، روز دیگر نیروهای امنیتی، روزی وزارت علوم تحت فشار بود و نمی توانست وارد پرونده شود و یک روز که همه آماده امضا بودند رئیس دانشگاه از اخلال در نظم دانشگاه وکرسی ریاستش بیم داشت.
آقای روحانی!
شما حقوق‌دادن هستید و چنان‌چه می‌دانید بحث تحصيل از حقوق است كه اساسا در قانون پيش‌بينی‌نشده است و به معنی اخص، حقوق اجتماعی نيست كه بتوان به موجب حكم دادگاه از آن جلوگيری كرد.
بنابراين اشتغال به تحصيل از مواردی است كه حق ذاتی و اساسی اشخاص است و نمي‌توان آن را سلب كرد. وقتی ما زندانيان را تشويق می‌كنيم كه درس بخوانند و ادامه تحصیل دهند چطورمی‌شود كسی كه بيرون از زندان است را از تحصیل منع کرده و این حق بدیهی و اولیه را از اوسلب کنیم؟
آیا این یک تناقض آشکار نیست؟ در این سال‌ها به همت سیاست‌های غلط ارزش مدارکد انشگاهی کاهش یافته است و بارها برای دلداری از عزیزان و رفقای‌مان شنیده‌ام که نداشتن این مدرک مهم نیست اما زخم عمیقش همچون خوره تمام وجودم را می‌خورد و هر سال مهر تعدادسالها را از ۸۲ می‌شمارم. در طول دولت حضرتعالی بارها بسیار امیدوار شدم و بارها ناامید، بارها قول‌ها داده شد بارها بیم‌ها حواله گشت.
من به شما رای داده‌ام هر چند در دوره ریاست جمهوری شما هم بی‌نصیب از زندان و انفرادی نبوده‌ام اما به عنوان یک شهروند ایرانی بنا به گفته خودتان محق سوال کردن از شما هستم.
غرض این نامه شرح سنگینی بار ۱۰ ساله این ستاره‌هاست ،نمی‌دانم امیدوارباشم که ندانید بر ما چه رفته که نهج‌البلاغه از حاکمان بی خبر از مردم گفته یا امیدوار باشم که بدانید که مارا از تدبیر و امید وعده داده شده بی‌نصیب گذاشته‌اید.
هر بار می‌گویم این آخرین نامه است؛ این آخرین بار است که به وزارت علوم می‌روم اما دوباره و دوباره می‌روم و می‌نویسم چون ایمان دارم حق گرفتنی است.
مهدیه گلرو
۱۵/۹/۹۵
https://telegram.me/joinchat/B5XELjvByQFyPHYQMdMTiQ
Instagram
.
با سلام و احترام
ریاست محترم جمهور دولت یازدهم
جناب آقای روحانی
در آستانه آخرین #۱۶_آذر دولت تدبیر و امید وقت آن فرا رسیده تا از امیدهای بر باد رفته، تدبیرهای عمل نشده و کلیدهای شکسته در قفل‌ها بگویم؛ وقت آن که از شعارها و قول‌هایی گفته شود که نسیم تحقق…
با سلام و احترام
ریاست محترم جمهور دولت یازدهم
جناب آقای روحانی
در آستانه آخرین #۱۶_آذر دولت تدبیر و امید وقت آن فرا رسیده تا از امیدهای بر باد رفته، تدبیرهای عمل نشده و کلیدهای شکسته در قفل‌ها بگویم؛ وقت آن که از شعارها و قول‌هایی گفته شود که نسیم تحقق…
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
جنبش دانشجویی و گذار به دموکراسی
اطلاق «جنبش» به فعالیت‌های دانشجویی به‌علت ماهیت کنشگری آن است که با تبدیل آگاهی جمعی یا گروهی، به خودآگاهی یا وجدان جمعی و ملی، امکان عمل و حرکت را فراهم می‌کند. جنبش‌های دانشجویی نمونه‌های موفق بسیاری در سراسر جهان از جمله ایران داشته‌اند.
این مستند کوتاه نگاهی می‌کند به ماهیت و تاریخچه این جنبش‌ها و همچنین نقش و عملکرد جنبش دانشجویی در ایران.
https://tavaana.org/fa/Documentary_StudentActivism
#جنبش_دانشجویی #۱۶_آذر #مبارزات_مدنی #مبارزات_بدون_خشونت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اطلاق «جنبش» به فعالیت‌های دانشجویی به‌علت ماهیت کنشگری آن است که با تبدیل آگاهی جمعی یا گروهی، به خودآگاهی یا وجدان جمعی و ملی، امکان عمل و حرکت را فراهم می‌کند. جنبش‌های دانشجویی نمونه‌های موفق بسیاری در سراسر جهان از جمله ایران داشته‌اند.
این مستند کوتاه نگاهی می‌کند به ماهیت و تاریخچه این جنبش‌ها و همچنین نقش و عملکرد جنبش دانشجویی در ایران.
https://tavaana.org/fa/Documentary_StudentActivism
#جنبش_دانشجویی #۱۶_آذر #مبارزات_مدنی #مبارزات_بدون_خشونت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
جنبش دانشجویی و گذار به دموکراسی
اطلاق «جنبش» به فعالیت‌های دانشجویی به‌علت ماهیت کنشگری آن است که با تبدیل آگاهی جمعی یا گروهی، به خودآگاهی یا وجدان جمعی و ملی، امکان عمل و حرکت را فراهم می‌کند. جنبش‌های دانشجویی نمونه‌های موفق بسیاری در سراسر جهان از جمله ایران داشته‌اند.
این مستند کوتاه نگاهی می‌کند به ماهیت و تاریخچه این جنبش‌ها و همچنین نقش و عملکرد جنبش دانشجویی در ایران.
https://tavaana.org/fa/Documentary_StudentActivism
#جنبش_دانشجویی #۱۶_آذر #مبارزات_مدنی #مبارزات_بدون_خشونت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech
اطلاق «جنبش» به فعالیت‌های دانشجویی به‌علت ماهیت کنشگری آن است که با تبدیل آگاهی جمعی یا گروهی، به خودآگاهی یا وجدان جمعی و ملی، امکان عمل و حرکت را فراهم می‌کند. جنبش‌های دانشجویی نمونه‌های موفق بسیاری در سراسر جهان از جمله ایران داشته‌اند.
این مستند کوتاه نگاهی می‌کند به ماهیت و تاریخچه این جنبش‌ها و همچنین نقش و عملکرد جنبش دانشجویی در ایران.
https://tavaana.org/fa/Documentary_StudentActivism
#جنبش_دانشجویی #۱۶_آذر #مبارزات_مدنی #مبارزات_بدون_خشونت #یاری_مدنی_توانا
@Tavaana_TavaanaTech