در این تصویر که متعلق به سال‌های انقلاب ۵۷ است می‌توان رشادت و شجاعت زنی را دید که علی‌رغم محاصره‌شدگی توسط زنانی که به آزادی زن باور ندارند، انگشت اشاره خود را به سوی برابری‌خواهی نشانه می‌گیرد؛ حتی اگر آن زنان قادر به دیدن آن نشانه‌ای نباشند که این زن دلیر تلاش می‌کند آن را نشان دهد. این زنان بودند که طلایه‌داران امید در سال‌های سخت نومیدی بودند.‌

#یاری_مدنی_توانا #زنان #حقوق_زنان
@Tavaana_TavaanaTech

«سلام توانا
شاید زن‌ستیزانه‌ترین جمله در سال گذشته رو سیدرضا اکرمی گفته بود.
این روحانی که عضو سابق مجلس شورای اسلامی هم بوده، تیرماه ۱۴۰۲ گفته بود:
«‏زن باحجاب صاحب دارد و صاحبش هم شوهرش است؛ اما زن بی‌حجاب وِل و رها است و معلوم نیست مال کیست.»
اکرمی که عضو مجمع روحانیت مبارز هم هست، اینطوری زن رو یه شیء می‌بینه که از اموال و متعلقات مرد به حساب میاد.
همین دیدگاه در قانون همه وجود داره و باعث ایجاد قوانین زن‌ستیزانه در جمهوری اسلامی شده. روحانیون با این نگاه به زن، مجوز خشونت علیه زنان رو به جامعه می‌دن.»

پیام ارسالی از همراهان توانا

نظر شما همراهان چیست؟

#زن #خشونت_علیه_زنان #نه_به_پوشش_اجباری #حقوق_زنان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

محکومیت شیوا شاه‌سیاه، فعال حقوق زنان، به ۶ سال و سه ماه حبس

شیوا شاه‌سیاه، فعال حقوق زنان به اتهام «اجتماع و تبانی» به سه سال و شش ماه و یک روز حبس و همچنین به اتهام «عضویت در گروه» به دوسال و هفت ماه و ۱۶ روز حبس محکوم شد.

به گزارش بیدارزنی، شیوا شاه‌سیاه متولد ۱۳۷۱ فارغ‌التحصیل کارشناسی ‏طراحی صحنه و‌ لباس تئاتر از پردیس هنرهای زیبا دانشگاه تهران است. وی تصویرساز و طراح گرافیک و ساکن لاهیجان است. شیوا شاه‌سیا علاقه‌مند و فعال در حوزه مطالعات زنان و مطالعات جنسیت است.

شیوا شاه‌سیاه در تاریخ ۲۵ مرداد ۱۴۰۲ به همراه ۱۱ نفر از فعالان زنان با یورش ماموران امنیتی در منزل خود بازداشت شد. وی پس از گذراندن دوران بازجویی در انفرادی اداره اطلاعات، پس از ۱۱ روز حبس در تاریخ ۵ شهریور ماه ۱۴۰۲ از زندان لاکان رشت آزاد شد.


#شیوا_شاه_سیاه #زندان
#زندانی
#حقوق_زنان
#یاری_مدنی_توانا
#نه_به_جمهورى_اسلامى
@Tavaana_TavaanaTech

«آیا مصرف بیت‌المال یا خزانه عمومی کشور، برای نقض حقوق اساسی ایرانیان، حلال است؟»

مصطفی دانشگر، پژوهشگر، در برنامه بگو-بشنو، ۴۹، با موضوع آزارگری آتش‌به‌اختیارها علیه زنان، به این پرسش، پاسخ می‌دهد. مصطفی دانشگر، پژوهشگر، در این برنامه گفت: «فقه اسلامی نسبت به حقوق زنان دگم است».

این برنامه ۲۳ اسفند ۱۴۰۲ با حضور صاحبنظران، خداناباوران و حقوق‌دانان در کلاب‌هاوس آموزشکده توانا برگزار شده است.

گرداننده: ماهمنیر رحیمی، روزنامه‌نگار

لینک وبسایت:
https://dialog.tavaana.org/islam-women-s-rights/

لینک یوتیوب:
https://youtu.be/Yd0T8BfQGoY

#گفتگو_توانا #حکومت_دینی #فقه_اسلامی #حقوق_زنان

@Dialogue1402

زهرا رهنورد:
حجاب مورد نظر حکومت دستور دیکتاتوری و قانونی من‌درآوری است
این فعال سیاسی که از سال ۱۳۸۸ تاکنون در حصر خانگی‌ست، در بیانیه‌ای رفتار حکومت را زن‌کشی دانست و اضافه کرد:
"حاکمیت هم‌زمان با کتک‌زدن زنان و دستگیری و سرکوب جوانان و اعدام و قتل آنان، برای فلسطینی‌ها اشک تمساح می‌ریزد۔"

زهرا رهنورد بیانیه خود را با طرح این پرسش به پایان رساند:
"آیا حاکمان دریافته‌اند که لحظات سقوط‌شان فرا رسیده، که چنین شهر را به هم ریخته‌اند؟"

#نه_به_جمهوری_اسلامی
#یاری_مدنی_توانا
#بیانیه
#حقوق_زنان
@Tavaana_TavaanaTech

کارشناس صداوسیمای جمهوری اسلامی در برنامه‌ای گفت:
«تشویق زنان به سواد، توطئه برای کاهش جمعیت است.»
علاوه بر دشمنی و جنگ جمهوری اسلامی با آگاهی و دانش، در این جمله زن‌ستیزی آشکاری می‌بینیم. جمهوری اسلامی زن را تنها وسیله‌ای برای رفع نیازهای جنسی و فرزندآوری می‌بیند.

رویای افزایش جمعیت در جمهوری اسلامی با چه هدفی انجام می‌گیرد؟
جمهوری اسلامی فرزندآوری را بر رفاه و حق انتخاب زنان اولویت می‌دهد. خامنه‌ای خواهان افزایش جمعیت کشور به حدود ۲۰۰ میلیون نفر شده است در حالی که برای همین جمعیت کنونی هم امکانات اولیه زندگی فراهم نیست..
سالانه ایرانیان بی‌شماری را اعدام می‌کند تعداد زیادی از هم‌وطنان‌مان در حوادث جاده‌ای به قتل می‌رسند تعداد بیشتری به دلیل ابتلا به انواع بیماری‌ها و در دسترس‌نبودن امکانات بهداشتی جان خود را از دست می‌دهند گروهی از هم‌وطنان‌مان هم دست به خودکشی می‌زنند یا به دلیل حوادث ناشی از کار به کام مرگ فرو می‌روند.

#یاری_مدنی_توانا
#فرزندآوری
#حقوق_زنان
#نه_به_جمهورى_اسلامى
@Tavaana_TavaanaTech

شهلا شفیق؛ نویسنده‌ی برجسته‌ی ایرانی مدال «شایستگی ملی» فرانسه را دریافت کرد

بنا به گزارش بی‌بی‌سی فارسی، خانم شهلا شفیق، نویسنده‌ی شناخته‌شده‌ی ایرانی در مرامی در پاریس، «مدال شایستگی ملی (در سطح افسر)» را دریافت کرد. جایزه‌ای که در خانه نویسندگان هنرهای نمایشی پاریس به خانم شفیق به واسطه‌ی آثار پژوهشی و هنری ایشان به او اهدا شد.

بنا به همین گزارش، خانم شفیق پیش از این نیز مدال شوالیه «لژیون دونور» را دریافت کرده بود.

مدال «شایستگی ملی» از آن دست مدال‌هایی است که از جانب شخص رییس‌جمهور فرانسه یا وزرای مرتبط با آن حوزه‌ها، به فرد برگزیده اعطا می‌شود.

بنا به همین گزارش این مدال باید به دست شخصی که قبلا سطح بالاتری از مدال شایستگی ملی دریافت کرده بود به فرد برگزیده اعطا شود که بر این اساس: «در مراسم شب گذشته، کاترین ویدال، نویسنده و نوروبیولوژیست نام‌آشنا، مدال شایستگی ملی را بر سینه‌ شهلا شفیق قرار داد که خود دارنده همین مدال (در سطح «فرمانده») است».

خانم شفیق در بخشی از سخنرانی خود به مناسبت دریافت این جایزه چنین گفتند: «این مدال‌ها و نشان‌ها مزایای مادی ندارند و اهمیت آن‌ها در معنا و ارزش معنوی آنهاست، چرا که تبلور ارزش‌های بشردوستانه‌‌‌ی جهان‌شمول هستند که جمهوری فرانسه را بنا نهاده‌اند».

- صفحه‌ی گفت‌وشنود کسب این جایزه را به سرکار خانم شهلا شفیق شادباش می‌گوید و برای ایشان آرزوی کامیابی بیشتر در حوزه‌های پژوهشی و نوشتاری دارد.

#گفتگو_توانا #شهلا_شفیق #جمهوری_فرانسه #حقوق_زنان

@Dialogue1402

تداوم ایستادگی زنان علیه جنگ تمام عیار جمهوری اسلامی
✍️مطهره گونه‌ای

مطهره گونه‌ای، فعال مدنی و دانشجوی تعلیقی و تبعیدی دندان‌پزشکی دانشگاه تهران، با توجه به تداوم فشارهای جمهوری اسلامی بر فعالان حقوق زنان، مطلبی را به صورت رشته توییت در شبکه اجتماعی ایکس منتشر کرده است، متن کامل نوشته مطهره به شرح زیر است:

فعالان مدنی گیلان، تنها به علت دفاع از حقوق زنان و مقابله با استبداد اسلام فقاهتی، با احکام سنگین حبس روبرو شدند و نهایتا در کمال ناباوری و سکوت مجامع بین‌المللی و نهادهای مدنی برای اجرای احکام ناعادلانه روانه‌ی زندان شدند.
شریفه محمدی، فعال سندیکایی و کارگری نیزصرفا به دلیل فعالیت مدنی و دفاع از حقوق کارگران، با اتهام سنگین "بغی" و حکم غیر انسانی اعدام روبرو شده است. 
هفته‌هاست که کمپین ‎#جنگ_علیه_زنان شخص علی خامنه‌ای و تمامیت و اصل جمهوری اسلامی را نشانه رفته است. جنگی که از اسفند ۵۷ آغاز شد و تا به امروز و حتی با تغییر دولت‌ها ادامه دارد.
از خانه و خیابان که حق قیمومیت و سرپرستی یک مرد برای زنان، طبق قانون محدودیت‌های اساسی ایجاد می‌کند و یا ناموس‌کشی و خون بس و زن‌کشی که فقط گوشه‌‌ای از فجایع زن‌ستیزی است که به وسیله‌ی قانون اساسی و دستگاه قضا عاملیت پیدا می‌کند و یا روتوش می‌شود تا سیستم آجر به آجر و تا بن دندان مردسالار جمهوری اسلامی به حیات خود ادامه دهد.
چرا که اگر مرد اختیاراتش در مورد این "شیء" محدود شود، راه زنان برای گشودن افقی جهت آزادی‌های حداقلی نیز میسر خواهد شد.
عقد نکاح رایج اسلامی، که با مدرنیزاسیون دستخوش بزک و نه تغییر شده، (مثلا جاری شدن عقد آریایی در کنار انعقاد عقد اسلامی) نوعی قرارداد کالاانگارانه میان دو مرد است. یکی پدر یا سرپرست و قیم و صاحب "کالا" و دیگری، خریدار و خواستار آن.
بنابراین ازدواج اسلامی، نه قرارداد میان زوجین و دو انسان برابر، که معامله‌ای بین دو مرد است و زن به عنوان کالا در برابر مَهر به فروش می‌رسد.
درواقع اسلام فقاهتی شاید در ظاهر امر، "زن" را به عرصه بیاورد و از او در جهت پیشبرد اندیشه‌های زن ستیزانه‌‌ی خود بهره ببرد، ولی در بطن و اساس آن، همچنان باید پشت پرده و مایملک یک مرد باقی بماند تا حق حیاتش را حفظ کند.
اصل غائله‌ی مسجد گوهرشاد و کشف حجاب (عبارت مصطلح دستگاه پروپاگاندای جمهوری اسلامی) نیز به ورود تمام عیار زنان به عرصه‌ی اجتماعی باز می‌گردد.
.
گرچه دعوای گوهرشاد بیشتر بر سر کلاه پهلوی بود تا چادر و برقع زنان، اما تا پیش از آن، زنان در حرمسراها و اندرونی‌ها و بدون حق تحصیل و حضور در اجتماعات "مردانه" روزگار می‌گذراندند.
اما با القای مدرنیسم اجباری توسط پهلوی اول، این امر، یعنی دستیابی به "حضور بی قید و شرط زنان در سپهر اجتماعی و حتی سیاسی"، سهل‌الوصول‌تر شد.

گرچه سایه‌ی مردسالاری هیچ‌گاه از سر زن ایرانی رخت برنبست و حتی با انقلاب سفید و اعطای ملوکانه حق رای زنان، حوزه به بلبشو و هیاهو افتاد، اما گام‌های موثری در جهت حضور هرچه بیشتر زنان و حق ایشان در تعیین سرنوشت خود برداشته شد.

انجمن‌های زنان و ظهور شاعران و نویسندگان زن و حضور پررنگ آنها در جمع‌های ادبی و سیاسی در دهه‌های ۳۰ تا ۵۰ نشان‌دهنده‌ی تلاش خستگی‌ناپذیر زنان برای احقاق این حق است.
روند کمرنگ شدن مردسالاری در ایران، با انقلاب ۵۷ متوقف و حتی به عقب رانده شد.

گرچه فعالان برجسته‌ی زن با شعارهای نوفل لوشاتویی خمینی مثل پوشش اختیاری و یا حق برابر زنان با مردان و... با جریان انقلابیون همراهی کردند، اما در اسفند ۵۷ پس از تصمیم به اجباری شدن حجاب و لغو قانون حمایت از خانواده (محدودیت چندهمسری و حق طلاق زن و... ) زنان علیه این بدویت شوریدند که به لغو موقت این تصمیم منتج شد.

اما بعد از رفراندوم و تثبیت نظام جمهوری اسلامی، پروژه‌ی "جنگ علیه زنان" قوت گرفت.
حالا ولی مطلقه فقیه، سرپرست زنان در سپهر اجتماعی و سیاسی بود که بنا بر فقه، حتی حق تنبیه بدنی آنها را در صورت تخطی از فرامین و دستورات صادر می‌کرد. (مثلا حکم شلاق برای بدحجابی)
در دانشگاه همراه با انقلاب شوم فرهنگی، تمامی کادر و بدنه دانشگاهی اعم از استاد و دانشجو تصفیه شدند و معیار این غربالگری تنها یک چیز بود: "انقلابی بودن"!

انقلابی بودن، زنان را نه تصفیه بلکه به طور کلی حذف کرد. به عنوان نمونه، چهره زنان در تلویزیون جدید نباید زیبا دیده می‌شد. قوانین سختگیرانه‌ای نیز برای حجاب و برخورد با بیحجابی تنظیم و ابلاغ و اجرا شد که در اثر آن، صدها زن از ادارات و دانشگاه‌ها و موسسات اخراج و ناگزیر به مهاجرت اجباری یا انزوا شدند.

ادامه را اینجا بخوانید:
https://tinyurl.com/Zmgu03

#زنان #مقاومت_مدنی #مطهره_گونه_ای #حقوق_زنان #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

ششم مردادماه سال ۱۳۴۰ صدیقه دولت‌آبادی، پیشگام مبارزان حقوق زنان در ایران در سن ۸۰ سالگی در تهران درگذشت.

«صدیقه دولت‌آبادی بارها تهدید و دستگیر شد. در یکی از همین دستگیری‌ها رئیس نظمیه به او می‌گوید خانم شما صد سال زود به دنیا آمدی و او می‌گوید صد سال دیر به دنیا آمدم و گرنه اجازه نمی‌دادم زنان چنین خوار و خفیف و در زنجیر باشند.
از شنبه‌هایی که "زبان‌زنان" در اصفهان با تیراژ باورنکردنی ۲۵۰۰ نسخه چاپ می‌شد، صد سال می‌گذرد. از تاسیس مدرسه دختران و نقشش در شکل‌گیری انجمن مخدرات وطن صد‌وده سال.
در این صد سالی که رئیس نظمیه صدیقه دولت‌آبادی را ناموقع می‌دانست، استخوان‌هایش را شبانه از گور بیرون کشیده‌اند و در دره جاجرود ریخته‌اند. سنگ قبرش را چند متری دورتر انداخته‌اند و شاید هزاران رهگذر بر آن نشسته‌اند و پنداشته‌اند سنگی برای نشستن است نه نشانه‌ای برای برخاستن.
‌ ‌
ده‌ها زن همچون صدیقه دولت‌آبادی صد سال زودتر به دنیا آمدند تا چنین خوار و خفیف و در بند نباشیم. مریم عمید، محترم اسکندری، ماهرخ گوهرشناس، مهرتاج رخشان، مستوره افشار، افضل وزیری، زندخت شیرازی، روشنک نوعدوست، شهناز آزاد، فخرآفاق پارسا، طوبا آزموده، جمیله صدیقی، سکینه شبرنگ، شوکت روستا، قدسیه مشیری، هایده افشار، کبرا چنانی، نصرت مشیری، عصمت‌الملوک شریفی، نورالهدی منگنه، طوبا بقایی، فخرعظما ارغون، عباسه پایور، ملکه ابوالفتح‌زاده تنها شماری از این زنان‌اند. زنانی که حتا نام‌شان‌ را هم از یادمان برده‌اند تا بی‌تاریخ بمانیم و خواسته‌های صد سال پیش زنان، همچنان بزرگ و دست نایافتنی و ناموقع و‌ رادیکال جلوه کند. ما موظف به زنده کردن یاد و فعالیت‌های مادربزرگ‌هایمان هستیم، زنانی که تلاش کردند تا زنجیری بر پای ما نباشد.»

- این متن را پیش‌تر مسعود سلطانی در صفحه فیسبوک‌ش منتشر کرده بود.

درباره صدیقه دولت‌آبادی در صفحه ۲۹ «کتاب سیر تحول حقوق زنان در ایران معاصر» بخوانید:
https://tavaana.org/women-right-in-iran/

#حقوق_زنان #زنان #صدیقه_دولت_آبادی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech