سحر بهشتی، خواهر جاویدنام ستار بهشتی، این تصاویر را منتشر کرد و نوشت:

«امروز برای آخرین پنجشنبه سال پیش مامان گوهرم رفتم،تا باهم بر سرمزار ستار‌ قهرمانم و پدر مهربانم برویم.
وقتی درب حیاط خانه امیدم را کوبیدم و مامانم، باهمان چهره مهربان همیشگیش دستهایش را برایم باز کرد و مرا در میان آغوش آرامش جای داد، چشمم به سبزه‌هایی افتاد که هرساله مادر درست می‌کند؛ و حیاط کوچک خانه مادر را، صفایی می‌دهد و هر سبزه اسم دارد و امسال چقدر سبزه‌های مامان گوهرم اسمهایشان همانند رسم هایشان آسمانی بود.
مادر ،امسال هم مثل هرسال با سبزه‌هایی که قرار است به مزار عزیزانمان برسند ،درد دل‌ها می‌کرد و برایم می‌گفت: ستار عاشق سبزه‌های عید بود، حالا دوازده سال است که ستار نیست و این سبزه‌ها را هنوز به یاد ستار و ستارهای وطن سبز می‌کند.
در مسیر رفتن به امامزاده مادر صحبت می‌کرد، از مادرانی می‌گفت که امسال پیکر فرزندانشان بر زیر خاک‌هایی است که قرار بود همین خاک‌ها وطنشان باشد و آن‌ها عشق و آزادی را زندگی کنند.
من تمام حواسم را به صحبت‌های مادر سپرده بودم.
مامانم می‌گفت و من برای بیشتر آموختن انسانیت و آزادگی خودم را غرق در سخنانش می‌کردم تا از اقیانوس معرفت، جرعه‌ای بنوشم و البته که سیراب نمی گ‌شوم.
اما قلبم لحظه‌ای از طپش ایستاد، زمان در سکوت فرو رفت وقتی مامان گوهرم! گفت :اگر عمرم نماند و روزی نبودم فراموش نکن تو خواهر تمام ایران هستی و باید صدایشان باشی.
مامان گوهرم! گوهر دردانه‌ام! تمام هستی وجودم! گفتم :تاج سرم!شما، آرام قلبم هستی با این حرف تمام قلبم را به آشوب کشیدی.
در آغوشم کشید و گفت: نگران نباش تو تنها نیستی تمام "ایران" خواهران و برادرانت هستند، مثل همیشه می‌خواست قوی و شجاع باشم. دوباره تکرار کرد من شمارا ،قهرمان پرورش دادم، مثل برادرانت ستار و محمد محکم می‌ایستی.
و من در، دلم آرزو کردم تا همیشه سایه‌اش بالای سرم باشد.
مادر تمام صحبت‌هایش به اتحاد مردم ختم می‌شد و دعا می‌کرد زودتر این زمستان ظلمانی تمام شود و مردم ایران به بهار آزادی برسند، آرزو می‌کرد مادری سیاه پوش فرزندش نشود.
و من امیدوارم هر چه سریع‌تر به بهار آزادی و پایان دیکتاتوری برسیم که آزادی و رفاه و شاد بودن، حق هر ایرانی و آبادی و سرسبز بودن برازنده وطن عزیزمان ایران است.»

#ستار_بهشتی #سید_محمد_حسینی #گوهر_عشقی #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

نامه یک مخاطب به گوهر عشقی، مادر ستار بهشتی، فعال کارگری کشته‌شده در زندان

«درود احترام فراوان به سرکار خانم گوهر عشقی مادر جاویدنام شهید ستار بهشتی،
مادرجان!

من مریم هستم. من هر وقت چهره زجرکشیده‌ات رو می‌بینم قادر نیستم جلوی اشک‌های خودم رو بگیرم. راستش من هیچ دِینی به مردمم ادا نکردم. از ایران مهاجرت کردم چون هیچ امیدی به تغییر در افکار مردم‌مون ندیدم. راستش این تصمیم رو بعد از کوی دانشگاه گرفتم.
مادرجان!
درست مثل مادر خودم دوستت دارم و آرزو دارم روز آزادی میهن‌مون ایران، از چنگال دیو صفتان و سقوط خامنه‌ای اهریمن رو ببینم و افتخار داشته باشم تا دستانت رو ببوسم. تو برای من سنبل شجاعت، شرافت و بزرگ‌منشی هستی.
مادرجان! کاش می‌شد برات توصیف کنم حالم رو از اولین باری که قصه درد و رنج ستارت رو خوندم و از اون ماجرای هولناک و در عین حال شجاعت، صلابت و قهرمانی ستارت مطلع شدم. 
هیچ چیزی برای گفتن ندارم فقط دوست داشتم که بدونی من هروقت به تو فکر می‌کنم آرزو می‌کنم بتونم انتقام ستارت رو بگیرم تا شاید مرهم ناچیز بر درد و رنج بی‌پایان باشه.

دوستت دارم مادرجان!
مریم ۴۴ ساله، خاک پای مادرجان

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند
چنین نماند و چنین نیز هم نخواهد ماند»

فراخوان نامه به خانواده‌های داغدار و دادخواه ایران 
بیایید هر کدام از ما نامه و دلنوشته‌ای خطاب به مادران، پدران، خواهران و برادران و فرزندان دادخواه بنویسیم. 
 
یکی از جان‌باختگان را انتخاب کنید و خطاب به خانواده او نامه‌ای بنویسید و برای ما بفرستید تا صدای شما باشیم و پیام‌تان را منتشر کنیم. 

https://docs.google.com/forms/d/1d4uykCCDKKl1f5pepvy3Kn9PioF-mSr5d-LPLAedYd8/edit 

#یاری_مدنی_توانا 
#نوروز 
#دادخواهی  
#ستار_بهشتی
#گوهر_عشقی
@Tavaana_TavaanaTech