حمید محمدی؛ رییس پیشین زندان اوین و از عوامل قتل بهنام محجوبی

حمید محمدی را احتمالا خیلی‌ها با تصویر بهت‌زده او به یاد می‌آورند؛ وقتی در تابستان ۱۴۰۰ یک گروه به نام «عدالت علی» دوربین‌های زندان اوین را هک کرده بودند و او نیز متحیر و مستاصل به دوربین‌ها چشم دوخته بود. حمید محمدی رییس وقت زندان اوین بود. او قطعا از جایگاه پراهمیتی در دستگاه سرکوب جمهوری اسلامی برخوردار بود که توانسته بود به ریاست زندان پراهمیتی چون زندان اوین دست یابد. اگرچه پس از این واقعه کنار گذاشته شد و «علی هاشمی» بر جای او نشست.

رصد سوابق حمید محمدی نشان می‌دهد او پیش از این رییس زندان عادل‌آباد شیراز و زندان قزل‌حصار بوده است. روایت‌های غیررسمی از زندان عادل‌آباد در سال ۱۳۹۶ نشان می‌دهد محمدی در آن زمان زندانیان سیاسی را تحت فشار شدیدی قرار داده بود. از جمله نقل شده است زندانیان سیاسی و عقیدتی زندان عادل‌آباد مدتی طولانی حق دسترسی به فروشگاه، سالن ورزشی و هواخوری را نداشته‌اند و از رفتن به مرخصی نیز منع شده بودند.
حمید محمدی از سال ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸ در زندان عادل‌آباد شیراز و از مرداد ۹۸ تا تیر ۱۳۹۹ در زندان قزل‌حصار بوده است. در همان تیر ماه بود که او به ریاست زندان اوین گمارده شد؛ ولی با توجه به هک دوربین‌های زندان توسط گروه «عدالت علی» و نشان‌دادن بعضی از وجوه نقض حقوق بشر در این زندان، او در تابستان ۱۴۰۰ از این سمت کنار گذاشته شد. 

نکته قابل ذکر این‌جاست که در دوره ریاست حمید محمدی بر زندان اوین بود که قتل «بهنام محجوبی» - از دراویش گنابادی - رخ داد. بهنام محجوبی در زمستان ۱۳۹۶ در حمله نیروهای لباس شخصی و یگان ویژه به محل زندگی نورعلی‌ تابنده، در خیابان پاسداران تهران بازداشت شد و به دو سال حبس تعزیری محکوم شد. او در خرداد ۱۳۹۹ به زندان اوین احضار شد تا دوره حبس خود را بگذراند. دوستان و مادر بهنام محجوبی تاکید می‌کنند که بهداری زندان اوین در قتل بهنام محجوبی نقش مستقیم داشت. 

بیش‌تر بخوانید:

https://tavaana.org/fa/Hamid_Mohamadi

#گزازش #حمید_محمدی #بهنام_محجوبی #حقیقت_زندان #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

تاملی کوتاه بر پدیده شکنجه سفید

«شکنجه سفید» شکنجه‌ است ولی از لحاظ ظاهری شبیه شکنجه جسمانی نیست. در واقع شکنجه سفید شکنجه‌ای است که اساسا بر جسم زندانی پیاده نمی‌شود بلکه زندانبانان فضایی فراهم می‌سازند که تاثیر روانی محیط بر زندانی چنان سنگین شود که شاید از شکنجه جسمانی نیز تاثیرات منفی گسترده‌تر و بیش تری داشته باشد. در واقع واژه و عبارت «سفید» در ترکیب «شکنجه سفید» بیانگر جنبه‌ای مثبت نیست بلکه بیانگر غیرجسمانی بودن این شکنجه است و جنبه روانی آن را بازتاب می‌دهد گرچه شاید این انتقاد وارد شود که این واژه برای بیان وجوه خسارت‌بار این شکنجه مناسب نیست.

«نرگس محمدی» - زندانی سیاسی - درباره این نوع شکنجه کتابی به همین نام نوشته است و «نشر باران» در سوئد آن را منتشر کرده است. کتاب حاوی ۱۵ گفت‌وگو با زندانیان درباره پدیده شکنجه سفید است. «اسد سیف» در گزارشی که درباره این کتاب در سایت «دویچه‌وله» نوشته است، نمونه‌هایی از شکنجه‌های سفید را نام می‌برد: «بی‌خوابی، صداهای ناهنجار و آزارنده، نور دایم؛ کم و یا زیاد، تاریکی، بازداشتن از رفتن به توالت، دمای کم و یا زیاد هوا، اتاق نمناک و یا کثیف و آلوده، سرپا نگاه‌داشتن، اعدام مصنوعی، لخت‌کردن، محرومیت از خوراک، آشامیدنی، امکانات درمانی و بهداشتی، تحرک، به کار گرفتن چشم‌بند، توهین، ایجاد وحشت، ایجاد اختلال در حواس، اختلال در سیستم درک، تنها نگاه‌داشتن و قطع رابطه او با دیگران.»

به گفته نویسنده این شکنجه‌ها در این جهت به کار گرفته می‌شود که «هویت شخص زندانی» تخریب شود و «زندانی از نظم خویش خارج و از خود تهی گردد». درگیرکردن زندانی با خود و روان خود آن چیزی است و آن هدفی است که از پی این شکنجه روانی دنبال می‌شود.

سلول انفرادی از برجسته‌ترین و بارزترین مصادیق شکنجه سفید است و گاه اثراتی ویرانگر بر زندانیان می‌گذارد. اثراتی که قطعا از بعضی از شکنجه‌های جسمی نیز بدتر است. «سعید مدنی» - پژوهشگر و زندانی سابق - که خود نیز سلول انفرادی را تجربه کرده است درباره اثرات ویرانگر سلول انفرادی به مسئله‌ای به نام «توهم‌های انفرادی» اشاره می‌کند و می‌گوید: «دوستی اهل سنت و کرد داشتم که بازداشت شده بود و حدود یک‌سال انفرادی محض داشت و تحت شکنجه و فشار بود. از او پرسیدم در انفرادی سخت‌ترین وضعیت چه بود؟ می‌گفت این‌که با اجنه کنار بیایم. آن‌ها می‌آمدند و اذیتم می‌کردند. کتکم می‌زدند و تا می‌رفتم بخوابم به سراغم می‌آمدند.»
‌
بیش‌تر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/White_torture

#سلول_انفرادی #گزارش #یاری_حقوقی_توانا #شکنجه #شکنجه_سفید #حقیقت_زندان
 
@Tavaana_TavaanaTech