چهارم تیر ماه سالگرد درگذشت مهستی خواننده‌ی دوست داشتنی

خانواده‌ی مهستی در ابتدا مخالف حضور مهستی در عالم خوانندگی بودند چرا که در آن دوران آوازخوانی، خصوصا برای زن‌ها چندان پسندیده نبود. مهستی هفده سال داشت که در برنامه‌ی گل‌ها برنامه‌ی شماره‌ی ۴۲۰ با خواندن ترانه‌ای کار هنری خود را آغاز کرد. نام این ترانه «آن‌که دلم برا برده خدایا» بود که ساخته‌ی بیژن ترقی، شاعر و ترانه‌سرای ایرانی بود.
.
نخستین آوازهای مهستی در مجموعه‌‌ی «گل‌های رنگارنگ» در دهه‌ی چهل از رادیو ملی ایران پخش شد که برای مهستی به عنوان هنرمند اعتبار بسیار به دنبال داشت. مهستی از محبوب‌ترین خوانندگان دهه‌ی چهل و پنجاه ایران بود که موجب شد خواهر بزرگ‌ترش، معصومه دده‌بالا نیز به عالم خوانندگی راه یابد. هم او که بعدها با نام هنری «هایده» محبوبیت فراوان یافت که این محبوبیت تا به امروز ادامه داشته است. مهستی دو بار ازدواج کرد. ازدواج اول او با خسرو ناظمیان بود که حاصل این ازدواج دختری است به نام سحر که در کالیفرنیا زندگی می‌کند.
.
از مهستی در کارنامه‌ی هنری‌اش بالغ بر سی وپنج آلبوم موسیقی مانده است که بیش‌تر آثار او با استقبال فراوانی روبه‌رو شده است. مهستی در سال ۲۰۰۵ میلادی از سوی «آکادمی جهانی هنر، ادبیات و رسانه» برای بیش از چهل سال فعالیت در زمینه‌ی موسیقی سنتی و پاپ ایرانی تقدیر به عمل آمد. این آکادمی در فوریه سال ۲۰۰۵ توسط پروفسور مصطفی دریبانی بنا نهاده شد که هدف آن حمایت و ترویج و توسعه‌ی هنرهای نمایشی و هنرهای زیبا، ادبیات، شعر، روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و تولیدات رسانه‌ای بود. اولین دوره‌ی مراسم اعطای جایزه‌ی این آکادمی در اکتبر سال ۲۰۰۵ در شهر بوداپست مجارستان برگزار شد که در این مراسم بیست‌وپنج هنرمند و محقق ایرانی و مجاری جوایزی دریافت کردند.

بیشتر بخوانید:
https://bit.ly/2rQqB5f

#مهستی #صدای_زن #خواننده #موسیقی #آواز #آواز_زنان #ایران #موسیقی_ایرانی #بیابنویسیم

@Tavaana_TavaanaTech

‌
تصویر قاسم سلیمانی در ویدئوی اروتیک یک خواننده روس!

یک خواننده روس ویدئویی در اینستاگرام منتشر کرد که در آن تصویری از قاسم سلیمانی به دیوار است. این خواننده توضیح داد ویدئو در خانه دوست خبرنگارش ضبط شده و ارتباطی با خود او ندارد.
‌
کاربری نوشت: «از اون چیزاست که ارازشه نمیتونن به عنوان شهرت قاسم بهش افخار کنن به عنوان مدرک محبویت جهانی قاسم پخش کنند».
‌
#اینترنت #قاسم_سلیمانی #تروریست #خواننده #زن #زنان #اینستاگرام

@Tavaana_Tavaanatech

سالگرد درگذشت بانو دلکش

با ممنوع شدن خوانندگی زنان پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، دلکش خوانندگی را به‌طور کامل کنار گذاشت. او در سال‌های پایانی زندگی خود، به همراه تنها فرزندش «سهیل فزون‌مایه» در تهران زندگی می‌کرد.

دلکش در زمستان ۱۳۷۹ برای اولین بار پس از ۲۰ سال سکوت برای چند کنسرت به آمریکا رفت و بعد از مدتی دوباره به ایران بازگشت. در گفتگویی دلکش می‌گوید: «یک روز سوار تاکسی شدم. راننده تاکسی که ۲۴–۲۵ ساله بود نوار چندتا از ترانه‌های منو گذاشته بود. خون تو سرم جمع شده بود. می‌خواستم بزنم زیر گریه. راننده تاکسی که فکر کرده بود تحت تأثیر ترانه قرارگرفته‌ام گفت: مادر می‌بینی چی می‌خونه! گفتم: می‌دونی کیه؟ گفت: اسمش دلکشه مادر. هرجا هست خدا عمرش بده، ما که با صداش حال می‌کنیم. تاش پیدا نشده!. نتونستم زبانم را نگه دارم. گفتم: این صدای منه! من دلکشم! تا آخر مسیر دیگه هیچ‌کس را سوار نکرد. هر ده متر به ده متر برمی‌گشت و به من خیره می‌شد. بالاخره تاب نیآورد و ضبط صوت ماشین را بست. قبل از اینکه بخواهد و بگوید، خودم برایش همان ترانه ای را که نیمه کار قطع کرده بود، آرام آرام خواندم. وقتی به مقصد رسیدم هر چه اصرار کردم پول نگرفت. شما نمی‌دونین در این روز و روزگار که ما در ایران داریم این نوع گذشت‌های پولی یعنی چه!»
.
صدای زیبای دلکش با بخشی از خاطرات این مرز و بوم درهم تنیده شده است. او که نام اصلی‌اش عصمت باقرپور پنبه‌فروش است، زاده سوم اسفنده‌ماه ۱۳۰۳ در بابل است. او را با لقب‌هایی مانند «زن حنجره‌طلایی»، «بانوی آواز ایران» و «آتش کاروان هنر» نام می‌برند.
.
در اواخر عمر، دلکش مدتی در بیمارستان بستری بود و سرانجام در غروب روز چهارشنبه ۱۱ شهریورماه ۱۳۸۳ در بیمارستان ایران‌مهر تهران درگذشت. جسد خانم دلکش بدون اطلاع بازماندگان و علاقه‌مندان و بدون مراسم ختم و تشییع جنازه در گورستان عمومی و در یک قبر دو طبقه به خاک سپرده شد. فروغ بهمن‌پور روزنامه‌نگار مستقل در زمینه‌ی موسیقی و نویسنده‌ کتاب سه جلدی چهره‌های ماندگار در گفت‌وگو با رادیو فردا می‌گوید که بانو دلکش در نهایت غربت در وطن خود به خاک سپرده شد.

درباره دلکش بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/GiCsgb
.
#دلکش #خواننده #موسیقی #موسیقی_ایرانی #صدای_زن #آواز_زنان

@Tavaana_TavaanaTech

ویدئو روز

ویدئویی از خوانندگی خانمی در رستوران در توییتر مورد توجه کاربران فضای مجازی قرار گرفته است. واکنش کاربران به این ویدئو جالب است، اغلب نگران رستوران و این خانم هستند که چه برخوردی با آنها می‌شود. در کدام کشور چنین اقداماتی جرم است و مردم نگران برخورد پلیس هستند؟
‌
کاربری نوشت: «فردا یه کلیپ ازش در میاد که میگه از عوامل موساد تو ایران بود و از ترامپ مستقیما حمایت مالی میشد»
‌
‌
کاربر دیگری نوشت: «لطفا لطفا لطفا اسمي از مكان نبريد چه مطمئنيد و چه حدس ميزنيد»
‌
از دیگر کامنت‌ها: «ما میتونیم شادترین مردم دنیا باشیم اما نمیذارن
یه مشت عقب مونده مغز فسیلی احمق نمیذارن
خوشی و نشاط و زندگی و حال خوب رو از همه مون گرفتن
وگرنه این اتفاق ها باید برامون کاملا عادی باشه»
‌
#زن #زنان #خواننده #آزادی

@tavaanatech

زادروز پوران، خواننده‌ی خاطره‌ساز

بیش‌تر با نام «پوران» شناخته می‌شود؛ #خواننده و #بازیگر معروف پیش از انقلاب. نام اصلی او فرح‌دخت عباسی طاقانی است متولد ۱۵ بهمن‌ماه ۱۳۱۲ در تهران. او ابتدا کار هنری‌اش را در دهه‌ی سی خورشیدی با نام «بانوی ناشناس» آغاز کرد و پس از آن «بانوی شاپوری» شناخته شد. شاپوری نام خانوادگی هم‌سر اول پوران بود و پس از آن با نام هنری پوران وارد عرصه‌ی هنر ایران شد و تا اواسط دهه پنجاه به عنوان خواننده‌ای سرشناس درخشید. خاله‌ی پوران، بانو روح‌بخش از خوانندگان معروف دهه‌ی بیست بود.
.
پوران پس از پایان تحصیلات متوسطه در دبیرستان اسدی تهران وارد هنرستان عالی موسیقی شد و در آنجا شاگرد عباس شاپوری، آهنگ‌ساز شد. پوران هجده نوزده‌سال داشت که وارد عالم موسیقی شد. او در آن زمان «بانوی ناشناس» بود. پوران پس از آشنایی با عباس شاپوری که به ازدواج منجر شد نام «بانو شاپوری» را برای خود برگزید. عباس شاپوری، آهنگ‌ساز بود.
.
پس از انقلاب اسلامی مانند بسیاری از #هنرمندان و #خوانندگان، پوران نیز از ایران رفت. پوران به لس‌آنجلس می‌رود ولی دیگر آواز نمی‌خواند. در اوایل دهه‌ی شصت خورشیدی به سرطان پستان مبتلا می‌شود و این امر موجب می‌شود که فعالیت هنری نداشته باشد. او در لس‌انجلس به سبک همیشگی می‌خواند اما بی‌فایده می‌ماند. او بی‌طاقت می‌شود و به ایران بازمی‌گردد و در اولین روزهای آبان‌ماه سال ۱۳۶۹ فوت می‌کند.
.
پوران در امام‌زاده طاهر کرج به خاک سپرده شد. حبیب‌الله بدیعی موسیقی‌دان و نوازنده‌ی ویولن، پوران را به‌ترین خواننده‌ی تصنیف می‌داند و می‌گوید: «ادیب خوانساری به‌ترین خواننده‌ی مرد و روح‌انگیز به‌ترین خواننده‌ی زن و پوران بهترین خواننده‌ی تصنیف است.»
.
از آهنگ‌های معروف پوران که در میان مردم طرفدار بسیار پیدا کرد می‌توان به ملاممدجان، اشکم دونه‌دونه، گل اومد بهار اومد، شب بود، شکوفه‌ها و غرور شکسته اشاره کرد. ترانه‌های او بارها به وسیله‌ی هنرمندان دیگر بازخوانی شدند.
.
بیش‌تر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Pooran_Taghani

#موسیقی #زنان #توانا #پروفایل #پوران #صدای_زن

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز ِ داریوش اقبالی، هنرمندی همواره در اوج

شاید کم‌تر خواننده‌ای این اقبال را یافته که مانند داریوش اقبالی در همه‌ی دوران فعالیت هنری‌اش در اوج باشد و در اوج بماند. داریوش متولد پانزدهم بهمن‌ماه ۱۳۲۹ در تهران است. دوران کودکی داریوش در کرج و کردستان و میانه گذشت. اصلیت داریوش میانه‌ای است. پدرش از ملاکان شهرستان میانه بود. داریوش اولین‌بار نُه سال داشت که در جشنی در مدرسه‌اش در شهرآرا بر روی صحنه رفت.

داریوش دوران دبیرستان را در دبیرستان‌های فارابی در کرج و دبیرستان رازی در سنندج و آزادگان تهران‌پارس گذراند. آشنایی داریوش با حسن خیاط‌باشی در سال ۱۳۴۹ باعث شد تا داریوش وارد دنیای هنر بشود. حسن خیاط‌باشی بازی‌گر، پیش از انقلاب در رادیو تلویزیون ملی فعالیت داشت. داریوش بیست‌سال داشت که با ترانه‌ی «به من نگو دوستت دارم» با آهنگ‌سازی و ترانه‌سرایی «درویش مصطفی جاویدان» به خواننده‌ای شناخته‌شده تبدیل شد. درویش جاویدان با خواندن ترانه‌های مذهبی و در عین حال کوچه‌بازاری شناخته شده بود.
پس از آن ترانه‌ی نبسته پیمان با شعری از علی گزرسز با نام هنری رها، بر شهرت داریوش افزوده شد. داریوش در گفت‌وگو با عنایت فانی، بی‌بی‌سی می‌گوید که کارش را با ایرج جنتی عطایی و بابک بیات آغاز کرده است. داریوش تلاش داشت که اشعاری را برای ترانه‌هایش انتخاب کند که مشکلات جامعه را بازتاب می‌دهند.

داریوش اقبالی در همه‌ی سال‌هایی که خارج از ایران بوده است هم‌واره دغدغه‌های اجتماعی و فرهنگی داشته است. او هم‌واره سعی داشته است که به پناه‌جویانی که به دلایل مختلف مجبور شده‌اند که از کشور خارج بشوند کمک کند. یکی از کارهای فرهنگی و اجتماعی که داریوش داشته است و بسیار مورد توجه واقع شده است تاسیس بنیاد آینه است. بنیاد آینه با هدف یاری‌رسانی به معتادان برای رهایی از اعتیاد تاسیس شد. داریوش که خود بیش‌تر سال‌های جوانی‌اش را درگیر اعتیاد و مصرف مواد مخدر بوده است تصمیم می‌گیرد که اعتیاد را ترک کند.

بیش‌تر بخوانید:
https://tavaana.org/fa/Dariush_Eghbali

#خواننده
#داریوش #داریوش_اقبالی
#موسیقی

@Tavaana_TavaanaTech

زادروز بانو دلکش، صدای ماندگار موسیقی ایران

با ممنوع شدن خوانندگی زنان پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، دلکش خوانندگی را به‌طور کامل کنار گذاشت. او در سال‌های پایانی زندگی خود، به همراه تنها فرزندش «سهیل فزون‌مایه» در تهران زندگی می‌کرد.

دلکش در زمستان ۱۳۷۹ برای اولین بار پس از ۲۰ سال سکوت برای چند کنسرت به آمریکا رفت و بعد از مدتی دوباره به ایران بازگشت. در گفتگویی دلکش می‌گوید: «یک روز سوار تاکسی شدم. راننده تاکسی که ۲۴–۲۵ ساله بود نوار چندتا از ترانه‌های منو گذاشته بود. خون تو سرم جمع شده بود. می‌خواستم بزنم زیر گریه. راننده تاکسی که فکر کرده بود تحت تأثیر ترانه قرارگرفته‌ام گفت: مادر می‌بینی چی می‌خونه! گفتم: می‌دونی کیه؟ گفت: اسمش دلکشه مادر. هرجا هست خدا عمرش بده، ما که با صداش حال می‌کنیم. تاش پیدا نشده!. نتونستم زبانم را نگه دارم. گفتم: این صدای منه! من دلکشم! تا آخر مسیر دیگه هیچ‌کس را سوار نکرد. هر ده متر به ده متر برمی‌گشت و به من خیره می‌شد. بالاخره تاب نیآورد و ضبط صوت ماشین را بست. قبل از اینکه بخواهد و بگوید، خودم برایش همان ترانه ای را که نیمه کار قطع کرده بود، آرام آرام خواندم. وقتی به مقصد رسیدم هر چه اصرار کردم پول نگرفت. شما نمی‌دونین در این روز و روزگار که ما در ایران داریم این نوع گذشت‌های پولی یعنی چه!»
.
صدای زیبای دلکش با بخشی از خاطرات این مرز و بوم درهم تنیده شده است. او که نام اصلی‌اش عصمت باقرپور پنبه‌فروش است، زاده سوم اسفنده‌ماه ۱۳۰۳ در بابل است. او را با لقب‌هایی مانند «زن حنجره‌طلایی»، «بانوی آواز ایران» و «آتش کاروان هنر» نام می‌برند.
.
در اواخر عمر، دلکش مدتی در بیمارستان بستری بود و سرانجام در غروب روز چهارشنبه ۱۱ شهریورماه ۱۳۸۳ در بیمارستان ایران‌مهر تهران درگذشت. جسد خانم دلکش بدون اطلاع بازماندگان و علاقه‌مندان و بدون مراسم ختم و تشییع جنازه در گورستان عمومی و در یک قبر دو طبقه به خاک سپرده شد. فروغ بهمن‌پور روزنامه‌نگار مستقل در زمینه‌ی موسیقی و نویسنده‌ کتاب سه جلدی چهره‌های ماندگار در گفت‌وگو با رادیو فردا می‌گوید که بانو دلکش در نهایت غربت در وطن خود به خاک سپرده شد.

درباره دلکش بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/GiCsgb
.
#دلکش #خواننده #موسیقی #موسیقی_ایرانی #صدای_زن #آواز_زنان

@Tavaana_TavaanaTech

چهارم تیر ماه سالگرد درگذشت مهستی خواننده‌ی دوست داشتنی

خانواده‌ی مهستی در ابتدا مخالف حضور مهستی در عالم خوانندگی بودند چرا که در آن دوران آوازخوانی، خصوصا برای زن‌ها چندان پسندیده نبود. مهستی هفده سال داشت که در برنامه‌ی گل‌ها برنامه‌ی شماره‌ی ۴۲۰ با خواندن ترانه‌ای کار هنری خود را آغاز کرد. نام این ترانه «آن‌که دلم برا برده خدایا» بود که ساخته‌ی بیژن ترقی، شاعر و ترانه‌سرای ایرانی بود.
.
نخستین آوازهای مهستی در مجموعه‌‌ی «گل‌های رنگارنگ» در دهه‌ی چهل از رادیو ملی ایران پخش شد که برای مهستی به عنوان هنرمند اعتبار بسیار به دنبال داشت. مهستی از محبوب‌ترین خوانندگان دهه‌ی چهل و پنجاه ایران بود که موجب شد خواهر بزرگ‌ترش، معصومه دده‌بالا نیز به عالم خوانندگی راه یابد. هم او که بعدها با نام هنری «هایده» محبوبیت فراوان یافت که این محبوبیت تا به امروز ادامه داشته است. مهستی دو بار ازدواج کرد. ازدواج اول او با خسرو ناظمیان بود که حاصل این ازدواج دختری است به نام سحر که در کالیفرنیا زندگی می‌کند.
.
از مهستی در کارنامه‌ی هنری‌اش بالغ بر سی وپنج آلبوم موسیقی مانده است که بیش‌تر آثار او با استقبال فراوانی روبه‌رو شده است. مهستی در سال ۲۰۰۵ میلادی از سوی «آکادمی جهانی هنر، ادبیات و رسانه» برای بیش از چهل سال فعالیت در زمینه‌ی موسیقی سنتی و پاپ ایرانی تقدیر به عمل آمد. این آکادمی در فوریه سال ۲۰۰۵ توسط پروفسور مصطفی دریبانی بنا نهاده شد که هدف آن حمایت و ترویج و توسعه‌ی هنرهای نمایشی و هنرهای زیبا، ادبیات، شعر، روزنامه‌نگاری حرفه‌ای و تولیدات رسانه‌ای بود. اولین دوره‌ی مراسم اعطای جایزه‌ی این آکادمی در اکتبر سال ۲۰۰۵ در شهر بوداپست مجارستان برگزار شد که در این مراسم بیست‌وپنج هنرمند و محقق ایرانی و مجاری جوایزی دریافت کردند.

بیشتر بخوانید:
https://bit.ly/2rQqB5f

#مهستی #صدای_زن #خواننده #موسیقی #آواز #آواز_زنان #ایران #موسیقی_ایرانی #بیابنویسیم

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت بانو دلکش

با ممنوع شدن خوانندگی زنان پس از انقلاب ۱۳۵۷ ایران، دلکش خوانندگی را به‌طور کامل کنار گذاشت. او در سال‌های پایانی زندگی خود، به همراه تنها فرزندش «سهیل فزون‌مایه» در تهران زندگی می‌کرد.

دلکش در زمستان ۱۳۷۹ برای اولین بار پس از ۲۰ سال سکوت برای چند کنسرت به آمریکا رفت و بعد از مدتی دوباره به ایران بازگشت. در گفتگویی دلکش می‌گوید: «یک روز سوار تاکسی شدم. راننده تاکسی که ۲۴–۲۵ ساله بود نوار چندتا از ترانه‌های منو گذاشته بود. خون تو سرم جمع شده بود. می‌خواستم بزنم زیر گریه. راننده تاکسی که فکر کرده بود تحت تأثیر ترانه قرارگرفته‌ام گفت: مادر می‌بینی چی می‌خونه! گفتم: می‌دونی کیه؟ گفت: اسمش دلکشه مادر. هرجا هست خدا عمرش بده، ما که با صداش حال می‌کنیم. تاش پیدا نشده!. نتونستم زبانم را نگه دارم. گفتم: این صدای منه! من دلکشم! تا آخر مسیر دیگه هیچ‌کس را سوار نکرد. هر ده متر به ده متر برمی‌گشت و به من خیره می‌شد. بالاخره تاب نیآورد و ضبط صوت ماشین را بست. قبل از اینکه بخواهد و بگوید، خودم برایش همان ترانه ای را که نیمه کار قطع کرده بود، آرام آرام خواندم. وقتی به مقصد رسیدم هر چه اصرار کردم پول نگرفت. شما نمی‌دونین در این روز و روزگار که ما در ایران داریم این نوع گذشت‌های پولی یعنی چه!»
.
صدای زیبای دلکش با بخشی از خاطرات این مرز و بوم درهم تنیده شده است. او که نام اصلی‌اش عصمت باقرپور پنبه‌فروش است، زاده سوم اسفنده‌ماه ۱۳۰۳ در بابل است. او را با لقب‌هایی مانند «زن حنجره‌طلایی»، «بانوی آواز ایران» و «آتش کاروان هنر» نام می‌برند.
.
در اواخر عمر، دلکش مدتی در بیمارستان بستری بود و سرانجام در غروب روز چهارشنبه ۱۱ شهریورماه ۱۳۸۳ در بیمارستان ایران‌مهر تهران درگذشت. جسد خانم دلکش بدون اطلاع بازماندگان و علاقه‌مندان و بدون مراسم ختم و تشییع جنازه در گورستان عمومی و در یک قبر دو طبقه به خاک سپرده شد. فروغ بهمن‌پور روزنامه‌نگار مستقل در زمینه‌ی موسیقی و نویسنده‌ کتاب سه جلدی چهره‌های ماندگار در گفت‌وگو با رادیو فردا می‌گوید که بانو دلکش در نهایت غربت در وطن خود به خاک سپرده شد.

درباره دلکش بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/GiCsgb
.
#دلکش #خواننده #موسیقی #موسیقی_ایرانی #صدای_زن #آواز_زنان

@Tavaana_TavaanaTech

سالگرد درگذشت بانو دلکش

با ممنوع‌شدن خوانندگی زنان پس از انقلاب ۱۳۵۷، دلکش خوانندگی را به‌طور کامل کنار گذاشت. او در سال‌های پایانی زندگی خود، به همراه تنها فرزندش «سهیل فزون‌مایه» در تهران زندگی می‌کرد.
در زمستان ۱۳۷۹ برای اولین بار پس از ۲۰ سال سکوت برای چند کنسرت به آمریکا رفت و بعد از مدتی دوباره به ایران بازگشت. در گفتگویی دلکش می‌گوید:
«یک روز سوار تاکسی شدم. راننده تاکسی که ۲۴–۲۵ ساله بود نوار چندتا از ترانه‌های منو گذاشته بود. خون تو سرم جمع شده بود. می‌خواستم بزنم زیر گریه. راننده تاکسی که فکر کرده بود تحت تأثیر ترانه قرارگرفته‌ام گفت: مادر می‌بینی چی می‌خونه! گفتم: می‌دونی کیه؟ گفت: اسمش دلکشه مادر. هرجا هست خدا عمرش بده، ما که با صداش حال می‌کنیم. تاش پیدا نشده!. نتونستم زبانم را نگه دارم. گفتم: این صدای منه! من دلکشم! تا آخر مسیر دیگه هیچ‌کس را سوار نکرد. هر ده متر به ده متر برمی‌گشت و به من خیره می‌شد. بالاخره تاب نیآورد و ضبط صوت ماشین را بست. قبل از اینکه بخواهد و بگوید، خودم برایش همان ترانه ای را که نیمه کار قطع کرده بود، آرام‌آرام خواندم. وقتی به مقصد رسیدم هر چه اصرار کردم پول نگرفت. شما نمی‌دونین در این روز و روزگار که ما در ایران داریم این نوع گذشت‌های پولی یعنی چه!»

در اواخر عمر، دلکش مدتی در بیمارستان بستری بود و سرانجام در غروب روز چهارشنبه ۱۱ شهریورماه ۱۳۸۳ در بیمارستان ایران‌مهر تهران درگذشت. جسد خانم دلکش بدون اطلاع بازماندگان و علاقه‌مندان و بدون مراسم ختم و تشییع جنازه در گورستان عمومی و در یک قبر دو طبقه به خاک سپرده شد. فروغ بهمن‌پور روزنامه‌نگار مستقل در زمینه‌ی موسیقی و نویسنده‌ کتاب سه جلدی چهره‌های ماندگار در گفت‌وگو با رادیو فردا می‌گوید که بانو دلکش در نهایت غربت در وطن خود به خاک سپرده شد.

درباره دلکش بیشتر بخوانید:
https://goo.gl/GiCsgb
.
#دلکش #خواننده #موسیقی #موسیقی_ایرانی #یاری_مدنی_توانا #آواز_زنان

@Tavaana_TavaanaTech

شاهرخ، خواننده سرشناس ایرانی پس از چند سال مبارزه با بیماری سرطان درگذشت. این خواننده و آهنگسار علاوه بر آثاری که مورد توجه عموم قرار داشت، مواضع سیاسی ضد جمهوری اسلامی داشت و در بستر بیماری نیز از اعتراضات مردمی در جنبش «زن زندگی آزادی» حمایت کرده بود.

شاهرخ از پیش از بهمن ۵۷ در آمریکا زندگی می‌کرد. طبعا او نیز مثل بسیاری از هنرمندان دوست داشت به میهن خود برگردد و در ایران هنرنمایی کند، اما جمهوری اسلامی امکان ارائه هنر بسیاری از هنرمندان را در اوج دوران زندگی هنری‌شان از آن‌ها گرفت.


#شاهرخ_شاهید #خواننده #آهنگساز #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

چرا این صدای زیبا و این اجرای تحسین‌برانگیز از این خواننده شریف و میهن‌دوست، در ایران ممنوعه بود و ۴۵ سال نتوانست به سرزمین مادری راه یابد و در ایران اجرا داشته باشد؟
در عوض شاهرخ در قلب ایرانیان جای گرفت او خواننده‌ای مردمی بود.

شاهرخ شاهید، خواننده سرشناس ایرانی پس از چند سال مبارزه با بیماری سرطان، دو روز پس از تولد هفتادسالگی‌اش درگذشت. این خواننده و آهنگسار علاوه بر آثاری که مورد توجه عموم قرار داشت، مواضع سیاسی ضد جمهوری اسلامی داشت و در بستر بیماری نیز از اعتراضات مردمی در جنبش «زن زندگی آزادی» حمایت کرده بود.

شاهرخ از پیش از بهمن ۵۷ در آمریکا زندگی می‌کرد. طبعا او نیز مثل بسیاری از هنرمندان دوست داشت به میهن خود برگردد و در ایران هنرنمایی کند، اما جمهوری اسلامی امکان ارائه هنر بسیاری از هنرمندان را در اوج دوران زندگی هنری‌شان از آن‌ها گرفت.


#شاهرخ_شاهید #خواننده #آهنگساز #یاری_مدنی_توانا

@Tavaana_TavaanaTech

دادستان مرکز استان اردبیل دستور پلمب محل برگزاری کنسرت داملا، خواننده آذربایجانی را صادر کرده است.

داملا، خواننده شناخته‌شده آذربایجانی چند روز گذشته در شهرهای تبریز و اردبیل کنسرت داشت، او بدون حجاب اجباری به اجرای ترانه‌هایش پرداخته بود.
خبرگزاری قوه قضائیه، میزان، درباره اجرای کنسرت ممدوا معصومه غریب قیزی معروف به ‎#داملا نوشته است؛ این شخص با «سوء استفاده از حسن نظر و اعتماد کشور ایران» و با اجرای برنامه با «پوشش نیمه‌عریان و ظاهر شدن در ملاء‌عام، موجبات جریحه‌دار شدن عفت عمومی شده و موجبات ترویج فساد را فراهم کرده است.»

این در حالی ست که کنسرت این خواننده با استقبال زیادی همراه بوده است.
و پرسشی که جامعه از حکومت می‌پرسد:
محروم‌کردن زنان از برگزاری کنسرت با چه هدفی صورت می‌گیرد؟
در روزهای گذشته از جمیله نوشتیم از سیما بینا و البته یاد و خاطره صدای هایده که اگر بود دنیا حتمن جای زیباتری می‌بود از عزیزانی که نتوانستند در ایران اجرا کنند و از دنیا رفتند از مهستی از یاسمین از مرضیه از سوسن

اکنون پس این اجرا هنوز مشخص نیست این خواننده کجا به سر می‌برد؟ آیا به کشورش بازگشته؟

#یاری_مدنی_توانا
#موسیقی
#خواننده
#زنان
#داملا

@Tavaana_TavaanaTech

یادی از منوچهر سخایی
از خوانندگی تا کوچ اجباری

منوچهر سخایی کاشانی که به منوچهر سخایی شهرت دارد، در سال ۱۳۱۴ خورشیدی در تهران دیده به جهان گشود. خانواده او خانواده‌ای فرهنگی بود.
از ایشان ده آلبوم به یادگار مانده است.
منوچهر سخایی به سرطان مبتلا شد و سرانجام در هشتم اردیبهشت سال ۱۳۹۰ در آمریکا درگذشت.

ترانه
گل
شعر و آهنگ: جهانبخش پازوکی
تنظیم: ناصر چشم‌آذر
سال انتشار: ۱۳۵۱
در اینستاگرام
@manouchehr_sakhaei
@jahanbakhshpazooki
@nassercheshmazar

درباره منوچهر سخایی بخوانید
https://tavaana.org/manouchehr_sakhaei/
#منوچهر_سخایی #آهنگ_قدیمی #خواننده_قدیمی #خواننده #موسیقی
#یاری_مدنی_توانا
#ایران
@Tavaana_TavaanaTech